Dat was een Faun, genaamd mr. Tumnusmemento schreef:Dubbele gevoelens. Het is een leuke film, die over t geheel gezien sprookjesachtig aandoet. De enige scene waar ik mn twijfels bij heb, is aan het begin, als Lucie net Narnia-land in is voor de eerste keer. Ze komt dan een dwerg (?) tegen, met wie ze mee gaat. Als hij op de fluit speelt, vormen zich in het vuur verschillende beelden. Lucie schrikt steeds van de muziek, maar raakt hoe langer hoe meer in een soort trance (of moet dat slaap voorstellen?). Aan het eind komt er een soort doodskop in het vuur, en schrikt ze wakker.
Die schijnen volgens Lewis idd slaapverwekkende liedjes te kunnen spelen... 
Overigens is dit allemaal wel wat aangedikt in de film. De doodskop zal ongetwijfeld verwijzen naar het feit dat mr. Tumnus werkte voro de witte tovenares. In het boek komt de doodskop niet voor.... er staat:
Om zichzelf wat op te vrolijken pakte hij uit een doos die op de kast stond een vreemd soort fluit, die er uit zag of hij van riet gemaakt was, en begon er op te spelen. En het wijsje dat hij speelde gaf Lucy het gevoel dat ze moest huilen en lachen en dansen en in slaap ballen - alles tegelijk. Voor haar gevoel had ze al uren naar zijn muziek zitten luisteren, toen ze ineens opschrok en zei: O, meneer Tumnus, ik vind het heel vreselijk jammer om u te laten ophouden met spelen en de melodie vind ik prachtig, maar nu moet ik toch echt naar huis. Ik was van plan om maar heel even te blijven.
En vervolgens blijkt dat Tumnus voor de witte tovenares werkt en begint zijn opkomend schuldgevoel en zijn ellendekennis hem parten te spelen
