Emoties tijdens een kerkdienst

-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Emoties tijdens een kerkdienst

Bericht door -DIA- »

Zomaar enkele Psalmen die me wel eens wat te zeggen hebben.
Dat is niet altijd emotieloos.


Hoor mijn gebed, mijn bang geroep, o HEER',
Daar 'k schreiend U mijn leed vertoon;
Ik, die bij U als vreemdeling verkeer,
En hier, gelijk mijn vaders, woon,
Ai, wend Uw hand en plagen van mij af;
Verkwik mij, eer ik daal in 't graf

Uw aangezicht vertoon' aan Uwen knecht
Een vriend'lijk oog, een troostrijk liefdeteken;
Leer mij den eis van 't altoos heilig recht.
Ik stort, bedrukt, gehele tranenbeken,
Omdat men U gehoorzaamheid ontzegt,
En zich niet schaamt Uw wetten te verbreken.


Wat eilander schrijft kan ik ook goed herkennen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Arja
Berichten: 2059
Lid geworden op: 30 mei 2019, 15:57
Locatie: Provincie Utrecht
Contacteer:

Re: Emoties tijdens een kerkdienst

Bericht door Arja »

-DIA- schreef:Zomaar enkele Psalmen die me wel eens wat te zeggen hebben.
Dat is niet altijd emotieloos.


Hoor mijn gebed, mijn bang geroep, o HEER',
Daar 'k schreiend U mijn leed vertoon;
Ik, die bij U als vreemdeling verkeer,
En hier, gelijk mijn vaders, woon,
Ai, wend Uw hand en plagen van mij af;
Verkwik mij, eer ik daal in 't graf

Uw aangezicht vertoon' aan Uwen knecht
Een vriend'lijk oog, een troostrijk liefdeteken;
Leer mij den eis van 't altoos heilig recht.
Ik stort, bedrukt, gehele tranenbeken,
Omdat men U gehoorzaamheid ontzegt,
En zich niet schaamt Uw wetten te verbreken.


Wat eilander schrijft kan ik ook goed herkennen.
Jeremia "Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der dochter mijns volks; omdat het kind en de zuigeling op de straten der stad in onmacht zinken - Maak u op, maak geschrei des nachts in het begin der nachtwaken, stort uw hart uit voor het aangezicht des Heeren als water; hef uw handen tot Hem op voor de ziel uwer kinderkens, die in onmacht gevallen zijn van honger, vooraan op alle straten.

Jesaja Ik ben zeer vrolijk* in den HEERE, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, den mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan; gelijk een bruidegom zich met priesterlijk sieraad versiert, en als een bruid zich versiert met haar gereedschap. *Hebr. Vrolijk zijnde, ben ik vrolijk.

Zoveel uitingen van emoties in de Bijbel. En toch voel ik schaamde ik me lange tijd voor mijn tranen in de kerk (van vreugde of verdriet). Ik denk dat dat een cultureel iets is. Misschien ook wel aangeleerd gedrag? Dat je niet mag huilen. Dat je je emoties niet moet tonen.
GerefGemeente-lid
Berichten: 6575
Lid geworden op: 14 apr 2021, 23:55
Locatie: Zeeland

Re: Emoties tijdens een kerkdienst

Bericht door GerefGemeente-lid »

---knip--- Niet toegestaan om in een ander topic weer door te gaan.
Het kromme kan niet recht gemaakt worden, en hetgeen dat ontbreekt, kan niet geteld worden. (Prediker 1: 14 en 15)
Alles heeft een bestemden tijd, en alle voornemen onder den hemel heeft zijn tijd. (...) een tijd om te zwijgen (...). (Prediker 3: 1 en 7m)
Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Re: Emoties tijdens een kerkdienst

Bericht door Charles »

Heb een rijk verleden als het om refoforum gaat en al zn voorgangers (onder verschillende namen). Als ik even weer op het forum zit weet ik altijd weer waarom ik er meer weinig post. Elk draadje eindigt in tich zijvertakkingen en valt me best op als ik weer eens binnen kom vallen dat er her en der irritaties zijn. Die ik eigenlijk niet herken bij andere fora waar ik zit.
Gebruikersavatar
Van Ewijk
Berichten: 1753
Lid geworden op: 01 apr 2015, 18:05

Re: Emoties tijdens een kerkdienst

Bericht door Van Ewijk »

Mara schreef:Laatst las ik in een oud boekje: "ik schreide mijn ogen leeg, toen de Heere tot mijn hart sprak."
Dat was tijdens een kerkdienst.
Ik kan me herinneren dat ik als kind bij mijn vader een traan over zijn wang zag rollen tijdens de preek.
Of dat iemand huilend van de Tafel wegliep, na het H.A. en dan in de bank nog zijn neus moest snuiten en duidelijk ontroerd was.
Het is mij ook weleens overkomen. Het is dan op dat moment niet tegen te houden.
Herkennen jullie daar iets van? Komt het minder voor dan vroeger?

Ik bedoel dus geen emoties vanwege een gebeurtenis, zoals rouw, doop of huwelijk, of als je kind belijdenis doet.
Maar als het Woord in je hart valt en alles en iedereen om je heen valt weg.
Nee, niet in de kerk.
Wel eens tijdens Bijbellezing thuis.
En dan met name toen ik voor de de eerste keer las over de Romeinse officier die de Heere Jezus om genezing vroeg van zijn knecht.
''Niemand is armer dan hij die in tijden van nood zijn geloof verliest.''
Plaats reactie