Gelezen, gedacht, gehoord: Nieuws [2]

[Posthoorn]

Het is precies dit punt waarop ik me als tiener realiseerde dat er een grote discrepantie zit tussen wat verteld wordt en wat er staat. Ik heb dus grote sympathie voor zijn opvattingen, maar dat komt omdat ik mij meer gebonden weet aan de geloofstaal van de belijdenisgeschriften, dan aan hoe dat allemaal wordt ingevuld.

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

[Forummer]

Het is precies dit punt waarop ik me als tiener realiseerde dat er een grote discrepantie zit tussen wat verteld wordt en wat er staat. Ik heb dus grote sympathie voor zijn opvattingen, maar dat komt omdat ik mij meer gebonden weet aan de geloofstaal van de belijdenisgeschriften, dan aan hoe dat allemaal wordt ingevuld.

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Maar het gaat er toch helemaal niet om waar wij sympathie voor hebben of wat wij toejuichen, maar of het naar Gods Woord is, dáár gaat het om!

[Posthoorn]

[Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Maar het gaat er toch helemaal niet om waar wij sympathie voor hebben of wat wij toejuichen, maar of het naar Gods Woord is, dáár gaat het om!

Wat denk je? Zou ik sympathie voor deze opvatting hebben als het m.i. niet (méér) was naar Gods Woord dan wat het doopsformulier en de belijdenis hierover leren?

[Geytenbeekje]

Het is precies dit punt waarop ik me als tiener realiseerde dat er een grote discrepantie zit tussen wat verteld wordt en wat er staat. Ik heb dus grote sympathie voor zijn opvattingen, maar dat komt omdat ik mij meer gebonden weet aan de geloofstaal van de belijdenisgeschriften, dan aan hoe dat allemaal wordt ingevuld.

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Ik zit er een beetje tussen in, miss ook wat gevoelig voor beide standpunten. Het maakt ook wat lastiger doordat de formulieren niet de Bijbel zelf zijn en er altijd wel dingen zijn waar je anders tegenaan kan kijken.

[Bezorgd]

Het is precies dit punt waarop ik me als tiener realiseerde dat er een grote discrepantie zit tussen wat verteld wordt en wat er staat. Ik heb dus grote sympathie voor zijn opvattingen, maar dat komt omdat ik mij meer gebonden weet aan de geloofstaal van de belijdenisgeschriften, dan aan hoe dat allemaal wordt ingevuld.

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Deze houding is in ieder geval consequent.
De angst voor de leer van de (of die neigt naar de) veronderstelde wedergeboorte begrijp ik ook. Maar we kunnen niet zeggen dat het niet reformatorisch is.

[Herman]

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Ik voorzag deze reactie sinds dat Maanenschijn over dit onderwerp gisteren begon.

Mijn kijk op de doop van mijn kinderen is net zo positief als die van de Reformatie. Een andere kijk zou tot wanhoop leiden...

[Reformer]

Wat betreft dat er geen beloften zijn voor onbekeerden heb ik in het verleden aangetoond dat dit ook door ds. G.H. Kersten zo geleerd is.

Wat bedoel je? Leert ds. Kersten dat er geen beloften voor onbekeerden zijn? Maar dat is toch onbijbels?

In het licht van Pinksteren: stromen op het droge (Jes. 44:3); als dat geen belofte voor onbekeerden is?!

[Posthoorn]

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Ik voorzag deze reactie sinds dat Maanenschijn over dit onderwerp gisteren begon.

Mijn kijk op de doop van mijn kinderen is net zo positief als die van de Reformatie. Een andere kijk zou tot wanhoop leiden...

Dat zou niet best zijn. Dan zijn alle niet-gedoopten verloren...

[pierre27]

... Zover ze afdrijven van de hoofdstroom juich ik dat alleen maar toe.

Is dat geen kenmerk van ketterijen en dwalingen?

Denk ik niet, de hoofdstroom laat meer en meer Gods Woord los, alleen al denkend aan wat we deze weken kunnen lezen over de CGK.

[Herman]

Dat zou niet best zijn. Dan zijn alle niet-gedoopten verloren...

Ik sprak over een positieve verwachting van het wel gedoopt zijn. In tegenstelling tot de onder ons wel rondgaande fatalistische gedachte dat je om het even gedurende het leven toch nog wel wedergeboren kan worden, of niet.

[TSD]

Wat betreft dat er geen beloften zijn voor onbekeerden heb ik in het verleden aangetoond dat dit ook door ds. G.H. Kersten zo geleerd is.

Wat bedoel je? Leert ds. Kersten dat er geen beloften voor onbekeerden zijn? Maar dat is toch onbijbels?

In het licht van Pinksteren: stromen op het droge (Jes. 44:3); als dat geen belofte voor onbekeerden is?!

De beloften van het evangelie zijn voor iedere hoorder, maar wél met bevel van bekering en geloof.

Of, om het met een bekende schotse oudvader te zeggen: Het recht van toegang tot deze beloften is er voor alle hoorders, maar het recht op bezit van deze beloften is er alleen in de weg van bekering en geloof.

De zogenaamde verbondsbeloften, waarvan jij er ook 1 noemt, zijn niet voor iedereen maar gelden uiteindelijk de uitverkorenen. In deze onvoorwaardelijke beloften is bekering en geloof begrepen. Dat ze niet voor eenieder gelden is volkomen duidelijk uit de uitkomst. God doet wat Hij belooft.

Gelukkig zijn er niet alleen beloften van het evangelie, maar ook deze verbondsbeloften. Want waren alleen de eerste beloften er, niemand zou zalig worden (want niemand bekeert zich en gelooft van zichzelf), maar vanwege IK ZAL, komen er van oosten en van westen...

Daarbij is de doop een sacrament en sacramenten werken geen wedergeboorte of geloof, maar een sacrament versterkt alleen (iets wat er al is, dus).

Ik heb zelf echt geen dichtgetimmerde doopvisie en op een aantal punten best wel vragen, maar wel binnen de kaders zoals ze hierboven staan en in mijn beleving gaat dr. van den Brink daar duidelijk buiten of hij drukt zich extreem onduidelijk uit.

[Hendrien]

Het is precies dit punt waarop ik me als tiener realiseerde dat er een grote discrepantie zit tussen wat verteld wordt en wat er staat. Ik heb dus grote sympathie voor zijn opvattingen, maar dat komt omdat ik mij meer gebonden weet aan de geloofstaal van de belijdenisgeschriften, dan aan hoe dat allemaal wordt ingevuld.

Ik heb dan toch meer sympathie voor de opvatting van de GGiN en denk echt dat men in de Reformatie een té positieve kijk had op de kinderen. Maar dat heb ik al vaker gezegd op RF.

Het was altijd een hele toer voor onze voormalige dominee om bij een doopdienst uit te leggen dat wat er in het doopformulier stond “onderwerpelijk” gelezen moet worden in plaats van “voorwerpelijk”….

[Posthoorn]

Dat zou niet best zijn. Dan zijn alle niet-gedoopten verloren...

Ik sprak over een positieve verwachting van het wel gedoopt zijn. In tegenstelling tot de onder ons wel rondgaande fatalistische gedachte dat je om het even gedurende het leven toch nog wel wedergeboren kan worden, of niet.

Ik snap het probleem niet.

[Herman]

Ik snap het probleem niet.

Je spreekt in feiten en niet vanuit het geloof. 'Dan zijn allen die niet zijn gedoopt verloren'. Dat is een logisch feitelijk redenering die niet meer in verband staat met de geloofswerkelijkheid van wel of niet gedoopt zijn. Daar wil ik enigszins bij wegblijven.

[Henk J]

Iets van heel andere orde: het valt mij op dat veel mensen hem dr. van den Brink noemen in plaats van ds. van den Brink, ook toen hij nog fulltime predikant was al. Is daar een reden voor, zoals dat een doctor titel hoger is dan een dominee titel of zoiets? Of heeft dat een andere reden?

In principe is het de gewoonte dat men personen aanspreekt met hun hoogste titel. Theoretisch gezien is de titel dr. hoger dan de titel ds. Maar anderen gebruiken liever de titel ds. omdat die titel direct de link legt met de Bijbel en de Zender van deze mannen.
Zelf kijk ik meer naar wat de betreffende persoon doet, in dit geval spreek ik dan eerder over dr. Van den Brink omdat hij geen gemeente dient maar onderzoek doet naar Luther. Beide titels zijn echter juist.