Johann Gottfried Walther schreef:refo schreef:Welnee. Maar we moeten niet beweren dat het de enige weg tot behoud is.
De vraag is zelfs of wat zich gereformeerd wil noemen dat nog wel is.
'Al wat in het Evangelie beloofd wordt', is niet meer voldoende. Gods beloften worden onzeker gemaakt. Liever steunen we op bevindingen. Die kun je tenminste zien.
Het evangelie is CHRISTUS alleen, dus als je op Christus en Maria steunt of op Christus en eigen verdiensten....dan val je Bijbels gezien buiten de zaligheid. Nee, op bevindingen moet je niet steunen, maar buiten Christus Jezus zal het niet gaan.
Bestaat bevinding eigenlijk nog? Ik bedoel de echte bevinding die niet uit de mens zelf spruit, en waardoor hij inleeft de grootste vijand te zijn. Dat hij een verloren mens is? Is het nu zo dat vrienden met God verzoend worden of is het nog zo dat vijanden met God verzoend worden? Ik denk dat we hier massaal in het christelijke deel van Nederland een ander beeld bij hebben dan wij dat vroeger leerden, en zoals dat ook naar de Bijbelse lijn is.
Is het mogelijk, is er vermogen in de mens om enig goed werk te doen, of om Jezus aan te nemen?
In een heel kort antwoord, schreef ds. J.M.D. de Heer eens op een vraag van een lezer in het RD het volgende:
Het geloof aannemen
Vraag: Een klasgenoot zei dat ik het geloof moet aannemen. God biedt het cadeau aan, wij moeten ons hart ervoor openstellen. Hoe zit dat?
Antwoord: Aannemen is een Bijbels woord, jonge vriend. Het komt zelfs vaak voor in de Bijbel (bijv. 1 Kor. 15:1, Kol. 2:6). De echte bekering betekent het Woord van God aannemen (Mark. 4:20, 1 Thess. 1:6). Tegenover het aannemen van de Heere Jezus staat het verwerpen van Hem (Joh. 1:11). Dat is een belediging van de Heere (Joh. 5:43), waardoor Gods toorn op ons rust (Joh. 3:36).
Zo zie je hoe belangrijk het is dat we Gods Woord aannemen. Hoe doen we dat? Velen spreken daar helaas oppervlakkig over. Dat kom jij ook tegen, zo blijkt uit je vraag. Veel mensen denken dat aannemen een beslissing is die je (met je verstand) neemt. Anderen bidden het zogeheten zondaarsgebed na. Dat luidt als volgt: „Ik belijd dat ik een zondaar ben, ik geloof dat Jezus voor mijn zonden stierf, ik wil me afkeren van mijn zonden. Ik nodig U nu uit om in mijn hart te komen, ik wil U vertrouwen en volgen als mijn Redder.” Als je dat gebed bidt, heb je Jezus aangenomen, zo heet het dan.
Wat gaat hier mis? In de Bijbel lezen we nergens zo’n voorgeschreven gebed waardoor we de Heere Jezus zouden aannemen. Dat is door mensen bedacht, zonder grond in de Bijbel. Het echte zondaarsgebed is niet een vaststellen dat de Heere Jezus voor alle mensen, en dus ook voor mij stierf. Het gebed is een worsteling om genade. Denk maar aan de tollenaar achter in de tempel. Hij had alles verzondigd! Diep onder de indruk van de heiligheid van God, van zijn schuld en nood smeekte hij om genade. Ken je dit? Ik ben bang dat dit punt nogal eens wordt overgeslagen.
Vergeet nooit dat we al gekozen hebben, maar dan tegen God. Door onze zondeval in het paradijs is ons hart potdicht voor God. Hij is onze Rechter. Deze beledigde Rechter gaf Zijn Zoon om zondaren zalig te maken. Hij laat genade prediken. En, dat wonder is nog groter, Hij schenkt genade, aan verlorenen.
Wat is het Bijbelse aannemen? Verwonderd in ontvangst nemen wat de Heere schenkt. We zeggen wel: met een lege bedelaarshand. Wie zo aanneemt, leerde zichzelf als onwaardig en onmachtig kennen. Iemand zei: Ik kon nog gemakkelijker een ster van de hemel pakken, dan geloven. Dat is Bijbelse taal (Joh. 3:27). Om zo aan te nemen, moeten we uit God geboren worden (Joh. 1:12-14). Om zo te geloven, moeten we geloof ontvangen (Fil. 1:29).
Verwacht daarom niets van jezelf. Dat gebeurt in onze tijd te veel. We hebben Gods Geest nodig. Dat is een genade die de Heere wil schenken. Ook nu nog. Zie daarom op tot Hem (Jes. 45:22, met de kanttekening). Blijf bij Hem aanhouden. Aan onze kant ligt alles verloren, maar de Heere ontfermt Zich op het gebed.