Ararat schreef:Dogmaticus schreef:
Ik had een aantal berichten gelezen als slaande op een liggingsverschil in de gemeenten dat is dan my bad, overigens zou ik het verder trekken dan jongerenwerk, want ook op het gebied van de oude doorgezaagde zaken als het aanbod wordt behoorlijk uiteenlopend gedacht.
Wat de predikanten betreft, als ik het op die wijze lees zou ik inderdaad zoals jij doet niet van een liggingsverschil spreken, tenminste wat betreft het feit dat ze allemaal wel dezelfde leer voorstaan ten diepste. Maar, de verschillen in de prediking zelf kunnen best wel fors uiteenlopen, zeker daar sommige over het algemeen best wel een tendens hebben heel oppervlakkig blijven in hun preken en anderen veel dieper een tekst verklaren / meer vergeestelijken. overigens, in het algemeen kun je de GGiN van nu niet meer vergelijken met de GGiN van 30/40 jaar geleden, men lijkt behoorlijk op te schuiven/zijn geschoven.
Welke verschuiving neem je waar Dogmaticus?
Als men graag concrete voorbeelden ziet dan Ik heb wel een voorbeeld wat het geheel enigszins tekent. Ik kom wel eens in beide gemeenten, en ken ook een behoorlijk aantal mensen uit beiden. Als je onze twee Goudse gemeenten vergelijkt dan zie je denk ik heel duidelijk het verschil/de trend waar ik op doel. De stationsplein gemeente blijf in leeropvatting van de leden een stuk dichter bij de GGiN opvatting over dat het woord/de genade/de belofte aan iedereen wordt voorgesteld maar dat het aanbod voorwaardelijk is, in lijn met wat steenblok schrijft in zijn dogmatiek. In de Gerbrandyweg gemeente zie je dat genoeg mensen meer het algemeen aanbod als standpunt hebben, iets wat sowieso verder verspreidt in het verband op zich. Nu veroordeel ik geen van deze gemeentes of zet ik er één hoger maar het is puur ter illustratie wat ik hierin bedoel. De noodzaak en het belang van de ontdekking aan de doodstaat lijkt langzaam wat minder te worden belicht. Een ander ding wat je ook ziet is dat men vervalt in de vorm en alle bijbehorende regels en dat het ware besef wie men is, wat de godsdienst inhoudt afneemt en het geheel een meer dode letter wordt (niet geheel, maar deze formulering werkt wel om te duiden wat ik bedoelde)
Ad Anker schreef:Ik meen dat dit met de recente kerkgeschiedenis te maken heeft. Heel simplistisch:
In 1953 bleef een klein deel achter in de GGiN, een groot deel werd synodaal. Na een scheuring is er altijd de drift om je te profileren. Dat heeft wel lang geduurd en kreeg een vervolg in 1980. Toen was de profileringsdrift met name bij de toenmalig heersende predikant fors. Dat stempelt de prediking, en er waren er niet veel. Er zijn toen echt heel lelijke dingen gezegd. Nu is 1980 inmiddels 42 jaar geleden. Er zijn ouderen die zich mogelijk nog comfortabel voelen bij de profileringsdrift uit de jaren rond 1980. Er komt een generatie (ook predikanten) die daar minder mee hebben. Zodra de profileringsdrift naar de achtergrond verdwijnt ontstaat er een kalmte en verdwijnen scherpe randjes. Verwar dat a.u.b. niet met oppervlakkiger preken. Zeker niet. Deze mannen staan op een preekstoel, niet op een steekstoel. En als woorden als aanbod, belofte en evangelie geen profileringsdriftige gevoelswaarde meer hebben, kun je het daar in de preek gewoon over hebben.
Ik bedoel niet zozeer de afname van de profilering (sws een opvallende formulering?), maar meer de algemene inhoud van de prediking waarin predikanten soms niet veel verder gaan dan de historische behandeling van een tekst, ze zeggen erbij ja en dit betekent dat een mens doodligt en bekeerd moet worden. Maar de weg van bekering en de staat van de mensen worden niet echt verklaard, in mijn mening is dat toch een veroppervlakkiging zeker als je het vergelijkt met preken van wijlen predikanten als Mallan, Verhoeks en Van Beek. Ik weet ook niet of je die nadruk zozeer moet opvatten als profilering of als een eerlijke opvatting over de boodschap die zij verkondigden.