Bijbel gedramatiseerd voorgelezen (Hollywood stijl)

[memento]

Toch vraag ik me wel eens af, als ik sommige mensen "eerbiedig" hoor Bijbellezen (en sommigen ook bidden): Zouden ze zo ook tegen de burgermeester of koninging, voor wie men ook eerbiedt heeft, praten?

Verder: Ik vrees wel eens, dat we de Bijbelverhalen zo eerbiedig zijn gaan vinden, dat we vergeten dat het echte, waar gebeurde verhalen zijn geweest. Dat element is wezenlijk van belang. Onze God is een God die in deze, concrete aardse en platte geschiedenis werkt. Wie de Bijbelgeschiedenissen zo bijzonder maakt, dat het geen gewone geschiedenisverhalen meer zijn waar God op een bepaalde manier in werkt, maakt een God naar zijn eigen inzicht (God wordt dan een God van hele bijzondere mensen, in plaats van een God van mensen als jij en ik). Onze God is geen God van onrealistisch volmaakte en heilige mensen, maar een God die midden in deze wereld werkt. Die een sneaky Jacob als dienaar had, die een hoer (Rachab) gebruikt om zijn volk een stad in te laten nemen en die hoer dan ook nog als grootmoeder van Zijn Zoon aanstelt, die een eigenwijs en mopperend volk had. Een eigenwijze Petrus die het oor van Malchus afhakt, en met een grote mond en een klein hartje. Een zwaarmoedige Thomas, die snel hopeloos was. Etc.

Wie bv het verhaal van Rachel en Lea over de dudaim (liefdesappel) uit Gen 30:14-18 leest op een "eerbiedige" toon, doet deze geschiedenis niet echt recht. Dit is namelijk geheel niet iets "eerbiedigs", maar gewoon een geschiedenis die eigenlijk op het platte af is. Of neem het verhaal van Esther. Zij was een gewoon meisje, die echt heel normaal en vlot de taal van haar dagen gesproken heeft. Door haar spreken heel "eerbiedig" te gaan voorlezen mis je het punt: Het eerbiedige zit niet in Esther of haar spreken, het eerbiedige zit in het feit dat God de geschiedenis leidt.

God is niet de God van bijzondere mensen die hele bijzondere dingen deden en die heel bijzonder spraken. Nee, God is een God die door gewone mensen die gewoon de taal van hun dagen spraken heel bijzondere dingen doet. Zo moeten we de Bijbel lezen, dan valt al het bijzondere van de Bijbelpersonages af, en komt God en Zijn werk centraal te staan, en komt de boodschap ook heel dicht bij.

[Hendrikus]

Toch vraag ik me wel eens af, als ik sommige mensen "eerbiedig" hoor Bijbellezen (en sommigen ook bidden): Zouden ze zo ook tegen de burgermeester of koninging, voor wie men ook eerbiedt heeft, praten?

Verder: Ik vrees wel eens, dat we de Bijbelverhalen zo eerbiedig zijn gaan vinden, dat we vergeten dat het echte, waar gebeurde verhalen zijn geweest. Dat element is wezenlijk van belang. Onze God is een God die in deze, concrete aardse en platte geschiedenis werkt. Wie de Bijbelgeschiedenissen zo bijzonder maakt, dat het geen gewone geschiedenisverhalen meer zijn waar God op een bepaalde manier in werkt, maakt een God naar zijn eigen inzicht (God wordt dan een God van hele bijzondere mensen, in plaats van een God van mensen als jij en ik). Onze God is geen God van onrealistisch volmaakte en heilige mensen, maar een God die midden in deze wereld werkt. Die een sneaky Jacob als dienaar had, die een hoer (Rachab) gebruikt om zijn volk een stad in te laten nemen en die hoer dan ook nog als grootmoeder van Zijn Zoon aanstelt, die een eigenwijs en mopperend volk had. Een eigenwijze Petrus die het oor van Malchus afhakt, en met een grote mond en een klein hartje. Een zwaarmoedige Thomas, die snel hopeloos was. Etc.

Wie bv het verhaal van Rachel en Lea over de dudaim (liefdesappel) uit Gen 30:14-18 leest op een "eerbiedige" toon, doet deze geschiedenis niet echt recht. Dit is namelijk geheel niet iets "eerbiedigs", maar gewoon een geschiedenis die eigenlijk op het platte af is. Of neem het verhaal van Esther. Zij was een gewoon meisje, die echt heel normaal en vlot de taal van haar dagen gesproken heeft. Door haar spreken heel "eerbiedig" te gaan voorlezen mis je het punt: Het eerbiedige zit niet in Esther of haar spreken, het eerbiedige zit in het feit dat God de geschiedenis leidt.

God is niet de God van bijzondere mensen die hele bijzondere dingen deden en die heel bijzonder spraken. Nee, God is een God die door gewone mensen die gewoon de taal van hun dagen spraken heel bijzondere dingen doet. Zo moeten we de Bijbel lezen, dan valt al het bijzondere van de Bijbelpersonages af, en komt God en Zijn werk centraal te staan, en komt de boodschap ook heel dicht bij.

Helemaal mee eens!

[helma]

Gister lazen we juist het stukje uit Esther dat Haman meent dat de koning aan hem wel een welgevallen moet hebben maar dat Mordechaï dan de eer krijgt. Ds Vergunst schrijft er ook op zo'n manier over dat je het helemaal voor je ziet. We hebben met z'n allen echt even hard om gelachen.
Het is ook gewoon humor wat er gebeurt.

[eilander]

Toch vraag ik me wel eens af, als ik sommige mensen "eerbiedig" hoor Bijbellezen (en sommigen ook bidden): Zouden ze zo ook tegen de burgermeester of koninging, voor wie men ook eerbiedt heeft, praten?

Verder: Ik vrees wel eens, dat we de Bijbelverhalen zo eerbiedig zijn gaan vinden, dat we vergeten dat het echte, waar gebeurde verhalen zijn geweest. Dat element is wezenlijk van belang. Onze God is een God die in deze, concrete aardse en platte geschiedenis werkt. Wie de Bijbelgeschiedenissen zo bijzonder maakt, dat het geen gewone geschiedenisverhalen meer zijn waar God op een bepaalde manier in werkt, maakt een God naar zijn eigen inzicht (God wordt dan een God van hele bijzondere mensen, in plaats van een God van mensen als jij en ik). Onze God is geen God van onrealistisch volmaakte en heilige mensen, maar een God die midden in deze wereld werkt. Die een sneaky Jacob als dienaar had, die een hoer (Rachab) gebruikt om zijn volk een stad in te laten nemen en die hoer dan ook nog als grootmoeder van Zijn Zoon aanstelt, die een eigenwijs en mopperend volk had. Een eigenwijze Petrus die het oor van Malchus afhakt, en met een grote mond en een klein hartje. Een zwaarmoedige Thomas, die snel hopeloos was. Etc.

Wie bv het verhaal van Rachel en Lea over de dudaim (liefdesappel) uit Gen 30:14-18 leest op een "eerbiedige" toon, doet deze geschiedenis niet echt recht. Dit is namelijk geheel niet iets "eerbiedigs", maar gewoon een geschiedenis die eigenlijk op het platte af is. Of neem het verhaal van Esther. Zij was een gewoon meisje, die echt heel normaal en vlot de taal van haar dagen gesproken heeft. Door haar spreken heel "eerbiedig" te gaan voorlezen mis je het punt: Het eerbiedige zit niet in Esther of haar spreken, het eerbiedige zit in het feit dat God de geschiedenis leidt.

God is niet de God van bijzondere mensen die hele bijzondere dingen deden en die heel bijzonder spraken. Nee, God is een God die door gewone mensen die gewoon de taal van hun dagen spraken heel bijzondere dingen doet. Zo moeten we de Bijbel lezen, dan valt al het bijzondere van de Bijbelpersonages af, en komt God en Zijn werk centraal te staan, en komt de boodschap ook heel dicht bij.

Inderdaad, ik deel je zorgen: soms lijkt het alsof mensen zich ook niet meer inleven in de persoonlijke geschiedenissen die er in de Bijbel staan. Voorbeeld daarvan vind ik: "tjonge, dat die broers van Jozef hem niet herkend hebben toen hij onderkoning van Egypte was!" Tja, als je je probeert voor te stellen wat er gebeurd is: jááren geleden iemand als slaaf verkocht, de kans dat iemand nog leeft is waarschijnlijk niet zo groot, de kans dat iemand uit het slavenleven vrij komt, is nog kleiner. De kans dat iemand onderkoning van Egypte wordt, is simpelweg 0. Daar komt nog bij dat Jozef een tolk gebruikte.

Maar ik deel absoluut niet je analyse. Het heeft m.i. niets te maken met eerbied voor de Bijbel als Gods Woord. Wel met te weinig onderzoek, en misschien met gemáákte eerbied (maar eerbied zit in ons hart als het goed is).

Mij is niet helemaal duidelijk wat je voorstelt in je manier van omgaan met b.v. het bijbelboek Esther. Dat is onverkort Gods Woord. Daar kunnen we toch geen toneelspel van maken?!

Ik merk wel dat het weergeven van een geschiedenis in meer eigentijdse woorden (zoals jij ook doet in deze posting) erbij helpt om meer te laten nadenken over wat er nu echt gebeurde. Maar feitelijk zou dat niet nodig hoeven te zijn.

[memento]

Maar ik deel absoluut niet je analyse. Het heeft m.i. niets te maken met eerbied voor de Bijbel als Gods Woord. Wel met te weinig onderzoek, en misschien met gemáákte eerbied (maar eerbied zit in ons hart als het goed is).

Ik schreef ook heel bewust "eerbiedig" tussen aanhalingstekens in mijn post. Ik bedoel dan, dat de Schrift gelezen wordt op een zeer bijzondere en verdraaide stem, monotoon en zangerig. Daarmee komt zo'n verhaal los te staan van deze aardse werkelijkheid, terwijl heel veel wat er gebeurt gewoon geschiedenis is, waarin gewone mensen gewoon de taal van hun dagen spreken. Laten we dat ook gewoon lezen. De Bijbelpersonages hebben echt niet met een huilstem gesproken, zelfs niet altijd eerbiedig. Neem het genoemde voorbeeld van de dudaim, of van het murmureren van het volk: Wanneer de personages dat uitspraken, was er verre van eerbied in hun stem...

Mij is niet helemaal duidelijk wat je voorstelt in je manier van omgaan met b.v. het bijbelboek Esther. Dat is onverkort Gods Woord. Daar kunnen we toch geen toneelspel van maken?!

Of dat de manier is, vraag ik me ook af. Hoewel ik denk dat het voor onze gezindte heel goed zou zijn om zó eens de Bijbel te horen. Om ons er eens goed van te doordringen dat het gaat om gewone mensen, die gewone dingen gezegd hebben. Zodat we ons weer in hen kunnen inleven en herkennen. Juist wanneer we de mensen niet bijzonder maken, komt de bijzonderheid van God en Zijn werk in die verre van fraaie menselijke geschiedenis naar voren...

Ik merk wel dat het weergeven van een geschiedenis in meer eigentijdse woorden (zoals jij ook doet in deze posting) erbij helpt om meer te laten nadenken over wat er nu echt gebeurde. Maar feitelijk zou dat niet nodig hoeven te zijn.

Het zou niet nodig hoeven zijn. Feit is, dat we de Bijbel lezen in een taal die anders is dan ons hedendaagse taalgebruik. Dat in best wat gemeenten in onze gezindte een taal gebezigd wordt vanaf de kansel, die verre van hedendaags is. Dat sommige predikanten zonder enige historische uitleg, direct overgaan op de geestelijke lessen uit een geschiedenis. Dat er best wat mensen zijn, die menen dat het eerbiedig is om op een bijzondere toon de Bijbel te lezen. Kortom, allemaal elementen die het Bijbelverhaal loshalen van deze aardse, dagelijkse werkelijkheid. Daarmee wordt in wezen hetzelfde gedaan als wat de vrijzinnigen doen: de historiciteit van de geschiedenissen der Schrift wordt niet meer serieus genomen.

[jakobmarin]

Het is ook gewoon humor wat er gebeurt.

inderdaad!
Dat heb je toch ook als in eigentijdse bewoordingen leest wat Jezus tegen de farizeeën zegt in Math 23.
Hoewel het een zeer ernstige boodschap is, kun je best een glimlach krijgen als je Jezus hoort zeggen, dat ze de tuinkruiden secuur in 10-en hakken, een mugje uitzeven, maar ondertussen een complete kameel doorslikken. Dat ze alleen maar de buitenkant van beker schoonmaken en de binnenkant vergeten. Jezus scheldt ze uit voor huichelaars, dwazen en blinden, slangen en slangeneieren.
Jezus ging behoorlijk 'tekeer' tegen hen, maar door het oude taalgebruik kan deze aanklacht een soort nette bedaarde rede worden, wat het echt niet was.

[eilander]

Maar ik deel absoluut niet je analyse. Het heeft m.i. niets te maken met eerbied voor de Bijbel als Gods Woord. Wel met te weinig onderzoek, en misschien met gemáákte eerbied (maar eerbied zit in ons hart als het goed is).

Ik schreef ook heel bewust "eerbiedig" tussen aanhalingstekens in mijn post. Ik bedoel dan, dat de Schrift gelezen wordt op een zeer bijzondere en verdraaide stem, monotoon en zangerig. Daarmee komt zo'n verhaal los te staan van deze aardse werkelijkheid, terwijl heel veel wat er gebeurt gewoon geschiedenis is, waarin gewone mensen gewoon de taal van hun dagen spreken. Laten we dat ook gewoon lezen. De Bijbelpersonages hebben echt niet met een huilstem gesproken, zelfs niet altijd eerbiedig. Neem het genoemde voorbeeld van de dudaim, of van het murmureren van het volk: Wanneer de personages dat uitspraken, was er verre van eerbied in hun stem...

Mij is niet helemaal duidelijk wat je voorstelt in je manier van omgaan met b.v. het bijbelboek Esther. Dat is onverkort Gods Woord. Daar kunnen we toch geen toneelspel van maken?!

Of dat de manier is, vraag ik me ook af. Hoewel ik denk dat het voor onze gezindte heel goed zou zijn om zó eens de Bijbel te horen. Om ons er eens goed van te doordringen dat het gaat om gewone mensen, die gewone dingen gezegd hebben. Zodat we ons weer in hen kunnen inleven en herkennen. Juist wanneer we de mensen niet bijzonder maken, komt de bijzonderheid van God en Zijn werk in die verre van fraaie menselijke geschiedenis naar voren...

Ik merk wel dat het weergeven van een geschiedenis in meer eigentijdse woorden (zoals jij ook doet in deze posting) erbij helpt om meer te laten nadenken over wat er nu echt gebeurde. Maar feitelijk zou dat niet nodig hoeven te zijn.

Het zou niet nodig hoeven zijn. Feit is, dat we de Bijbel lezen in een taal die anders is dan ons hedendaagse taalgebruik. Dat in best wat gemeenten in onze gezindte een taal gebezigd wordt vanaf de kansel, die verre van hedendaags is. Dat sommige predikanten zonder enige historische uitleg, direct overgaan op de geestelijke lessen uit een geschiedenis. Dat er best wat mensen zijn, die menen dat het eerbiedig is om op een bijzondere toon de Bijbel te lezen. Kortom, allemaal elementen die het Bijbelverhaal loshalen van deze aardse, dagelijkse werkelijkheid. Daarmee wordt in wezen hetzelfde gedaan als wat de vrijzinnigen doen: de historiciteit van de geschiedenissen der Schrift wordt niet meer serieus genomen.

Toch nog wat opmerkingen:
1. Er wordt hier mijns inziens teveel een "is-gelijk-teken" gezet tussen een zangerige/verdraaide stem en het niet op de juiste manier omgaan met de Schrift. Het is echt niet allemaal gemaaktheid of nep. Voor mij hóeft het ook niet zo, maar om het nu direct zelfs gelijk te stellen aan vrijzinnigheid, gaat mij aan de andere kant véél te ver.
2. Ik vraag me af of we het murmureren van het volk in onze stem moeten laten doorklinken. Of als er staat "en roepende met grote stem" moeten gaan brullen door de kerk. Dan wordt het toch ook toneel? Goed op toon lezen is niet precies nadoen wat er in de tekst gebeurt!
3. Eigenlijk staat dit me tegen: notabene hebben we het hier over De Bijbel Tapes: acteurs die zonder religieuze drijfveer Bijbelteksten vertolken. Over nep gesproken!!

[memento]

1. Er wordt hier mijns inziens teveel een "is-gelijk-teken" gezet tussen een zangerige/verdraaide stem en het niet op de juiste manier omgaan met de Schrift. Het is echt niet allemaal gemaaktheid of nep. Voor mij hóeft het ook niet zo, maar om het nu direct zelfs gelijk te stellen aan vrijzinnigheid, gaat mij aan de andere kant véél te ver.

De vraag is: Waarom zo'n toontje?

De vergelijking met de vrijzinnigheid stond in een kader, namelijk na een opsomming van een aantal dingen (waarvan het toontje er slechts één is) die ervoor kunnen zorgen dat het Bijbelverhaal los komt te staan van deze aardse, alledaagse werkelijkheid. Het worden dan geestelijke verhalen met hele bijzondere personen, in plaats van geschiedenissen met gewone mensen op deze gewone aarde, waarin het wonder zit in Gods werk in de geschiedenis.

2. Ik vraag me af of we het murmureren van het volk in onze stem moeten laten doorklinken. Of als er staat "en roepende met grote stem" moeten gaan brullen door de kerk. Dan wordt het toch ook toneel? Goed op toon lezen is niet precies nadoen wat er in de tekst gebeurt!

De vraag is: Mag je bij het voorlezen laten klinken wat er staat? Of vinden we het oneerbiedig, wanneer we horen wat er staat?

Neem het voorbeeld van de dudaim. Ik pleit er echt niet voor, dat een voorlezend predikant of ouderling hier een sensuele toon moet aanslaan. Maar wel dat het heel goed is, om ons in te leven in die platheid van het verhaal. Dan wordt het wonder zo enorm groot, dat God nu zulke mensen, met zulke taal en zo'n platte manier van denken (gekochte seks), toch wil gebruiken om Zijn plan uit te voeren, en uit hen Zijn volk Israël te bouwen.

3. Eigenlijk staat dit me tegen: notabene hebben we het hier over De Bijbel Tapes: acteurs die zonder religieuze drijfveer Bijbelteksten vertolken. Over nep gesproken!!

Eens. In zekere zin;
1. Deze acteurs lezen nu wel de Bijbel voor. Ik hoop dat het Woord zijn kracht mag doen.
2. Die Bijbellezing komt straks in het gehoor van velen, ook mensen die anders nooit Bijbellezen. Laten we bidden of de Geest het zegenen wil.
3. Het kan voor mensen in onze gezindte een nuttig middel zijn om de Bijbel weer te gaan horen zoals deze ook bedoeld is, namelijk als gewone historische verhalen (waardoor God werkt).

[jakobmarin]

1. Deze acteurs lezen nu wel de Bijbel voor. Ik hoop dat het Woord zijn kracht mag doen.
2. Die Bijbellezing komt straks in het gehoor van velen, ook mensen die anders nooit Bijbellezen. Laten we bidden of de Geest het zegenen wil.
3. Het kan voor mensen in onze gezindte een nuttig middel zijn om de Bijbel weer te gaan horen zoals deze ook bedoeld is, namelijk als gewone historische verhalen (waardoor God werkt).

Nuchter gezien en ermee eens!
Ik heb overigens inderdaad ook moeite met niet-christenen die de bijbel gaan voorlezen, evenals niet-christenen die christelijke muziek maken.
Maar aan de andere kant: dat is hun eigen verantwoording, en wat zou het mooi zijn als de tekst hun zo grijpt dat ze ook christen worden!

[vlinder]

Gister lazen we juist het stukje uit Esther dat Haman meent dat de koning aan hem wel een welgevallen moet hebben maar dat Mordechaï dan de eer krijgt. Ds Vergunst schrijft er ook op zo'n manier over dat je het helemaal voor je ziet. We hebben met z'n allen echt even hard om gelachen.
Het is ook gewoon humor wat er gebeurt.

Ik heb respect voor ouders. Hoe leg je je kinderen uit dat seks voor het huwelijk niet mag, maar dat Esther evenals veel andere vrouwen het 'een nachtje ging proberen' en als het beviel zij zijn vrouw mocht worden. God werkt op een manier die wij niet kunnen begrijpen.

[helma]

ehm....ik wist dit niet eens, laat staan dat ik het mijn kinderen verteld heb.

wel denk ik dat Esther geen keus had. Ze werd 'uitgekozen'; nee zeggen tegen de koning zou het einde van je leven betekenen.
(maar ik heb werkelijk nooit geweten dat dat nachtje erbij hoorde; ik dacht dat het ging om wie het mooist was)

[Jongere]

Alles wat in de Bijbel staat verdient ook niet direct navolging. Ook niet als de afkeuring van de Heere er niet duidelijk bij staat.

[-DIA-]

Toch vraag ik me wel eens af, als ik sommige mensen "eerbiedig" hoor Bijbellezen (en sommigen ook bidden): Zouden ze zo ook tegen de burgermeester of koninging, voor wie men ook eerbiedt heeft, praten?

Verder: Ik vrees wel eens, dat we de Bijbelverhalen zo eerbiedig zijn gaan vinden, dat we vergeten dat het echte, waar gebeurde verhalen zijn geweest. Dat element is wezenlijk van belang. Onze God is een God die in deze, concrete aardse en platte geschiedenis werkt. Wie de Bijbelgeschiedenissen zo bijzonder maakt, dat het geen gewone geschiedenisverhalen meer zijn waar God op een bepaalde manier in werkt, maakt een God naar zijn eigen inzicht (God wordt dan een God van hele bijzondere mensen, in plaats van een God van mensen als jij en ik). Onze God is geen God van onrealistisch volmaakte en heilige mensen, maar een God die midden in deze wereld werkt. Die een sneaky Jacob als dienaar had, die een hoer (Rachab) gebruikt om zijn volk een stad in te laten nemen en die hoer dan ook nog als grootmoeder van Zijn Zoon aanstelt, die een eigenwijs en mopperend volk had. Een eigenwijze Petrus die het oor van Malchus afhakt, en met een grote mond en een klein hartje. Een zwaarmoedige Thomas, die snel hopeloos was. Etc.

Wie bv het verhaal van Rachel en Lea over de dudaim (liefdesappel) uit Gen 30:14-18 leest op een "eerbiedige" toon, doet deze geschiedenis niet echt recht. Dit is namelijk geheel niet iets "eerbiedigs", maar gewoon een geschiedenis die eigenlijk op het platte af is. Of neem het verhaal van Esther. Zij was een gewoon meisje, die echt heel normaal en vlot de taal van haar dagen gesproken heeft. Door haar spreken heel "eerbiedig" te gaan voorlezen mis je het punt: Het eerbiedige zit niet in Esther of haar spreken, het eerbiedige zit in het feit dat God de geschiedenis leidt.

God is niet de God van bijzondere mensen die hele bijzondere dingen deden en die heel bijzonder spraken. Nee, God is een God die door gewone mensen die gewoon de taal van hun dagen spraken heel bijzondere dingen doet. Zo moeten we de Bijbel lezen, dan valt al het bijzondere van de Bijbelpersonages af, en komt God en Zijn werk centraal te staan, en komt de boodschap ook heel dicht bij.

Je hebt wel wat gemist als je de Bijbellezing van ds. van Dieren niet gehoord hebt waarin het gedeelte over de dudaïm voorkomt. In zou denken dat je dan anders sprak.... Dit is immers Gods Woord. Gods Woord is een berheven Woord in een verheven taal, ook in 17e eeuwse Nederlands... En wie de verhalen als menselijke verhalen gaat zien is niet ver van Bijbelkritiek... Ook al zal dat wel ontkent worden.

[jakobmarin]

Je hebt wel wat gemist als je de Bijbellezing van ds. van Dieren niet gehoord hebt waarin het gedeelte over de dudaïm voorkomt. In zou denken dat je dan anders sprak.... Dit is immers Gods Woord. Gods Woord is een verheven Woord in een verheven taal, ook in 17e eeuwse Nederlands... En wie de verhalen als menselijke verhalen gaat zien is niet ver van Bijbelkritiek... Ook al zal dat wel ontkent worden.

1. De Bijbel in een 'Verheven' Nederlands is altijd nog een vertaling van Gods Woord en niet Gods Woord zelf
2. Ik vraag me echt af of dat klopt, dat de Gods Woord (oorspronkelijke taal) ook zo verheven is geschreven. Juist de schrijvers waren heel verschillend en waren lang niet allemaal literair aangelegd.
3. De verhalen zijn óók menselijk, want het gaat over mensen, met zondige daden, soms beschreven op inderdaad bijna platte manier. Ze onderhandelen notabene over wie er naar bed mag gaan met Jakob die nacht (!):

Genesis 30 (HSV):In de dagen van de tarweoogst ging Ruben eropuit en hij vond liefdesappels in het veld, die hij bij zijn moeder Lea bracht. Toen zei Rachel tegen Lea: Geef mij toch wat van de liefdesappels van jouw zoon.
En zij zei tegen haar: Is het niet genoeg dat je me mijn man afgenomen hebt? Moet je ook nog de liefdesappels van mijn zoon nemen? Toen zei Rachel: Daarvoor mag hij vannacht met jou slapen in ruil voor de liefdesappels van je zoon.
Toen Jakob 's avonds van het veld kwam, ging Lea hem tegemoet en zei: Je moet bij mij komen, want ik heb je eerlijk gehuurd voor de liefdesappels van mijn zoon. Daarom sliep hij die nacht met haar.

[-DIA-]

Je hebt wel wat gemist als je de Bijbellezing van ds. van Dieren niet gehoord hebt waarin het gedeelte over de dudaïm voorkomt. In zou denken dat je dan anders sprak.... Dit is immers Gods Woord. Gods Woord is een verheven Woord in een verheven taal, ook in 17e eeuwse Nederlands... En wie de verhalen als menselijke verhalen gaat zien is niet ver van Bijbelkritiek... Ook al zal dat wel ontkent worden.

1. De Bijbel in een 'Verheven' Nederlands is altijd nog een vertaling van Gods Woord en niet Gods Woord zelf
2. Ik vraag me echt af of dat klopt, dat de Gods Woord (oorspronkelijke taal) ook zo verheven is geschreven. Juist de schrijvers waren heel verschillend en waren lang niet allemaal literair aangelegd.
3. De verhalen zijn óók menselijk, want het gaat over mensen, met zondige daden, soms beschreven op inderdaad bijna platte manier. Ze onderhandelen notabene over wie er naar bed mag gaan met Jakob die nacht (!):

Genesis 30 (HSV):In de dagen van de tarweoogst ging Ruben eropuit en hij vond liefdesappels in het veld, die hij bij zijn moeder Lea bracht. Toen zei Rachel tegen Lea: Geef mij toch wat van de liefdesappels van jouw zoon.
En zij zei tegen haar: Is het niet genoeg dat je me mijn man afgenomen hebt? Moet je ook nog de liefdesappels van mijn zoon nemen? Toen zei Rachel: Daarvoor mag hij vannacht met jou slapen in ruil voor de liefdesappels van je zoon.
Toen Jakob 's avonds van het veld kwam, ging Lea hem tegemoet en zei: Je moet bij mij komen, want ik heb je eerlijk gehuurd voor de liefdesappels van mijn zoon. Daarom sliep hij die nacht met haar.

De Bijbel is een geestelijk boek, door Goddelijke inspiratie, en dus staat er geen woord teveel of te weing. Heb je wel eens ingezien, in de diepte van wat hier beschreven wordt? Lees het bij voorkeur in de Statenvertaling.