Waarachtige bekering?!

Gebruikersavatar
Pim
Berichten: 4033
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42
Locatie: Zuid-Holland
Contacteer:

Waarachtige bekering?!

Bericht door Pim »

Mensen,

Net las ik het verslag van de bidstond voor de Gen.Synode van de GerGem. En daar las ik 2 dingen, die ik als ik ze met elkaar in verband breng, wat lastig met elkaar te rijmen vind.

[quote]velen van het oude volk zijn weggevallen. Maar we zouden tekortdoen aan het werk van de Heere als we zouden zeggen: De Heere werkt niet meer. Want Hij werkt nog steeds. Het Woord legt nog beslag, ook onder jongens en meisjes.â€
Hartelijke groet,

Pim.

Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Lecram

Bericht door Lecram »

Men verstaat iets onder waarachtige bekering een bekering die aan een bepaald patroon voldoet. Er zijn veel en veel meer bekeringen dan men wil erkennen. Die passen alleen niet in hun straatje.

[Aangepast op 8/9/04 door Lecram]
Matthijs
Berichten: 2050
Lid geworden op: 07 okt 2002, 21:03

Bericht door Matthijs »

Vorige week las ik iets van Brakel over de wedergeboorte (waarachtige bekering).

Misschien goed om eens te lezen. Het deed mij goed om het lezen.

VII. 4. Het vierde dat aan te merken is, is de wijze van wedergeboorte, welke zeer verscheiden is;
(a) Sommigen worden schielijk, in een korte tijd overgebracht, als in één ogenblik, gelijk Zachéus en de moordenaar; velen op de Pinksterdag, de stokbewaarder. Anderen langzamer.
(b) Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis, zoals op de Pinksterdag, en de stokbewaarder, Hand. 16:27.
(c) Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus, Lukas 19:3, 10.
(d) Sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van de waarheden; in bedaardheid zien ze hun zonden en ellendige staat buiten Christus, en de zaligheden der bondgenoten, alsmede de waarheid van de aanbieding van Christus door het Evangelie aan hen. In dit beschouwen der waarheden worden ze allengskens (langzamerhand) en buiten hun weten veranderd, en worden der waarheid gehoorzaam, en door de kennis van de waarheid worden ze gelovig, en hun hart wordt gereinigd, 1 Petrus 1:22. Zij hebben niet veel smartelijke droefheid, ook geen verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, en zoete goedkeuring van de waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als zaligheid in Christus, en hun aanneming van, en verlaten op Christus. Dit zijn doorgaans de bestendigste en vaste Christenen.
(e) Sommigen worden bekeerd allengskens, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan; en dit is de gewone weg, dien God doorgaans houdt in de bekering van de meesten. Als ik zeg, a1engskens, dan bedoel ik de bekering in 't brede, met al haar omtrek, van de eerste overtuiging, tot de bewustheid dat men Christus aanneemt. Want anders is het een zekere zaak, dat de bekering in één ogenblik geschiedt, in één moment wordt de ziel van dood levend; tussen dood en levend zijn is geen tijd. Omdat deze wijze van bekering de gewoonste is, zo zullen wij ze in haar begin, voortgang en einde wat breder openleggen, opdat een ieder zich daarin zou kunnen spiegelen.

Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.

VIII. De gewone weg van bekering.
Verbeeldt u een groep mensen, die naar een plaats wandelen; daar komt iemand hun naroepen, en zegt: u wandelt op een dwaalweg, deze weg leidt niet naar de plaats, waar naar u toe wilt. Ga niet verder! Een weinig verder is een troep moordenaars, die u zullen beroven en doden. Maar kom, ik zal u op een zekere en veilige weg leiden, naar de plaats waar u graag wilt zijn.
• Sommigen horen wel het geluid van de roepende, maar verstaan niet wat hij zegt, en 't is hun de pijn niet waard staan te blijven, en te vragen wat hij te zeggen heeft; en zo gaan ze al voort.
• Anderen horen en verstaan de roepende wel, maar belachen hem, denkende, wij weten de weg zowel als hij, en menen wel dat zij op de rechte weg al wandelen, en zij menen dat deze weg veilig is, en vrezen voor geen gevaar. Daarom gaan ze verder.
• Anderen worden bedenkelijk wat ze doen zullen: óf voortgaan, óf wederkeren, en óf zij nemen besluit om voort te gaan, óf zij blijven tussenbeide, dan herwaarts, dan derwaarts hellende, staan, totdat de nacht hen overvalt.
• Anderen zijn terstond op het geroep vaardig, en keren schielijk wederom, maar 't duurt niet lang, zij beginnen zich te bedenken, deze weg valt hun te ongemakkelijk, de eerste was vermakelijker; dus verlaten zij hun ingeslagen weg, en gaan voort in de eersten.
• Anderen overwegen de zaak, geloven hem die roept, hem kennend als oprecht; en de zaak wel wetende, vrezen voor het gevaar, ziende dat de aangewezen weg recht toe recht aan leidt naar de plaats waar ze gaarne waren, al is 't dat die wat moeilijk schijnt; vandaar verlaten zij geheel de eerste weg, en volgen in bestendigheid hun leidsman, en komen zo ter plaatse van hun begeerte, waarvan de anderen verstoken blijven. Dit is zo een zinnebeeld, brengt dit over tot de zaak der bekering.

Zo gaat het in de bekering des mensen. God roept allen, die onder de bediening zijn, waarschuwende hen voor verderf, en nodigt ze tot zaligheid, en toont hun de weg: Jezus Christus. Velen geven gans geen acht daarop, en laten het daar, als een zaak, die hun niet aangaat. Anderen horen eens, maar gaan weer heen; anderen worden overtuigd, en ontvangen algemene bewerkingen des Heiligen Geestes; algemeen noem ik ze, omdat beide, uitverkorenen en onbekeerden die deelachtig worden. Deze zijn gewoonlijk overtuigingen van zijn ellendige staat, bevatting en indruk van zaligheid en verdoemenis, schrik voor de toorn Gods, kennis van de Heere Jezus en de verborgenheden des geloofs, hoogachting van de staat der kinderen Gods, een wens om mede één van die te zijn, voornemens om zich te bekeren, bidden, lezen van Gods Woord, historisch geloof, zich voegen bij de Godzaligen, de grove besmettingen der wereld te ontvlieden, en dergelijke.
Gebruikersavatar
Lassie
Berichten: 10864
Lid geworden op: 08 jun 2004, 23:23

Bericht door Lassie »

Oorspronkelijk gepost door Lecram
Men verstaat iets onder waarachtige bekering een bekering die aan een bepaald patroon voldoet. Er zijn veel en veel meer bekeringen dan men wil erkennen. Die passen alleen niet in hun straatje.

[Aangepast op 8/9/04 door Lecram]
zoiets dacht ik ook.

Ik heb het idee dat de ouderen (niet allemaal) niet echt mee gaan in wat de jeugd/jongeren ervaren in deze tijd van het leven. Hier mee wil ik zeggen dat men niet meer 10 jaar geleden leven zoals we nu leven. Er zijn bepaalde dingen veranderd (niet het (pers.) geloof) de middelen waardoor jongeren geroepen worden. Als ik kijk naar de tijd van mijn ouders hoe die leefden toen ze net zo ouds waren als mij zit daar behoorlijk groot verschil tussen. Vroeger werd er weinig gepraat over het geloof, dat was iets voor je zelf. Nu wordt er veel meer open over gepraat en op een andere manier dan vroeger. Men verwacht dat het net zo gaat als vroeger. Maar zoiets kun je toch niet verlangen? Je kunt toch geen punten/regels plaatsen om bekeerd te worden? Bekering is voor iedereen het zelfde, de weg er na toe leidt God voor ons persoonlijk allemaal verschillend.
Gebruikersavatar
Lassie
Berichten: 10864
Lid geworden op: 08 jun 2004, 23:23

Bericht door Lassie »

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Vorige week las ik iets van Brakel over de wedergeboorte (waarachtige bekering).

Misschien goed om eens te lezen. Het deed mij goed om het lezen.

VII. 4. Het vierde dat aan te merken is, is de wijze van wedergeboorte, welke zeer verscheiden is;
(a) Sommigen worden schielijk, in een korte tijd overgebracht, als in één ogenblik, gelijk Zachéus en de moordenaar; velen op de Pinksterdag, de stokbewaarder. Anderen langzamer.
(b) Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis, zoals op de Pinksterdag, en de stokbewaarder, Hand. 16:27.
(c) Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetheid van de Evangelische goederen vervullen zó hun ziel, dat ze geen tijd hebben, aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap als Zachéus, Lukas 19:3, 10.
(d) Sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van de waarheden; in bedaardheid zien ze hun zonden en ellendige staat buiten Christus, en de zaligheden der bondgenoten, alsmede de waarheid van de aanbieding van Christus door het Evangelie aan hen. In dit beschouwen der waarheden worden ze allengskens (langzamerhand) en buiten hun weten veranderd, en worden der waarheid gehoorzaam, en door de kennis van de waarheid worden ze gelovig, en hun hart wordt gereinigd, 1 Petrus 1:22. Zij hebben niet veel smartelijke droefheid, ook geen verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, en zoete goedkeuring van de waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als zaligheid in Christus, en hun aanneming van, en verlaten op Christus. Dit zijn doorgaans de bestendigste en vaste Christenen.
(e) Sommigen worden bekeerd allengskens, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan; en dit is de gewone weg, dien God doorgaans houdt in de bekering van de meesten. Als ik zeg, a1engskens, dan bedoel ik de bekering in 't brede, met al haar omtrek, van de eerste overtuiging, tot de bewustheid dat men Christus aanneemt. Want anders is het een zekere zaak, dat de bekering in één ogenblik geschiedt, in één moment wordt de ziel van dood levend; tussen dood en levend zijn is geen tijd. Omdat deze wijze van bekering de gewoonste is, zo zullen wij ze in haar begin, voortgang en einde wat breder openleggen, opdat een ieder zich daarin zou kunnen spiegelen.

Maar dat zeggen wij vooraf, dat niemand bekommerd moet zijn over de wijze van bekering, omdat hij niet is overgebracht op deze of gene wijze, die men zichzelf voorschrijft, of op welke anderen bekeerd zijn. Als de bekering er is, dan is het wél, en ziet tot uw ontsteltenis niet terug op de wijze, al was de wijze van bekering in u zodanig, dat gij nooit iets dergelijks gelezen of gehoord had. Want de wegen Gods zijn wonderbaar, en de een ondervindt wel iets, daar de andere niet van weet, ook in de gewone weg tot bekering; maar men moet dikwijls terugzien op al de voorzienigheden en wegen, waardoor God ons geleid heeft, dat geeft ons stof van verwondering, van verheerlijking van God, en van vaststelling van zijn staat.

VIII. De gewone weg van bekering.
Verbeeldt u een groep mensen, die naar een plaats wandelen; daar komt iemand hun naroepen, en zegt: u wandelt op een dwaalweg, deze weg leidt niet naar de plaats, waar naar u toe wilt. Ga niet verder! Een weinig verder is een troep moordenaars, die u zullen beroven en doden. Maar kom, ik zal u op een zekere en veilige weg leiden, naar de plaats waar u graag wilt zijn.
• Sommigen horen wel het geluid van de roepende, maar verstaan niet wat hij zegt, en 't is hun de pijn niet waard staan te blijven, en te vragen wat hij te zeggen heeft; en zo gaan ze al voort.
• Anderen horen en verstaan de roepende wel, maar belachen hem, denkende, wij weten de weg zowel als hij, en menen wel dat zij op de rechte weg al wandelen, en zij menen dat deze weg veilig is, en vrezen voor geen gevaar. Daarom gaan ze verder.
• Anderen worden bedenkelijk wat ze doen zullen: óf voortgaan, óf wederkeren, en óf zij nemen besluit om voort te gaan, óf zij blijven tussenbeide, dan herwaarts, dan derwaarts hellende, staan, totdat de nacht hen overvalt.
• Anderen zijn terstond op het geroep vaardig, en keren schielijk wederom, maar 't duurt niet lang, zij beginnen zich te bedenken, deze weg valt hun te ongemakkelijk, de eerste was vermakelijker; dus verlaten zij hun ingeslagen weg, en gaan voort in de eersten.
• Anderen overwegen de zaak, geloven hem die roept, hem kennend als oprecht; en de zaak wel wetende, vrezen voor het gevaar, ziende dat de aangewezen weg recht toe recht aan leidt naar de plaats waar ze gaarne waren, al is 't dat die wat moeilijk schijnt; vandaar verlaten zij geheel de eerste weg, en volgen in bestendigheid hun leidsman, en komen zo ter plaatse van hun begeerte, waarvan de anderen verstoken blijven. Dit is zo een zinnebeeld, brengt dit over tot de zaak der bekering.

Zo gaat het in de bekering des mensen. God roept allen, die onder de bediening zijn, waarschuwende hen voor verderf, en nodigt ze tot zaligheid, en toont hun de weg: Jezus Christus. Velen geven gans geen acht daarop, en laten het daar, als een zaak, die hun niet aangaat. Anderen horen eens, maar gaan weer heen; anderen worden overtuigd, en ontvangen algemene bewerkingen des Heiligen Geestes; algemeen noem ik ze, omdat beide, uitverkorenen en onbekeerden die deelachtig worden. Deze zijn gewoonlijk overtuigingen van zijn ellendige staat, bevatting en indruk van zaligheid en verdoemenis, schrik voor de toorn Gods, kennis van de Heere Jezus en de verborgenheden des geloofs, hoogachting van de staat der kinderen Gods, een wens om mede één van die te zijn, voornemens om zich te bekeren, bidden, lezen van Gods Woord, historisch geloof, zich voegen bij de Godzaligen, de grove besmettingen der wereld te ontvlieden, en dergelijke.
Wat heb ik aan boek dat voor me geschoteld word over bekering? Elke weg naar de bekering toe leid anders. God schrijft heel eenvoudig in Zijn Woord dat we ons moeten bekeren tot Hem. "Bekeerd u". Zulke boeken daar heb ik weinig aan. Dit is mijn persoonlijke mening over zulke boeken. Ik heb zelf ook zulke boeken gelezen maar het spreekt mij zekers niet aan. Geef mij maar de Bijbel, die God voor mij geopend heeft.

Zoekt den Heere terwijl Hij nabij is, roept Hem aan terwijl Hij te vinden is. (jesaja 55).
Matthijs
Berichten: 2050
Lid geworden op: 07 okt 2002, 21:03

Bericht door Matthijs »

Het is wel schriftuurlijk Lassie!
De schriftuurlijke waarachtige bekeringen beschrijft Brakel op een zeer eenvoudige wijze. Maar lees het nou maar eens. Het valt reuze mee. Erg ruim stuk.
takkie

Bericht door takkie »

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Pim,

Die twee citaten moet je in ondelring verband denk ik zo lezen dat er zo weinigen zijn die helder kunnen getuigen hoe de Heere hen stilzette op hun levensweg, hen vanuit de onmogelijkheid en verlorenheid een blik deed slaan buiten zichzelf op Christus en hoe er meerdere geloofsoefeningen mochten volgen, waarbij zij al minder werden en Christus in het leven al onmisbaarder werd tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking met het uitzien naar een volkomen verlossing.

Laten we de schuld niet bij anderen zoeken, maar laten we samen maar smeken om de werkingen van de Heilige Geest in onze harten. Die het uit Christus neemt en Hem verheerlijkt in zondaarsharten.
Hoe komt het dan dat de mensen vroeger wel helder konden getuigen en nu niet meer? Je moet toch juist een helder getuigenis geven als je wedergeboren bent?
Je kunt smeken om de Heilige Geest in je hart, dat is goed, je kunt ook smeken of de Heilige Geest je wil helpen om te getuigen van Christus, en dan helpt Hij je.
Gebruikersavatar
Pim
Berichten: 4033
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42
Locatie: Zuid-Holland
Contacteer:

Bericht door Pim »

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Pim,

Die twee citaten moet je in ondelring verband denk ik zo lezen dat er zo weinigen zijn die helder kunnen getuigen hoe de Heere hen stilzette op hun levensweg, hen vanuit de onmogelijkheid en verlorenheid een blik deed slaan buiten zichzelf op Christus en hoe er meerdere geloofsoefeningen mochten volgen, waarbij zij al minder werden en Christus in het leven al onmisbaarder werd tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking met het uitzien naar een volkomen verlossing.

Laten we de schuld niet bij anderen zoeken, maar laten we samen maar smeken om de werkingen van de Heilige Geest in onze harten. Die het uit Christus neemt en Hem verheerlijkt in zondaarsharten.
Zit het probleem 'm nu in de getuigenis over de waarachtige bekering of in het feit dat die 'waarachtige bekering' weinig meer voor komt.

Want een getuigenis is subjectief natuurlijk (en met name het oordeel naar aanleiding van de getuigenis). Iemand die een ander getuigenis verwacht bij een 'waarachtige bekering' zal niet zeggen dat het zo weinig meer gehoord wordt.
Hartelijke groet,

Pim.

Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
wim
Berichten: 3776
Lid geworden op: 30 okt 2002, 11:40

Bericht door wim »

Waarschijnlijk worden de mogelijkheden die Brakel noemt niet vaak meer waargenomen. Dus:

(a) Weinigen worden schielijk, in een korte tijd overgebracht, als in één ogenblik, gelijk Zachéus en de moordenaar; velen op de Pinksterdag, de stokbewaarder.

(b) Weinigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis, zoals op de Pinksterdag, en de stokbewaarder, Hand. 16:27.

(c) Weinigen worden op een zeer Evangelische wijze overgebracht

(d) Weinigen worden overgebracht in vele bedaardheid, door het gezicht van de waarheden;

(e) Weinigen worden allengskens bekeerd, met vele verwisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan; en dit is de gewone weg, dien God doorgaans houdt in de bekering van de meesten.


Maar de kans is groter dat (a), (c) en (d) niet worden gezien als een waarachtige bekering. Misschien zelfs (e) niet, ook al is die volgens Brakel de gewone weg.

[Aangepast op 8/9/04 door wim]
Gebruikersavatar
memento
Berichten: 11339
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42

Bericht door memento »

Well, t lijkt me niet echt tegensprekend. Dat het woord van God ook zn beslag legt onder jongeren lijkt me duidelijk; er zijn genoeg jongeren die serieus met bijbel en kerkgang omgaan, en waarschijnlijk later allemaal nette kerkmensen worden. Om één of andere reden is men toch overtuigd door de waarheid van de Schrift, en kiest men ervoor bij de kerk te blijven.

Echter, zulk een beslag van het woord in niet zaligmakend. Hoe weinig bekeerden kom je nog tegen in een gemiddelde rechtse kerk, vandaag de dag, zowel onder ouderen als onder jongeren. Het grote probleem is dat onbekeerd zijn normaal word gevonden.

Maar: daar kunnen we moeilijk de jeugd de schuld van geven:
1. Hebben zij ooit goede voorbeelden gezien van bekeerde mensen (die écht leefden tot Gods eer, en in zachtmoedigheid met de naasten; zonder een complete waslijst van wetten anderen op te leggen)?
2. Word hun wel gepredikt dat geloof en bekering absoluut noodzakelijk is, en dat men zonder de kennis van Christus als je Borg en Zaligmaker verloren blijft liggen. Dat God met ernst van hun eist dat ze MOETEN geloven en bekeren. Als een opdracht; niet iets om op te gaan zitten wachten?
3. Praten we niet vaker over traditie dan over geloof; en drijven we de jeugd daarmee niet tot óf dood wetticisme óf anderzijds tot wereldgelijkvormigheid?

Kortom, ik vind dat er altijd nogal makkelijk geschopt word richting de jeugd, zonder dat men beseft dat de jeugd nix anders is dan een product van eigen opvoeding (zowel opvoeding van ouders als van de kerk). Wie de jeugd wil veranderen, zal zn eigen handelen moeten veranderen.

Maargoed, gelukkig is en blijft er hoop. God gaat door met werken, daar staan geen mensen Hem voor in de weg!
Lecram

Bericht door Lecram »

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Die twee citaten moet je in ondelring verband denk ik zo lezen dat er zo weinigen zijn die helder kunnen getuigen hoe de Heere hen stilzette op hun levensweg, .......
Er zijn velen die niet kunnen spreken over een 'stilzetten op de levensweg'. Die kijken achterom en zien geen radicale verandering. Maar wel een groeiende liefde tot Jezus. Een verwondering dat Hij Zijn werk voor hen heeft willen doen. En ziende op Hem zien ze hun eigen tekortkomingen en zonden.

Deze mensen komen in de GG doorgaans niet verder, omdat ze hun bekering niet kunnen meten met datgene wat verkondigd wordt.
Gebruikersavatar
Pim
Berichten: 4033
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:42
Locatie: Zuid-Holland
Contacteer:

Bericht door Pim »

Oorspronkelijk gepost door Lecram
Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Die twee citaten moet je in ondelring verband denk ik zo lezen dat er zo weinigen zijn die helder kunnen getuigen hoe de Heere hen stilzette op hun levensweg, .......
Er zijn velen die niet kunnen spreken over een 'stilzetten op de levensweg'. Die kijken achterom en zien geen radicale verandering. Maar wel een groeiende liefde tot Jezus. Een verwondering dat Hij Zijn werk voor hen heeft willen doen. En ziende op Hem zien ze hun eigen tekortkomingen en zonden.

Deze mensen komen in de GG doorgaans niet verder, omdat ze hun bekering niet kunnen meten met datgene wat verkondigd wordt.
Ik denk dat je hier een punt hebt Lecram.

Brakel lijkt (zoals Wim ook terecht merkte) ruimer te zijn dan opvattingen in onze gezindte.
Hartelijke groet,

Pim.

Het is vandaag een dag van Goede Boodschap. PrekenWeb.nl
Lecram

Bericht door Lecram »

Oorspronkelijk gepost door takkie
Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Pim,

Die twee citaten moet je in ondelring verband denk ik zo lezen dat er zo weinigen zijn die helder kunnen getuigen hoe de Heere hen stilzette op hun levensweg, hen vanuit de onmogelijkheid en verlorenheid een blik deed slaan buiten zichzelf op Christus en hoe er meerdere geloofsoefeningen mochten volgen, waarbij zij al minder werden en Christus in het leven al onmisbaarder werd tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking met het uitzien naar een volkomen verlossing.

Laten we de schuld niet bij anderen zoeken, maar laten we samen maar smeken om de werkingen van de Heilige Geest in onze harten. Die het uit Christus neemt en Hem verheerlijkt in zondaarsharten.
Hoe komt het dan dat de mensen vroeger wel helder konden getuigen en nu niet meer? Je moet toch juist een helder getuigenis geven als je wedergeboren bent?
Je kunt smeken om de Heilige Geest in je hart, dat is goed, je kunt ook smeken of de Heilige Geest je wil helpen om te getuigen van Christus, en dan helpt Hij je.
Als je getuigt van een liefde tot Jezus, maar je kunt geen radicale ommekeer vermelden en je bekeringsweg komt niet overeen met de stappen van de leer, dan durft men niet eens te getuigen. Want de kans dat het niet wordt erkend is levensgroot. En dan moet je wel heel stevig in je schoenen staan als dat gebeurt.
Plaats reactie