DDD schreef:Inderdaad. En iemand die het daar niet mee eens is, hoort kennelijk geen goede catechismuspreken. Want de catechismus gaat er ons helder in voor dat Gods geboden een zeer uitgestrekte betekenis hebben. En als dit soort dingen niet als kenmerk van de ware gelovigen aan de orde komen, dan gaat er iets goed mis.
Een ware christen die gezond van lijf en leden is, pakt niet voor iedere twee kilometer de auto. Zij het dat predikanten altijd, maar dat geldt ook voor ieder gebod, voorzichtig moeten zijn in het precies benoemen van de grenzen, want dat is arbitrair.
Ambtenaar schreef:Bezorgd schreef:
Ja helemaal triest om dit soort links deugdgedrag gelijk te stellen aan het volgen van de lijdende Messias.
Ik ben inderdaad van overtuiging dat een duurzame levenshouding inderdaad een christen past. Je kunt dat afdoen als linkse deugpraat, maar daarmee ontken je de feiten. Onze levenswijze moeten we veranderen om de aarde in stand te houden als goede rentmeesters. Dus inderdaad, zijn we bereid om af te zien van producten van de intensieve veehouderij, minder CO2 en vervuilende stoffen te emitteren? Ik vind dat passen bij een christelijke levensstijl.
refo schreef:Je draait het nu wel om, zeg.
Afval scheiden om een verbroken geest te verkrijgen werkt inderdaad niet.
Een 'gans verbroken geest' heeft tot gevolg dat je je afval gaat scheiden. Anders klopt het niet.
Ambtenaar schreef:(...) Er wordt louter gesproken over een duurzame levenswijze als volger van de lijdende Messias.
J.C. Philpot schreef:Daarnaast zullen, zoals Petrus ons schrijft, "alle elementen door vuur vergaan", en "verwachten we naar Zijn belofte nieuwe hemelen en een nieuwe aarde". Als we werkelijk uit deze hoop leven gedragen we ons verantwoordelijk, maar is er absoluut geen reden voor klimaatfatalisme.
Ik begrijp niet dat je op duurzaam verantwoorde levenswijze verbindt met klimaatfatalisme. Als ik Galaten 5 lees, dan stimuleert mij dat meer om duurzame manier proberen te leven dan onverschillig ten opzichte van de schepping te handelen.
Het uitgangspunt in het hele rijtje is dat het volgen van de lijdende Messias gelijk staat aan het doen van aardsgerichte opdrachten. Alsof dát het lijden van Christus weerspiegelt. Alsof dát kenmerken zijn van de ware christen. Ik ben het met @Zeeuw eens dat nu één element eruit wordt gepikt, terwijl het in een groter geheel staat. Maar dit deel is wel kenmerkend voor het grotere geheel. Alsof het doen van intensief en lang vrijwilligerswerk het kenmerk is van het volgen van de lijdende Messias. Alsof minder vlees eten, minder vliegen, minder autorijden kenmerken zijn van het volgen van de lijdende Messias. Alsof afval scheiden een kenmerk is van de ware christen. Niet zelden is anno 2020 de uitwerking van zulk soort 'kenmerken' dat een nieuw wetticisme ontstaat, een nieuwe OT-wetgeving in de NT-context, een grond om zelf een leven op te bouwen buiten Christus om. Tevens, en daar wil ik deze predikant zéker niet van betichten, leiden dit soort gedachten niet zelden tot een nieuwe vorm van materialisme en overdadig consumptief gedrag.
Een pelgrim is op weg naar het nieuwe Jeruzalem, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Deze schepping gaat voorbij met alles erop en eraan. We hebben hier geen blijvende stad en woonplaats. De ware pelgrim verwacht een betere, een heerlijkere, een volmaakte toekomst. Daarom blijft uiteindelijk de lijdende én verheerlijkte Christus over. Buiten alle menselijke daden, goede werken om. Ik sluit voor het overige geheel aan bij datgeen wat @J.C. Philpot heeft geschreven.
