Welke muziek luister je?

[merel]

Wat betreft religieuze muziek zoals Stabat Maters, Requiems etc. heb ik geen enkele terughoudendheid. Het zijn nota bene christelijke teksten. En ja, dat het niet helemaal overeenkomt met ons reformatorisch gedachtengoed zal waar zijn. De christelijke kerk wereldwijd is breed dus er is veel wat niet overeenkomt met ons gedachtegoed (waar je net zoveel vragen bij kunt zetten).

Er zijn echter klassieke muziekstukken die dubieus zijn. Eén daarvan is Symfonie Fantastique van Berlioz vanwege het laatste deel van de symfonie. Terughoudendheid heb ik ook m.b.t. Richard Strauss en Wagner.

Waarom bij de laatste 2?

[Hendrikus]

Terughoudendheid heb ik ook m.b.t. Richard Strauss en Wagner. Ik ervaar die als antichristelijk. Wat je van Berlioz nog niet kan zeggen - die schreef nog kerkmuziek.

Waarin ervaar je dat antichristelijke in de muziek van Richard Strauss en Wagner?

Dat een componist een rare snoeshaan is, vreemde sympathieën koestert of een religie toegedaan die ons niet welgevallig is, wil nog niet zeggen dat we zijn muziek moeten afwijzen. Reger was aan de drank, Mozart was vrijmetselaar, maar is dat een reden om hun muziek af te wijzen? Je noemt Brahms als agnost. En toch schrijft Brahms zo'n wonderschoon Ein Deutsches Requiem. Een actueel voorbeeld is wel John Rutter, die prachtige geestelijke koorwerken schrijft, soms zelfs op eigen tekst, maar die in interviews stelt dat hij zelf niet gelovig is.

Het uitbeelden van thema's als de heksensabbat (Berlioz, Moessorgski) of de dodendans (Saint-Saëns, Liszt) is méér een reden om vraagtekens te plaatsen dan een levensovertuiging of politieke sympathie die niet direct vertaald wordt in muziek - lijkt me. En toch was Saint-Saëns ook kerkmusicus, en was Liszt zowel zeer gelovig als een rokkenjager... 't Is allemaal niet zo simpel.

[Framboos]

https://www.operaweetjes.nl/ladamnation ... 0weggelegd.

Ik las dit......
En een lied wordt strak beoordeelt of bv ellende, verlossing en dankbaarheid er op theologische verantwoorde wijze in voor komt en als ik dan dit hierboven lees......

Ik heb hier nog eens over nagedacht. Ik denk dat het verschil in benadering erin zit, dat bij klassieke muziek de kunst voorop staat. In de kunst zit weliswaar een boodschap verpakt, maar de kunstvorm staat voorop. Dat wil niet zeggen dat daarin alles mag, zeker bij deze symphonie fantastique kun je vraagtekens zetten.
Een evangelisch lied heeft juist als doel een duidelijke boodschap over te brengen, waarbij de muziek een medium is. Omdat de boodschap meer centraal staat, wordt deze ook eerder bekritiseerd.

[Charles]

Terughoudendheid heb ik ook m.b.t. Richard Strauss en Wagner. Ik ervaar die als antichristelijk. Wat je van Berlioz nog niet kan zeggen - die schreef nog kerkmuziek.

Waarin ervaar je dat antichristelijke in de muziek van Richard Strauss en Wagner?

Strauss was een atheist en noemde zn Alpensymfonie: Der Antichrist: Eine Alpensinfonie. Schreef ook het symfonische gedicht Also sprach Zarathustra n.a.v. het boek van Nietzsche.
Wat Wagner betreft is dat misschien te scherp. Zn opera Parsifal is een knieval voor christendom. Vandaar dat Nietzsche afstand van hem nam. Neemt niet weg dat de grote Wagner tenor Jon Vickers de opera Tannhauser niet wilde zingen:

He believes the work is Wagner’s most full frontal assault on Christianity, the title role a blackguard “despicable, arrogant and amoral”.
Vickers takes his stand on “humility before the eternal and the acceptance of justification by faith.” He’s a great Wagnerian singer, yet he has no doubt of Wagner’s evil purposes. He traces a line of corrupt influence from Voltaire and Rousseau through Schopenhauer, Nietzsche and Marx to “the greatest evil influence of all that has wreaked damage in our civilisation like no other figure – Sigmund Freud. A controversial opinion, but I have the support of one of the very great minds of this century – Mr Hayek.”

Over deze Jon Vickers - behoort tot de top van tenoren van de 20e eeuw.
Jon’s Christian faith was the guiding principle for the whole of his life. He knew that the gifts he possessed had been given to him by God, so he wanted to use them in a way that pleased God. He knew that the most important thing was not his international success and acclaim but what he was as a man before God. After retiring he had time to return to his roots and to reflect on the things that matter most in life. He also had time to prepare for eternity. He proved with Paul that “godliness with contentment is great gain. For we brought nothing into the world, and we can take nothing out of it.”

[parsifal]

Ik luister nu Judy Collins met "both sides now". De uitvoering van de schrijver (Joni Mitchell) is helaas niet meer te beluisteren op Spotify. Het is een van die popliedjes die gewoon helemaal kloppen voor mijn gehoor. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen, in klassieke muziek heb ik dat met sommig werk van Bach of bijvoorbeeld Solveig's lied van Grieg. Totaal ander niveau natuurlijk, maar het is de manier waarop het me raakt denk ik.

[Hendrikus]

Terughoudendheid heb ik ook m.b.t. Richard Strauss en Wagner. Ik ervaar die als antichristelijk. Wat je van Berlioz nog niet kan zeggen - die schreef nog kerkmuziek.

Waarin ervaar je dat antichristelijke in de muziek van Richard Strauss en Wagner?

Strauss was een atheist en noemde zn Alpensymfonie: Der Antichrist: Eine Alpensinfonie. Schreef ook het symfonische gedicht Also sprach Zarathustra n.a.v. het boek van Nietzsche.

Je haakt dus af omdat je iets wéét, niet omdat je iets hoort.
Stel dat je deze muziek zou horen zonder dat je weet waarnaar je luistert [gewoon, je zet de radio aan en je valt in een stuk dat op dat moment wordt uitgezonden], zou je dan ook afhaken? Met andere woorden: zit er iets antichristelijks in die klanken?

[Zita]

Terughoudendheid heb ik ook m.b.t. Richard Strauss en Wagner. Ik ervaar die als antichristelijk. Wat je van Berlioz nog niet kan zeggen - die schreef nog kerkmuziek.

Waarin ervaar je dat antichristelijke in de muziek van Richard Strauss en Wagner?

Strauss was een atheist en noemde zn Alpensymfonie: Der Antichrist: Eine Alpensinfonie. Schreef ook het symfonische gedicht Also sprach Zarathustra n.a.v. het boek van Nietzsche.

Je haakt dus af omdat je iets wéét, niet omdat je iets hoort.
Stel dat je deze muziek zou horen zonder dat je weet waarnaar je luistert [gewoon, je zet de radio aan en je valt in een stuk dat op dat moment wordt uitgezonden], zou je dan ook afhaken? Met andere woorden: zit er iets antichristelijks in die klanken?

Enerzijds voel ik met je mee: beoordeel muziek op wat je hoort. Niet op alle mogelijke en onmogelijke achtergrondinformatie uit het leven van de componist.
Maar stel dat er in het - noem eens wat - Farsi enorm blasfemische teksten worden gezongen. Als ik dat niet zou weten, zou ik mogelijk die muziek mooi kunnen vinden, als het an sich mooie muziek zou zijn. Maar als ik het zou weten, zou ik die muziek niet meer met een goed geweten kunnen beluisteren. Zelfs al versta ik er dus niets van.

[Hendrikus]

Enerzijds voel ik met je mee: beoordeel muziek op wat je hoort. Niet op alle mogelijke en onmogelijke achtergrondinformatie uit het leven van de componist.
Maar stel dat er in het - noem eens wat - Farsi enorm blasfemische teksten worden gezongen. Als ik dat niet zou weten, zou ik mogelijk die muziek mooi kunnen vinden, als het an sich mooie muziek zou zijn. Maar als ik het zou weten, zou ik die muziek niet meer met een goed geweten kunnen beluisteren. Zelfs al versta ik er dus niets van.

Je verstaat er niks van. Het zou dus evengoed het Onze Vader in het Farsi kunnen zijn. En de muziek is mooi. Iemand die de taal zegt te kennen, vertelt je dat het een blasfemische tekst is. Maar klopt dat? Is die persoon werkelijk zo kundig dat 'ie weet wat er gezongen wordt?

Het blijft balanceren...

[J.C. Philpot]

ClassicNL. Kan ik me goed mee concentreren tijdens het werken.

[Terri]

Enerzijds voel ik met je mee: beoordeel muziek op wat je hoort. Niet op alle mogelijke en onmogelijke achtergrondinformatie uit het leven van de componist.
Maar stel dat er in het - noem eens wat - Farsi enorm blasfemische teksten worden gezongen. Als ik dat niet zou weten, zou ik mogelijk die muziek mooi kunnen vinden, als het an sich mooie muziek zou zijn. Maar als ik het zou weten, zou ik die muziek niet meer met een goed geweten kunnen beluisteren. Zelfs al versta ik er dus niets van.

Je verstaat er niks van. Het zou dus evengoed het Onze Vader in het Farsi kunnen zijn. En de muziek is mooi. Iemand die de taal zegt te kennen, vertelt je dat het een blasfemische tekst is. Maar klopt dat? Is die persoon werkelijk zo kundig dat 'ie weet wat er gezongen wordt?

Het blijft balanceren...

Ik moest denken aan het eten van afgoden-voedsel. Als het je niet bekend is, is het geoorloofd. Wanneer het je vertelt is, dan niet.

[Charles]

Stel dat je deze muziek zou horen zonder dat je weet waarnaar je luistert [gewoon, je zet de radio aan en je valt in een stuk dat op dat moment wordt uitgezonden], zou je dan ook afhaken? Met andere woorden: zit er iets antichristelijks in die klanken?

Dat kan wel ja. Ik had ooit een cd opstaan met allemaal losse vioolstukjes. Ik lag half te suffen op de bank en schrok soort wakker van een heel unheimisch gevoel. De muziek die ik hoorde voelde niet goed. Ik pakte het boekje om te kijken welke track dat was. Het was Hymn to the sun van Rimsky Korsakov.

Ik luister nu Judy Collins met "both sides now". De uitvoering van de schrijver (Joni Mitchell) is helaas niet meer te beluisteren op Spotify. Het is een van die popliedjes die gewoon helemaal kloppen voor mijn gehoor. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen, in klassieke muziek heb ik dat met sommig werk van Bach of bijvoorbeeld Solveig's lied van Grieg. Totaal ander niveau natuurlijk, maar het is de manier waarop het me raakt denk ik.

Soms heb je gewoon een stuk wat klopt van A tot Z. Geen zwak moment, geen inzinking, het zet in en het blijft tot de laatste noot van het hoogste niveau. Dat heb ik bijv. met het klarinetconcert van C.M. von Weber.

Nu deze opstaan. Ook ijzersterk moet ik zeggen.

[J.C. Philpot]

Hymns in Country Gospel stijl.

[Hendrikus]

Stel dat je deze muziek zou horen zonder dat je weet waarnaar je luistert [gewoon, je zet de radio aan en je valt in een stuk dat op dat moment wordt uitgezonden], zou je dan ook afhaken? Met andere woorden: zit er iets antichristelijks in die klanken?

Dat kan wel ja. Ik had ooit een cd opstaan met allemaal losse vioolstukjes. Ik lag half te suffen op de bank en schrok soort wakker van een heel unheimisch gevoel. De muziek die ik hoorde voelde niet goed. Ik pakte het boekje om te kijken welke track dat was. Het was Hymn to the sun van Rimsky Korsakov.

Doet me denken aan de organist die Prière à Notre Dame uit de Suite Gothique van Boëllmann speelde tijdens een concert. Gebed tot Onze Lieve Vrouwe. Dat mag natuurlijk niet, want dat is roomsch. Dus hij noemde het maar gewoon Prière in z'n programma. Gebed, altijd goed. En iedereen vond het mooi... Heel gevoelig en bevindelijk, die Franse romantiek.

[Charles]

En dat doet me weer denken aan het verhaal over ds. J.W. Kersten

Over zijn adviseurschap van een aan te schaffen orgel in Waarde gaat nog een aardig verhaal. Men had in 1948 het oog op een te koop aangeboden orgel in een rooms-katholieke kerk ergens in den lande. Kersten, die toen nog geen predikant was, zou meegaan naar de pastoor om over het orgel te praten. Nu was er een probleem. Als hij zich nu voorstelde als de heer Kersten, dan zou dat wel eens van negatieve invloed kunnen zijn. Kersten had onder rooms-katholieken nu eenmaal niet zo’n beste naam, gedachtig aan de Nacht van Kersten, waarbij zijn vader zo geageerd had tegen een gezantschap bij de paus. Hoe nu die vervelende bijkomstigheid te ontlopen?

Nu had ds. G. H. Kersten uit achting voor zijn schoonvader Samuel Wisse (overigens een AR-man) een van zijn kinderen de naam Wisse als voornaam gegeven. Dat betrof de latere predikant J. W. Kersten, die derhalve Jan Wisse Kersten heette. Misschien heeft Kersten het wel wat vreemd gevonden de achternaam van opa als doopnaam te dragen. Zo vaak hoor je dat immers niet. Nu kwam het hem goed te pas, oog in oog met mijnheer pastoor. Hij stelde zich namelijk niet voor als Jan Kersten maar als Jan Wisse.

[GerefGemeente-lid]

En dat doet me weer denken aan het verhaal over ds. J.W. Kersten

Over zijn adviseurschap van een aan te schaffen orgel in Waarde gaat nog een aardig verhaal. Men had in 1948 het oog op een te koop aangeboden orgel in een rooms-katholieke kerk ergens in den lande. Kersten, die toen nog geen predikant was, zou meegaan naar de pastoor om over het orgel te praten. Nu was er een probleem. Als hij zich nu voorstelde als de heer Kersten, dan zou dat wel eens van negatieve invloed kunnen zijn. Kersten had onder rooms-katholieken nu eenmaal niet zo’n beste naam, gedachtig aan de Nacht van Kersten, waarbij zijn vader zo geageerd had tegen een gezantschap bij de paus. Hoe nu die vervelende bijkomstigheid te ontlopen?

Nu had ds. G. H. Kersten uit achting voor zijn schoonvader Samuel Wisse (overigens een AR-man) een van zijn kinderen de naam Wisse als voornaam gegeven. Dat betrof de latere predikant J. W. Kersten, die derhalve Jan Wisse Kersten heette. Misschien heeft Kersten het wel wat vreemd gevonden de achternaam van opa als doopnaam te dragen. Zo vaak hoor je dat immers niet. Nu kwam het hem goed te pas, oog in oog met mijnheer pastoor. Hij stelde zich namelijk niet voor als Jan Kersten maar als Jan Wisse.

Klopt inderdaad.

Dat verhaal heb ik al heel vaak gehoord. Elke keer weer moet ik er om glimlachen.