Uit een preek van dr. H.F. Kolhbrugge tijdens de cholera-epidemie in Elberfeld:
De pest, ook wel cholera genoemd, heeft onze stad nog niet verlaten. Tot op heden heeft de slaande engel nog niet het bevel ontvangen om het zwaard in de schede te steken. Wel heeft het de barmhartige God behaagd, ons gebed boven bidden en denken te verhoren. Het is ons door Zijn onuitsprekelijke goedertierenheid vergund, Zijn heilige tempel weer te aanschouwen. We hebben allen overvloedig reden om onze Heere en God het dankoffer te brengen, omdat Hij ons tot op heden niet gedaan heeft naar onze zonden. Het is de goedertierenheid van de Heere, dat wij niet allen geheel vernield zijn. Met een dankbaar hart kunnen wij allen zeggen: "Zijn barmhartigheid heeft nog geen einde, maar zij is elke morgen nieuw, en Uw trouw, 0 mijn God! is groot". Psalm 91 is voor de meesten van u in vervulling gegaan. Velen van ons hebben niet tevergeefs hun bovendorpels en de beide deurposten met het bloed van Christus bestreken. Velen van ons hebben door geloof en gebed zich de plaag, of de vrees voor de plaag van het lijf gehouden, alsook de dood die hen bedreigde. Anderen mogen de Heere dankzeggen, dat het bij een paar inwendige of uitwendige slagen bleef. De Heere wierp wel neder, maar richtte ook weer op. Deze en gene ervaart het juist in deze dagen levendiger dan ooit, wat het zeggen wil, en welke troost het in zich heeft, te kunnen uitspreken: "De Heere is mijn deel, zegt mijn ziel, daarom wil ik op Hem hopen". Op anderen bleef, wat de slaande engel uitrichtte toch niet zonder uitwerking. Hier en daar keerde er toch een tot zichzelf in, en riep in verbrijzeling uit: "Ik ben verloren! wat moet ik doen om zalig te worden?" De troost die de Heere ons de vorige zondag gaf, opende ons de ogen om te zien op het Lam Gods, de Drager van de zonde der wereld. Welaan, weer zijn we een nieuwe week ingegaan, wij zoeken naar troost. Wij dorsten opnieuw naar een woord uit de mond van de Heere om met geloofsmoed in de nieuwe week aan te houden om nieuwe ontferming, beschutting, bescherming en bewaring. Welk woord hebben wij het meeste nodig? Ik denk wel een zodanig woord, waarbij wij van de plaag afzien, en naar de Heere opzien. Want wanneer we dat doen, vallen we de Heere in de armen, zó als we zijn. Dan laten we de plaag niet overheersen of scheiding maken tussen ons en de Heere, maar wij schuilen bij en in de Heere.
Op verzoek nu ook een link naar deze preek:
http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20477.pdf
