Gedichten

DDD
Berichten: 28405
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Gedichten

Bericht door DDD »

Dat boek heb ik. Dat zal ik dan toch eens lezen. In mijn dorp is een straat naar hem genoemd.
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gedichten

Bericht door samanthi »

J.C. Philpot schreef:
Nicolaas Beets schreef:Mijn goede Herder is de Heer!
Hij stelt zijn leven voor zijn schapen,
Hij doet des nachts mij veilig slapen
En ’s morgens wekt zijn stem mij weêr.
Mij zal geen goede weid’ ontbreken;
Mij spijzigt Hij met overvloed,
En zachtkens leidt Hij mijnen voet
In ’t lieflijkst oord aan frissche beken,
Die Hij uit rotsen vloeijen doet.

Hoe wordt door Hem mijn hart verkwikt!
Hij is de sterkte mijner ziele,
Als ik onmagtig nederkniele
En Hij genadig nederblikt.
Niet mij, niet mij, maar Hem zij d’ eere,
Indien ik wandel in zijn licht;
Zijn goedheid heeft mijn hart gerigt.
Mijn goede Herder is de Heere;
Hij ondersteunt mij, waar ik zwicht.

Geen duistre schaduw van den dood,
Geen angst der helle doet mij beven.
Waakt niet die Herder voor mijn leven,
Die zelf voor mij zijn bloed vergoot?
Al lig ik ook in doodsche banden,
De doodschrik snijdt mijn hoop niet af;
Ik rigt mijn oogen op den staf,
Die nimmer wankelt in zijn handen,
En juich in Hem bij ’t open graf.

Wees, goede Herder! wees geloofd!
Uw hand is nimmer moê des gevens;
Gij voedt mij met het brood des levens
En kroont en zegent mij het hoofd.
Gij doet mijn hart uw goedheid smaken
In alle ding, dat mij ontmoet;
Mij volgt, mij achterhaalt het goed:
Gij weet mij, arme, rijk te maken;
Uw liefde maakt het bittre zoet.

Hoe zal ’t mij zijn, als ik betreed
Het huis, waar Gij mij plaats bereidde,
En uwe hand mij binnen leide
Ten dage, die uw wijsheid weet!
Och! dat mijn ziele stil verbeide
Het heil, uw vrienden toegezeid,
Vóór ’s werelds grondslag was geleid,
Als elk der schapen uwer weide
U volgen zal in eeuwigheid!
Een van mijn lievelingsdichters.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Gedichten

Bericht door Mara »

Hoogmoed en nederigheid.

Arm bloempje, sprak de trotsche roze
Hoe nietig en hoe klein zijt gij!
Maar 't madeliefje sprak eenvoudig,
‘Dezelfde dauw drenkt u en mij.’

W.F. Oostveen (1849-1890)
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
Hollander
Berichten: 2804
Lid geworden op: 26 aug 2019, 11:54
Locatie: Afwezig

Re: Gedichten

Bericht door Hollander »

Onderstaand gedicht kwam ik tegen op Twitter, ik deel het graag. Petrus Immens werd als schrijver genoemd door betreffende Twitteraar.

Geloofswandel in Jezus
Wijze: Psalm 65

'k Leef door 't geloof als vreemd op aarde
Schoon nog aan 't stof geboeid;
Maar Jezus blijft mijn hoogste Waarde,
Voor Wie mijn boezem gloeit.
Doet mij 't geloof mijn zwakt' ervaren,
Daar 'k mij als zondaar ken,
Mijn oog blijft op Mijn Goël staren,
Bij Wie ik veilig ben.

'k Wil heilig voor Mijn Jezus leven,
Daar 'k Hem ben ingelijfd,
Gelijk een rank haar vrucht moet geven,
Die in haar wijnstok blijft.
Hij blijft toch vrucht van mij verwachten,
En is 't maar kwijnend ooft,
Hij weet hoe klein ik ben van krachten,
Hoe zwak mijn ziel gelooft.

Gehoorzaam, onderworpen tevens,
Ga ik gemoedigd voort,
Hoe vaak men op de weg des levens
Al mijn genoegens stoort.
Word ik gelijk een riet bewogen,
Door ongeloof geschokt,
Of als een strohalm neergebogen,
't Is Jezus, Die mij lokt.

't Is Jezus, Die mijn weg berekent
In voor- en tegenspoed;
Hij heeft de paadjes afgetekend,
Die ik bewand'len moet.
Hoe dus de satan met zijn eng'len
Zich listig om mij schaart,
'k Blijf mij aan Jezus' liefde streng'len,
Die mij getrouw bewaart.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Gedichten

Bericht door Mara »

Herfst

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.

Dat het zonlicht zo voorzichtig
Door de ijlheid straalt van 't lof,
En het groene blad doorzichtig
En veel eed'ler maakt van stof,

Dat het windje in de twijgen
Zo behoedzaam gaat te werk
En alleen wat blaadjes zijgen
Doet op 't pad en 't bloemenperk,

Zonder 't wazig diep te raken
Waar de groene schemer blauwt,
Of de goudglans schuw te maken
In het ijlbebladerd hout,

Of te roeren aan de vijver,
Waar zeer statiglijk en traag
Twee voorname zwanen drijven
Met hun spiegelbeeld omlaag,

En wat late najaarsrozen,
Als bewasemend amethist,
Al de weemoed van hun broze
Schoonheid heffen in de mist.

Jacqueline van der Waals
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8890
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gedichten

Bericht door J.C. Philpot »

Keer nochtans weder...

Al ligt u verloren in zonden en schuld,
Uw hart en uw zinnen met onrecht vervuld…
Toch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al zijn ook uw zond’ als scharlaken zo rood;
Uw zonderegister oneindig en groot…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al bent u gezonken in modder en slijk;
Uw gruwel en schuld aan Manasse gelijk…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Saulus Gods kind’ren gejaagd,
Verdrukt, en gedood, en vervolgd, en geplaagd…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Rachab uw leven verknoeid
Gods wetten en normen veracht en verfoeid…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al bent u een moorder, genageld aan ‘t kruis;
Voor u is geen plaats meer in ‘t Vaderlijk Huis…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Petrus uw Meester miskend,
Ook driemaal verloochend, tot ‘t bittere end…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u uw Herder verlaten, vergeten,
Zodat u al dwalend, de weg niet zou weten…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

En leeft nu ‘t verlangen naar Hem in uw hart,
Al vindt u uzelf in de struiken verward?
Dan klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Maar hebt u geen voeten om tot Hem te gaan,
Geen oog en geen oor om Zijn stem te verstaan?
Zo smeek het Hem dan, en buig u terneder:
Breng mij toch weder…!

Hij is het Die doden doet horen Zijn stem;
Die harten bereidt en doet buigen voor Hem.
Nog staat Hij en roept zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!!!

Ds. L.G.C. Ledeboer

Uit: Sions lofzangen in benaauwde tijden (1844)
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Gedichten

Bericht door samanthi »

J.C. Philpot schreef:Keer nochtans weder...

Al ligt u verloren in zonden en schuld,
Uw hart en uw zinnen met onrecht vervuld…
Toch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al zijn ook uw zond’ als scharlaken zo rood;
Uw zonderegister oneindig en groot…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al bent u gezonken in modder en slijk;
Uw gruwel en schuld aan Manasse gelijk…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Saulus Gods kind’ren gejaagd,
Verdrukt, en gedood, en vervolgd, en geplaagd…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Rachab uw leven verknoeid
Gods wetten en normen veracht en verfoeid…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al bent u een moorder, genageld aan ‘t kruis;
Voor u is geen plaats meer in ‘t Vaderlijk Huis…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u met Petrus uw Meester miskend,
Ook driemaal verloochend, tot ‘t bittere end…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Al hebt u uw Herder verlaten, vergeten,
Zodat u al dwalend, de weg niet zou weten…
Tóch klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

En leeft nu ‘t verlangen naar Hem in uw hart,
Al vindt u uzelf in de struiken verward?
Dan klinkt het u toe, zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!

Maar hebt u geen voeten om tot Hem te gaan,
Geen oog en geen oor om Zijn stem te verstaan?
Zo smeek het Hem dan, en buig u terneder:
Breng mij toch weder…!

Hij is het Die doden doet horen Zijn stem;
Die harten bereidt en doet buigen voor Hem.
Nog staat Hij en roept zo nameloos teder:
Keer nochtans weder…!!!

Ds. L.G.C. Ledeboer

Uit: Sions lofzangen in benaauwde tijden (1844)
Deze heb ik meerdere malen voorgelezen tijdens ouderebezoeken.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Gedichten

Bericht door Mara »

Een avond in januari

Het is avond en de vensters zijn beslagen.
De buitenwereld schemert met wat gloed.
Herinnering waakt nauwlijks op. De dagen
zijn, ondereen vermengd, zuiver en zoet.

Alles is zo goed; een klein bezit aan boeken,
– ze hebben hart en zinnen eens gemoeid –
éen blik omvat ze nu, de ogen zoeken
even naar een kleur die ’t helderst gloeit.

Rust. Maar de weifeling werd reeds geboren,
of dit het uur is dat het diepst behaagt.
De stilte is nog suizende te horen,
maar ijl, als adem die geen stem meer draagt.

Rust. Maar pijnlijk wordt het hart beproefd,
nu het geen echo heeft, – waar niemand roept.

H. de Bruin (1899-1947)
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
-DIA-
Berichten: 32685
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gedichten

Bericht door -DIA- »

ABORTUS
De stem van ongeboren kinderen.

Mijn leven is naar Uw gebod:
Wees vruchtbaar, sprak de Heere God.
Zo zuiver zou Mijn schepping zijn.
Ontvangen door de liefde rein.

O God, belet dat 't prille wicht'
Vergaan zal voor Uw aangezicht.
Als iemand met bekwame hand
Met opzet breekt de levensband.

Zij scheuren 'm uit mijn enge staat.
Verpletten 't hoofd en mijn gelaat;
't Gebeente breekt, mijn bloed vergaat;
Vertrapt word ik als 't slijk der straat.

Wij zijn de kind'ren, ongeboren.
Er is geen graf, wij zijn verloren.
Geen lieve armen die ons beuren;
Geen lach, geen kus, bij spel en treuren.

Wij zullen nimmer zien ons ouders;
Geen kleren, sierlijk om de schouders.
Wij zullen nooit de zon zien stralen;
Geen vogels, bloemen, die schoon pralen.

Geen advocaat die voor ons vecht.
Spreekt daarom vurig voor ons recht.
Dat heel de wereld onrecht weet.
Geen uitstel voor dit gruwzaam leed.

W'ontlopen nooit het doodsgevaar.
Door deze brute moordenaar.
Kan hij zich in dit kwaad verheugen
Gerust in zonden die niet deugen?

Tot in de hemel schreit ons bloed.
Als Rachels kindren onbehoed.
Wanneer zal God die wrede hand
Weerhouden van ons dierbaar land?

Mijn God, ik bid met stomme mond.
Dat ik mag groeien en gezond.
Geboren word op moeders tijd.
En ik mij in Uw werk verblijd.

Vergeef, die in de zonde leeft,
Dat zijn geweten schriklijk beeft.
En als het doodsuur hem ontmoet
Hij vrede vindt in Christus bloed!


Vertaald uit het Engels door Middelburg Zijderveld
Gedicht door Marinus Nijsse
Bron DE SAAMBINDER 03 JUNI 1976
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Ukkie
Berichten: 1066
Lid geworden op: 21 nov 2020, 22:17
Locatie: Rotterdam

Re: Gedichten

Bericht door Ukkie »

-DIA- schreef:ABORTUS
De stem van ongeboren kinderen.

Mijn leven is naar Uw gebod:
Wees vruchtbaar, sprak de Heere God.
Zo zuiver zou Mijn schepping zijn.
Ontvangen door de liefde rein.

O God, belet dat 't prille wicht'
Vergaan zal voor Uw aangezicht.
Als iemand met bekwame hand
Met opzet breekt de levensband.

Zij scheuren 'm uit mijn enge staat.
Verpletten 't hoofd en mijn gelaat;
't Gebeente breekt, mijn bloed vergaat;
Vertrapt word ik als 't slijk der straat.

Wij zijn de kind'ren, ongeboren.
Er is geen graf, wij zijn verloren.
Geen lieve armen die ons beuren;
Geen lach, geen kus, bij spel en treuren.

Wij zullen nimmer zien ons ouders;
Geen kleren, sierlijk om de schouders.
Wij zullen nooit de zon zien stralen;
Geen vogels, bloemen, die schoon pralen.

Geen advocaat die voor ons vecht.
Spreekt daarom vurig voor ons recht.
Dat heel de wereld onrecht weet.
Geen uitstel voor dit gruwzaam leed.

W'ontlopen nooit het doodsgevaar.
Door deze brute moordenaar.
Kan hij zich in dit kwaad verheugen
Gerust in zonden die niet deugen?

Tot in de hemel schreit ons bloed.
Als Rachels kindren onbehoed.
Wanneer zal God die wrede hand
Weerhouden van ons dierbaar land?

Mijn God, ik bid met stomme mond.
Dat ik mag groeien en gezond.
Geboren word op moeders tijd.
En ik mij in Uw werk verblijd.

Vergeef, die in de zonde leeft,
Dat zijn geweten schriklijk beeft.
En als het doodsuur hem ontmoet
Hij vrede vindt in Christus bloed!


Vertaald uit het Engels door Middelburg Zijderveld
Gedicht door Marinus Nijsse
Bron DE SAAMBINDER 03 JUNI 1976
Mooi Dia!
Ieder die gelooft dat Jezus de Christus is, is uit God geboren. 1Johannes 5 vers 1
Chrisje72
Berichten: 1477
Lid geworden op: 09 apr 2012, 11:50

Re: Gedichten

Bericht door Chrisje72 »

Indrukwekkend gedicht
Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Gedichten

Bericht door Susanna »

BOVEN OF BENEDEN.

't Is boven of beneden
't Is oorlog of 't is vrede
't Is hemel of 't is hel
't Is kwaad of het is wel
't Is vlees of 't is Geest '
't Is engel of 't is beest
't Is boven of 't is onder
't Is met of het is zonder
't Is vijand of 't is vrind
't Is meester of 't is kind
't Is eb of het is vloed
't Is bitter of 't is zoet

't Is dag of het is nacht
't Is slaap of op de wacht
't Is leven of 't is dood,
't Is Gods of duivels brood,
't Is wolf of het is schaap
't Is wakker of in slaap!
't Is schepsel of 't is God
't Is wijs of het is zot!
't Is voor; of achterwaard
't Is hemel of 't is aard!
't Is hoofd; of harte werk
't Is Gods of duivels werk.
't Is woord of het is daad,
't Is praktijk of ijdel praat
't Is Gods of eigen eer
En daar leg ik 't bij neer

L. G. C. Ledeboer
-DIA-
Berichten: 32685
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gedichten

Bericht door -DIA- »

-DIA- schreef:Weet iemand in welk gedicht onderstaande dichtregels staan?
Ik heb deze regels meerde malen een preek gehoord, en herinner
me met name dat wijlen ds. J. Koster deze woorden wel eens
citeerde.

Om dan, eeuw in, eeuw uit,
zonder nachten, zonder dagen,
zonder naar de tijd te vragen,
(bij Hem te zijn!)
Want daar is tijd en ure uit!
Toen niet gevonden, maar wel dit gevonden in

DE LOFZANGEN ISRAËLS
waaronder de HEERE woont.
Ps. 22:4
Zijde eenige Geestelijke Liederen
vermeerderd met een Aanhangsel,
uitgegeven door
JACOB GROENEWEGEN,
Lidmaat van de Gereformeerde Gemeente te Werkendam

De tekst die ik vond, maar is toch niet precies hetzelfde:

Daar zult g' eeuwig zijn ontbonden,
van de zonden.
't Witte kleed van heiligheid,
Eeuig dragen, nachten, dagen,
Zonder vragen,
Naar de dagen, uur of tijd
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Hendrikus
Berichten: 16715
Lid geworden op: 10 apr 2004, 09:37

Re: Gedichten

Bericht door Hendrikus »

-DIA- schreef: JACOB GROENEWEGEN,
Lidmaat van de Gereformeerde Gemeente te Werkendam
Knap hè, Groenewegen was er vroeg bij, in 1751 al lid van een GG die pas in 1920 geïnstitueerd werd.

Mooi is ook dat hij zijn voorrede adresseerde "Aan de keurige zangers en zangeressen".

Overigens is Jacob niet de dichter. Dat was Johannes, de predikant van Werkendam. Jacob was de broer, die de uitgave verzorgde en ook het voorwoord schreef.
~~Soli Deo Gloria~~
-DIA-
Berichten: 32685
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Gedichten

Bericht door -DIA- »

Hendrikus schreef:
-DIA- schreef: JACOB GROENEWEGEN,
Lidmaat van de Gereformeerde Gemeente te Werkendam
Knap hè, Groenewegen was er vroeg bij, in 1751 al lid van een GG die pas in 1920 geïnstitueerd werd.

Mooi is ook dat hij zijn voorrede adresseerde "Aan de keurige zangers en zangeressen".

Overigens is Jacob niet de dichter. Dat was Johannes, de predikant van Werkendam. Jacob was de broer, die de uitgave verzorgde en ook het voorwoord schreef.
De naam Gereformeerde Gemeenten, dat kan u bekend zijn, was meer gebruikelijk in de tijd voordat de naam Nederlandsche Hervormde Kerk werd opgelegd.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Plaats reactie