Simon Simonides: Der zwakken Leidsman aan des Heeren heilige

[SecorDabar]

Ik heb het boekje (121 pagina's) gelezen met de titel "Der zwakken Leidsman aan des Heeren heilige tafel"
of: oplossing van de voornaamste zwarigheden der kinderen Gods omtrent het Heilig Avondmaal.
Uitgegeven als reproductie door uitgerij Kool te Veenendaal in 1980.

Ds. Simon Simonides was predikant in de 17e eeuw te Rotterdam,
en was een tijdgenoot van Ds. Franciscus Ridderrus.

In dit boekje worden alle voorwendsels ontnomen, en alle bezwaren opgelost,
om het Heilig Avondmaal nuttig en profijtelijk te gebruiken.

In het 2e gedeelte van dit boekje, dat handelt over het leven des geloofs,
wordt meer het onderscheid belicht tussen
het tijdgeloof en het ware zaligmakende geloof.
Hieronder volgen een aantal citaten ter separatie (= onderscheiding) tussen schijn en wezen:

In het Heilig Avondmaal is in een disgenoot, een zeer diepe indruk
van Jezus' dood. Ja zelfs daar zij Jezus voor hun ogen aan het kruis zagen hangen,
hieruit rijst dan ook een heilige vermaning om aan dat bloed niet schuldig te worden,
door een ontheiliging van die heilige panden en door een los en zondig leven.
Ziet toe, zegt het geloof, dat gij de Zoon van God niet herkruist, ja aan een snoder
kruis hangt, als de joden gedaan hebben. Want dat doet een goddeloos mens.

De rechte avondmaalganger zegt: Spreekt Heere! Ik wil u niet verraden met een kus
gelijk Judas deed, maar ik wil U belijden met de moordenaar aan het kruis:
Heere, gedenk mijner in Uw Koninkrijk..
Dit zijn zeker dingen die boven de natuur gaan, die heilige vrees vindt gij bij
een vleselijk mens of tijdgelovige niet, die loopt zeer los daarheen, en met
geen meer onderscheiding aan 's Heeren Tafel, als aan zijn eigen tafel.

Een waar Christen zoekt door de allernauwste banden van verbintenis met Christus
verenigd te zijn, en dit geschiedt door het geloof.
Zo vergenoegd zich dan ook een gelovige ziel niet in het uiterlijk gebruik
der ordonnantiën of neemt in het Avondmaal niet blote panden en tekenen van brood en wijn,
neen, het geloof dringt door, en blijft niet staan in de buitenhof, dan om den zoom van Jezus' kleed
aan te raken, met dit vertrouwen, indien ik maar de uitersten slip aanraak word ik gezond.
Een huichelaar en ongelovige verlaat zich op de uiterlijke tekenen en stelt zich daarmee gerust.
Ik ben zegt hij een lidmaat der kerk, ga ten Avondmaal; of dat genoeg zou zijn om hem
een Christen te maken. Nee, mensen, die uitwendige gemeenschap is niet genoeg,
hebt gij niet meer gemeenschap met Jezus, als door een blote belijdenis en
uiterlijk gebruik der tekenen, gij zijt waarlijk in een verloren staat.

Datdan een huichelaar of een ander los disgenoot geen ware troost heeft
aan des Heeren heilig Avondmaal, is niet omdat er geen water in de rivier is (Jer.14:3-4)
maar omdat zij geen emmer hebben om te scheppen, of de put diep zijnde (Joh.4:11)
dat zij de emmer niet laag genoeg laten om water te scheppen met vreugde uit de Fontein des Heils.
Van deze zegt de kerkvader Augustinus: Zij die daar met een dor en droog hart aan de Heilige Tafel
tegenwoordig zijn, lekken wel aan de Rots, maar zuigen er geen honing of olie uit.

Zo weinig een vleselijk mens er om geeft, zoveel te meer is een gelovige er mede
ingenomen om Jezus in Zijn komst en tegenwoordigheid te vergenoegen.
Al ben ik gerechtvaardigd door Jezus, moet ik het daarbij niet laten maar mijn geloof dagelijks oefenen
en niet minder achten als toen ik voor het eerst tot Jezus kwam.
Ik moet dagelijks dat bloed op mijn ziel sprengen om zo mijn rechtvaardigmaking als te vernieuwen
en de zekerheid daarvan aan mijn ziel te gevoelen.
Zij gaan al te los te werk die op een verwaande en ijdele inbeelding van haar rechtvaardigmaking
het werk daarbij laten steken zeggende: Ik ben wel gerust, ik ben gerechtvaardigd en van mijn zonden vrijgesproken.
Die weldaad, hoewel ze aan Gods zijde eens geschiedt, zo moet ze gedurig
en dagelijks in ons vernieuwd en tot het hart overgebracht worden.

Een huichelaar en vleselijk mens heeft zulk een hoge betrachting niet.
Die wil Jezus wel hebben tot een Priester voor de zonde, maar niet als Koning
en Machthebber. Hij belijdt wel de Heere Jezus aan te nemen, maar het is op zeer lage voorwaarde:
niet of Jezus, Heere en Meester, Vorst en Koning was, maar zoveel men een gast of slaper
in huis neemt, die niet veel te zeggen heeft.
Hij mag Jezus wel horen preken maar zolang het hem niet raakt,
gelijk de sodomieten wellicht zouden gedoogd hebben dat Lot onder hen gewoond had
ingeval hij zich stil hield, maar veel van hem te horen, staat hen niet aan: toen was het:
Wat laat zich deze vreemdeling denken ons overmeesterende, alsof hij
rechter over ons was.

Nu Christenen, dit is het, dat gij voornamelijk hebt op te wekken in het Avondmaal:
uw geloof. Ik heb niet gesproken van een algemeen of tijdgeloof, dat mag
algemene en tijdelijke voordelen geven, zoals bij de Israellieten te zien is,
daar al veel tijdgelovigen onder waren, gaande nochtans door de Rode Zee,
hoewel zij de geestelijke verlossing in Christus niet zijn deelachtig geworden.
Het is een waarachtig en zaligmakend geloof, waarvan wij spreken.
Dat al is het zwak, kan grote dingen doen en grote dingen smaken.

[dennis]

Ik heb het e.e.a. over Simonides gelezen. Hij was nogal een 'politieke' dominee ook, met tamelijk extreme opvattingen. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het geestelijk niet goed zit.)

[J.C. Philpot]

Ik heb het e.e.a. over Simonides gelezen. Hij was nogal een 'politieke' dominee ook, met tamelijk extreme opvattingen. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het geestelijk niet goed zit.)

Inderdaad:

SIMONIDES (Simon), zoon van den geneescheer Simon in de Rijp, waar hij in 1629 geboren werd. Hij werd door Franciscus Ridderus in het Latijn onderwezen, studeerde te Leiden, en werd proponent zijnde, beroepen te Oosthuizen en Obrede, in 1651 te Westzaandam, in 1652 als de zevende predikant te Rotterdam. Hij vertrok in 1664 naar 's Gravenhage, waar hij den 24 Maart bevestigd werd, en den 27 April 1675 overleed. Hij was een ijverig voorstander van het huis van Oranje, waarvan hij in de onrustige tijden, die hij beleefde, doorslaande proeven gaf. Toen men in 1665 te 's Hage en elders eenige neiging bespeurde om Prins Willem III tot stadhouder te verheften, voer hij van den predikstoel hevig uit tegen hen, die zulks wilden tegenwerken, hen van ondankbaarheid jegens het huis van Oranje beschuldigende. Ofschoon hij in 1672, den dood der gebroeders de Witt, dien hij bijwoonde, niet kon aanschouwen, durfde hij den volgenden dag, predikende in de Nieuwe kerk te 's Hage, dien moord een werk en wrake Gods noemen, verzekerende dat de handdadigen niet gestraft maar veeleer beloond zouden worden. Joachim Oudaan heeft hem in zijn Haegsche broedermoord over deze den Evangeliedienaar onwaardige taal scherp gehekeld.


En dit is wat volgens Simon Simonides dus beloont zou moeten worden (uit Wikipedia):

In de val gelokt
Johan de Witt werd in de val gelokt met de mededeling dat zijn broer hem wilde spreken. Na een half uur wilde Johan de gevangenis verlaten, maar het werd hem onmogelijk gemaakt door een grote menigte. Aanvankelijk beschermde de cavalerie de gevangenis, maar de commandant kreeg van hogerhand het bevel te vertrekken onder het valse voorwendsel van een bericht over plunderende boeren. Tichelaar was uit een raam gaan hangen en schreeuwde het aanwezige volk toe dat nu hij was vrijgelaten dit het overtuigende bewijs was dat hij het gelijk aan zijn zijde had gekregen dat niet hij, maar Cornelis de prins had willen vermoorden. Hij riep de aanwezige mensenmassa op wraak te nemen op de broers, mede omdat de straf die De Witt was opgelegd veel te laag zou zijn voor het plegen van hoogverraad.

Lynchpartij en verminking
Aan het einde van de middag drongen opgehitste, dronken en woedende schutters de gevangenis binnen en sleurden de broers naar buiten. Cornelis bezweek onder de slagen van geweerkolven. Johan werd door notaris Van Soenen met een piek in zijn gezicht gestoken. Daarna schoot luitenant ter zee Jan van Vaalen hem met een pistool in de nek.[24] De lijken werden geheel ontkleed, op het Groene Zoodje aan de wipgalg ondersteboven opgehangen - Johan een sport hoger dan z'n broer, opengereten en gecastreerd. Tenen, vingers, oren, neuzen, lippen en tongen werden afgesneden. De ingewanden werden uit de lichamen gehaald en volgens de ooggetuige en dichter-industrieel Joachim Oudaan deels door de omstanders opgegeten of aan honden te eten gegeven. Hendrick Verhoeff ging er prat op dat hij de harten uit de lichamen had gesneden, iets dat hij de magistraat - de ochtend van de moord - beloofd had te doen. Ze zijn nog jaren tentoongesteld geweest.

Mijns inziens volstrekt abject en onchristelijk.

[freek]

Zo iemand zie ik dus niet snel als mijn leidsman.

[dennis]

Zo iemand zie ik dus niet snel als mijn leidsman.

Ik heb onlangs een biografie van hem gekocht. Alleen nog geen tijd gehad om te lezen.. Misschien wel goed voor een gedegen oordeel.

[Simon]

Ik heb het e.e.a. over Simonides gelezen. Hij was nogal een 'politieke' dominee ook, met tamelijk extreme opvattingen. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het geestelijk niet goed zit.)

Die conclusie trek ik dan dus juist wel.

[dennis]

Ik heb het e.e.a. over Simonides gelezen. Hij was nogal een 'politieke' dominee ook, met tamelijk extreme opvattingen. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het geestelijk niet goed zit.)

Die conclusie trek ik dan dus juist wel.

Een beetje voorzichtig moeten we m.i. wel zijn. Iemand als Luther scheef ook hele akelige (en foute) dingen over de Joden, maar dat wil gelukkig niet zeggen dat ik niet door zijn werk gesticht ben.

En.. wat denk je van de Psalmen van David?

[huisman]

Zo iemand zie ik dus niet snel als mijn leidsman.

Jammer. Simonides was een kind van zijn tijd maar je kunt hem zeer goed als geestelijke leidsman volgen. Zeker over de vragen rond het Heilig Avondmaal is hij pastoraal en Schriftuurlijk.

[Luther]

Zo iemand zie ik dus niet snel als mijn leidsman.

Jammer. Simonides was een kind van zijn tijd maar je kunt hem zeer goed als geestelijke leidsman volgen. Zeker over de vragen rond het Heilig Avondmaal is hij pastoraal en Schriftuurlijk.

Inderdaad! Boekje is vooral een aanrader voor hen die rond het Avondmaal in donkerheid, ziende op zichzelf, aangevochten worden over hun aandeel aan Christus.
(Het zou tegelijk niet goed zijn om in die toestand jaren te blijven steken, en dus voor elke HA-bediening dit boekje toch maar te pakken.)