Gedichten
De Bijbel is natuurlijk een biologieboek, dus die grote vis kan geen walvis geweest zijnmemento schreef:LEZEN: Die 'grote vis' is volgens Mattheüs (naar de Statenvertaling) een walvis:refo schreef:Maar welke Walvis zou Jona dan moeten hebben opslokken? Dat was geen walvis, maar 'een grote vis'.
Matthew 12:40: Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde.
De Statenvertalers hebben het dus mis.Het woord ketos kan zeemonster, walvis of grote vis betekenen. N.B. in de oudheid (en volgens mij ook in de tijd van de statenvertalers) kende men nog geen wetenschappelijk onderscheid tussen walvissen als zoogdieren en grote vissen als typische vissen.parsifal schreef:De Bijbel is natuurlijk een biologieboek, dus die grote vis kan geen walvis geweest zijnmemento schreef:LEZEN: Die 'grote vis' is volgens Mattheüs (naar de Statenvertaling) een walvis:refo schreef:Maar welke Walvis zou Jona dan moeten hebben opslokken? Dat was geen walvis, maar 'een grote vis'.
Matthew 12:40: Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde.
Jong geleerd, oud gedaan.refo schreef:En groeit 1,5 kilo per uur.
Want het gewicht van deze grootste walvis kan maximaal 150 ton worden.
Dan moet je wel even dooreten!
Gezien het gedrag zal de walvis in de geschiedenis van Jona wel een potvis geweest zijn. Deze vissen zijn gewend aan zeer diep water en raken daarom in binnenzeeën (zoals de Noordzee en de Middelandse Zee) gedesoriënteerd: ze kunnen niet omgaan met zandbanken en andere ondiepten. Ook missen ze er hun favoriete voedsel, de inktvis. Uiteindelijk stranden ze of sterven op zee.
De HEERE nu beschikte een groten vis, om Jona in te slokken; en Jona was in het ingewand van den vis, drie dagen en drie nachten.
Maar on-topic:
Ereunao geef eens een tip.
BTW: Volgens mij komt het gedicht van deze website vandaan.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
knap van je,Corydoras schreef:Ik ga toch voor de walvis. Hoe wil je de volgende passages op de Leviathan toepassen?refo schreef:Het is een vreemd verhaal. Ik denk dat het gewoon de Leviathan is.
Ook heeft God door Zijn grote kracht.
Een levende ziel in mij gebracht.
Toen is de ziel weer opgeëist.
En zonder ziel ben ik doorgereisd.
Dat kan volgens mij alleen maar Jona zijn.
Duizenden mensen zullen misschien.
Door mijne dood het licht mogen zien.
Levertraan en vet van de walvis werden als lampolie gebruikt.
Alleen deze regel snap ik nog niet: Gevallen mensen geef ik licht. Zal misschien ook met die lampolie te maken hebben.
En deze is ook een beetje vaag: En ben op aard´ zeer zelden verschenen. Maar misschien moet je voor aard' hier land denken, dan klopt het weer wel.
zo had ik het nog niet gelezen. Best cryptisch allemaal.....
en grote vis of Walvis staat inderdaad in Mattheus.
Het schijnt dat het verhaal van Jona zich een keer herhaald heeft. Zal het eens opzoeken. Die man kwam er ook levend uit.
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
hier het verhaal:
overgenomen van: http://www.theologienet.nl "Dieren in de Bijbel"Wij kunnen natuurlijk niet voorbijgaan aan de zeldzaam mooie geschiedenis van
Jona in de vis. Alle jongens en meisjes vinden het prachtig. Zonder er diep op in te
gaan, wil ik jullie alleen dit verslag voorlezen wat een eeuw geleden in enkele
tijdschriften verscheen.
De Franse geleerde Henri de Parville deelde in maart 1903 het volgende mede in een
te Lausanne, Zwitserland verschijnend blad:
'De Heere nu beschikte een grote vis om Jona in te slokken; en Jona was in het
ingewand van de vis drie dagen en drie nachten... De Heere nu sprak tot de vis, en hij
spuwde Jona uit op het droge.'
Zo spreekt de Bijbel. Deze geschiedenis wordt door velen als een fabel beschouwd.
Wie kan dat geloven? En een walvis is te klein van hals om een mens in te slokken!
Zo redeneert men! De Bijbel spreekt evenwel niet eens van een walvis, maar van een
grote vis. En wat is in Engeland gebeurd?
De heer Courbet verhaalt, dat de walvisvaarder genaamd Star of the East in de
maand februari van het jaar 1841 in de buurt der Maloninen een prachtige walvis
harpoeneerde. Het monster werd dodelijk gekwetst. Gedurende diens laatste
stuiptrekkingen viel een matroos, met name Bartley, in het water en verdween.
Toen de walvis dood was, hees men hem aan boord en begon hem te ontleden. Nadat
men een dag en een nacht gearbeid had, kwam de beurt aan de maag en ziedaar, de
vermiste kameraad lag daarin. Hij was bezwijmd, maar men slaagde erin hem bij te
brengen en overtuigde zich, dat hij volstrekt geen letsel had bekomen.
Evenwel was hij drie dagen lang als een razende en het was onmogelijk hem te doen
spreken. Eindelijk bedaarde hij en kwam weer bij zijn verstand. Toen verhaalde hij:
'Ik herinner mij zeer goed, dat de vis mij in de hoogte gooide, daarna opving en
inslokte. Ik gleed door een gladde koker naar beneden en kwam toen in een grote
zak. Ik was in volslagen duisternis en om mij heen tastende, begreep ik dat ik in de
maag van het zeemonster was.
De ademhaling viel mij uiterst moeilijk. Ik ondervond een ondraaglijke hitte en dacht
gekookt te zullen worden. De gedachte, zo te moeten omkomen, martelde mij
vreselijk. Mijn hoofd was helder en ik herleefde al de ijselijkheden van mijn
toestand. Ik kon mij niet bewegen, niet schreeuwen en verduurde een onuitstaanbare
hitte. Eindelijk verloor ik het bewustzijn." De waarheid van deze geschiedenis wordt gestaafd door de kapitein en de bemanning
van de Star of the East. James Bartley was een van de dapperste walvisvaarders,
maar door dit avontuur had zijn gestel zo geleden, dat hij in een hospitaal te Londen.verpleegd moest worden. Zijn huid is als gelooid gebleven door de inwerking van het
maagsap van de vis.
In Mattheus 12:40 wordt de vis die Jona ingeslokt heeft, walvis genoemd wordt. In
oud Nederlands werd dit woord gebruikt voor grote vissen en zeemonsters. Het
Griekse woord kètos is in de Griekse vertaling van het Oude Testament, (de
Septuaginta) ook in gebruikt in Jona 1:17. In het Hebreeuws staat er: dag gadol,
letterlijk: vis groot.
Natuurbeschrijvers hebben erop geattendeerd dat de walvis in de Middellandse Zee
niet voorkomt. Maar wèl de potvis, die tot dezelfde familie behoord. Een vissoort
met een zeer elastische slokdarm, die gemakkelijk een mens kan doorslikken.
-
Ereunao
Het gaat hier idd.om de vis die Jona heeft ingeslokt. Alleen de SV heeft hier in Math 12 walvis;alle andere vert.spreken van een zeemonster of een grote vis.De Leviatan komt behalve in de door Miscanthus genoemde teksten ook nog voor in Ps.74:14 wat het totaal dus op vijf brengt.In de N.B.G.en de Lutherse vert. komt de Leviatan ook nog voor in Job 3:8
Het kan ook geen walvis geweest zijn want die komt in de Middellandse zee niet voor kan geen mens met huid en haar inslokken. Da Costa zegt hier in zijn commentaar:
De Here nu beschikte een grote vis om Jona in te slokken. Volgens het spraakgebruik van het volk zou men menen dat die vis de walvis is geweest; doch men bedenke dat in onze taal het woordje wal groot betekent in walvis en walnoot. Nee, de keel van de eigenlijke walvis is te klein om een mens door te laten, maar het is de zogenaamde potvis of cachelot, die aan al de vereisten van de grote vis in onze tekst voldoet. En nu moet men niet zo dwaas zijn om met geweld te willen hebben dat het toch niet anders dan een walvis geweest zij, daar God machtig was bij het ene wonder het andere wonder te doen, en de keel van de vis te verwijden. Eerst wanneer er geen andere grote vis bestond, die de vereiste wijdte van keel had, zouden wij het dubbele van het wonder moeten aannemen; nu echter is het een wonder, niet van de opheffing van de natuurlijke orde, maar van Goddelijke regering, leiding en besturing. Het bestaat nu hierin dat God ter deze plaats de grote vis beschikte; dat deze Jona onbezeerd verzwolg, en dat Jona in de vis in het leven bleef; want was hij in de vis gestorven, en daarna weer bij het uitwerpen levend gemaakt, zo ware hij niet het beeld van de dood en de opstanding des Heren geweest, maar de zaak zelve ware aan hem geschied.
En Dachsel:
De walvis, die in de noordelijke zeeën leeft en den vangers zulk een rijke winst van baleinen enz. geeft, kan het niet geweest zijn, daar deze slechts zelden tot in het kanaal tussen Engeland en Frankrijk, bijna nooit in de Middellandse zee komt, en omdat deze een veel te nauwe keel heeft om een mens te verslinden. Algemeen nemen nu de uitleggers aan, dat het een grote haai of zeehond (canis carcharias of equalus carcharias 1) geweest is. Deze bereikt volgens den beroemden Fransen zoöloog Cuvier (overl. 1831) een lengte van ongeveer 25 voet, en heeft in zijn muil ongeveer 400 lansvormige tanden in 6 rijen, welke het dier kan oprichten en neerleggen, omdat zij alleen in huidcellen staan. Deze is veelvuldig in de Middellandse zee, waar hij zich meestal in de diepte ophoudt. Hij is zeer vraatzuchtig, verslindt alles, wat hem voorkomt, schollen, robben, tonijnen, met welke hij dikwijls aan de kusten van Sardinië in de netten geraakt en gevangen wordt. Men heeft daar in een die 3-4 centenaars zwaar was, ongeveer een dozijn onverteerde tonijnen gezonden, in een zelfs een geheel paard en het gewicht van dezen op 15 centenaars geschat. Aan de westkust van Frankrijk is een gezien; door wiens muil zeer gemakkelijk een vet mens zou zijn gegaan. In het jaar 1758 viel een matroos bij stormachtig weer van een fregat in de Middellandse zee over boord, en werd dadelijk door een zeehond (carcharias) in zijn muil opgevangen, zodat hij verdween. De scheepskapitein liet een op het verdek staand stuk geschut op
den haai losbranden, en de kanonskogel trof hem zo, dat hij den matroos, welken hij in zijn muil had opgenomen, weer uitspuwde, die toen in de ondertussen nabijgekomen sloep levend en nog slechts weinig gedeerd werd opgevist. Bijna hetzelfde gebeurde in 1867 bij Triest
Dat komt dus vrijwel overeen met het verhaal van Miscanthus
Het kan ook geen walvis geweest zijn want die komt in de Middellandse zee niet voor kan geen mens met huid en haar inslokken. Da Costa zegt hier in zijn commentaar:
De Here nu beschikte een grote vis om Jona in te slokken. Volgens het spraakgebruik van het volk zou men menen dat die vis de walvis is geweest; doch men bedenke dat in onze taal het woordje wal groot betekent in walvis en walnoot. Nee, de keel van de eigenlijke walvis is te klein om een mens door te laten, maar het is de zogenaamde potvis of cachelot, die aan al de vereisten van de grote vis in onze tekst voldoet. En nu moet men niet zo dwaas zijn om met geweld te willen hebben dat het toch niet anders dan een walvis geweest zij, daar God machtig was bij het ene wonder het andere wonder te doen, en de keel van de vis te verwijden. Eerst wanneer er geen andere grote vis bestond, die de vereiste wijdte van keel had, zouden wij het dubbele van het wonder moeten aannemen; nu echter is het een wonder, niet van de opheffing van de natuurlijke orde, maar van Goddelijke regering, leiding en besturing. Het bestaat nu hierin dat God ter deze plaats de grote vis beschikte; dat deze Jona onbezeerd verzwolg, en dat Jona in de vis in het leven bleef; want was hij in de vis gestorven, en daarna weer bij het uitwerpen levend gemaakt, zo ware hij niet het beeld van de dood en de opstanding des Heren geweest, maar de zaak zelve ware aan hem geschied.
En Dachsel:
De walvis, die in de noordelijke zeeën leeft en den vangers zulk een rijke winst van baleinen enz. geeft, kan het niet geweest zijn, daar deze slechts zelden tot in het kanaal tussen Engeland en Frankrijk, bijna nooit in de Middellandse zee komt, en omdat deze een veel te nauwe keel heeft om een mens te verslinden. Algemeen nemen nu de uitleggers aan, dat het een grote haai of zeehond (canis carcharias of equalus carcharias 1) geweest is. Deze bereikt volgens den beroemden Fransen zoöloog Cuvier (overl. 1831) een lengte van ongeveer 25 voet, en heeft in zijn muil ongeveer 400 lansvormige tanden in 6 rijen, welke het dier kan oprichten en neerleggen, omdat zij alleen in huidcellen staan. Deze is veelvuldig in de Middellandse zee, waar hij zich meestal in de diepte ophoudt. Hij is zeer vraatzuchtig, verslindt alles, wat hem voorkomt, schollen, robben, tonijnen, met welke hij dikwijls aan de kusten van Sardinië in de netten geraakt en gevangen wordt. Men heeft daar in een die 3-4 centenaars zwaar was, ongeveer een dozijn onverteerde tonijnen gezonden, in een zelfs een geheel paard en het gewicht van dezen op 15 centenaars geschat. Aan de westkust van Frankrijk is een gezien; door wiens muil zeer gemakkelijk een vet mens zou zijn gegaan. In het jaar 1758 viel een matroos bij stormachtig weer van een fregat in de Middellandse zee over boord, en werd dadelijk door een zeehond (carcharias) in zijn muil opgevangen, zodat hij verdween. De scheepskapitein liet een op het verdek staand stuk geschut op
den haai losbranden, en de kanonskogel trof hem zo, dat hij den matroos, welken hij in zijn muil had opgenomen, weer uitspuwde, die toen in de ondertussen nabijgekomen sloep levend en nog slechts weinig gedeerd werd opgevist. Bijna hetzelfde gebeurde in 1867 bij Triest
Dat komt dus vrijwel overeen met het verhaal van Miscanthus
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Re: raadsel
Om de windrichting aan te geven..... :mrgreen:Ereunao schreef:Nee,maar ik heb hier nog wel een ander raadsel:
Waarom staat er een haan op de kerktoren?
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
