Misschien direct via de site van de kerk ook makkelijker?Geytenbeekje schreef:Ja ik had wel op kerkdienstgemist.nl.Zeeuw schreef:Als je mij gebeld had, had ik je live kunnen laten luisterenGeytenbeekje schreef:Preek geluisterd : van ds W. Roos
HHG-Alblasserdam, ( had eerst Goes op maar die viel uit)
Genesis 3: 19
In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de aarde wederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren.
Maar ik denk dat mijn wifi verbinding niet goed was, Albl kon ik wel de hele tijd luisteren.
Biddag 2020
Re: Biddag 2020
Re: Biddag 2020
Wij hadden vanmiddag een interactieve kinderdienst over het " Onze Vader" Erg aansprekend voor hen.
Re: Biddag 2020
Vanavond weer leesdient, een preek van ds. A. Hoogerland.
De tekst was JOHANNES 6:22-35, samengevat in het 27e vers:
Het thema luidde:
EEN GEESTELIJKE SPIJZE
1. De vergankelijke spijze
2. De blijvende spijze
3. De gegeven spijze
Verder luisterde ik vanavond nog naar de biddagspreek van ds. G. Hoogerland. Ik heb een klein stukje meegeschreven, en vindt het persoonlijk wel heel goed om dit door te geven. Ds. Hoogerland sprak over Nehemia 1 samengevat in het 4e vers
HET GEBED VAN NEHEMIA
1. Een droevige tijding
2. Een ootmoedige worsteling
3. Een krachtige pleitgrond
4. Een gelovige begeerte
Ik neem hier een citaatje uit het eerste punt: Een droevige tijding:
Wij zouden de vraag kunnen stellen: Hebben wij ook liefde? In de eerste plaats liefde tot God? Maar ook liefde tot de dienst des Heeren, tot het volk des Heeren, tot de Kerk des Heeren? Of kunnen we alles zomaar door laten gaan? Zien wij dat in de kerk des Heeren de vijanden in en uitlopen? Ik denk, gemeente aan de kerk van Nederland. Als wij terugdenken aan de tijd van de Reformatie, en vooral van de Nadere Reformatie, wat is de kerk des Heeren toen een heerlijk gebouw geweest. De Heere woonde er. De Heere heeft er mannen gegeven die de zuivere Waarheid verdedigen mochten, en als we de geschriften van onze vaderen kennen, kunnen wij ook duidelijk zien hoeveel licht en wijsheid deze mensen gegeven had. Toen wist iedereen het: Nederland was een christelijke natie en de God van Nederland streed voor dat volk. Er zijn tijden geweest dat de vijanden veel banger waren van het gebed van Gods kinderen dan van alle wapentuig. Wat heeft Neerlands kerk toen mogen bloeien, wat was toen de kerk als een stad op een berg en een kaars op een kandelaar. En hoe is het nu, gemeente? Wij lezen hier van Jeruzalem dat die stad vervallen was. Dat de muren ineengestort zijn, dat het eigenlijk een puinhoop was. Dat de vijanden in- en uit konden lopen en dat er veel gespot werd met Jeruzalem. En als we nu dan zien de kerk des Heeren in onze tijd, dat wij gelijken op de tijd van Nehemia. Wat een verval gemeente! Wij zien onze oude vaderlandse kerk, die we eigenlijk niet meer aan kunnen wijzen, vanwege de breuk die ook daar plaats heeft gehad, in een zeer diep verval. Wat een ongerechtigheid wordt daar gedaan. Wat een dwalingen zijn daar binnengekomen. Denk alleen maar aan het feit dat het huwelijk ook daar niet meer in ere gehouden wordt, althans andere samenlevingsvormen op de zelfde lijn gezet worden. Denk ook aan Avondmaaldiensten waar mensen die praktiserend homofiel zijn zomaar aan deel kunnen nemen. Is de kerk des Heeren niet vervallen? Maar misschien zegt u wel: Wij hebben toch nog een deel dat blijft bij de oude Waarheid. Het is waar gemeente, en het is een voorrecht dat het er nog zijn mag, maar zijn ook wij niet in diep verval? Wij hoeven eigenlijk niet op anderen te zien, als we bij onszelf blijven, ook bij onze eigen kerkverbanden in de rechterzijde van de gereformeerde gezindte, wat is er veel dat tot droefheid stemmen moet. Is er niet zeer veel verval in het leven naar het Woord des Heeren. Hoe is dat in uw leven, gemeente. Hoe is het in mijn leven? Want ik hoef de vraag niet alleen aan u te stellen, ik kan die vraag ook aan mezelf stellen. Waar is dat tere aanklevende leven aan de troon van Gods genade? Ik denk aan velen die ik gekend heb, toen ik een jongen was, toen ik een kind was, waar ik zoveel eerbied voor had, omdat ik als kind voelde dat de tere vreze des Heeren door die mensen beoefend werd. Ze konden ook spreken over de dienst des Heeren. Ze mochten ook spreken over wat ze in God aan mochten treffen. Ze mochten vertellen over liefelijke omgangen die ze hebben mochten met de Heere en ook met de dierbare Zaligmaker. Een binnenkamerleven, een worstelend volk, en waar is het gebleven, gemeente? Ik zeg niet dat het geheel verdwenen is, maar het wordt zo sporadisch gehoord. Er is nog wel veel godsdienst aan de buitenkant, er is nog wel veel spreken over geestelijke dingen, maar waar is de kracht ervan? Waar kunnen we waarlijk die geur en de smaak van Christus nog ervaren. Dan moeten we eerlijk bekennen dat we zijn in diep verval. En de droeve scheuringen. U weet het gemeente, het is iets wat ons bezet, wat ons al een lange tijd bezet heeft, en wij kunnen niet nalaten om het ook vanavond aan te wijzen. De scheuringen die er liggen, ook die bij elkander horen, en nu gescheiden optrekken. Zou de Heere daarover Zijn zegen over kunnen gebieden, gemeente? Is het geen aanklacht tegen ons? Is het ook niet dat Jeruzalems muren verscheurd en verbrokkeld liggen. En waar is de smart erover? Als Nehemia dit hoort dan is hij in diepe droefheid. Hij hoort het verval van Jeruzalem. Hij hoort ook dat degenen die daar wonen in grote versmaadheid zijn. Dat arme volk, dat zijn degenen die eenmaal door Nebukadnezar niet meegevoerd zijn, maar die daar zijn achtergebleven, Het waren maar enkelen, het waren maar verachte lieden en ook degenen teruggekeerd zijn, al lijkt het misschien een zeer groot getal, 50.000, en later onder Ezra nog zo’n 1500, maar op de grote massa van het volk van Israël is het eigenlijk ook maar een klein getal, en ze leven daar ook in grote versmaadheid en in grote verachting. Als Nehemia dat hoort wordt hij zeer diep bedroefd. Dan begint hij ook een smeekgebed aan de troon van Gods genade. Dus onze eerste gedachte: een droevige boodschap. Gemeente, ook voor ons is er een droevige boodschap. Kennen wij die droevige boodschap van het verval van de kerk des Heeren, en dragen we daar leed over, is er nog binnenkamerwerk? Dan moeten we allen tot onszelf inkeren. Want we moeten niet bij een ander beginnen, wij moeten bij onszelf beginnen. Wij moeten leren belijden: Ik heb God op het hoogste misdaan en ik ben van het heilspoor afgegaan. Wij zijn nu samengekomen om Biddag te houden. Dan vragen wij de Heere om een zegen voor het komende seizoen. Dan vragen wij of de Heere gelegenheid wil geven om het zaad aan de akkers toe te betrouwen, of er regen en zonneschijn zijn mag, of er een oogst uit de aarde voortkomen mag. Of wij in onze arbeid, in welke tak wij ook arbeiden, een zegen ontvangen mogen. En dan staan wij schuldig. Voelen wij dan niet, gemeente, dat wij in dat gebed op de biddag geen enkele waardigheid hebben. Als God ons vanavond vragen zou: Waar is nu de waardigheid, waar is nu de grond om dat te bidden, dan zullen we allen diep in het stof moeten buigen. Dan ligt er rondom schuld. Dan is er zoveel diep verval, en dan moeten wij belijden: Wij hebben het minste niet verdiend uit de hand des Heeren. Als God Zijn zegen inhouden zou, als Hij enkel maar oordelen zou geven, als de ziekte die over de wereld gaat, Nederland overspoelen zou, en misschien ook velen uit Nederland zou wegnemen, dan moeten wij de hand op de mond leggen. Dan moeten we zeggen: Eigen schuld, want het grote verval is niet Gods schuld, maar het is onze schuld. Wij hebben God op het hoogste misdaan.
Dan gaan we in de tweede plaats zien dat Nehemia een ootmoedige worsteling krijgt.
Hier horen wij ook wat ik eerder op het forum heb geschreven. Wellicht spreekt ds. duidelijker, dan is het te begrijpen wat ik bedoel.
Nog een klein stukje verderop in de preek:
Zijn hier vanvond mensen die ook weten wat het is om smart om te dragen over Neerlands kerk, waardoor God van Zijn eer beroofd is. Maar we moeten toch ook een stap verder. We moeten niet alleen denken aan de kerk van Nederland, maar ook daarmee moeten wij tot onszelf inkeren. Hoe komt het dat God van Zijn eer beroofd wordt? Omdat wij God verlaten hebben. In Adam ligt onze breuk. In onze diepe val in Adam, want zo zijn we niet uit Gods hand voortgekomen. God heeft ons goed, en naar Zijn evenbeeld geschapen. In ware kennis, gerechtigheid en heiligheid, en wij hebben Hem de rug en de nek toegekeerd. Wij hebben Hem afgezworen. Wij wilden met God niet meer van doen hebben. En weet je wat het ergste is? Wij zien het niet en wij gevoelen het niet.
(…)
Hoort u, Nehemia gaat schuld belijden. De schuld van zijn volk die ook zijn schuld is, en al de schuld van zijns vaders huis. Wij zijn altijd zo geneigd om de schuld bij een ander te zoeken, en wij zijn er zo goed in om anderen aan te wijzen als de oorzaak van de ellende. Maar in Gods Woord zien we dat er mensen geweest zijn, Nehemia ook en Daniël, die hebben de schuld geëigend. Die hebben zichzelf erbij ingesloten, en gezegd: Wij zijn schuldig, ik ben schuldig. Ik sta met mijn volk schuldig voor Uw aangezicht. Als we zo eens voor God mochten leren buigen, dan zou er verwachting zijn. Gelooft u ook niet gemeente, als er zo’n volk in het midden van ons zijn mocht, ook in Nederland nog, dat de Heere opstaan zou over Zijn kerk in Nederland. Dat Hij nog zou willen betonen dat Hij nog van die kerk afweet. Maar juist het gebrek daaraan is juist de nood van de tijd waarin wij leven. Nehemia zegt het: Wij hebben het ganselijk verdorven en wij hebben niet gehouden de geboden en de inzettingen en rechten die Gij Uw knecht Mozes geboden hebt. Hij spreekt hier over de geboden, dat is de zedelijke wet, de wet der 10 geboden. Gemeente, die zedelijke wet, of de wet der 10 geboden heeft God de mens gegeven. Mozes heeft die door bestelling van de engelen aan het volk mogen geven in twee stenen tafelen. Die wet is in ons hart ingeschapen, en de Heere eist van ons dat we die Wet volmaakt onderhouden. Dat kunnen we niet, Maar hoeveel overtredingen liggen er in ons persoonlijk leven, die God ons heeft gegeven
(…)
Als Nederland eens op die plaats zou mogen komen: Wij hebben Uw geboden overtreden… Want als we denken aan de zonden van land en volk, die zijn hemeltergend. Die zijn zo ontstellend groot. We zouden ze kunnen noemen.
(…)
Liggen er dan niet schrikkelijke zonden, hemeltergende zonden op ons arme vaderland. En hebben wij dan iets te zeggen als God met een oordeel komt, als Hij een ziekte zendt die misschien wel een groot deel van Nederland aantasten zal. Oh, wij weten het niet, het ligt in de voorzienige hand des Heeren, maar het oordeel hebben wij wel verdiend.
(einde citaten)
Ik zou de hele preek kunnen opschrijven maar ik laat het erbij. Wie kan nu nog zeggen dat we vrijuit gaan?
De tekst was JOHANNES 6:22-35, samengevat in het 27e vers:
Het thema luidde:
EEN GEESTELIJKE SPIJZE
1. De vergankelijke spijze
2. De blijvende spijze
3. De gegeven spijze
Verder luisterde ik vanavond nog naar de biddagspreek van ds. G. Hoogerland. Ik heb een klein stukje meegeschreven, en vindt het persoonlijk wel heel goed om dit door te geven. Ds. Hoogerland sprak over Nehemia 1 samengevat in het 4e vers
HET GEBED VAN NEHEMIA
1. Een droevige tijding
2. Een ootmoedige worsteling
3. Een krachtige pleitgrond
4. Een gelovige begeerte
Ik neem hier een citaatje uit het eerste punt: Een droevige tijding:
Wij zouden de vraag kunnen stellen: Hebben wij ook liefde? In de eerste plaats liefde tot God? Maar ook liefde tot de dienst des Heeren, tot het volk des Heeren, tot de Kerk des Heeren? Of kunnen we alles zomaar door laten gaan? Zien wij dat in de kerk des Heeren de vijanden in en uitlopen? Ik denk, gemeente aan de kerk van Nederland. Als wij terugdenken aan de tijd van de Reformatie, en vooral van de Nadere Reformatie, wat is de kerk des Heeren toen een heerlijk gebouw geweest. De Heere woonde er. De Heere heeft er mannen gegeven die de zuivere Waarheid verdedigen mochten, en als we de geschriften van onze vaderen kennen, kunnen wij ook duidelijk zien hoeveel licht en wijsheid deze mensen gegeven had. Toen wist iedereen het: Nederland was een christelijke natie en de God van Nederland streed voor dat volk. Er zijn tijden geweest dat de vijanden veel banger waren van het gebed van Gods kinderen dan van alle wapentuig. Wat heeft Neerlands kerk toen mogen bloeien, wat was toen de kerk als een stad op een berg en een kaars op een kandelaar. En hoe is het nu, gemeente? Wij lezen hier van Jeruzalem dat die stad vervallen was. Dat de muren ineengestort zijn, dat het eigenlijk een puinhoop was. Dat de vijanden in- en uit konden lopen en dat er veel gespot werd met Jeruzalem. En als we nu dan zien de kerk des Heeren in onze tijd, dat wij gelijken op de tijd van Nehemia. Wat een verval gemeente! Wij zien onze oude vaderlandse kerk, die we eigenlijk niet meer aan kunnen wijzen, vanwege de breuk die ook daar plaats heeft gehad, in een zeer diep verval. Wat een ongerechtigheid wordt daar gedaan. Wat een dwalingen zijn daar binnengekomen. Denk alleen maar aan het feit dat het huwelijk ook daar niet meer in ere gehouden wordt, althans andere samenlevingsvormen op de zelfde lijn gezet worden. Denk ook aan Avondmaaldiensten waar mensen die praktiserend homofiel zijn zomaar aan deel kunnen nemen. Is de kerk des Heeren niet vervallen? Maar misschien zegt u wel: Wij hebben toch nog een deel dat blijft bij de oude Waarheid. Het is waar gemeente, en het is een voorrecht dat het er nog zijn mag, maar zijn ook wij niet in diep verval? Wij hoeven eigenlijk niet op anderen te zien, als we bij onszelf blijven, ook bij onze eigen kerkverbanden in de rechterzijde van de gereformeerde gezindte, wat is er veel dat tot droefheid stemmen moet. Is er niet zeer veel verval in het leven naar het Woord des Heeren. Hoe is dat in uw leven, gemeente. Hoe is het in mijn leven? Want ik hoef de vraag niet alleen aan u te stellen, ik kan die vraag ook aan mezelf stellen. Waar is dat tere aanklevende leven aan de troon van Gods genade? Ik denk aan velen die ik gekend heb, toen ik een jongen was, toen ik een kind was, waar ik zoveel eerbied voor had, omdat ik als kind voelde dat de tere vreze des Heeren door die mensen beoefend werd. Ze konden ook spreken over de dienst des Heeren. Ze mochten ook spreken over wat ze in God aan mochten treffen. Ze mochten vertellen over liefelijke omgangen die ze hebben mochten met de Heere en ook met de dierbare Zaligmaker. Een binnenkamerleven, een worstelend volk, en waar is het gebleven, gemeente? Ik zeg niet dat het geheel verdwenen is, maar het wordt zo sporadisch gehoord. Er is nog wel veel godsdienst aan de buitenkant, er is nog wel veel spreken over geestelijke dingen, maar waar is de kracht ervan? Waar kunnen we waarlijk die geur en de smaak van Christus nog ervaren. Dan moeten we eerlijk bekennen dat we zijn in diep verval. En de droeve scheuringen. U weet het gemeente, het is iets wat ons bezet, wat ons al een lange tijd bezet heeft, en wij kunnen niet nalaten om het ook vanavond aan te wijzen. De scheuringen die er liggen, ook die bij elkander horen, en nu gescheiden optrekken. Zou de Heere daarover Zijn zegen over kunnen gebieden, gemeente? Is het geen aanklacht tegen ons? Is het ook niet dat Jeruzalems muren verscheurd en verbrokkeld liggen. En waar is de smart erover? Als Nehemia dit hoort dan is hij in diepe droefheid. Hij hoort het verval van Jeruzalem. Hij hoort ook dat degenen die daar wonen in grote versmaadheid zijn. Dat arme volk, dat zijn degenen die eenmaal door Nebukadnezar niet meegevoerd zijn, maar die daar zijn achtergebleven, Het waren maar enkelen, het waren maar verachte lieden en ook degenen teruggekeerd zijn, al lijkt het misschien een zeer groot getal, 50.000, en later onder Ezra nog zo’n 1500, maar op de grote massa van het volk van Israël is het eigenlijk ook maar een klein getal, en ze leven daar ook in grote versmaadheid en in grote verachting. Als Nehemia dat hoort wordt hij zeer diep bedroefd. Dan begint hij ook een smeekgebed aan de troon van Gods genade. Dus onze eerste gedachte: een droevige boodschap. Gemeente, ook voor ons is er een droevige boodschap. Kennen wij die droevige boodschap van het verval van de kerk des Heeren, en dragen we daar leed over, is er nog binnenkamerwerk? Dan moeten we allen tot onszelf inkeren. Want we moeten niet bij een ander beginnen, wij moeten bij onszelf beginnen. Wij moeten leren belijden: Ik heb God op het hoogste misdaan en ik ben van het heilspoor afgegaan. Wij zijn nu samengekomen om Biddag te houden. Dan vragen wij de Heere om een zegen voor het komende seizoen. Dan vragen wij of de Heere gelegenheid wil geven om het zaad aan de akkers toe te betrouwen, of er regen en zonneschijn zijn mag, of er een oogst uit de aarde voortkomen mag. Of wij in onze arbeid, in welke tak wij ook arbeiden, een zegen ontvangen mogen. En dan staan wij schuldig. Voelen wij dan niet, gemeente, dat wij in dat gebed op de biddag geen enkele waardigheid hebben. Als God ons vanavond vragen zou: Waar is nu de waardigheid, waar is nu de grond om dat te bidden, dan zullen we allen diep in het stof moeten buigen. Dan ligt er rondom schuld. Dan is er zoveel diep verval, en dan moeten wij belijden: Wij hebben het minste niet verdiend uit de hand des Heeren. Als God Zijn zegen inhouden zou, als Hij enkel maar oordelen zou geven, als de ziekte die over de wereld gaat, Nederland overspoelen zou, en misschien ook velen uit Nederland zou wegnemen, dan moeten wij de hand op de mond leggen. Dan moeten we zeggen: Eigen schuld, want het grote verval is niet Gods schuld, maar het is onze schuld. Wij hebben God op het hoogste misdaan.
Dan gaan we in de tweede plaats zien dat Nehemia een ootmoedige worsteling krijgt.
Hier horen wij ook wat ik eerder op het forum heb geschreven. Wellicht spreekt ds. duidelijker, dan is het te begrijpen wat ik bedoel.
Nog een klein stukje verderop in de preek:
Zijn hier vanvond mensen die ook weten wat het is om smart om te dragen over Neerlands kerk, waardoor God van Zijn eer beroofd is. Maar we moeten toch ook een stap verder. We moeten niet alleen denken aan de kerk van Nederland, maar ook daarmee moeten wij tot onszelf inkeren. Hoe komt het dat God van Zijn eer beroofd wordt? Omdat wij God verlaten hebben. In Adam ligt onze breuk. In onze diepe val in Adam, want zo zijn we niet uit Gods hand voortgekomen. God heeft ons goed, en naar Zijn evenbeeld geschapen. In ware kennis, gerechtigheid en heiligheid, en wij hebben Hem de rug en de nek toegekeerd. Wij hebben Hem afgezworen. Wij wilden met God niet meer van doen hebben. En weet je wat het ergste is? Wij zien het niet en wij gevoelen het niet.
(…)
Hoort u, Nehemia gaat schuld belijden. De schuld van zijn volk die ook zijn schuld is, en al de schuld van zijns vaders huis. Wij zijn altijd zo geneigd om de schuld bij een ander te zoeken, en wij zijn er zo goed in om anderen aan te wijzen als de oorzaak van de ellende. Maar in Gods Woord zien we dat er mensen geweest zijn, Nehemia ook en Daniël, die hebben de schuld geëigend. Die hebben zichzelf erbij ingesloten, en gezegd: Wij zijn schuldig, ik ben schuldig. Ik sta met mijn volk schuldig voor Uw aangezicht. Als we zo eens voor God mochten leren buigen, dan zou er verwachting zijn. Gelooft u ook niet gemeente, als er zo’n volk in het midden van ons zijn mocht, ook in Nederland nog, dat de Heere opstaan zou over Zijn kerk in Nederland. Dat Hij nog zou willen betonen dat Hij nog van die kerk afweet. Maar juist het gebrek daaraan is juist de nood van de tijd waarin wij leven. Nehemia zegt het: Wij hebben het ganselijk verdorven en wij hebben niet gehouden de geboden en de inzettingen en rechten die Gij Uw knecht Mozes geboden hebt. Hij spreekt hier over de geboden, dat is de zedelijke wet, de wet der 10 geboden. Gemeente, die zedelijke wet, of de wet der 10 geboden heeft God de mens gegeven. Mozes heeft die door bestelling van de engelen aan het volk mogen geven in twee stenen tafelen. Die wet is in ons hart ingeschapen, en de Heere eist van ons dat we die Wet volmaakt onderhouden. Dat kunnen we niet, Maar hoeveel overtredingen liggen er in ons persoonlijk leven, die God ons heeft gegeven
(…)
Als Nederland eens op die plaats zou mogen komen: Wij hebben Uw geboden overtreden… Want als we denken aan de zonden van land en volk, die zijn hemeltergend. Die zijn zo ontstellend groot. We zouden ze kunnen noemen.
(…)
Liggen er dan niet schrikkelijke zonden, hemeltergende zonden op ons arme vaderland. En hebben wij dan iets te zeggen als God met een oordeel komt, als Hij een ziekte zendt die misschien wel een groot deel van Nederland aantasten zal. Oh, wij weten het niet, het ligt in de voorzienige hand des Heeren, maar het oordeel hebben wij wel verdiend.
(einde citaten)
Ik zou de hele preek kunnen opschrijven maar ik laat het erbij. Wie kan nu nog zeggen dat we vrijuit gaan?
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Biddag 2020
Wat een droevige preek!
Niemand gaat vrijuit!
Niemand gaat vrijuit!
Stil mijn ziel wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is erbij, in je beproevingen en zorgen!
Re: Biddag 2020
Wat mij opvalt aan de preek is dat er eerst wordt gewezen op vele andere kerken waar het woord niet meer zou klinken en om vervolgens te zeggen dat wij niet naar andere moeten kijken. En ik denk dat ten onrechte de periode van de reformatie verheerlijk wordt. In die periode was er vooral veel moord en doodslag en lynchpartijen onder anders denkenden. De zinsnede 'de Here woonde er' mogen wij denk ik niet zomaar gebruiken om deze dingen goed te praten. I
Re: Biddag 2020
Hebben we nu nog de moed om wat te zeggen. We voelen heel goed aan waar de reacties uit voortkomen. Ik moet maar zwijgen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
-
Bertiel
- Berichten: 4582
- Lid geworden op: 14 sep 2018, 08:49
- Locatie: bertiel1306@gmail.com
Re: Biddag 2020
Gisteravond een biddag preek gehoord over Jesaja 21 : 11&12, de last van Duma.
Indringend, confronterend maar ook appelerend.
Indringend, confronterend maar ook appelerend.
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Re: Biddag 2020
Dat gaan we ook niet. Al hoop ik dat de rest van de preek ook de Almacht en Goedheid van God beschrijft. Anders zouden we blijven steken bij onze zonden, zonder Gods vergevende liefde voor juist de grootste van de zondaren te mogen horen.Orchidee schreef:Wat een droevige preek!
Niemand gaat vrijuit!
Re: Biddag 2020
Mijn advies: Meldt u dan (als je de roeping voelt) bij je kerkenraad, misschien krijgt u een attest voor het curatorium.Zeeuw schreef:Dat gaan we ook niet. Al hoop ik dat de rest van de preek ook de Almacht en Goedheid van God beschrijft. Anders zouden we blijven steken bij onze zonden, zonder Gods vergevende liefde voor juist de grootste van de zondaren te mogen horen.Orchidee schreef:Wat een droevige preek!
Niemand gaat vrijuit!
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Biddag 2020
Ik begrijp dat inhoudelijk reageren of het volledige evangelie gebracht werd lastig is.-DIA- schreef:Mijn advies: Meldt u dan (als je de roeping voelt) bij je kerkenraad, misschien krijgt u een attest voor het curatorium.Zeeuw schreef:Dat gaan we ook niet. Al hoop ik dat de rest van de preek ook de Almacht en Goedheid van God beschrijft. Anders zouden we blijven steken bij onze zonden, zonder Gods vergevende liefde voor juist de grootste van de zondaren te mogen horen.Orchidee schreef:Wat een droevige preek!
Niemand gaat vrijuit!
Re: Biddag 2020
Heerlijk om dit vers te mogen zingen gisteren. Als onze Heere de vele zorgen voor een moment in perspectief van de eeuwigheid plaatst.
Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.
Die God is onze zaligheid;
Wie zou die hoogste Majesteit
Dan niet met eerbied prijzen?
Die God is ons een God van heil;
Hij schenkt, uit goedheid, zonder peil,
Ons 't eeuwig, zalig leven;
Hij kan, èn wil, èn zal in nood,
Zelfs bij het naad'ren van den dood,
Volkomen uitkomst geven.
Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.
Die God is onze zaligheid;
Wie zou die hoogste Majesteit
Dan niet met eerbied prijzen?
Die God is ons een God van heil;
Hij schenkt, uit goedheid, zonder peil,
Ons 't eeuwig, zalig leven;
Hij kan, èn wil, èn zal in nood,
Zelfs bij het naad'ren van den dood,
Volkomen uitkomst geven.
Re: Biddag 2020
We zouden bijna zeggen: Waartoe is mijn smart steeds durende? En daar ik anderen zie en hoor zingen in de vrolijk huppelende stad... Maar zou ik dit zeggen, dan zou ik ontrouw zijn aan mijn geslacht.
En wat mij betreft, als er zijn die dit wensen, dan stop met refoforum. Maar weet dan wel wat u doet.
En wat mij betreft, als er zijn die dit wensen, dan stop met refoforum. Maar weet dan wel wat u doet.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Biddag 2020
Dan begrijp je waarschijnlijk toch niet goed de intentie van een boetepreek.Orchidee schreef:Wat een droevige preek!
Niemand gaat vrijuit!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Biddag 2020
Je moet vooral blijven DIA. Maar probeer mensen die Gods dienst als liefdedienst ervaren ook te accepteren. Dat zou toch juist blijdschap moeten geven?-DIA- schreef:We zouden bijna zeggen: Waartoe is mijn smart steeds durende? En daar ik anderen zie en hoor zingen in de vrolijk huppelende stad... Maar zou ik dit zeggen, dan zou ik ontrouw zijn aan mijn geslacht.
En wat mij betreft, als er zijn die dit wensen, dan stop met refoforum. Maar weet dan wel wat u doet.
Re: Biddag 2020
Ja natuurlijk moet je die moed hebben DIA.-DIA- schreef:Hebben we nu nog de moed om wat te zeggen. We voelen heel goed aan waar de reacties uit voortkomen. Ik moet maar zwijgen.
Ik denk dat de gedachte nog heerst, boete wil er nog wel in, maar zo slecht zijn we toch ook niet?
We leven netjes, doen trouw onze plicht, ook in de kerk, dus God heeft het goed met ons getroffen, toch?
Ik denk dat er vaker uit de kleine profeten gepreekt moet worden.
Sinds ik vaker online luister, valt het mij op dat we in onze gemeente daar heel weinig over gehoord hebben.
Veel gastpredikanten preken pakken een tekst uit een beperkt aantal bijbelboeken.
Overigens hoorde ik gisteren dat wij in Nederland biddag houden sinds 1563!
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon