Ik heb helaas niet de hele docu gezien, maar opvallend was wel het verschil tussen de 3 kinderen (een zoon en 2 dochters).Herman schreef:Ik maak daar ernstig bezwaar tegen. Vooral de opmerking 'voor eens en voor altijd het echte verhaal te willen vertellen' is gespeend van holle retoriek, voornamelijk bedoelt om het nakomende shockeffect alvast te benadrukken.
De herinnering van de familie Post in 2020 zegt iets over de verwerking van de oorlog voor dit gezin. Het ontbreken van een vader is natuurlijk catastrofaal te noemen voor de opvoeding en het functioneren. De vraag is of dat die prijs opweegt tegen het verdrijven van nazi's en het redden van joodse levens. Juist om déze reden denken we op 4 mei aan hen die hun individuele belang opgaven voor het grotere geheel.
Als volwassen kinderen terugkijken op het geloofsleven van hun ouders, hebben ze daar allemaal hun eigen visie op.
Het levensverhaal van Johannes Post maakte destijds grote indruk op mij. Zoals veel verzetsstrijders.
Maar zonder afbreuk te willen doen aan hun moed, ze werden niet allen met dezelfde intentie een verzetsheld.
Er waren er ook bij die puur voor de spanning meededen. Verslaafd raakten aan de kick die het gaf als een overval gelukt was.
Dit heb ik echt uit de eerste hand van een man die leider van het plaatselijk verzet was.
Wel was het zo dat de christen zij aan zij streed met de communist en de socialist, dat verschil viel toen weg.
Maar ik denk wel dat er geromantiseerd is in sommige boeken en films.