Jongeren en popmuziek

[Wilhelm]

Dit lezend moest ik denken aan een hoofdstukje uit het boekje "Aan vader' van Ds P van Ruitenburg.
Zelf heb ik op dit gebied nog geen ervaring, mijn kinderen hebben deze leeftijd nog niet, maar hij schrijft hier wel hele belangrijke dingen :

Die afgoden eruit

Jakob moest naar Bethel om een altaar te bouwen, maar zo kon hij niet. Er haperde wat. Langzaam maar zeker waren er dingen in huis gekomen die er niet hoorden. Er waren kleine afgodsbeeldjes binnengesmokkeld en Jakob had ze oogluikend toegestaan. Dat kwam nu op hem af en hij kon die afgoden niet langer dulden. Jakob moest met zijn familie voor God verschijnen en dat ging zo niet. Hij voelde dat haarscherp aan. Ook de oorringen van zijn vrouwen en kinderen werden hem tot zonde. Dat waren een soort amuletten om de boze geesten op afstand te houden en hij kon die dingen niet meer verdragen. Jarenlang had niemand er wat van gezegd, maar nu trad Jakob op. Het kon zo niet langer. Hij kon zijn knieën niet langer buigen met deze praktijken. De afgodsbeeldjes, terafim genoemd, werden samen met de ooramuletten begraven onder de terebint van Sichem. Jakob maakte korte metten met die dingen, die Rachel en anderen meegenomen hadden onder hun zadel.
Voor zover we weten, respecteerden ze het allemaal. Het legde beslag en we horen niet van opstand. God doet wonderen.
Het was een geloofsdaad van Jakob. Overigens is er niet altijd medewerking.

Zoek de kamers van uw kinderen na. U bent verantwoordelijk voor de boeken,
voor de tijdschriften, voor de dvd’s, voor de muziek. Kunnen we vroom naar de
kerk met zonden in huis? Laat het niet in de weg staan. We kunnen beter bang
zijn voor God dan voor onze kinderen. Sta op, vaders. Doe er wat aan! Keer
terug naar de Heere, vergeet niet wat we beloofd hebben. Ik weet het, als je met
je gezin gewoon bent geraakt aan bepaalde zonden, valt het niet mee om uit dat spoor te komen. Maar het moet. Met Gods hulp kan het ook.

Toen zeide Jakob tot zijn huisgezin, en tot allen die bij hem waren:
Doet weg de vreemde goden die in het midden van u zijn,
en reinigt u, en verandert uw klederen.
Genesis 35:2

Velen ook dergenen die ijdele kunsten gepleegd hadden,
brachten de boeken bijeen, en verbrandden ze in aller tegenwoordigheid; en berekenden de waarde derzelve en bevonden vijftig duizend zilveren penningen.
Handelingen 19:19

[Luther]

Dit lezend moest ik denken aan een hoofdstukje uit het boekje "Aan vader' van Ds P van Ruitenburg.
Zelf heb ik op dit gebied nog geen ervaring, mijn kinderen hebben deze leeftijd nog niet, maar hij schrijft hier wel hele belangrijke dingen :

Die afgoden eruit

Jakob moest naar Bethel om een altaar te bouwen, maar zo kon hij niet. Er haperde wat. Langzaam maar zeker waren er dingen in huis gekomen die er niet hoorden. Er waren kleine afgodsbeeldjes binnengesmokkeld en Jakob had ze oogluikend toegestaan. Dat kwam nu op hem af en hij kon die afgoden niet langer dulden. Jakob moest met zijn familie voor God verschijnen en dat ging zo niet. Hij voelde dat haarscherp aan. Ook de oorringen van zijn vrouwen en kinderen werden hem tot zonde. Dat waren een soort amuletten om de boze geesten op afstand te houden en hij kon die dingen niet meer verdragen. Jarenlang had niemand er wat van gezegd, maar nu trad Jakob op. Het kon zo niet langer. Hij kon zijn knieën niet langer buigen met deze praktijken. De afgodsbeeldjes, terafim genoemd, werden samen met de ooramuletten begraven onder de terebint van Sichem. Jakob maakte korte metten met die dingen, die Rachel en anderen meegenomen hadden onder hun zadel.
Voor zover we weten, respecteerden ze het allemaal. Het legde beslag en we horen niet van opstand. God doet wonderen.
Het was een geloofsdaad van Jakob. Overigens is er niet altijd medewerking.

Zoek de kamers van uw kinderen na. U bent verantwoordelijk voor de boeken,
voor de tijdschriften, voor de dvd’s, voor de muziek. Kunnen we vroom naar de
kerk met zonden in huis? Laat het niet in de weg staan. We kunnen beter bang
zijn voor God dan voor onze kinderen. Sta op, vaders. Doe er wat aan! Keer
terug naar de Heere, vergeet niet wat we beloofd hebben. Ik weet het, als je met
je gezin gewoon bent geraakt aan bepaalde zonden, valt het niet mee om uit dat spoor te komen. Maar het moet. Met Gods hulp kan het ook.

Toen zeide Jakob tot zijn huisgezin, en tot allen die bij hem waren:
Doet weg de vreemde goden die in het midden van u zijn,
en reinigt u, en verandert uw klederen.
Genesis 35:2

Velen ook dergenen die ijdele kunsten gepleegd hadden,
brachten de boeken bijeen, en verbrandden ze in aller tegenwoordigheid; en berekenden de waarde derzelve en bevonden vijftig duizend zilveren penningen.
Handelingen 19:19

Dit is me uit het hart gegrepen, Wilhelm!

[helma]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

[Erasmiaan]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

[artistiek]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

Heel herkenbaar

En erg mooi en helder stukje overigens van ds. Van Ruitenburg

[JolandaOudshoorn]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

En dan doe je het later zelf anders en dan zien je ouders het ook dat het anders kan. Wat weer een gevoel van falen kan geven. Of verwijten van het kind uit.
Ik ben toch meer voor een open gesprek, ook betreft de dingen die in dat schemergebied liggen. En voor een kwetsbare opstelling van de ouders. In plaats van een houding: ik ben de baas, ik weet het, ik doe het goed, dus je moet naar mij luisteren.

[Erasmiaan]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

En dan doe je het later zelf anders en dan zien je ouders het ook dat het anders kan. Wat weer een gevoel van falen kan geven. Of verwijten van het kind uit.
Ik ben toch meer voor een open gesprek, ook betreft de dingen die in dat schemergebied liggen. En voor een kwetsbare opstelling van de ouders. In plaats van een houding: ik ben de baas, ik weet het, ik doe het goed, dus je moet naar mij luisteren.

Ik ben blij dat ik zo door mijn ouders ben aangepakt: dat was de enige juiste methode want pubers hebben altijd een weerwoord.

Ik weet overigens niet of ik het later zelf goed zal doen, ik ben vaak (iets te) gevoelig voor argumenten.

[albion]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

En dan doe je het later zelf anders en dan zien je ouders het ook dat het anders kan. Wat weer een gevoel van falen kan geven. Of verwijten van het kind uit.
Ik ben toch meer voor een open gesprek, ook betreft de dingen die in dat schemergebied liggen. En voor een kwetsbare opstelling van de ouders. In plaats van een houding: ik ben de baas, ik weet het, ik doe het goed, dus je moet naar mij luisteren.

Ik ben blij dat ik zo door mijn ouders ben aangepakt: dat was de enige juiste methode want pubers hebben altijd een weerwoord.

Ik weet overigens niet of ik het later zelf goed zal doen, ik ben vaak (iets te) gevoelig voor argumenten.

en in argumenten aanvoeren.... daar zijn ze goed in!

[Tiberius]

hij heeft gelijk

maar soms heb je van die grijze gebieden...

je redt het niet met gevoelsargumenten

Tja, wat dat betreft veranderd de tijd snel. Bij ons thuis (en dat is misschien 10-15 jaar geleden) was het gewoon: (als mijn ouders een bepaalde regel niet konden onderbouwen) "Dat slaat nergens op? Dat slaat wel ergens op want IK zeg het en je hebt naar mij te luisteren. Je doet het later zelf maar anders maar nu sta je onder mijn verantwoordelijkheid". En daarmee was de kous vaak af. Of je deed het wel maar dan zag je het verdriet bij je ouders en liet je het de volgende keer toch.

En dan doe je het later zelf anders en dan zien je ouders het ook dat het anders kan. Wat weer een gevoel van falen kan geven. Of verwijten van het kind uit.
Ik ben toch meer voor een open gesprek, ook betreft de dingen die in dat schemergebied liggen. En voor een kwetsbare opstelling van de ouders. In plaats van een houding: ik ben de baas, ik weet het, ik doe het goed, dus je moet naar mij luisteren.

Ik ben blij dat ik zo door mijn ouders ben aangepakt: dat was de enige juiste methode want pubers hebben altijd een weerwoord.

Ik weet overigens niet of ik het later zelf goed zal doen, ik ben vaak (iets te) gevoelig voor argumenten.

Je kan beiden doen: een open gesprek, maar op een gegeven moment moet het ophouden met dat oeverloze gezwets. Pubers zijn namelijk heel inventief om eenzelfde discussie steeds weer op te rakelen.

[Luther]

Je kan beiden doen: een open gesprek, maar op een gegeven moment moet het ophouden met dat oeverloze gezwets. Pubers zijn namelijk heel inventief om eenzelfde discussie steeds weer op te rakelen.

Inderdaad!
Maar laat ze wel eerst gewoon uitspreken en probeer toch wel met jouw eigen argumenten te komen, op basis waarvan je een beslissing neemt. Die dan op een gegeven moment ook gewoon genomen moet worden.

[Tiberius]

Maar laat ze wel eerst gewoon uitspreken ...

Wacht maar tot je zelf één of meerdere pubers in huis hebt.

[Luther]

Maar laat ze wel eerst gewoon uitspreken ...

Wacht maar tot je zelf één of meerdere pubers in huis hebt.

Pardon...
Ik werk dag in dag uit met zo'n 250 pubers.... Ga me niet vertelen dat ik niet weet wat pubers zijn. Ik hou van ze!

[Tiberius]

Maar laat ze wel eerst gewoon uitspreken ...

Wacht maar tot je zelf één of meerdere pubers in huis hebt.

Pardon...
Ik werk dag in dag uit met zo'n 250 pubers.... Ga me niet vertelen dat ik niet weet wat pubers zijn.

Ja, ja, ik werk dagelijks met 3728 pubers. Maar het wordt wat anders als je er één of meerdere in huis hebt.

Ik hou van ze!

Daar gaat het hier niet over.

[Luther]

Maar laat ze wel eerst gewoon uitspreken ...

Wacht maar tot je zelf één of meerdere pubers in huis hebt.

Pardon...
Ik werk dag in dag uit met zo'n 250 pubers.... Ga me niet vertelen dat ik niet weet wat pubers zijn.

Ja, ja, ik werk dagelijks met 3728 pubers. Maar het wordt wat anders als je er één of meerdere in huis hebt.

Maar ik blijf vinden dat pubers te vaak met een kluitje in het riet gestuurd worden. Daarop zou ik willen zeggen tegen ouders: Zorg dat u stevig in uw schoenen staat, verdiep u, luister, beargumenteer uw eigen standpunten, trek een duidelijke grens en handhaaf die.

[Marnix]

Ja, ja, ik werk dagelijks met 3728 pubers. Maar het wordt wat anders als je er één of meerdere in huis hebt.

Hoe durf je

Kijk nog ff naar polls over de leeftijd van Refoforummers. Dan zul je zien dat het er niet zoveel zijn