Schuivende panelen onder ons?

[Tiberius]

Als eerste: Ik ben het met je eens. Maar hieronder wil ik even op doorgaan om wat te redeneren en van te leren Althans dit voor mij:)
Dit wel met alle eerbied.

Een Zware tocht en hoogzwanger kan je mogelijk verklaren met betrekking op deze zin:

4 En Jozef ging ook op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea, tot de stad Davids, die Bethlehem genaamd wordt,8 (omdat hij uit het huis en geslacht van David was);
5 Om beschreven te worden met Maria, zijn ondertrouwde vrouw,9 welke bevrucht was.
6 En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude.

Een vrouw die al een langere tijd zwanger is zal het toch moeilijk hebben met een lange tocht over bergen en door dalen? ( Dit aangezien het land Israël niet bepaald vlak is.)

Ik ben noch vrouw noch zwanger, maar ik zou er ook wel moeite mee hebben, denk ik. Maar dat terzijde.

[Wittewrongel]

Als eerste: Ik ben het met je eens. Maar hieronder wil ik even op doorgaan om wat te redeneren en van te leren Althans dit voor mij:)
Dit wel met alle eerbied.

Een Zware tocht en hoogzwanger kan je mogelijk verklaren met betrekking op deze zin:

4 En Jozef ging ook op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea, tot de stad Davids, die Bethlehem genaamd wordt,8 (omdat hij uit het huis en geslacht van David was);
5 Om beschreven te worden met Maria, zijn ondertrouwde vrouw,9 welke bevrucht was.
6 En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zoude.

Een vrouw die al een langere tijd zwanger is zal het toch moeilijk hebben met een lange tocht over bergen en door dalen? ( Dit aangezien het land Israël niet bepaald vlak is.)

Ik ben noch vrouw noch zwanger, maar ik zou er ook wel moeite mee hebben, denk ik. Maar dat terzijde.

Als dit de ds dan vertelt in de gemeente. Mag hij dan ook niet vertellen dat het met Gods volk ook zo kan gaan. bijv:

1: Het kan een moeilijke weg zijn geweest die je moest gaan maar God heeft je wel gebracht op de plaats waar je moest zijn.

2: Dat het voor iemand een onmogelijke zaak lijkt te zijn Dit aangezien Maria wist waar ze naar toe moest lopen

[Jongere]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.
(Een beetje off-topic, maar ik moest er opeens aan denken bij het lezen van dit topic.)

[Luther]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.

Zo hoorde ik anderhalve week geleden een dominee zeggen dat het woord 'kribbe' wijst op 'kribbig', dat is bijterig. Zo zijn wij van nature: wij bijten in de kribbe...
Sorry, maar dat werkt meer op m'n lachspieren, dan dat het sticht.

[Posthoorn]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.

Zo hoorde ik anderhalve week geleden een dominee zeggen dat het woord 'kribbe' wijst op 'kribbig', dat is bijterig. Zo zijn wij van nature: wij bijten in de kribbe...
Sorry, maar dat werkt meer op m'n lachspieren, dan dat het sticht.

Ja, of kerstmis zonder de 'st' van stilte: dat wordt kermis.

[Wittewrongel]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.

Zo hoorde ik anderhalve week geleden een dominee zeggen dat het woord 'kribbe' wijst op 'kribbig', dat is bijterig. Zo zijn wij van nature: wij bijten in de kribbe...
Sorry, maar dat werkt meer op m'n lachspieren, dan dat het sticht.

Ja, of kerstmis zonder de 'st' van stilte: dat wordt kermis.

Tjah maar dit zijn andere voorbeelden dan waar Luther mee begonnen is... Al zou ik me dan wel afvragen waar ligt de grens van eerbied in het voorbeeld van Jongere en Luther. Waarbij de exegese van Jongere wel klopt.

[Hendrikus]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.

Zo hoorde ik anderhalve week geleden een dominee zeggen dat het woord 'kribbe' wijst op 'kribbig', dat is bijterig. Zo zijn wij van nature: wij bijten in de kribbe...
Sorry, maar dat werkt meer op m'n lachspieren, dan dat het sticht.

Ja, of kerstmis zonder de 'st' van stilte: dat wordt kermis.

Als we dan toch bezig zijn met anekdotes: ik hoorde ooit een predikant uitleggen dat "En Jezus riep met groter stemme..." iets met Zijn goddelijke natuur te maken had: mensen kunnen een grote stem hebben, maar dit was nóg groter.
Naamvallen waren hem blijkbaar onbekend.

[refo]

En mopperen op de HSV omdat die r verdwenen is.

[Marieke]

En dan wat je 'standen' noemt: Je zielslegering moet verklaard worden. Als die niet meer verklaard wordt is de prediking stikkensbenauwd voor een volk dat iets waarneemt in zijn ziel wat hij/zij niet kan verklaren. Zo'n ziel moet verklaard worden, en God wil de prediking vaak gebruiken als middel tot onderwijs. Maar dan moet er vanzelf wel onderwijs zijn. Ik vraag me soms wel eens af of mensen van nu sowieso nog weten van een zielslegering. En zo niet, weten ze het, dan hoeven ze toch ook niet verklaard te worden?

Maar het onderwijs wat in deze omstandigheden nodig is, is doorgaans anders dan wat jij onderwijs noemt. In de Bijbel vinden we op deze wijze geen preken. het kan niet anders of je krijgt associatieve toepassingen die dan 'onderwijs' geven, maar waarin het vooral om de mens zelf draait.

Ontken je dan standen in het geestelijk leven?
De Schrift spreekt toch zelf van vaders, jongelingen en zuigelingen in de genade?
Bestaan die niet meer?
Petrus kreeg de opdracht die allen onderscheiden te prediken te hoeden en te weiden.
Dat ligt heel onderscheiden. Moet dat nu niet meer gepreekt worden dan?

PS Associatieve toepassingen gaan me boven de pet.

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Luther, je moet naar mijn mening niet het ene noch het andere tegen elkaar uitspelen. Ik ben het met je eens dat een prediking kan blijven steken in het alleen noemen van kenmerken, dat is tekort, ook al zijn die kenmerken vaak allemaal in de Bijbel terug te vinden. Maar met de afkeer daarvan moet je uitkijken het kind niet met het badwater weg te gooien. Bijbelse bevinding, gegrond op de schrift, wat een zuigeling meemaakt, is goed om de zuigeling onderwijs te geven waar hij in het geestelijk leven gelegerd is.van daaruit kan de zuigeling verder geleid worden, kan Christus meer gestalte krijgen, kan Hij wassen. In een weg van totale ontlediging van de mens.
Lees hoe professor Wisse "de heilsfeiten" beschrijft. Hij schrijft hierin heel duidelijk wat de mens beleeft (in kenmerken) en wat Christus geeft! Een heel mooi evenwichtig onderwijs!
Lees ook "leren op de school van Christus" van Ralph Venning. Een prachtig boek over de kenmerken van de zuigelingen, jongelingen en vaders en hoe ze in geestelijke zin kunnen groeien.

[BJD]

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een preek lezen die de volgende redenatie had.
Er staat hier in Lukas dat de dagen vervuld werden dat Maria baren zou. Ja, zei de dominee, want dát is de natuurlijke weg: als je zwanger bent, moet je op een gegeven moment baren. Terwijl er tegenwoordig heel wat mensen zijn die wel zwanger zijn, maar nooit moeten baren.
Hij doelde daarmee op mensen die wedergeboren zijn, maar zeggen Christus niet te kennen. Op zichzelf geen onbekend punt, maar ik vond het persoonlijk erg misplaatst om dat aan de orde te stellen naar aanleiding van de zwangerschap van Maria.
Nog los van het feit dat het geen exegese is, maar de dominee kon het natuurlijk ook als beeld/analogie gebruiken.

Zo hoorde ik anderhalve week geleden een dominee zeggen dat het woord 'kribbe' wijst op 'kribbig', dat is bijterig. Zo zijn wij van nature: wij bijten in de kribbe...
Sorry, maar dat werkt meer op m'n lachspieren, dan dat het sticht.

Ja, of kerstmis zonder de 'st' van stilte: dat wordt kermis.

Deze laatste opmerking (van ds van Campen) is natuurlijk van een heel andere orde..

[Zita]

De predikant zou dan wel moeten zeggen dat een dergelijke uitspraak een meditatief karakter heeft, en geen exegese is. Ofwel: het komt niet noodzakelijkerwijs voort uit het Bijbelgedeelte, maar het zijn gedachten naar aanleiding van het gedeelte.

[Auto]

[
Deze laatste opmerking (van ds van Campen) is natuurlijk van een heel andere orde..

Hoezo? Denk jij dat hij die opmerking van hemzelf heeft? Die opmerking heb ik jaren terug al gehoord van een Gekrookte Riet predikant en de laatste jaren hoorde ik hem ook van diverse GG'ers voorbij komen.

[Luther]

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Luther, je moet naar mijn mening niet het ene noch het andere tegen elkaar uitspelen. Ik ben het met je eens dat een prediking kan blijven steken in het alleen noemen van kenmerken, dat is tekort, ook al zijn die kenmerken vaak allemaal in de Bijbel terug te vinden. Maar met de afkeer daarvan moet je uitkijken het kind niet met het badwater weg te gooien. Bijbelse bevinding, gegrond op de schrift, wat een zuigeling meemaakt, is goed om de zuigeling onderwijs te geven waar hij in het geestelijk leven gelegerd is, van daaruit kan de zuigeling verder geleid worden, kan Christus meer gestalte krijgen, kan Hij wassen. In een weg van totale ontlediging van de mens.
Lees hoe professor Wisse "de heilsfeiten" beschrijft. Hij schrijft hierin heel duidelijk wat de mens beleeft (in kenmerken) en wat Christus geeft! Een heel mooi evenwichtig onderwijs!
Lees ook "leren op de school van Christus" van Ralph Venning. Een prachtig boek over de kenmerken van de zuigelingen, jongelingen en vaders en hoe ze in geestelijke zin kunnen groeien.

Ik speel niets tegen elkaar uit, lees even de onderstreepte zin in de vorige post. Hoe kom je eraan dat ik een afkeer zou hebben van het noemen daarvan. Het punt is alleen dat het onderwijs moet gaan over Christus, en niet over de gelovige, en dan wel graag naar aanleiding van de tekst.

[BJD]

[
Deze laatste opmerking (van ds van Campen) is natuurlijk van een heel andere orde..

Hoezo? Denk jij dat hij die opmerking van hemzelf heeft? Die opmerking heb ik jaren terug al gehoord van een Gekrookte Riet predikant en de laatste jaren hoorde ik hem ook van diverse GG'ers voorbij komen.

Nee, dat weet ik ook wel. Dat zei die ook niet. Maar bedoel zoals Zita zegt.

[Wittewrongel]

Eerst maar met dat laatste beginnen: associatieve toepassingen zijn toepassingen die op de klank af wel aardig klinken, maar doorgaans niet de bedoeling van de tekst weergeven. Een voorbeeld uit de kerstgeschiedenis: Een predikant kan met veel emotie naar voren brengen dat de tocht van Jozef en Maria een zware tocht was, een onmogelijke gang, waarbij de dood voor ogen scheen, en waarbij Maria bijna niet meer verder kon, omdat ze hoogzwanger was en de geboorte op het punt staat te beginnen. Dat het voor Maria een onmogelijke zaak geworden was hoe de belofte van het toegezegd Kind plaats moest vinden.
En dan vervolgens de toepassing maken dat ze in al Gods volk de Christus door een onmogelijke weg in het hart geboren gaat worden, waarbij het bijna door de dood naar het leven gaat.
Dat klinkt heel rechtzinnig, maar vanuit Lukas 1 en 2 is het onzin. Er staat namelijk niet dat het een zware tocht was, dat Maria hoogzwanger en doodmoe was; het was ook geen moedeloze Maria die naar Bethlehem ging, etc. De werkelijke boodschap van de tekst gaat op die wijze bijna verloren achter een stichtelijk praatje rond onze voorstellingen van hoe het geweest moet zijn.

Ik ken mensen die zeggen dat ze hieruit onderwijs ontvangen en vertroost zijn, omdat hun zielslegering verklaard werd. Maar zou dat werkelijk zo zijn? Ik betwijfel dat oprecht.

En nee, ik ontken helemaal geen standen in de genade. Je zegt terecht: er zijn zuigelingen, jongelingen en vaders in de genade. Zij kennen allen iets van Christus en de kracht van Gods beloften in hun leven, maar die zuigelingen moet je niet vertellen hoe het is om zuigeling te zijn, maar hoe Christus hen in de weg van het ' Hij moet moet wassen en ik minder worden' kunnen opwassen in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. De prediking moet niet gaan over wat de mens beleeft, maar wat Christus geeft.

Luther, je moet naar mijn mening niet het ene noch het andere tegen elkaar uitspelen. Ik ben het met je eens dat een prediking kan blijven steken in het alleen noemen van kenmerken, dat is tekort, ook al zijn die kenmerken vaak allemaal in de Bijbel terug te vinden. Maar met de afkeer daarvan moet je uitkijken het kind niet met het badwater weg te gooien. Bijbelse bevinding, gegrond op de schrift, wat een zuigeling meemaakt, is goed om de zuigeling onderwijs te geven waar hij in het geestelijk leven gelegerd is, van daaruit kan de zuigeling verder geleid worden, kan Christus meer gestalte krijgen, kan Hij wassen. In een weg van totale ontlediging van de mens.
Lees hoe professor Wisse "de heilsfeiten" beschrijft. Hij schrijft hierin heel duidelijk wat de mens beleeft (in kenmerken) en wat Christus geeft! Een heel mooi evenwichtig onderwijs!
Lees ook "leren op de school van Christus" van Ralph Venning. Een prachtig boek over de kenmerken van de zuigelingen, jongelingen en vaders en hoe ze in geestelijke zin kunnen groeien.

Ik speel niets tegen elkaar uit, lees even de onderstreepte zin in de vorige post. Hoe kom je eraan dat ik een afkeer zou hebben van het noemen daarvan. Het punt is alleen dat het onderwijs moet gaan over Christus, en niet over de gelovige, en dan wel graag naar aanleiding van de tekst.

Wat is er dan mis mee als er een voorbeeld gegeven word van Maria die een zware tocht moest maken wat niet in de Bijbel staat maar wat ook nog niet door jou ontkent is in mijn voorbeeld. als uitleg te gebruiken hoe het kan gaan in iemand zijn leven? ( Dit onderwijs gaat niet direct over Christus maar indirect wel.