Wij weten beide: armoede te hebben, of het niet breed te hebben, en rijkdom, ofwel ons redelijk wat te kunnen veroorloven.parsifal schreef:Het hangt ook deels af van wat je hebt. Armoede is deels gedefinieerd in vergelijking met anderen. Als jij als een van de weinigen op je geld moet letten als je met vrienden in de stad bent voelt dat beroerd en als armoede.Anselmus schreef:Dat viel mij ook op. Er is veel meer te besteden dan vroeger. Jongeren zijn de eerste generatie waarbij de toekomst geen garantie geeft op dat het beter wordt, maar dat het mogelijk minder en minder wordt. Dat is geen leuke gedachte en kan somberheid geven. Tegelijk zijn ze gewend aan een leefstandaard die generaties voor hen nooit gehad hebben. Ik weet nog dat we 1-2 keer per week in bad mochten omdat we het niet breed hadden. In het artikel ging het over minder lang kunnen douchen. Ik had als tiener geen geld om meer dan schoolmelk te kunnen kopen, laat staan om uit te gaan of uit eten te gaan. Dan denk ik wel: ze leren nu een mooie les voor de rest van hun leven, want niet alles wat je wilt is mogelijk.merel schreef:Ik vind dit heel dubbel. Afgelopen week las ik een terugkoppeling van een onderzoek dat de jeugd zo' n last had van de recessie en hier depressief van raakte Wat erg was mijn eerste gedachte totdat ik verder las. De jeugd leed eronder dat zij minder uit eten gingen, minder afhaal gehaald werd en men minder lang onder de douche kon staan.Mister schreef:Allemaal waar, mooi en prachtig. Maar het gaat zo niet goed. Alles gaat zo'n beetje omhoog in prijs. De lonen stijgen niet in dat tempo mee. En dan gaan mensen besparen. En soms kan dat op niet-noodzakelijke uitgaven. Maar ik hoor om me heen ook over zorgmijding, goedkoper voedsel (wat meestal niet beter is) en interen op vermogen (als dat er al is). Dat is geen goede situatie. En de groep mensen die hier mee in de problemen komt, wordt steeds groter. En dan is zo'n mailtje even een realiteit die leert dat mensen van zulke berichten echt wanhopig kunnen worden. En dat is uitermate triest.
Ik begrijp dat er een groep is die het echt heel zwaar heeft door de stijgende kosten. Er is echter ook een hele grote groep die nooit gewend is geweest om ook maar iets te bezuinigen of te minderen.
Een ding wat ik wel weer goed vond in Zweden was dat de scholen ook maaltijden verzorgen. Als toch iedereen overblijft tijdens de lunch dan is het best wel een goed idee (en niet zo heel duur) om voor alle kinderen een maaltijd en drinken en wat fruit te regelen. De echte armoede (waar kinderen ondervoed op school zitten) kan dan ook wat aangepakt worden.
Dan moeten we terugkijkend, wel waarnemen dat de tijd van 'het niet te breed te hebben' een veel betere tijd voor mij was dan later toen we ons meer konden veroorloven.
En wat ook waar is: De geldbuidel hangt zelden langer dan 1 generatie over dezelfde kant.
