De nazit in Tiel is blijkbaar een beetje uitgelopen.jan03 schreef:8) Wij zijn in afwachting van het verslag van Henry P! Vol verwachting klopt ons hart....
Henry schreef niet voor niets Drink on till night be spent (1686)
Is dit Normaal?
Ik dacht dat Henry P. een vrouw is. Misschien door haar man buiten gezet.jan03 schreef:Ik hoop niet dat Henry (net als zijn naamgenoot) vannacht door zijn vrouw is buitengezet. Lijkt me geen pretje met dit weer... En dan is het te begrijpen dat we niets meer van hem horen!Hendrikus schreef: De nazit in Tiel is blijkbaar een beetje uitgelopen.
:shock:
Is Henry óók al een vrouw? Waarom zijn die ogenschijnlijk mannelijke componisten (althans: die zich voordoen als mannelijk) tegenwoordig vrouw??Tiberius schreef:Ik dacht dat Henry P. een vrouw is. Misschien door haar man buiten gezet.jan03 schreef:Ik hoop niet dat Henry (net als zijn naamgenoot) vannacht door zijn vrouw is buitengezet. Lijkt me geen pretje met dit weer... En dan is het te begrijpen dat we niets meer van hem horen!Hendrikus schreef: De nazit in Tiel is blijkbaar een beetje uitgelopen.
:shock:
:
-
Henry P
Ongeduldige bedoeling hier! Ik heb werk , vandaar.
Maar hier dan het verslag:
En zo zat ik dan vanavond in een volle Sint Maartenskerk in Tiel, om te luisteren naar het muzikale verhaal van Jan Vayne en Martin Mans!
Het programma begon met een 'intrada' op het orgel. Martin Mans
improviseerde over 'U zij de glorie'. De stijl deed me denken aan de bekende Toccata van Widor. Snelle passages op de klavieren en het thema in het pedaal.
Jan Vayne kwam op en improviseerde over 'Vreugde, vreugde, louter vreugde' ('t kan ook 'Alle Menschen werden Brüder' geweest zijn). Vanuit een rustig opgezet begin bouwde de improvisatie op naar een spectaculair hoogtepunt. Het moet gezegd: het ontbreekt beide heren zeker niet aan een uitmuntende techniek!
Ik ga niet alle stukken uitvoerig bespreken, maar wil er een paar dingen uitpikken.
In het samenspel tussen orgel en piano viel me op, dat de timing in het samenspel werkelijk perfect is. Alles is spatgelijk en al improviserend staan ze ook elkaar ten dienste. Wanneer de ene toetsenist het thema heeft, is de ander op de achtergrond en andersom. Je merkt dat de heren zelf ontzettend veel plezier hebben in het spelen en dat ze er ook al hun energie in stoppen. Erg knap!
De stukken voor orgel en piano waren niet allemaal even goed gekozen. In de Mars van Verdi bijvoorbeeld, speelden ze beiden tegelijk het thema en dat voegde weinig toe. Ook de Air van Bach hoor ik liever alleen op orgel.
Daartegenover zat daartussen een improvisatie over Bachthema's, waarin beide heren elkaar afwisselden, waar ik zeer van genoten heb. Zo combineerde Mans het thema 'Wohl mir dass ich Jesum habe' met 'Dankt, dankt nu allen God' en improviseerde Vayne o.a. op 'Wachet auf' en delen uit de bekende Toccata en Fuga in d, waarna ze samen afsloten met de vrolijke Badinerie. Je kunt je
afvragen: waarom geen compleet Bachwerk? Maar dit paste gewoon goed in de sfeer van de avond. Je ziet de mensen om je heen genieten, ook dat valt niet te ontkennen.
Ook improviseerden beide heren los van elkaar. Martin Mans deed dat o.a. in een aantal variaties over Amazing Grace, waarbij hij veel mogelijkheden van het prachtige orgel liet horen. Een zacht koraal en een doedelzak (leuk bedacht bij Amazing Grace). Natuurlijk een Mans-toccataatje tussendoor waarin je 'm herkent, maar ook een aardige fuga. Jan Vayne improviseerde twee keer op verzoek. 'En dat is heel moeilijk, dat zeg ik nu vast!' grapte hij tegen het publiek. Het werden improvisaties in medleyvorm waarbij hij diverse thema's verwerkte. Soms links het ene thema en rechts het andere. Wat moet ik er van zeggen? Het is in elk geval razend knap. Soms is het ook allemaal wat veel. Misschien had hij in de helft van de tijd hetzelfde kunnen vertellen. Vayne's techniek kent geen grenzen, lijkt het wel.
Eigenlijk heb ik het meest genoten van wat de heren afzonderlijk lieten horen in hun improvisaties. Mans doet dat volgens een bepaalde structuur (misschien van te voren overdacht) en Vayne meer impulsief en creatief. Maar beide boeiden me. Het was leuk om te zien dat ze ook van elkaars spel genoten.
De vierhandige stukken waren van een hoog entertainment gehalte. Volgens mij speelden ze er zelfs één terwijl de bladmuziek op de kop stond. Muziek met een knipoog, maar tegelijk in goed samenspel gebracht.
Samengevat een concert waar ik van genoten heb. De heren spelen muziek die de mensen raakt en ze spelen die muziek gewoon erg goed.
, vandaar. Maar hier dan het verslag:
En zo zat ik dan vanavond in een volle Sint Maartenskerk in Tiel, om te luisteren naar het muzikale verhaal van Jan Vayne en Martin Mans!
Het programma begon met een 'intrada' op het orgel. Martin Mans
improviseerde over 'U zij de glorie'. De stijl deed me denken aan de bekende Toccata van Widor. Snelle passages op de klavieren en het thema in het pedaal.
Jan Vayne kwam op en improviseerde over 'Vreugde, vreugde, louter vreugde' ('t kan ook 'Alle Menschen werden Brüder' geweest zijn). Vanuit een rustig opgezet begin bouwde de improvisatie op naar een spectaculair hoogtepunt. Het moet gezegd: het ontbreekt beide heren zeker niet aan een uitmuntende techniek!
Ik ga niet alle stukken uitvoerig bespreken, maar wil er een paar dingen uitpikken.
In het samenspel tussen orgel en piano viel me op, dat de timing in het samenspel werkelijk perfect is. Alles is spatgelijk en al improviserend staan ze ook elkaar ten dienste. Wanneer de ene toetsenist het thema heeft, is de ander op de achtergrond en andersom. Je merkt dat de heren zelf ontzettend veel plezier hebben in het spelen en dat ze er ook al hun energie in stoppen. Erg knap!
De stukken voor orgel en piano waren niet allemaal even goed gekozen. In de Mars van Verdi bijvoorbeeld, speelden ze beiden tegelijk het thema en dat voegde weinig toe. Ook de Air van Bach hoor ik liever alleen op orgel.
Daartegenover zat daartussen een improvisatie over Bachthema's, waarin beide heren elkaar afwisselden, waar ik zeer van genoten heb. Zo combineerde Mans het thema 'Wohl mir dass ich Jesum habe' met 'Dankt, dankt nu allen God' en improviseerde Vayne o.a. op 'Wachet auf' en delen uit de bekende Toccata en Fuga in d, waarna ze samen afsloten met de vrolijke Badinerie. Je kunt je
afvragen: waarom geen compleet Bachwerk? Maar dit paste gewoon goed in de sfeer van de avond. Je ziet de mensen om je heen genieten, ook dat valt niet te ontkennen.
Ook improviseerden beide heren los van elkaar. Martin Mans deed dat o.a. in een aantal variaties over Amazing Grace, waarbij hij veel mogelijkheden van het prachtige orgel liet horen. Een zacht koraal en een doedelzak (leuk bedacht bij Amazing Grace). Natuurlijk een Mans-toccataatje tussendoor waarin je 'm herkent, maar ook een aardige fuga. Jan Vayne improviseerde twee keer op verzoek. 'En dat is heel moeilijk, dat zeg ik nu vast!' grapte hij tegen het publiek. Het werden improvisaties in medleyvorm waarbij hij diverse thema's verwerkte. Soms links het ene thema en rechts het andere. Wat moet ik er van zeggen? Het is in elk geval razend knap. Soms is het ook allemaal wat veel. Misschien had hij in de helft van de tijd hetzelfde kunnen vertellen. Vayne's techniek kent geen grenzen, lijkt het wel.
Eigenlijk heb ik het meest genoten van wat de heren afzonderlijk lieten horen in hun improvisaties. Mans doet dat volgens een bepaalde structuur (misschien van te voren overdacht) en Vayne meer impulsief en creatief. Maar beide boeiden me. Het was leuk om te zien dat ze ook van elkaars spel genoten.
De vierhandige stukken waren van een hoog entertainment gehalte. Volgens mij speelden ze er zelfs één terwijl de bladmuziek op de kop stond. Muziek met een knipoog, maar tegelijk in goed samenspel gebracht.
Samengevat een concert waar ik van genoten heb. De heren spelen muziek die de mensen raakt en ze spelen die muziek gewoon erg goed.
Waarom verbaast het mij nu niet dat onderstaand verslag zo positief is? :mrgreen:
Ik zie net dat er nóg twee nieuwjaarsconcerten aankomen, in Katwijk en in Kampen.
De verwachting is dat er ook van deze concerten verslagen zullen worden geplaatst op dit forum, waarschijnlijk door Georg Friedrich H. en/of Dieterich B. , die zich binnenkort zullen melden op dit forum. :mrgreen:
Ik zie net dat er nóg twee nieuwjaarsconcerten aankomen, in Katwijk en in Kampen.
De verwachting is dat er ook van deze concerten verslagen zullen worden geplaatst op dit forum, waarschijnlijk door Georg Friedrich H. en/of Dieterich B. , die zich binnenkort zullen melden op dit forum. :mrgreen:
En die eigenlijk (net als Johanna Sebastiana) en Henriëtte P., Georgia en Dieterietje zouden moeten heten?Josephus schreef:Waarom verbaast het mij nu niet dat onderstaand verslag zo positief is? :mrgreen:
Ik zie net dat er nóg twee nieuwjaarsconcerten aankomen, in Katwijk en in Kampen.
De verwachting is dat er ook van deze concerten verslagen zullen worden geplaatst op dit forum, waarschijnlijk door Georg Friedrich H. en/of Dieterich B. , die zich binnenkort zullen melden op dit forum. :mrgreen:
:mrgreen:
-
johann sebastian
Bedankt voor je verslag, Henry. Helaas kon ik er niet bij zijn.Henry P schreef:Ongeduldige bedoeling hier! Ik heb werk
Maar hier dan het verslag:
En zo zat ik dan vanavond in een volle Sint Maartenskerk in Tiel, om te luisteren naar het muzikale verhaal van Jan Vayne en Martin Mans!
Het programma begon met een 'intrada' op het orgel. Martin Mans
improviseerde over 'U zij de glorie'. De stijl deed me denken aan de bekende Toccata van Widor. Snelle passages op de klavieren en het thema in het pedaal.
Jan Vayne kwam op en improviseerde over 'Vreugde, vreugde, louter vreugde' ('t kan ook 'Alle Menschen werden Brüder' geweest zijn). Vanuit een rustig opgezet begin bouwde de improvisatie op naar een spectaculair hoogtepunt. Het moet gezegd: het ontbreekt beide heren zeker niet aan een uitmuntende techniek!
Ik ga niet alle stukken uitvoerig bespreken, maar wil er een paar dingen uitpikken.
In het samenspel tussen orgel en piano viel me op, dat de timing in het samenspel werkelijk perfect is. Alles is spatgelijk en al improviserend staan ze ook elkaar ten dienste. Wanneer de ene toetsenist het thema heeft, is de ander op de achtergrond en andersom. Je merkt dat de heren zelf ontzettend veel plezier hebben in het spelen en dat ze er ook al hun energie in stoppen. Erg knap!
De stukken voor orgel en piano waren niet allemaal even goed gekozen. In de Mars van Verdi bijvoorbeeld, speelden ze beiden tegelijk het thema en dat voegde weinig toe. Ook de Air van Bach hoor ik liever alleen op orgel.
Daartegenover zat daartussen een improvisatie over Bachthema's, waarin beide heren elkaar afwisselden, waar ik zeer van genoten heb. Zo combineerde Mans het thema 'Wohl mir dass ich Jesum habe' met 'Dankt, dankt nu allen God' en improviseerde Vayne o.a. op 'Wachet auf' en delen uit de bekende Toccata en Fuga in d, waarna ze samen afsloten met de vrolijke Badinerie. Je kunt je
afvragen: waarom geen compleet Bachwerk? Maar dit paste gewoon goed in de sfeer van de avond. Je ziet de mensen om je heen genieten, ook dat valt niet te ontkennen.
Ook improviseerden beide heren los van elkaar. Martin Mans deed dat o.a. in een aantal variaties over Amazing Grace, waarbij hij veel mogelijkheden van het prachtige orgel liet horen. Een zacht koraal en een doedelzak (leuk bedacht bij Amazing Grace). Natuurlijk een Mans-toccataatje tussendoor waarin je 'm herkent, maar ook een aardige fuga. Jan Vayne improviseerde twee keer op verzoek. 'En dat is heel moeilijk, dat zeg ik nu vast!' grapte hij tegen het publiek. Het werden improvisaties in medleyvorm waarbij hij diverse thema's verwerkte. Soms links het ene thema en rechts het andere. Wat moet ik er van zeggen? Het is in elk geval razend knap. Soms is het ook allemaal wat veel. Misschien had hij in de helft van de tijd hetzelfde kunnen vertellen. Vayne's techniek kent geen grenzen, lijkt het wel.
Eigenlijk heb ik het meest genoten van wat de heren afzonderlijk lieten horen in hun improvisaties. Mans doet dat volgens een bepaalde structuur (misschien van te voren overdacht) en Vayne meer impulsief en creatief. Maar beide boeiden me. Het was leuk om te zien dat ze ook van elkaars spel genoten.
De vierhandige stukken waren van een hoog entertainment gehalte. Volgens mij speelden ze er zelfs één terwijl de bladmuziek op de kop stond. Muziek met een knipoog, maar tegelijk in goed samenspel gebracht.
Samengevat een concert waar ik van genoten heb. De heren spelen muziek die de mensen raakt en ze spelen die muziek gewoon erg goed.
-
Henry P
Jammer. Maar ik begreep dat je in Heemse aanwezig was?johann sebastian schreef:Bedankt voor je verslag, Henry. Helaas kon ik er niet bij zijn.Henry P schreef:Ongeduldige bedoeling hier! Ik heb werk
Maar hier dan het verslag:
En zo zat ik dan vanavond in een volle Sint Maartenskerk in Tiel, om te luisteren naar het muzikale verhaal van Jan Vayne en Martin Mans!
Het programma begon met een 'intrada' op het orgel. Martin Mans
improviseerde over 'U zij de glorie'. De stijl deed me denken aan de bekende Toccata van Widor. Snelle passages op de klavieren en het thema in het pedaal.
Jan Vayne kwam op en improviseerde over 'Vreugde, vreugde, louter vreugde' ('t kan ook 'Alle Menschen werden Brüder' geweest zijn). Vanuit een rustig opgezet begin bouwde de improvisatie op naar een spectaculair hoogtepunt. Het moet gezegd: het ontbreekt beide heren zeker niet aan een uitmuntende techniek!
Ik ga niet alle stukken uitvoerig bespreken, maar wil er een paar dingen uitpikken.
In het samenspel tussen orgel en piano viel me op, dat de timing in het samenspel werkelijk perfect is. Alles is spatgelijk en al improviserend staan ze ook elkaar ten dienste. Wanneer de ene toetsenist het thema heeft, is de ander op de achtergrond en andersom. Je merkt dat de heren zelf ontzettend veel plezier hebben in het spelen en dat ze er ook al hun energie in stoppen. Erg knap!
De stukken voor orgel en piano waren niet allemaal even goed gekozen. In de Mars van Verdi bijvoorbeeld, speelden ze beiden tegelijk het thema en dat voegde weinig toe. Ook de Air van Bach hoor ik liever alleen op orgel.
Daartegenover zat daartussen een improvisatie over Bachthema's, waarin beide heren elkaar afwisselden, waar ik zeer van genoten heb. Zo combineerde Mans het thema 'Wohl mir dass ich Jesum habe' met 'Dankt, dankt nu allen God' en improviseerde Vayne o.a. op 'Wachet auf' en delen uit de bekende Toccata en Fuga in d, waarna ze samen afsloten met de vrolijke Badinerie. Je kunt je
afvragen: waarom geen compleet Bachwerk? Maar dit paste gewoon goed in de sfeer van de avond. Je ziet de mensen om je heen genieten, ook dat valt niet te ontkennen.
Ook improviseerden beide heren los van elkaar. Martin Mans deed dat o.a. in een aantal variaties over Amazing Grace, waarbij hij veel mogelijkheden van het prachtige orgel liet horen. Een zacht koraal en een doedelzak (leuk bedacht bij Amazing Grace). Natuurlijk een Mans-toccataatje tussendoor waarin je 'm herkent, maar ook een aardige fuga. Jan Vayne improviseerde twee keer op verzoek. 'En dat is heel moeilijk, dat zeg ik nu vast!' grapte hij tegen het publiek. Het werden improvisaties in medleyvorm waarbij hij diverse thema's verwerkte. Soms links het ene thema en rechts het andere. Wat moet ik er van zeggen? Het is in elk geval razend knap. Soms is het ook allemaal wat veel. Misschien had hij in de helft van de tijd hetzelfde kunnen vertellen. Vayne's techniek kent geen grenzen, lijkt het wel.
Eigenlijk heb ik het meest genoten van wat de heren afzonderlijk lieten horen in hun improvisaties. Mans doet dat volgens een bepaalde structuur (misschien van te voren overdacht) en Vayne meer impulsief en creatief. Maar beide boeiden me. Het was leuk om te zien dat ze ook van elkaars spel genoten.
De vierhandige stukken waren van een hoog entertainment gehalte. Volgens mij speelden ze er zelfs één terwijl de bladmuziek op de kop stond. Muziek met een knipoog, maar tegelijk in goed samenspel gebracht.
Samengevat een concert waar ik van genoten heb. De heren spelen muziek die de mensen raakt en ze spelen die muziek gewoon erg goed.
In Tiel overigens geen Normaal, voor de zich afvragenden onder ons
.