The Long and Windy Road

[Petrus]

Vorige zomer geschreven............


The Long and Windy road.

De schrale wind waait
Stormachtig van kracht
Doet de takken zwiepen
Bomen ontwortelen
Struiken liggen plat

Woest rukt de stormwind
Aan de eenzame reiziger
Die door onzichtbare kracht
Wordt voortgedreven
Langs de lange weg

De reiziger weet nog zo goed
Waar de reis begon
Gaandeweg staken de stormen op
Maakten de weg bijna onbegaanbaar
De reis werd een helletocht

In het aardedonker voortgedreven
Ploegt de reiziger voort
Ziet de weg niet meer
Tastend zoekt hij zijn weg
Op weg naar zijn bestemming

Medereizigers doemen op in het aardedonker
Op het alleronverwachts
Als metgezellen op de lange weg
Zij zijn elkaar tot steun
Drijven elkaar voort

Zonder zicht op beter weer
Ploegen zij voort
Dag aan dag
Duurt de reis maar voort
Steun zoekend bij elkaar

Tergend langzaam
Worden de stormwolken
Lichter van tint
De ergste stormwinden
Zwakken af

Zij zien ineens herkenningstekenen
Op die zo moeizame weg
Zij durven toch niet te hopen
Op het onverwachte
Dat zich nu aandient

Niet durvend toe te geven
Aan de hoop
Omkijkend naar de angsten
Die in het verre en nabije verleden liggen
Stokt de kracht door te gaan

Toch is een diep verborgen kracht
Die hen voortdrijft
Langzaam herrijst de hoop
De kracht
De wil

Eéns zal het einde van de weg
Zijn aanvang nemen
Zal de lijdensweg voorbij zijn
Zij aan zij trekken zij voort
Op de long and windy road

Zij aan zij
Hand in hand
Elkaar vasthoudend
Trekken zij voort
Het vertrouwen bijna hersteld

Langzaam voert de tocht
Naar de overwinning
Op zichzelf
En op iedereen
Vol vertrouwen nu.

Heel in de verte
Zien zij zwak een licht
Strompelend gaan ze door
Op weg naar het Licht
Het Licht waar zij
Hun THUIS zullen vinden
Waar hen een warm welkom wacht
En HEM zullen vinden!

Rens

[Rens]

The Long and Windy road.

De schrale wind waait
Stormachtig van kracht
Doet de takken zwiepen
Bomen ontwortelen
Struiken liggen plat

Woest rukt de stormwind
Aan de eenzame reiziger
Die door onzichtbare kracht
Wordt voortgedreven
Langs de lange weg

De reiziger weet nog zo goed
Waar de reis begon
Gaandeweg staken de stormen op
Maakten de weg bijna onbegaanbaar
De reis werd een helletocht

In het aardedonker voortgedreven
Ploegt de reiziger voort
Ziet de weg niet meer
Tastend zoekt hij zijn weg
Op weg naar zijn bestemming

Medereizigers doemen op in het aardedonker
Op het alleronverwachts
Als metgezellen op de lange weg
Zij zijn elkaar tot steun
Drijven elkaar voort

Zonder zicht op beter weer
Ploegen zij voort
Dag aan dag
Duurt de reis maar voort
Steun zoekend bij elkaar

Tergend langzaam
Worden de stormwolken
Lichter van tint
De ergste stormwinden
Zwakken af

Zij zien ineens herkenningstekenen
Op die zo moeizame weg
Zij durven toch niet te hopen
Op het onverwachte
Dat zich nu aandient

Niet durvend toe te geven
Aan de hoop
Omkijkend naar de angsten
Die in het verre en nabije verleden liggen
Stokt de kracht door te gaan

Toch is een diep verborgen kracht
Die hen voortdrijft
Langzaam herrijst de hoop
De kracht
De wil

Eéns zal het einde van de weg
Zijn aanvang nemen
Zal de lijdensweg voorbij zijn
Zij aan zij trekken zij voort
Op de long and windy road

Zij aan zij
Hand in hand
Elkaar vasthoudend
Trekken zij voort
Het vertrouwen bijna hersteld

Langzaam voert de tocht
Naar de overwinning
Op zichzelf
En op iedereen
Vol vertrouwen nu.

Heel in de verte
Zien zij zwak een licht
Strompelend gaan ze door
Op weg naar het Licht
Het Licht waar zij
Hun THUIS zullen vinden
Waar hen een warm welkom wacht
En HEM zullen vinden!

Rens