Van wie is mevrouw Clements een zus?

grote gerrit schreef:Van wie is mevrouw Clements een zus?

Van de heer Clements.

Ja, die joke had ik al in gedachten, toen ik mijn vraag tikte.

grote gerrit schreef:Ja, die joke had ik al in gedachten, toen ik mijn vraag tikte.

En voor alle helderheid, meneer Clements is de broer van mevrouw Clements, dan weet je ook meteen.

Mannetje schreef:

grote gerrit schreef:Ja, die joke had ik al in gedachten, toen ik mijn vraag tikte.

En voor alle helderheid, meneer Clements is de broer van mevrouw Clements, dan weet je ook meteen.

Ze heet toch niet Joke?

Neeneenee, ze heet Cora.

van mora?

grote gerrit schreef:

Als je nou de vorige bladzijde leest, hoef je niet zo zielig te doen.

Nu zie ik het pas, Mannetje. Bedankt voor de lieflijke terechtwijzing.

grote gerrit schreef:Nu zie ik het pas, Mannetje. Bedankt voor de lieflijke terechtwijzing.

Graag gedaan hoor

Geintigreerd door het onderschrift van een medeforummer begonnen in Atlas Shrugged van Ayn Rand

Ronaldus schreef:

Anselmus schreef:Vreemdelingen en Priesters van Stefan Paas[img]https://uploads.tapatalk-cdn.com/20210128/73725f9721b1dc24cb11b44e0cfa6671.jpg[/img]

Hoe bevalt dit boek?

Vrijdag heb ik het uitgelezen. Ik vond het een mooi boek dat tot nadenken stemt. Paas schetst eerst de situatie van de kerk in Nederland in verhouding tot eeuwen daarvoor. In het volgende hoofdstuk laat hij zien hoe kerken hun roeping in de samenleving zien en hij weegt die visies/modellen. In het vervolg laat hij vanuit de Bijbel zien hoe volgens hem de kerk in de samenleving moet staan aan de hand van het metafoor 'ballingschap' en doet hij een voorstel voor een missionaire kerk. Hoewel ik zijn voorstel niet volledig bevredigend vind, vind ik het een mooi boek dat mij op meerdere manieren aan het denken heeft gezet. Als je nadenkt over wat de rol van de kerk in zending en evangelisatie moet zijn in een postchristelijke cultuur, is dit een boek dat in ieder geval veel denkrichtingen meegeeft en een goede start geeft bij visievorming. Het geeft misschien zelfs een beetje verlangen mee om als kerk te leven als teken en voorsmaak in een postchristelijke cultuur.

Vandaag begonnen in Dochter van Jesaja, door Mesu Andrews.
Zoals de titel al doet vermoeden, een verhaal uit de tijd van Jesaja. Ik heb een paar hoofdstukken gelezen, en ik kon er niet inkomen. Al die personen, en die vervelende Amerikaanse schrijfstijl (met van die suffe vergelijkingen).
Gelukkig kan ik nog elf boeken op de e-reader zetten. Nu ben ik dus begonnen in Mata Hari, door Jan Brokken. Dit is meteen boeiend!