Hoeveel verdient de RF'er

[Framboos]

Ik kan even geen goed topic vinden voor mijn vraag/opmerking, daarom dit topic.

Ik zat laatst eens te denken aan het volgende: Stel je bent dokter of arts, dan verdien je echt serieus veel geld. Opzich gun ik dat verder iedereen, daar gaat het ook niet over. Maar stel dat ik zelf dokter zou zijn, zou ik het eigenlijk wel lastig vinden om eigenlijk zo veel geld te verdienen over de rug van al je zieke patiënten. Het is natuurlijk een beetje zwart-wit, maar toch zou ik er wel moeite mee hebben eerlijk gezegd. Kijk, werk je nou bij een commercieel bedrijf, en je maakt leuke winsten vind ik dat heel anders als in de quartaire sector. Ik wil wel sterk benadrukken dat ik dit zelf vermoedelijk zo zou ervaren, ik vind niet dat iedere dokter het zo moet zien. Ik gun echt iedereen een goed loon.

Herkennen andere dit? En hoe zou je hier anders tegen aan kunnen kijken? Mogelijk zijn er wel ervaringsdeskundigen.

Heb jij enig idee hoeveel de gemiddelde arts verdient en hoeveel uur hij/zij gemiddeld werkt?

[Herman]

Maar even om to the point te komen, zouden jullie ook dat lastig vinden?

'Wiens brood men eet, diens woord men spreekt'
Dat vind ik een mooi spreekwoord om de ethiek van het geld verdienen aan op te hangen. Ik heb er serieus moeite mee om mijn boterham te verdienen in omstandigheden die niet helemaal in de haak zijn. Voor artsen zie ik dat niet, maar ik sta buiten die wereld.

[Terri]

Maar even om to the point te komen, zouden jullie ook dat lastig vinden? Je verdient inderdaad een hoop, het is grotendeels verzekeringswerk. Uiteindelijk komt het er wel op neer dat omdat jij toevallig die gebroken arm weer recht kan krijgen, of die blinde darm eventjes uit het lichaam van je zieke patiënt knipt, je gewoon heel veel geld verdiend. Die ander heeft jou écht nodig. Iedereen heeft artsen, dokters en medici nodig uiteindelijk. Ik zou me wat bezwaard voelen denk ik.

Het is vooral de verantwoordelijkheid. Een arm rechtzetten kan niet iedereen en het komt precies. Over het 'eventjes knippen van een blinde darm' helemaal maar te zwijgen. Dat is geen peanuts! Je werkt met mensen ( levens). Dat vraagt ( als het goed is) heel veel van je.

[HersteldHervormd]

Ik kan even geen goed topic vinden voor mijn vraag/opmerking, daarom dit topic.

Ik zat laatst eens te denken aan het volgende: Stel je bent dokter of arts, dan verdien je echt serieus veel geld. Opzich gun ik dat verder iedereen, daar gaat het ook niet over. Maar stel dat ik zelf dokter zou zijn, zou ik het eigenlijk wel lastig vinden om eigenlijk zo veel geld te verdienen over de rug van al je zieke patiënten. Het is natuurlijk een beetje zwart-wit, maar toch zou ik er wel moeite mee hebben eerlijk gezegd. Kijk, werk je nou bij een commercieel bedrijf, en je maakt leuke winsten vind ik dat heel anders als in de quartaire sector. Ik wil wel sterk benadrukken dat ik dit zelf vermoedelijk zo zou ervaren, ik vind niet dat iedere dokter het zo moet zien. Ik gun echt iedereen een goed loon.

Herkennen andere dit? En hoe zou je hier anders tegen aan kunnen kijken? Mogelijk zijn er wel ervaringsdeskundigen.

Heb jij enig idee hoeveel de gemiddelde arts verdient en hoeveel uur hij/zij gemiddeld werkt?

Nogmaals, ik weet niet van de hoed en de rand, maar wil je beweren dat artsen niet veel verdienen? Of gewoon normaal?

[HersteldHervormd]

Ik heb wel moeite met het "moeite hebben met hoge salarissen" in de samenleving. Deze moeite komt heel sociaal over, maar relateer ik aan hebzucht en begeerte. Het niet kunnen hebben dat anderen meer verdienen.

Verdienen is inderdaad niet het probleem. Daar kan je wat objectieve criteria aanhangen. Zoals opleiding en verantwoordelijkheid. Of 'pseudoverklaringen' als schaarste en marktwerking. Lastiger wordt het als je ook het bestedingspatroon weet. Dan lijkt normering voor de hand te liggen. Gelukkig gaat daar dan eerste het progressieve belastingtarief overheen, dus de maatschappij deelt mee in de hoge salarissen. Je wilt overigens ook niet in communistische toestanden vervallen, waarin je levensstandaard in alle gevallen extern bepaald wordt.

Het is inderdaad niet mijn bedoeling om het zakelijk te bekijken, maar juist ethisch. Dat was mijn vraag.

[Mannetje]

Maar even om to the point te komen, zouden jullie ook dat lastig vinden? Je verdient inderdaad een hoop, het is grotendeels verzekeringswerk. Uiteindelijk komt het er wel op neer dat omdat jij toevallig die gebroken arm weer recht kan krijgen, of die blinde darm eventjes uit het lichaam van je zieke patiënt knipt, je gewoon heel veel geld verdiend. Die ander heeft jou écht nodig. Iedereen heeft artsen, dokters en medici nodig uiteindelijk. Ik zou me wat bezwaard voelen denk ik.

Dat kun je niet toevallig. Daar heb je een serieuze opleiding voor gevolgd en je draagt er serieuze verantwoordelijkheid voor.

[Maanenschijn]

Er is een voor mij logische samenhang tussen studie, verantwoordelijkheid en werkdruk. Hoe hoger en zwaarder, hoe meer men mag verdienen. Daar mag de factor kennis en kunde aan toegevoegd worden. Artsen, vooral veeartsen, scoren daar hoog op.

Ik vind hoge salarissen lastiger als het argument 'marktwerking' is. Vooral bij managers treed dit op. Soms lijkt dat een beetje self fulfilling prophecy. "We moeten wel, anders krijgen we geen goede directeur". Hoe meet je in dat geval iemands kwaliteiten?
In de publieke sector en goede doelen is dat wel eens lastig uit te leggen.

[parsifal]

Maar even om to the point te komen, zouden jullie ook dat lastig vinden? Je verdient inderdaad een hoop, het is grotendeels verzekeringswerk. Uiteindelijk komt het er wel op neer dat omdat jij toevallig die gebroken arm weer recht kan krijgen, of die blinde darm eventjes uit het lichaam van je zieke patiënt knipt, je gewoon heel veel geld verdiend. Die ander heeft jou écht nodig. Iedereen heeft artsen, dokters en medici nodig uiteindelijk. Ik zou me wat bezwaard voelen denk ik.

Het is vooral de verantwoordelijkheid. Een arm rechtzetten kan niet iedereen en het komt precies. Over het 'eventjes knippen van een blinde darm' helemaal maar te zwijgen. Dat is geen peanuts! Je werkt met mensen ( levens). Dat vraagt ( als het goed is) heel veel van je.

Een buschauffeur werkt ook met levens. Ik denk dat er binnen bedrijven redelijkheid moet zijn. Toen Ben en Jerry hun ijsbedrijf startt hadden ze als regel dat de bestbetaalde (voltijd) medewerker niet meer dan vier keer mocht verdienen dan dat van de minstbetaalde (voltijd) medewerker. Ik weet niet of vier keer redelijk is, maar iets vergelijkbaars lijkt wel redelijk als de beroepen lang uit te voeren zijn: een professioneel balletdanser moet waarschijnlijk eerder met pensioen dan een wiskundeprofessor en daar moet ook rekening mee gehouden worden.

Waarom de CEO van Philips 100 keer meer moet verdienen dan een fabrieksmedewerker begrijp ik vanuit marktwerking, maar het lijkt me niet erg redelijk.

[Mannetje]

Als salarissen vanaf twee keer modaal als serieus hoog worden gezien, dan hebben docenten op de middelbare school in de hoogste salarisschaal dus ook al een serieus hoog salaris.
Ik zit daar niet helemaal, maar moet ik mij dan ook al af gaan vragen of ik mij niet bezwaard moet gaan voelen voor mijn salaris?

Er is natuurlijk ook een andere kant aan hoge(re) salarissen. Stel jezelf de vraag: zou ik dat werk willen doen?
In geval van een arts: wil ik 10 jaar of meer studeren voordat ik echt aan de slag kan? Wil ik met patiënten werken? Bloed zien? Met diep lijden geconfronteerd worden?
Nee? Dan mag je toch dankbaar zijn dat anderen het doen? Waarom zou je je dan af moeten vragen of hun salaris niet te hoog is?
Ja? Wat let je?

[Tiberius]

Als salarissen vanaf twee keer modaal als serieus hoog worden gezien, dan hebben docenten op de middelbare school in de hoogste salarisschaal dus ook al een serieus hoog salaris.

Logisch: zij hebben ook meer vakantie.

[refo]

We moeten ons maar niet te veel bemoeien met het salaris/de beloning van een ander.
Salarissen spreken altijd wel tot de verbeelding, maar wat te zeggen van winsten die door ondernemers worden behaald? Die zijn meestal onbekend.

[Mannetje]

Als salarissen vanaf twee keer modaal als serieus hoog worden gezien, dan hebben docenten op de middelbare school in de hoogste salarisschaal dus ook al een serieus hoog salaris.

Logisch: zij hebben ook meer vakantie.

Meer vakantie en meer salaris, dat is een prachtige combinatie ja. Maar de logica van je antwoord ontgaat mij een beetje.

[Tiberius]

Als salarissen vanaf twee keer modaal als serieus hoog worden gezien, dan hebben docenten op de middelbare school in de hoogste salarisschaal dus ook al een serieus hoog salaris.

Logisch: zij hebben ook meer vakantie.

Meer vakantie en meer salaris, dat is een prachtige combinatie ja. Maar de logica van je antwoord ontgaat mij een beetje.

Hoe meer vakantie je hebt, hoe meer gelegenheid om je geld uit te geven.
Dus je moet dan ook meer verdienen om te voorkomen dat je halverwege je vakantie blut bent.

[Terri]

Als salarissen vanaf twee keer modaal als serieus hoog worden gezien, dan hebben docenten op de middelbare school in de hoogste salarisschaal dus ook al een serieus hoog salaris.

Logisch: zij hebben ook meer vakantie.

Meer vakantie en meer salaris, dat is een prachtige combinatie ja. Maar de logica van je antwoord ontgaat mij een beetje.

Hoe meer vakantie je hebt, hoe meer gelegenheid om je geld uit te geven.
Dus je moet dan ook meer verdienen om te voorkomen dat je halverwege je vakantie blut bent.

jajajajaja...
Vooral dat logisch....

[huisman]

Ik heb wel moeite met het "moeite hebben met hoge salarissen" in de samenleving. Deze moeite komt heel sociaal over, maar relateer ik aan hebzucht en begeerte. Het niet kunnen hebben dat anderen meer verdienen.

Verdienen is inderdaad niet het probleem. Daar kan je wat objectieve criteria aanhangen. Zoals opleiding en verantwoordelijkheid. Of 'pseudoverklaringen' als schaarste en marktwerking. Lastiger wordt het als je ook het bestedingspatroon weet. Dan lijkt normering voor de hand te liggen. Gelukkig gaat daar dan eerste het progressieve belastingtarief overheen, dus de maatschappij deelt mee in de hoge salarissen. Je wilt overigens ook niet in communistische toestanden vervallen, waarin je levensstandaard in alle gevallen extern bepaald wordt.

Het is inderdaad niet mijn bedoeling om het zakelijk te bekijken, maar juist ethisch. Dat was mijn vraag.

De ethische vraag gaat niet over het ‘eerlijk’ verdiende geld maar hoe en waaraan ik het uitgeef. Dan is een kraslot kopen met een bijstandsuitkering net zo verwerpelijk als een avond in de casino door een 5 maal modaal verdiener.
Mijn bezwaar ligt veel meer op het vlak van de jacht naar meer (geld,spullen enz.).