Dodo schreef:
Bedoel je dan dat er een officiële rouwperiode is als de vrouw is overleden? Wie heeft die dan bepaald? Ik heb er nooit van gehoord. Wie heeft die dan van twee jaar naar anderhalf jaar gebracht? Waarom zouden dominees zo'n snel nieuw huwelijk niet mogen bevestigen?
Ik denk soms dat jij bepaalde dingen kent vanuit je jeugd, en die voor algemeen geldend houdt, maar andere mensen hebben dat niet.
Dan toch maar wat links, want soms lijkt het wel of ik in een volledig andere wereld leef.
"Hoe lang rouwverwerking duurt is door de verschillende factoren moeilijk te zeggen. Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat mensen na drie maanden na het overlijden van hun partner, pas de ergste fase van rouw doormaken. Na gemiddeld ruim een jaar beginnen partners zich vaak weer beter te voelen. Ook na vele jaren kan er rouw blijven. Kunt u het leven echter weer goed oppakken en het overlijden accepteren, dan is het overlijden “goed” verwerkt.
assieraad.com
Vroeger waren rouwenden zichtbaar door specifieke rouwkleding. Een jaar lang alleen zwarte kleding betekende zware rouw. Daarna zes maanden halve rouw, waarbij ook paarse, witte en grijze kleding was toegestaan.
aliceloeters.nl
De
Europees-christelijke cultuur heeft in verhouding veel normen en tradities rondom rouwkleding.
In de periode van rouw worden traditioneel verschillende fases onderscheiden. Meestal gaat het om volle rouw, tweede rouw en half-rouw. De eisen die aan de rouwkleding worden gesteld verschillen per fase van de rouw. De indeling in fases, de benaming van die fases en de exacte eisen aan rouwkleding verschillen per land, regio en klasse. Ook verschillende godsdienstige stromingen kennen vaak hun eigen tradities omtrent rouwkleding.
Tijdens de volle rouw, direct na het overlijden van degene om wie men rouwt, draagt men alleen zwart, geen glanzende stoffen, geen stoffen met ingeweven patronen, geen glimmend leer en niet of nauwelijks juwelen.
Koningin Wilhelmina der Nederlanden in witte rouw, 1934. Zij draagt parels als sieraad.
In de tweede rouw mag men glanzende stoffen dragen; de kleding is nog wel helemaal zwart met hooguit enkele witte accenten voor kragen of manchetten. Zwarte sieraden, sieraden met witte stenen en parels zijn in de tweede rouw toegestaan. In de laatste periode van de rouw, de half-rouw, mag men ook de kleuren grijs, wit, zilver, violet en paars dragen, en zijn patronen en dessins in stoffen weer toegestaan.
In principe dragen zowel mannen als vrouwen rouwkleding. In de praktijk zijn de regels voor vrouwen veel strakker en ingrijpender dan voor mannen. In de 19e eeuw droeg een weduwnaar drie maanden een zwart pak; daarna werd van hem alleen verwacht dat hij een rouwband om zijn arm en om zijn hoed droeg. Een weduwe droeg een half jaar zware rouw en vertoonde zich in die periode niet ongesluierd buitenshuis. In totaal droeg een weduwe twee jaar rouwkleding. Ook van kinderen werd verwacht dat ze rouwden. Voor jonge kinderen (tot zes jaar) was witte rouwkleding met zwarte linten of zwart borduurwerk acceptabel. Oudere kinderen droegen echter net als de volwassen zwart."
wikipedia
Nogmaals, het gaat niet over de etiquette, maar als je het één zo nauw neemt, (vrouw is eigendom van de man, hoort thuis enz) waarom dan het andere niet?
Wat ben je dan waard als echtgenote, ben je zo makkelijk inwisselbaar voor een andere vrouw?
Je hebt 44 jaar
Marja geroepen, kun je dan zo omschakelen naar
Tineke?
) en feiten van lang, lang geleden. Wat zegt dat over deze tijd? Daar heb ik echt niets aan.