Met alle respect voor mensen die net in een hele moeilijke situatie zitten wil ik toch benadrukken dat het een bevel, een opdracht is; Doe dat tot Mijn gedachtenis!Mara schreef:Daar gaat het niet over en dat bedoelde ik ook niet. Je hoort gewoon van mensen dat ze rustig een weekendje weg plannen terwijl het voorbereiding is (of H.A.)Sheba schreef: Meestal zijn de mensen er wel hoor bij voorbereiding en nabetrachting. Toen de kinderen klein waren gebeurde het inderdaad wel eens dat een van ons naar de ochtenddienst ging ( de ander luisterde mee) en s avonds de ander. Die dan ook weer meeluisterde.Nee zo doe ik niet, maar het is zoals ik het hier beleef. Jij verkeert in andere kerkelijke en meer biblebeltse kringen waarschijnlijk.Sheba schreef:Je doet nu net of er helemaal niet met elkaar over gesproken wordt.Zelfs binnen sommige families lukt het niet.Sheba schreef:En als ik heel eerlijk ben. Merk ik in mijn omgeving dat dat op zijn hoogst misschien binnen gezin of familie gebeurt. Maar vaak niet met mede- gemeenteleden.Jawel, volgens mij waren de Avondmaalszondagen lang van tevoren bekend. Dan werd er in die week geen feestje gevierd of iets dergelijks.Sheba schreef:Verder ben ik wel benieuwd naar wat jij bedoeld met wat mensen lieten in de week van voorbereiding... Kan je dat concreet maken?
Logeren van tantes en ooms ging niet door op deze weekenden.
Er was een doordeweekse kerkdienst.
Er lag "beslag", een bepaalde ernst, in huis ook. Als kinderen kregen we daar best veel van mee.
Ook als er visite kwam.
En ik hoor het soms nog wel van oudere mensen, dat ze geen vrijmoedigheid kregen om aan te gaan. Omdat er van hun kant toch iets tussen zat.
In het algemeen krijg ik toch de indruk: eens bekeerd, altijd bekeerd en dan mag je aangaan.
En mocht een kind van God in de zonde vallen, die is toch vergeven?
Maar zo heb ik het niet geleerd en zo staat het volgens mij ook niet in het formulier.
Wat ik steeds bedoel te zeggen is, dat er in zijn algemeenheid anders/gemakkelijker over het H.A. wordt gedacht.
Zelfs als ik bij mijn gereformeerde of hervormde tantes logeerde, was daar ook veel ernst en ging zeker lang niet iedereen aan.
Mijn tante kon niet aangaan omdat een zoon kort daarvoor was overleden. Ze zat met zoveel vragen en misschien bitterheid in haar hart, dat ze niet kon aangaan. Mijn oom bleef helemaal weg, die zondag.
Terwijl ik hen toch kende als lieve, Godvrezende mensen.
Eens bekeerd altijd bekeerd, ja... al kan je dat wel anders beleven. Zou David na zijn zonden met Bathseba gedacht hebben eens bekeerd altijd bekeerd, nee Hij zei: Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den gansen dag. Want Uw hand was dag en nacht zwaar op mij; mijn sap werd veranderd in zomerdroogten.
Daarom is dat zelfonderzoek zo nodig, zie of er in mij geen schadelijke weg is en leidt mij op de eeuwige weg.
