STREEKROMANS / HENNY THIJSSING-BOER

[Mara]

Of dat ouders voortdurend met hun kinderen praten over de Bijbel of het geloof, dat is onnatuurlijk.

Onnatuurlijk? Ik vraag me af hoe je dat ziet in het licht van Deut.6 En gij zult ze uw kinderen inscherpen, en daarvan spreken, als gij in uw huis zit, en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als gij opstaat.

Ik mag toch hopen dat er veel ouders zijn die wél voortdurend met hun kinderen over de Bijbel/geloof spreken. Dat doortrekt toch heel je levenswijze/opvoeding? De Bijbel is toch hét richtsnoer van heel ons leven?

Ik lees in Prediker dat overal een tijd voor is:
Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven; een tijd om te planten, en een tijd om het geplante uit te roeien;
Een tijd om om te doden, en een tijd om te genezen; een tijd om af te breken, en een tijd om te bouwen;
Een tijd om te wenen, en een tijd om te lachen; een tijd om te kermen, en een tijd om op te springen;
Een tijd om stenen weg te werpen, en een tijd om stenen te vergaderen; een tijd om te omhelzen, en een tijd om verre te zijn van omhelzen;
Een tijd om te zoeken, en een tijd om verloren te laten gaan; een tijd om te bewaren, en een tijd om weg te werpen;
Een tijd om te scheuren, en een tijd om toe te naaien; een tijd om te zwijgen, en een tijd om te spreken;
Een tijd om lief te hebben, en een tijd om te haten; een tijd van oorlog, en een tijd van vrede.

Dat wil zeggen, wanneer je kinderen doodmoe, bezweet en prikkelbaar uit school komen, of met zn allen slap van de lach op de grond liggen, er geen ruimte is voor een geestelijk gesprek. Toch?

Maar het ging over de boeken. Boeken gaan over allerlei mensen, gelovige en niet-gelovige, allerlei situaties, gepast en ongepast. Dus dan zijn er momenten waarin het heel onnatuurlijk overkomt dat iemand gaat "preken".
Gelukkig zijn er heel veel christelijke romans, die een zeer goede sfeer hebben, verantwoord zijn en op uitstekende wijze hun christelijk karakter erin verweven hebben. Zo blijven de karakters erin "natuurlijk" en is zo'n boek van begin tot eind boeiend.

[helma]

Je moet het geestelijke niet zo los zien van het normale dagelijkse leven denk ik. Als het goed is doortrekt het leven met de Heere alles.
In een boek kan dat misschien prekerig overkomen. het lijkt me ook lastig om zoiets in een boek te verwoorden.
Maar je mag het niet teveel uit elkaar trekken. Alsof het geloof alleen iets is voor speciale momenten.

[Mara]

Je moet het geestelijke niet zo los zien van het normale dagelijkse leven denk ik. Als het goed is doortrekt het leven met de Heere alles.
In een boek kan dat misschien prekerig overkomen. het lijkt me ook lastig om zoiets in een boek te verwoorden.
Maar je mag het niet teveel uit elkaar trekken. Alsof het geloof alleen iets is voor speciale momenten.

We zijn het eens Helma
Zoals iemand dat eens verwoordde: de intens verdrietige blik van mijn vader sloeg harder bij me binnen dan het eeuwige gepreek van mijn moeder. Dat hoorde ik niet meer, wilde ik niet horen. Maar als ik naar mijn vader keek, schaamde ik me zo. Die blik neem ik met me mee en staat me voor ogen wanneer ik iets wil doen wat niet goed is.

Ik vond het wel mooi van die jongen die helemaal losgeslagen was en niet meer luisterde naar zijn ouders. Hij kwam een keer smorgens vroeg thuis, na een hele lange avond stappen. De deur van de slaapkamer van zijn ouders stond op een kier en hij zag zijn moeder voor haar bed op haar kniëen en hoorde haar bidden. Dat sloeg zo bij hem naar binnen. Al die woorden, vragen en verwijten, hadden niks uitgehaald. Maar dit wel!