-DIA- schreef:Zita schreef:Is een knipje in dit topic niet handig? 't Gaat allang niet meer over duivelse popmuziek.
Lijkt me ook zonder meer duidelijk... Moet daar dan nog verder over gediscussieerd worden?
Kijk eens naar de veelvuldig voorkomende logo's met doodskoppen, vredestekens (die ooit ook door de PSP werd gebruikt, en waarvan ooit is beweerd een satanisch teken te zijn), zwarte kleren, of het ontbreken van kleren, het opzwepende karakter van deze muziek, de agressie die het kan oproepen, (denk aan moorden, vloeken en verkrachtingen die meer plaatsvinden in discotheken dan in kerken) en zo zou er nog veel meer te noemen zijn.
Ik heb het topic doorgelezen, maar ben er nog steeds niet van overtuigd dat popmuziek, als stijl, duivels is. Eerlijk gezegd denk ik dat je hem daarmee veel te veel eer geeft. Zit er veel kwaadaardigheid in en kan het oproepen tot agressie? Vast. Al vermoed ik dat er in het geval van discotheken meer invloed van de alcohol is dan van de muziek. . Al ben ik beslist geen voorstander van discotheek bezoek, in de stijl popmuziek zie ik op zich geen kwaad.
Misschien wat bekendere zangers dan eerder aangehaald zijn Michael W Smith, Delirious?, newsboys en jars of clay.
De eerste is nu vooral bekend om zijn Worship albums, maar maakte voor vroeger heel wat ruigere muziek. Ik blijf bij het standpunt dat meerderen al aangaven: het gaat niet om de stijl an sich, maar wie het maakt, welke inhoud het lied heeft en met wel doel het gemaakt is. Er zijn genoeg liederen die behoorlijk bevindelijk en bepalend bij je zonde zijn.
Tegelijk denk ik dat er ook een andere kant zit bij het grootste gedeelte van deze liederen. Ze zijn namelijk gemaakt door wedergeboren christenen voor wedergeboren christenen. En dan is het qua tekst helemaal niet zo gek dat het voornamelijk over dankbaarheid gaat.
Hieronder een lied van Casting Crowns. Het beschrijf hoe ik en velen met mij, denk ik, het leven met God kunnen ervaren.
http://www.youtube.com/results?search_q ... iddle&aq=f
Mocht je het liever niet willen luisteren, hieronder de tekst:
Somewhere between the hot and the cold
Somewhere between the new and the old
Somewhere between who I am and who I used to be
Somewhere in the middle, You'll find me
Somewhere between the wrong and the right
Somewhere between the darkness and the light
Somewhere between who I was and who You're making me
Somewhere in the middle, You'll find me
Just how close can I get, Lord, to my surrender without losing all control
Fearless warriors in a picket fence, reckless abandon wrapped in common sense
Deep water faith in the shallow end and we are caught in the middle
With eyes wide open to the differences, the God we want and the God who is
But will we trade our dreams for His or are we caught in the middle
Are we caught in the middle
Somewhere between my heart and my hands
Somewhere between my faith and my plans
Somewhere between the safety of the boat and the crashing waves
Somewhere between a whisper and a roar
Somewhere between the altar and the door
Somewhere between contented peace and always wanting more
Somewhere in the middle You'll find me
Just how close can I get, Lord, to my surrender without losing all control
Lord, I feel You in this place and I know You're by my side
Loving me even on these nights when I'm caught in the middle
Het is een voorbeeld, maar ik zie nog steeds niet hoe de stijl in zichzelf duivels kan zijn. Dat er veel troep bij zit wil nog niet zeggen dat het allemaal verkeerd is. We gebruiken ook allemaal internet, ondanks de ongelofelijke hoeveelheid troep die je op internet kunt vinden.
let sin never hold true, that Love never broke through.
