Wat het eerste punt aangaat: ik geloof dat we vooral in Bijbelse termen moeten spreken. De Schrift zegt bv. niet: 'God heeft Zich vernedert tot de dood des kruises'. En nog veel minder: 'God is voor de zonden gestorven.' Daarom geloof ik dat Posthoorn wel een punt heeft. Wél mogen we aan de Persoon van Christus (God en mens) toeschrijven wat eigenlijk gesproken alleen de menselijke of alleen de Goddelijke natuur aangaat. Maar ik geloof niet we oneigenlijk aan de drie-enige God mogen toeschrijven wat het specifieke werk is geweest van Christus als Middelaar. De menswording en het lijden behoren alleen tot het werk van de Zoon, dat mogen we dus niet aan de drie-enige God toeschrijven. We mogen wel zeggen: 'God is mens geworden', maar dan moet wel duidelijk zijn dat we over de Zoon spreken. Enzovoort.Herman schreef:Het punt lijkt me helemaal niet duidelijk, omdat de initiële uitspraak zoals hier op het forum is gezegd, spreekt over God die Zichzelf gegeven heeft tot een offer. Je geeft nu antwoord op de vraagstelling of dat het bij de formulering specifiek gaat om God de Vader.Valcke schreef:Het punt van Posthoorn lijkt mij duidelijk.
Inhoudelijk ben ik het overigens met je post eens als het gaat om de verhouding tussen de drie Personen in de Drie-eenheid.
Als toegift dan nog dit: sommige theologen spreken overigens graag over een 'lijdende God' - en dan bedoelen ze nog niet eens het lijden van Christus. Dat is wat mij betreft toch een valse theologie.