o, ja ik heb er ook niet zo verstand van.Hendrikus schreef:Nee, gaat niet werken.MarthaMartha schreef:kun je niet een klein beetje 'opvoeden' door niet te lang die eerste toon vast te houden. gewoon doorgaan, bij de tweede of derde regel hebben ze vast wel iets door...........
- Ten eerste: ze zijn het niet gewend. Dus: de organist doet het fout. Boze blikken naar boven: sufferd, zo moet dat niet.
- Ten tweede: ze snappen niet waarom je dat doet. Dus bij de volgende poging wachten ze weer af of jij het nu wél goed doet.
- Ten derde: we komen niet naar de kerk voor muziekles, zeggen ze dan.
- En ten vierde: de volgende dienst speelt er weer een andere organist, die het op de oude vertrouwde manier doet. En dan voelt iedereen zich weer helemaal op z'n gemak.
Alléén door communicatie met de gemeente kun je zoiets verbeteren. Samen oefenen op een gemeenteavond enz. Maar dan zegt men dus: ik kom niet naar de kerk voor zangles...
En omdat het ritme toch geen rol speelt bij niet-ritmische gemeentezang, is er ook weinig behoefte om iets te verbeteren. Dan moet er eerst een besef zijn dat het beter kán. En "het gaat toch prima zo? Zo doen we het al jaaaren".
Ga liever ritmisch zingen. Dan heb je tenminste een aanknopingspunt: oké, we hebben nu een duidelijke maat, laat dan ook de inzet van de nieuwe regel in de maat zijn.
Valt nóg niet mee hoor. Maar de kans van slagen is wel groter.
Voor de organisten onder ons
- MarthaMartha
- Berichten: 13043
- Lid geworden op: 21 nov 2007, 21:04
- Locatie: Linquenda
Ik heb maar alvast een metronoom geleend, en het effect is inderdaad merkbaar.Hendrikus schreef: Ja, kinderen lusten ook geen spruitjes maar moeten ze toch wel eten vanwege het ijzer en zo :mrgreen:
Hoe je het ook wendt of keert, op een of andere manier zul je toch de confrontatie moeten aangaan met de maat. En dan is een metronoom mateloos irritant, helemaal waar - maar wel heel nuttig.
Ik hoorde laatst een verhaal dat het een goede organist wel lukte, bij iso-metrische gemeentezang! Vandaar mijn vraag. Waarschijnlijk door het gebruik van een aantal doorlopende noten tussen het laatste akkoord en de eerste van de nieuwe zin.Je hebt het over niet-ritmische gemeentezang?
Vergeet het dan maar gauw. Dat lukt niet. De gemeente laat altijd de organist beginnen en komt daarna wel een keer invallen. De overgang van de ene regel naar de andere is bij niet-ritmische gemeentezang niet alleen niet-ritmisch, maar ook onritmisch.
Daar moet je mee leren leven
Dat zou ik wel eens willen horen.Herman schreef:Ik hoorde laatst een verhaal dat het een goede organist wel lukte, bij iso-metrische gemeentezang! Vandaar mijn vraag. Waarschijnlijk door het gebruik van een aantal doorlopende noten tussen het laatste akkoord en de eerste van de nieuwe zin.
Knap als dat lukt.
Staat die ook op Prekenweb of zo?
En de dominee geeft vanaf de kansel de inzet van de nieuwe regel aan?
En toch wil ik daar niet aan. Dit klinkt me altijd zo defaitistisch in de oren. We kunnen er toch niks aan veranderen, dus probeer het maar niet.....Hendrikus schreef:Herman schreef:Hoe krijg je de gemeente ertoe op het juiste moment in te zetten aan het begin van de nieuwe regel? Of moet je dat van gemeentezang niet willen verlangen?
Je hebt het over niet-ritmische gemeentezang?
Vergeet het dan maar gauw. Dat lukt niet. De gemeente laat altijd de organist beginnen en komt daarna wel een keer invallen. De overgang van de ene regel naar de andere is bij niet-ritmische gemeentezang niet alleen niet-ritmisch, maar ook onritmisch.
Daar moet je mee leren leven
Op onze zangvereniging zingen we altijd, isoritmisch, een psalm voorafgaand aan de repetitie en een psalm na de repetitie. Zonder enige vorm van communicatie wordt de psalm na de repetitie zonder afwachtende houding meegezongen, precies gelijk met het orgel, terwijl het voor de repetitie net zo beroerd gaat als tijdens een kerkdienst. Rara hoe kan dat.... Kennelijk gaat het vanzelf goed wanneer je eerst op een ietsiepietsje meer muzikale manier bezig bent geweest.
Ik vind persoonlijk dat waar er gezongen wordt, dit op een zo juist mogelijke manier moet gebeuren. En anders kun je er beter helemaal niet aan beginnen. Laat het dan liever over aan een koor ofzo. Want je kunt wel beweren dat de kerk geen plek is om muziekles te geven, maar men probeert er wel muziek te maken. Muziek maken zonder enige vorm van uitleg over hoe je muziek maakt, vind ik vreemd. Waarom mag isoritmische zang beroerd zijn? Ikke niet snap.
Hendrikus schreef:Tja, Wim, dan komt men aan met dooddoeners als "Het gaat niet om de kunst, maar om de gunst..."wim schreef:Waarom mag isoritmische zang beroerd zijn? Ikke niet snap.
En dan ben je weer uitgekakt eh... -praat
Prima. Laat mensen die dat willen beweren dan hun mond dicht houden. Want zodra je zingt, ben je bezig met een kunstvorm, of je nu wilt of niet. Als het de kunst is waar het niet om gaat, is het beter dat men de kunst nalaat.
In de eredienst verwacht je enige kwaliteit van alle onderdelen. Het zingen dient tot eer van God. Daar mag je best je best voor doen. En ook best een keer voor oefenen, als daarme wat bereikt kan worden. Dat moet aan de gemeente uit te leggen zijn. En verder: niet iedere verandering is een verbetering. Maar wel iedere verbetering is een verandering.
Tja, ik weet het niet. Enerzijds zie ik heel graag dat ook in de kerk waar ik organist ben muzikaler en 'ritmisch' gezongen gaat worden.
Anderzijds wil ik er gewoon niet te moeilijk over doen. Als ik daar teveel bij na ga denken raak ik denk ik vrij snel gefrustreerd als ik iedere zondag de praktijk hoor. Ik denk dat dit één van die dingen is waar je een beetje nuchter in moet zijn. Het is ook zo dat je een beetje muzikaal 'ontwikkeld' moet zijn om te horen dat de huidige manier van zingen minder muzikaal is. Want het zingen op hele noten doet met heel veel mensen toch nog iets, en met mij geregeld ook als er goed wordt gezongen. Dat kun je wel sentimenteel noemen o.i.d. maar volgens mij is dat nu eenmaal de taak van kunst in de kerk: dat het ontroert. Het zal kunstzinnig allemaal heel onverantwoord zijn maar ik hoor toch echt liever tien mensen zeggen dat ik mooi, stichtelijk en ontroerend heb gespeeld ( ) dan dat ik er één hoor zeggen dat hij het muzikaal in orde vond. Dit is volgens mij zoiets waarbij ik me gewoon moet aanpassen aan de meerderheid. Overigens denk ik dat het in de toekomst vanzelf veranderd.
Anderzijds wil ik er gewoon niet te moeilijk over doen. Als ik daar teveel bij na ga denken raak ik denk ik vrij snel gefrustreerd als ik iedere zondag de praktijk hoor. Ik denk dat dit één van die dingen is waar je een beetje nuchter in moet zijn. Het is ook zo dat je een beetje muzikaal 'ontwikkeld' moet zijn om te horen dat de huidige manier van zingen minder muzikaal is. Want het zingen op hele noten doet met heel veel mensen toch nog iets, en met mij geregeld ook als er goed wordt gezongen. Dat kun je wel sentimenteel noemen o.i.d. maar volgens mij is dat nu eenmaal de taak van kunst in de kerk: dat het ontroert. Het zal kunstzinnig allemaal heel onverantwoord zijn maar ik hoor toch echt liever tien mensen zeggen dat ik mooi, stichtelijk en ontroerend heb gespeeld ( ) dan dat ik er één hoor zeggen dat hij het muzikaal in orde vond. Dit is volgens mij zoiets waarbij ik me gewoon moet aanpassen aan de meerderheid. Overigens denk ik dat het in de toekomst vanzelf veranderd.
Hm... het ligt er ook een beetje aan waar je naar kijkt als je naar de toekomst wil kijken. Als ik kijk naar de jongeren om mij heen in mijn kerkverband, dan denk ik dat het toch wel ten goede kan veranderen. Misschien niet zo snel als ik dat wil, maar dit is nou één van die dingen die ik niet persé hoef mee te maken.Hendrikus schreef:Maar niet ten goede. Althans niet in jouw kerkverband, de ontwikkelingen gadeslaand.Jongere schreef:Overigens denk ik dat het in de toekomst vanzelf veranderd.
Sorry, dat klinkt nou weer niet zo aardig. Maar het is niet anders.
Wel,Herman schreef:Benoem eens een aantal concrete zaken?Hendrikus schreef: Maar niet ten goede.
-Ik zie geen tekenen van een gunstiger wordend klimaat voor goede muziek. Integendeel, de aanhang voor laat ik maar zeggen Wegwijsmuziek neemt alleen maar toe.
-Goede organisten hebben het nooit makkelijk gehad in de GG, en dat wordt alleen maar erger naarmate het kerkverband opschuift naar rechts.
-Ik hoor regelmatig verhalen over kerkenraden die de examencommissie van de VOGG niet meer laten komen als er organisten benoemd moeten worden, "want die wijzen precies het soort organisten aan dat we niet willen hebben". Kerkenraden beoordelen zelf wel wie er het meest bevindelijk speelt, en dié wordt benoemd.
-De lat wordt lager gelegd, zo blijkt. Men vraagt niet om kwaliteit, lijkt zelfs bang te zijn voor kwaliteit.
-Kritische vragen op de laatstgehouden synodebijeenkomsten over de koers van de VOGG. Angst voor de interkerkelijke opstelling van de vereniging. Zijn alle redactieleden wel van de GG? De club is toch opgericht om de eigen gemeenten te dienen...
Anderzijds: er zijn veel jongeren die heel goed spelen en zich onder leiding van goede docenten bekwamen. Maar komen die in de gemeenten ook aan de bak? Vaak worden ze met argwaan bekeken: men hoort liever een gevoelig Wegwijsmuziekje dan het vaardige spel van zo'n geschoolde knaap. Er onstaat een enorme discrepantie tussen de muziek die deze jongeren tijdens hun orgelstudie spelen en wat er zondags van ze verwacht wordt. Die is er altijd al geweest, maar die tegenstelling wordt eerder groter dan kleiner.
Is dat echt zo? Tsjonge. Ik ben juist blij dat ze niet zo aan het navelstaren zijn.Hendrikus schreef:Kritische vragen op de laatstgehouden synodebijeenkomsten over de koers van de VOGG. Angst voor de interkerkelijke opstelling van de vereniging. Zijn alle redactieleden wel van de GG? De club is toch opgericht om de eigen gemeenten te dienen...