... of je walgt van het hele boek of je kunt niet ophouden met lezen.
Klopt dit?
Tot welke categorie behoor je?
David
[Veranderd op 18/7/02 door david]
Eline Vere...
-
Lieneke
-
david
Hoi Lieneke,Origineel geplaatst door Lieneke
Eline Vere...
Schrijfster? Of heet dat boek zo?
Wat voor boek schrijft ze of waar gaat het precies over?
Groetjes,
Lieneke
Eline Vere is een boek, geschreven door Louis Couperus, één van de zogenoemde Tachtigers uit de negentiende eeuw.
De hoofdpersoon is dus Eline Vere, een zeer nerveuze vrouw die overal zéér emotioneel op reageert. Ze is een soort degenerée, ze wordt bepaald door het (nood)lot en door de omstandigheden.
Dat wordt iedereen (in de visie van de Tachtigers), maar door haar karakter is ze niet tegen de echte wereld opgewassen. Het boek eindigt dan ook met haar zelfmoord.
Haar emotionele reakties overal op staan uitgebreid in het boek beschreven, alsmede haar gedachtengangen, de patronen waarin zij zich beweegt.
Aanvankelijk is Eline Vere in feuilletonvorm verschenen. Elke dag een stukje in 'het dagblad', wat dat toen ook geweest moge zijn. Het frappante is dat die feuilletons zó enorm aansloegen bij de lezers, dat men bij de 'zelfmoordaflevering' in de tram tegen elkaar zei: heb je het al gehoord? Eline Vere is dood!
Ik vind het een ADEMBENEMEND boek dat ik al meerdere keren in één ruk uitgelezen heb. En ik was benieuwd wat de forummers ervan zouden vinden...
Adje, jij dus ook!! :bou:
Groet,
David
-
Jelle
Het licht mij bij dat ik ook wel eens gehoord heb dat daar een film over dat boek gemaakt was, maar dat weet ik niet zeker.
Ja dit zijn mooie verhalen, van couperus heb je ook gehad : `De klop op de deur` waar ook een verfilming van gemaakt is.
Die verfilming is ooit wel eene uitgezonden in delen op de Tv.
De boeken van Couperus zijn interresant om te lezen
Ja dit zijn mooie verhalen, van couperus heb je ook gehad : `De klop op de deur` waar ook een verfilming van gemaakt is.
Die verfilming is ooit wel eene uitgezonden in delen op de Tv.
De boeken van Couperus zijn interresant om te lezen
-
Gerrie
Er staat een standbeeld van Eline Vere in Den Haag. Ik heb het ook met ontroering gelezen in m'n jonge jaren.
Een ander boek van Couperus is dacht ik: Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan.
Misschien is dit iets voor Jelle. Vergis je je niet? De 'Klop op de deur' is toch van Ina Boudier Bakker?:%
Een ander boek van Couperus is dacht ik: Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan.
Misschien is dit iets voor Jelle. Vergis je je niet? De 'Klop op de deur' is toch van Ina Boudier Bakker?:%
-
Adje
-
Jelle
Gerrie je zou best gelijk kunnen hebben hoor, ik zou het ook niet precies meer weten, want het is al weer heel lang geleden dat ik dat gelezen heb.
´Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan´, heb ik vroeger ook gelezen, was dat niet van die Indonesische familie die in Den Haag woonden en die met hun gedachten altijd met indonesie bezig waren. Ja ik zou het ook niet precies meer weten hoor.
Misschien toch nog wel eens mooi om deze boeken nog eens te gaan lezen.
´Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan´, heb ik vroeger ook gelezen, was dat niet van die Indonesische familie die in Den Haag woonden en die met hun gedachten altijd met indonesie bezig waren. Ja ik zou het ook niet precies meer weten hoor.
Misschien toch nog wel eens mooi om deze boeken nog eens te gaan lezen.
-
Gerrie
Adje en David,
Dat raad ik aan. Het standbeeld staat op het Lange Voorhout (als ze het niet hebben weggehaald, het is wel 10 jaar geleden dat ik het gezien heb).
Het is (was) een dame met een lange jurk en een hoed en een paraplu in haar hand. (Zoiets als een refo die naar de kerk gaat .:% )
Maar een dagje DenHaag is ook wel wat voor een volgende OSW bijeenkomst, maar ik heb niet zo'n zin om het te organiseren:#
Jelle,
Voor mij is het ook lang geleden dat ik die boeken las. Maar er zijn zoveel boeken die ik wil lezen, dus deze moeten maar even wachten.
Dat raad ik aan. Het standbeeld staat op het Lange Voorhout (als ze het niet hebben weggehaald, het is wel 10 jaar geleden dat ik het gezien heb).
Het is (was) een dame met een lange jurk en een hoed en een paraplu in haar hand. (Zoiets als een refo die naar de kerk gaat .:% )
Maar een dagje DenHaag is ook wel wat voor een volgende OSW bijeenkomst, maar ik heb niet zo'n zin om het te organiseren:#
Jelle,
Voor mij is het ook lang geleden dat ik die boeken las. Maar er zijn zoveel boeken die ik wil lezen, dus deze moeten maar even wachten.
-
david
Ha, goed idee!Origineel geplaatst door AdjeHe David, zin om een keertje naar Den Haag te gaan?Er staat een standbeeld van Eline Vere in Den Haag.
Niet onze zakdoeken vergeten he....
Zakdoeken?? Je gelooft toch niet dat we daarmee toe komen hè? :,:,
Ik ga een extra dekbedsetje kopen: als het kussensloop dan nóg niet genoeg is, heb ik in ieder geval de dekbedhoes nog! :,:,:,
-
de orthodoxer
-
Gerrie
-
de orthodoxer
-
Bienveillance
Eline Vere!Zucht...
Mag ik ook mee op het uitstapje naar Den Haag, David en Adje?
Om nog meer forummers over te halen een klein fragment:
Eline zag dit stille leed en een groote wanhoop maakte zich van haar meester, een wanhoop over haar egoïsme. Zij had niet aan mevrouw gedacht, toen zij oom Danièl geschreven had: zij had slechts aan zichzelve gedacht, en zij deed nu mevrouw leed door haar vertrek, terwijl zij overtuigd was dat zijzelve, na hare verwisseling van woonplaats, de zelfde zoû blijven, die zij, verwelkt van lichaam en ziel, sedert een tweetal jaren was.
- Moesje! riep zij eensklaps weendend uit. Doet het je veel verdriet dat ik weg ga? Zeg, hadt je me nog langer bij u willen houden, met mijn ondankbaarheid en mijn drift?
Zij liet zich op een kussen aan mevrouws voeten neêr en zoende haar hand. Mevrouw streek Eline zacht over het voorhoofd.
- Verdriet... verdriet doet het me, ja Elly! stamelde zij. Maar toch is het beter, dat je gaat. Niet, dat ik je niet zoû kunnen verdragen, al ben je niet altijd meer lief tegen me. O, als ik wist, dat je nog tevreden bij me zoû kunnen zijn, dan zoû ik je niet zeggen: ga weg. Maar nu zeg ik: ga, mijn arm kind, ga... en kom bij me terug wanneer je wilt.
Eline snikte.
- O, ik weet zoo goed, dat het alles mijn fout is! kreet zij smartelijk. U is zoo lief, u heeft alles voor me over en het eerste harde woord moet ik nog van u hooren. [...] (Couperus, L (2001), Eline Vere. Uitgeverij Contact. blz.464 - 465)
Ik vind de verfilming minder mooi dan het boek, de film overdrijft alles net iets té. Het boek blijft veelal subtiel en vooral ook realistisch. Een psychiater heeft Eline Vere eens bij hem op de sofa "laten plaatsnemen", om haar te analyseren. Ze is een heel realistisch neergezet personage en het is zeker de moeite waard om haar middels het boek beter te leren kennen.
Voor fans van het determinisme/naturalisme en soortgelijke werken, nog meer Couperus aanraders:
- De stille kracht (Meesterwerk over Nederlands Indië. Naturalistisch relaas over de ondergang van een Nederlandse bestuursambtenaar in Indië, die als westerling niet met de mystiek van het Oosten kan omgaan.)
- Noodlot (Geschreven na Eline Vere, uit de herinneringen aan een reis door Zweden die na de publikatie van Eline vere door Couperus en zijn zwager Vlielander Hein werd gemaakt. Het is erg leuk om dit werk met E.V. te vergelijken.)
- De boeken der kleine zielen (Speelt zich af in de Haagse "haute bourgeoisie". Een boek met veel personages dat een weerspiegeling geeft van hypocrisie, geesteloosheid en verval.)
- Van oude mensen en de dingen die voorbijgaan (zie boven, maar dan psychologischer)
En de prachtige, aandoenlijke sprookjes:
- Psyche
- Fidessa
Geweldige neoromantische magie onder een naturalistische mantel en een sluier van exotiek.
Een impressionistische groet,
Bienveillance
Mag ik ook mee op het uitstapje naar Den Haag, David en Adje?
Om nog meer forummers over te halen een klein fragment:
Eline zag dit stille leed en een groote wanhoop maakte zich van haar meester, een wanhoop over haar egoïsme. Zij had niet aan mevrouw gedacht, toen zij oom Danièl geschreven had: zij had slechts aan zichzelve gedacht, en zij deed nu mevrouw leed door haar vertrek, terwijl zij overtuigd was dat zijzelve, na hare verwisseling van woonplaats, de zelfde zoû blijven, die zij, verwelkt van lichaam en ziel, sedert een tweetal jaren was.
- Moesje! riep zij eensklaps weendend uit. Doet het je veel verdriet dat ik weg ga? Zeg, hadt je me nog langer bij u willen houden, met mijn ondankbaarheid en mijn drift?
Zij liet zich op een kussen aan mevrouws voeten neêr en zoende haar hand. Mevrouw streek Eline zacht over het voorhoofd.
- Verdriet... verdriet doet het me, ja Elly! stamelde zij. Maar toch is het beter, dat je gaat. Niet, dat ik je niet zoû kunnen verdragen, al ben je niet altijd meer lief tegen me. O, als ik wist, dat je nog tevreden bij me zoû kunnen zijn, dan zoû ik je niet zeggen: ga weg. Maar nu zeg ik: ga, mijn arm kind, ga... en kom bij me terug wanneer je wilt.
Eline snikte.
- O, ik weet zoo goed, dat het alles mijn fout is! kreet zij smartelijk. U is zoo lief, u heeft alles voor me over en het eerste harde woord moet ik nog van u hooren. [...] (Couperus, L (2001), Eline Vere. Uitgeverij Contact. blz.464 - 465)
Ik vind de verfilming minder mooi dan het boek, de film overdrijft alles net iets té. Het boek blijft veelal subtiel en vooral ook realistisch. Een psychiater heeft Eline Vere eens bij hem op de sofa "laten plaatsnemen", om haar te analyseren. Ze is een heel realistisch neergezet personage en het is zeker de moeite waard om haar middels het boek beter te leren kennen.
Voor fans van het determinisme/naturalisme en soortgelijke werken, nog meer Couperus aanraders:
- De stille kracht (Meesterwerk over Nederlands Indië. Naturalistisch relaas over de ondergang van een Nederlandse bestuursambtenaar in Indië, die als westerling niet met de mystiek van het Oosten kan omgaan.)
- Noodlot (Geschreven na Eline Vere, uit de herinneringen aan een reis door Zweden die na de publikatie van Eline vere door Couperus en zijn zwager Vlielander Hein werd gemaakt. Het is erg leuk om dit werk met E.V. te vergelijken.)
- De boeken der kleine zielen (Speelt zich af in de Haagse "haute bourgeoisie". Een boek met veel personages dat een weerspiegeling geeft van hypocrisie, geesteloosheid en verval.)
- Van oude mensen en de dingen die voorbijgaan (zie boven, maar dan psychologischer)
En de prachtige, aandoenlijke sprookjes:
- Psyche
- Fidessa
Geweldige neoromantische magie onder een naturalistische mantel en een sluier van exotiek.
Een impressionistische groet,
Bienveillance
-
Zoeker
Couperus heeft ook een heel grappig boek geschreven getiteld "Het zwevende schaakbord".
Het is een boekje met een heel aardige sfeer,van dappere ridders en oude burchten, waarin tegelijk humoristisch en weemoedig beschreven wordt hoe een ridder uit vroeger tijden tegen de moderne techniek aan zou kijken.
Het taalgebruik is een heel grappig, goed leesbaar nep-Middelnederlands, met woorden als 'queeste', 'foreesten', 'enghien' (moderne techniek uiteraard), 'liebaert'.
Ook de namen in het boek zijn heel gaaf, de namen van de ridders van de Ronde Tafel. Keltisch dus. Ik houd wel van Middelnederlands en van "sonore Keltische naamecho's", dus ik vond het erg leuk om te lezen. Maar het gaat eigenlijk nergens over (nou ja, een zoektocht van een ME-ridder in de 20e eeuw dan).
Het is een boekje met een heel aardige sfeer,van dappere ridders en oude burchten, waarin tegelijk humoristisch en weemoedig beschreven wordt hoe een ridder uit vroeger tijden tegen de moderne techniek aan zou kijken.
Het taalgebruik is een heel grappig, goed leesbaar nep-Middelnederlands, met woorden als 'queeste', 'foreesten', 'enghien' (moderne techniek uiteraard), 'liebaert'.
Ook de namen in het boek zijn heel gaaf, de namen van de ridders van de Ronde Tafel. Keltisch dus. Ik houd wel van Middelnederlands en van "sonore Keltische naamecho's", dus ik vond het erg leuk om te lezen. Maar het gaat eigenlijk nergens over (nou ja, een zoektocht van een ME-ridder in de 20e eeuw dan).