De kleine lettertjes van het Evangelie

[Ouderling]

Je ziet hier nu een hele gevaarlijke tendens opkomen, die helaas ook steeds meer in de refo-gezindte voorkomt.
De tendens van: natuurlijk belijden we de hele Schrift, maar ik hoor wel liever het ene dan het andere. Want 'het andere' werpt alleen maar drempels op, dus ja, het is beter alleen 'het ene' te noemen. Dat hoor ik dan ook veel liever ondanks dat 'het andere' natuurlijk ook wel waar is, maar ja, overal is een tijd voor. En o wee als dan in een preek het een keer teveel over 'het andere' gaat, dan is er opeens plotsklaps 'geen tijd' voor, nee, dan zijn het opeens drempels die opgeworpen worden. En het moet toch o zo pastoraal zijn.
Maar het gaat er niet om wat wij het liefste horen, het gaat er om dat de volle raad Gods verkondigd wordt. Dat is naar Schrift en belijdenis! Er hoeft niets verzwegen te worden.
Ik heb medelijden met mensen die het vooral druk hebben met schoppen tegen een prediking die naar eigen dunk drempels opwerpt voor een ander en zelf 'het ene' liever hoort dan 'het andere'.

Wat me (in dit topic) wel opvalt, is dat vrijwel niemand tegen de prediking schopt waar hij/zij zelf onder zit.
Dus blijkbaar is vrijwel iedereen daar tevreden over.
Dat is dan weer mooi om te lezen.

Dat is zeker mooi!
Hoewel ik, al zou ik er wat over te klagen hebben, het ook niet hier zou gaan posten.

[Tiberius]

Dat is zo, maar dan zou je het hier ook niet te vuur en te zwaard gaan verdedigen.

Edit> Nu doe je dat niet ook, realiseer ik me net.

[huisman]

Je ziet hier nu een hele gevaarlijke tendens opkomen, die helaas ook steeds meer in de refo-gezindte voorkomt.
De tendens van: natuurlijk belijden we de hele Schrift, maar ik hoor wel liever het ene dan het andere. Want 'het andere' werpt alleen maar drempels op, dus ja, het is beter alleen 'het ene' te noemen. Dat hoor ik dan ook veel liever ondanks dat 'het andere' natuurlijk ook wel waar is, maar ja, overal is een tijd voor. En o wee als dan in een preek het een keer teveel over 'het andere' gaat, dan is er opeens plotsklaps 'geen tijd' voor, nee, dan zijn het opeens drempels die opgeworpen worden. En het moet toch o zo pastoraal zijn.
Maar het gaat er niet om wat wij het liefste horen, het gaat er om dat de volle raad Gods verkondigd wordt. Dat is naar Schrift en belijdenis! Er hoeft niets verzwegen te worden.
Ik heb medelijden met mensen die het vooral druk hebben met schoppen tegen een prediking die naar eigen dunk drempels opwerpt voor een ander en zelf 'het ene' liever hoort dan 'het andere'.

Eens, Gods deugden worden gerangschikt en over de meeste moet zo weinig mogelijk gesproken worden. De verkondiging van de volle raad Gods gaat over in een boodschap van wat mensen oren graag willen horen. Zorgelijk!

"En het moet toch o zo pastoraal zijn."
Volgens de Bijbel noemt Jezus Zichzelf de Goede Herder. Weet wat je zegt. Definitie van pastoraal is: het juiste woord te rechter tijd.

Jezus is de goede Herder! Trouwens een scherp separerende gelijkenis met als kerntekst . Ik ben de goede Herder , en ik ken de Mijnen en word van de Mijnen gekend. Wie zijn die ‘Mijnen’ kanttekening 25 zegt: dat is , Mijn uitverkoren schapen.

De Heere Jezus spreekt tamelijk vaak over de verkiezing, over de Zijnen die Hem van de Vader gegeven zijn. Opvallend is Zijn toepassing na de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter:
Dan zegt de Heere Jezus: Zal God geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen hoewel Hij lankmoedig is over hen .

Sommige mensen vinden dit tegenwoordig kleine lettertjes en willen de woorden van de Heere Jezus aanpassen door ‘Zijn uitverkorenen’ te vervangen door ‘allen’

[Ouderling]

Dat is zo, maar dan zou je het hier ook niet te vuur en te zwaard gaan verdedigen.

Edit> Nu doe je dat niet ook, realiseer ik me net.

[GerefGemeente-lid]

Die Goede Herder zoekt wel schapen op die verloren zijn... Niet schapen die nooit hebben ingeleefd dat zij verdwaald zijn in het moeras van de zonde en menen dat zij vanuit zichzelf wel terug kunnen keren in de schaapskooi.

Je verwoord het ongelukkig.

De Goede Herder zoekt alleen maar schapen op die menen dat het wel meevalt, en dat zij vanuit zichzelf wel terug kunnen keren in de schaapskooi, onwillige schapen die niets hebben en kunnen. Maar doet ze inleven dat dat zo is, en ontdekt ze aan hun schuld en nood. En brengt ze zo bij Zichzelf.

Je hebt gelijk. Maat de schapen die verloren zijn, worden wel aan hun verlorenheid ontdekt. Dat was de boodschap die ik wilde zeggen.

[Cyrillus]

Je ziet hier nu een hele gevaarlijke tendens opkomen, die helaas ook steeds meer in de refo-gezindte voorkomt.
De tendens van: natuurlijk belijden we de hele Schrift, maar ik hoor wel liever het ene dan het andere. Want 'het andere' werpt alleen maar drempels op, dus ja, het is beter alleen 'het ene' te noemen. Dat hoor ik dan ook veel liever ondanks dat 'het andere' natuurlijk ook wel waar is, maar ja, overal is een tijd voor. En o wee als dan in een preek het een keer teveel over 'het andere' gaat, dan is er opeens plotsklaps 'geen tijd' voor, nee, dan zijn het opeens drempels die opgeworpen worden. En het moet toch o zo pastoraal zijn.
Maar het gaat er niet om wat wij het liefste horen, het gaat er om dat de volle raad Gods verkondigd wordt. Dat is naar Schrift en belijdenis! Er hoeft niets verzwegen te worden.
Ik heb medelijden met mensen die het vooral druk hebben met schoppen tegen een prediking die naar eigen dunk drempels opwerpt voor een ander en zelf 'het ene' liever hoort dan 'het andere'.

Eens, Gods deugden worden gerangschikt en over de meeste moet zo weinig mogelijk gesproken worden. De verkondiging van de volle raad Gods gaat over in een boodschap van wat mensen oren graag willen horen. Zorgelijk!

"En het moet toch o zo pastoraal zijn."
Volgens de Bijbel noemt Jezus Zichzelf de Goede Herder. Weet wat je zegt. Definitie van pastoraal is: het juiste woord te rechter tijd.

Jezus is de goede Herder! Trouwens een scherp separerende gelijkenis met als kerntekst . Ik ben de goede Herder , en ik ken de Mijnen en word van de Mijnen gekend. Wie zijn die ‘Mijnen’ kanttekening 25 zegt: dat is , Mijn uitverkoren schapen.

De Heere Jezus spreekt tamelijk vaak over de verkiezing, over de Zijnen die Hem van de Vader gegeven zijn. Opvallend is Zijn toepassing na de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter:
Dan zegt de Heere Jezus: Zal God geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen hoewel Hij lankmoedig is over hen .

Sommige mensen vinden dit tegenwoordig kleine lettertjes en willen de woorden van de Heere Jezus aanpassen door ‘Zijn uitverkorenen’ te vervangen door ‘allen’

Sommigen geven blijk niet veel van de lezing van Dr Van den Brink te hebben begrepen.

[Johannes 3:16]

Opvallend dat er op het onderstaande (uit de brief van ds. Van den Brink aan ouderling Van den Brink) niet of nauwelijks ingegaan wordt, maar dat de lezing hier op het forum vooral een dogmatische discussie oplevert.

Ds. Van den Brink:

Ik heb talloos veel kerkelijke mensen gevraagd wat de woorden betekenen “Geloof in de Heere Jezus Christus!”, maar de meesten wisten het niet. Jarenlang elke zondag in de kerk gezeten, maar nog niet het minste besef wat geloven is.

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

[Louis2]

Opvallend dat er op het onderstaande (uit de brief van ds. Van den Brink aan ouderling Van den Brink) niet of nauwelijks ingegaan wordt, maar dat de lezing hier op het forum vooral een dogmatische discussie oplevert.

Ds. Van den Brink:

Ik heb talloos veel kerkelijke mensen gevraagd wat de woorden betekenen “Geloof in de Heere Jezus Christus!”, maar de meesten wisten het niet. Jarenlang elke zondag in de kerk gezeten, maar nog niet het minste besef wat geloven is.

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

Dat ik eens kerkte bij de Gereformeerde Gemeente in Nunspeet waar tijdens een preek over psalm 77 wel dertig keer de vraag voorbij kwam "Kan het nog voor mij? ". Gevolgd door de analogie van schaapskooi en de kudde.
Ik dacht "Zeker kan het voor jou, anders zat je hier niet!" Hij heeft je hier gebracht, je bij je naam geroepen.
Wel vind ik het problematisch of het goed is om mensen te vragen of ze geloven: immers het kan erg van de omstandigheden afhangen wat je antwoord. Of je wilt geen ja zeggen omdat je bang bent hoogmoedig te worden. Troost je: God kent en doorgrond je!

[Cyrillus]

Best wel jammer, dat de lezing van Van de Brink zo slecht wordt begrepen. Want zo moeilijk is het toch niet. Wie met jongeren praat en vooral luistert merkt vanzelf waar de pijn zit. Want ja, ook onder hen zijn er die serieus de Bijbel bestuderen. En dan is de vraag niet OF er over de uitverkiezing mag worden gesproken, zoals sommigen willen doen voorkomen. Maar WANNEER en vooral ook OP WELKE WIJZE over de uitverkiezing gesproken wordt. Dit leidt bij sommigen tot framing door mensen arminiaan te noemen, of mensen toe te dichten dat ze de alverzoening leren. Dit is echter totaal, maar dan ook totaal niet het geval. Onderwerpen als de uitverkiezing en de verdorvenheid van de mens mogen, nee, moeten aan de orde komen in de prediking. Niemand ontkent dat. We hebben ook gezien dat sommigen maar liever vasthouden aan een soort van vast schema: de preek moet evenwichtig zijn, Wet en Evangelie moeten gepredikt worden. En als je over de liefde van God predikt, dan moet dus ook de verdorvenheid van de mens uitdrukkelijk naar voren komen. Maar wie de Bijbel leest, ziet juist een grote verscheidenheid aan prediking. Soms inderdaad heel evenwichtig, maar soms ook heel eenzijdig. Soms valt de volledige nadruk op de oproep tot bekering of de oproep tot geloof zonder uitgebreid de verdorvenheid van de mens te bespreken. Andere keren worden mensen juist scherp aangesproken op hun zondige levenswijze. De Bijbel laat dus Zelf ruimte om de volle Raad Gods te verkondigen, maar met verschil in tijd en wijze. Jammer dat sommigen het moeilijk vinden de Bijbel gewoon aan het woord te laten. Want hiermee vervalt de prediking tot niet meer dan een vast schema, waarbij de Bijbeltekst niet wezenlijk meer uitmaakt. En dan wordt er in feite geen Evangelie meer verkondigt, maar theologie. Je weet dan zelfs op hoofdlijnen van tevoren wat je te horen krijgt. Wel gemakkelijk, maar of God dan ook echt aan het woord is? En ja, er zijn gelukkig ook uitzonderingen die wel degelijk die ruimte laten voor variatie en tijd en gelegenheid weten, wat wanneer verkondigt moet worden. Hopelijk dringt dat ook door tot de predikers van deze tijd, met de grote verantwoordelijk mensen het Evangelie in waarheid te verkondigen.

Zie dit maar als mijn persoonlijke samenvatting van het besprokene tot nu toe. Uiteraard geheel vanuit mijn eigen gezichtspunt :-).

[Cyrillus]

Opvallend dat er op het onderstaande (uit de brief van ds. Van den Brink aan ouderling Van den Brink) niet of nauwelijks ingegaan wordt, maar dat de lezing hier op het forum vooral een dogmatische discussie oplevert.

Ds. Van den Brink:

Ik heb talloos veel kerkelijke mensen gevraagd wat de woorden betekenen “Geloof in de Heere Jezus Christus!”, maar de meesten wisten het niet. Jarenlang elke zondag in de kerk gezeten, maar nog niet het minste besef wat geloven is.

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

Dat ik eens kerkte bij de Gereformeerde Gemeente in Nunspeet waar tijdens een preek over psalm 77 wel dertig keer de vraag voorbij kwam "Kan het nog voor mij? ". Gevolgd door de analogie van schaapskooi en de kudde.
Ik dacht "Zeker kan het voor jou, anders zat je hier niet!" Hij heeft je hier gebracht, je bij je naam geroepen.
Wel vind ik het problematisch of het goed is om mensen te vragen of ze geloven: immers het kan erg van de omstandigheden afhangen wat je antwoord. Of je wilt geen ja zeggen omdat je bang bent hoogmoedig te worden. Troost je: God kent en doorgrond je!

Eens Louis, ik benieuwd naar de reacties op je zin: "Ik dacht "Zeker kan het voor jou, anders zat je hier niet!" Hij heeft je hier gebracht, je bij je naam geroepen."

[Marco]

Jezus is de goede Herder! Trouwens een scherp separerende gelijkenis met als kerntekst . Ik ben de goede Herder , en ik ken de Mijnen en word van de Mijnen gekend. Wie zijn die ‘Mijnen’ kanttekening 25 zegt: dat is , Mijn uitverkoren schapen.

De Heere Jezus spreekt tamelijk vaak over de verkiezing, over de Zijnen die Hem van de Vader gegeven zijn. Opvallend is Zijn toepassing na de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter:
Dan zegt de Heere Jezus: Zal God geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen hoewel Hij lankmoedig is over hen .

Sommige mensen vinden dit tegenwoordig kleine lettertjes en willen de woorden van de Heere Jezus aanpassen door ‘Zijn uitverkorenen’ te vervangen door ‘allen’

Dat is niet waar het over gaat. En ook niet zoals de belijdenisgeschriften over deze zaak spreken.

Die hebben het over de opdracht om tot geloof te komen, en over het geloof dat wordt gezien uit de werken (kort samengevat).
Het besef, dat zij die tot geloof komen, degenen zijn die de Vader heeft gegeven is een andere kant van de zaak.

Door bij de oproep tot geloof steeds op deze manier over de verkiezing te beginnen wordt de prediking versmald. Ja, de Heere Jezus heeft het vaak over de verkiezing. Maar nooit op een manier die het gelovig aannemen van Zijn werk in de weg zou staan. Echt nooit.
Doen wij dat wel, dan zijn we onbijbels bezig, en vormen wij een belemmering voor Zijn werk.

[huisman]

Best wel jammer, dat de lezing van Van de Brink zo slecht wordt begrepen. Want zo moeilijk is het toch niet. Wie met jongeren praat en vooral luistert merkt vanzelf waar de pijn zit. Want ja, ook onder hen zijn er die serieus de Bijbel bestuderen. En dan is de vraag niet OF er over de uitverkiezing mag worden gesproken, zoals sommigen willen doen voorkomen. Maar WANNEER en vooral ook OP WELKE WIJZE over de uitverkiezing gesproken wordt. Dit leidt bij sommigen tot framing door mensen arminiaan te noemen, of mensen toe te dichten dat ze de alverzoening leren. Dit is echter totaal, maar dan ook totaal niet het geval. Onderwerpen als de uitverkiezing en de verdorvenheid van de mens mogen, nee, moeten aan de orde komen in de prediking. Niemand ontkent dat. We hebben ook gezien dat sommigen maar liever vasthouden aan een soort van vast schema: de preek moet evenwichtig zijn, Wet en Evangelie moeten gepredikt worden. En als je over de liefde van God predikt, dan moet dus ook de verdorvenheid van de mens uitdrukkelijk naar voren komen. Maar wie de Bijbel leest, ziet juist een grote verscheidenheid aan prediking. Soms inderdaad heel evenwichtig, maar soms ook heel eenzijdig. Soms valt de volledige nadruk op de oproep tot bekering of de oproep tot geloof zonder uitgebreid de verdorvenheid van de mens te bespreken. Andere keren worden mensen juist scherp aangesproken op hun zondige levenswijze. De Bijbel laat dus Zelf ruimte om de volle Raad Gods te verkondigen, maar met verschil in tijd en wijze. Jammer dat sommigen het moeilijk vinden de Bijbel gewoon aan het woord te laten. Want hiermee vervalt de prediking tot niet meer dan een vast schema, waarbij de Bijbeltekst niet wezenlijk meer uitmaakt. En dan wordt er in feite geen Evangelie meer verkondigt, maar theologie. Je weet dan zelfs op hoofdlijnen van tevoren wat je te horen krijgt. Wel gemakkelijk, maar of God dan ook echt aan het woord is? En ja, er zijn gelukkig ook uitzonderingen die wel degelijk die ruimte laten voor variatie en tijd en gelegenheid weten, wat wanneer verkondigt moet worden. Hopelijk dringt dat ook door tot de predikers van deze tijd, met de grote verantwoordelijk mensen het Evangelie in waarheid te verkondigen.

Zie dit maar als mijn persoonlijke samenvatting van het besprokene tot nu toe. Uiteraard geheel vanuit mijn eigen gezichtspunt :-).

Precies. Dit is jouw perceptie waarin natuurlijk ook veel staat waar het best over eens zijn. Het vetgedrukte is juist wat ik bij jou mis. Ik (en ook anderen) heb vele malen in dit topic Bijbelteksten of Bijbelhoofdstukken genoemd en juist daar ga je niet op in.
Dan gaat het over jouw mening tegenover een andere mening maar blijft de Schrift dicht.

[Cyrillus]

Best wel jammer, dat de lezing van Van de Brink zo slecht wordt begrepen. Want zo moeilijk is het toch niet. Wie met jongeren praat en vooral luistert merkt vanzelf waar de pijn zit. Want ja, ook onder hen zijn er die serieus de Bijbel bestuderen. En dan is de vraag niet OF er over de uitverkiezing mag worden gesproken, zoals sommigen willen doen voorkomen. Maar WANNEER en vooral ook OP WELKE WIJZE over de uitverkiezing gesproken wordt. Dit leidt bij sommigen tot framing door mensen arminiaan te noemen, of mensen toe te dichten dat ze de alverzoening leren. Dit is echter totaal, maar dan ook totaal niet het geval. Onderwerpen als de uitverkiezing en de verdorvenheid van de mens mogen, nee, moeten aan de orde komen in de prediking. Niemand ontkent dat. We hebben ook gezien dat sommigen maar liever vasthouden aan een soort van vast schema: de preek moet evenwichtig zijn, Wet en Evangelie moeten gepredikt worden. En als je over de liefde van God predikt, dan moet dus ook de verdorvenheid van de mens uitdrukkelijk naar voren komen. Maar wie de Bijbel leest, ziet juist een grote verscheidenheid aan prediking. Soms inderdaad heel evenwichtig, maar soms ook heel eenzijdig. Soms valt de volledige nadruk op de oproep tot bekering of de oproep tot geloof zonder uitgebreid de verdorvenheid van de mens te bespreken. Andere keren worden mensen juist scherp aangesproken op hun zondige levenswijze. De Bijbel laat dus Zelf ruimte om de volle Raad Gods te verkondigen, maar met verschil in tijd en wijze. Jammer dat sommigen het moeilijk vinden de Bijbel gewoon aan het woord te laten. Want hiermee vervalt de prediking tot niet meer dan een vast schema, waarbij de Bijbeltekst niet wezenlijk meer uitmaakt. En dan wordt er in feite geen Evangelie meer verkondigt, maar theologie. Je weet dan zelfs op hoofdlijnen van tevoren wat je te horen krijgt. Wel gemakkelijk, maar of God dan ook echt aan het woord is? En ja, er zijn gelukkig ook uitzonderingen die wel degelijk die ruimte laten voor variatie en tijd en gelegenheid weten, wat wanneer verkondigt moet worden. Hopelijk dringt dat ook door tot de predikers van deze tijd, met de grote verantwoordelijk mensen het Evangelie in waarheid te verkondigen.

Zie dit maar als mijn persoonlijke samenvatting van het besprokene tot nu toe. Uiteraard geheel vanuit mijn eigen gezichtspunt :-).

Precies. Dit is jouw perceptie waarin natuurlijk ook veel staat waar het best over eens zijn. Het vetgedrukte is juist wat ik bij jou mis. Ik (en ook anderen) heb vele malen in dit topic Bijbelteksten of Bijbelhoofdstukken genoemd en juist daar ga je niet op in.
Dan gaat het over jouw mening tegenover een andere mening maar blijft de Schrift dicht.

Dat geldt omgekeerd dan net zo. Maar noem maar Bijbelteksten hoor. Als het Bijbelteksten zijn waarmee aangetoond zou moeten worden dat Wet en Evangelie of de verdorvenheid van de mens aan de orde komt, dan zeg ik bij voorbaat: daar ben ik het helemaal mee eens. Dat moet ook aan de orde komen. Dat wordt totaal niet ontkend. Voor de rest zie ik uit naar de Bijbelteksten die jij dan bedoelt.

[Cyrillus]

Opvallend dat er op het onderstaande (uit de brief van ds. Van den Brink aan ouderling Van den Brink) niet of nauwelijks ingegaan wordt, maar dat de lezing hier op het forum vooral een dogmatische discussie oplevert.

Ds. Van den Brink:

Ik heb talloos veel kerkelijke mensen gevraagd wat de woorden betekenen “Geloof in de Heere Jezus Christus!”, maar de meesten wisten het niet. Jarenlang elke zondag in de kerk gezeten, maar nog niet het minste besef wat geloven is.

De grote vraag van veel mensen is: “God geeft mij het bevel om te geloven, en ik ben schuldig als ik niet geloof. Maar ik kan niet geloven want het geloof is een gave Gods. Wat nu?” En in deze vraag blijven zij (zoals jijzelf ook schrijft) jarenlang hangen.

Wat zouden jullie reacties zijn als jullie op beide citaten zouden moeten reageren? Of herkennen jullie niet wat ds. Van den Brink schrijft?

ik ben heel benieuwd naar de reacties. Ik wacht nog even, want anders duikt iedereen weer op mij.

[huisman]

Best wel jammer, dat de lezing van Van de Brink zo slecht wordt begrepen. Want zo moeilijk is het toch niet. Wie met jongeren praat en vooral luistert merkt vanzelf waar de pijn zit. Want ja, ook onder hen zijn er die serieus de Bijbel bestuderen. En dan is de vraag niet OF er over de uitverkiezing mag worden gesproken, zoals sommigen willen doen voorkomen. Maar WANNEER en vooral ook OP WELKE WIJZE over de uitverkiezing gesproken wordt. Dit leidt bij sommigen tot framing door mensen arminiaan te noemen, of mensen toe te dichten dat ze de alverzoening leren. Dit is echter totaal, maar dan ook totaal niet het geval. Onderwerpen als de uitverkiezing en de verdorvenheid van de mens mogen, nee, moeten aan de orde komen in de prediking. Niemand ontkent dat. We hebben ook gezien dat sommigen maar liever vasthouden aan een soort van vast schema: de preek moet evenwichtig zijn, Wet en Evangelie moeten gepredikt worden. En als je over de liefde van God predikt, dan moet dus ook de verdorvenheid van de mens uitdrukkelijk naar voren komen. Maar wie de Bijbel leest, ziet juist een grote verscheidenheid aan prediking. Soms inderdaad heel evenwichtig, maar soms ook heel eenzijdig. Soms valt de volledige nadruk op de oproep tot bekering of de oproep tot geloof zonder uitgebreid de verdorvenheid van de mens te bespreken. Andere keren worden mensen juist scherp aangesproken op hun zondige levenswijze. De Bijbel laat dus Zelf ruimte om de volle Raad Gods te verkondigen, maar met verschil in tijd en wijze. Jammer dat sommigen het moeilijk vinden de Bijbel gewoon aan het woord te laten. Want hiermee vervalt de prediking tot niet meer dan een vast schema, waarbij de Bijbeltekst niet wezenlijk meer uitmaakt. En dan wordt er in feite geen Evangelie meer verkondigt, maar theologie. Je weet dan zelfs op hoofdlijnen van tevoren wat je te horen krijgt. Wel gemakkelijk, maar of God dan ook echt aan het woord is? En ja, er zijn gelukkig ook uitzonderingen die wel degelijk die ruimte laten voor variatie en tijd en gelegenheid weten, wat wanneer verkondigt moet worden. Hopelijk dringt dat ook door tot de predikers van deze tijd, met de grote verantwoordelijk mensen het Evangelie in waarheid te verkondigen.

Zie dit maar als mijn persoonlijke samenvatting van het besprokene tot nu toe. Uiteraard geheel vanuit mijn eigen gezichtspunt :-).

Precies. Dit is jouw perceptie waarin natuurlijk ook veel staat waar het best over eens zijn. Het vetgedrukte is juist wat ik bij jou mis. Ik (en ook anderen) heb vele malen in dit topic Bijbelteksten of Bijbelhoofdstukken genoemd en juist daar ga je niet op in.
Dan gaat het over jouw mening tegenover een andere mening maar blijft de Schrift dicht.

Dat geldt omgekeerd dan net zo. Maar noem maar Bijbelteksten hoor. Als het Bijbelteksten zijn waarmee aangetoond zou moeten worden dat Wet en Evangelie of de verdorvenheid van de mens aan de orde komt, dan zeg ik bij voorbaat: daar ben ik het helemaal mee eens. Dat moet ook aan de orde komen. Dat wordt totaal niet ontkend. Voor de rest zie ik uit naar de Bijbelteksten die jij dan bedoelt.

Lees maar terug de afgelopen dagen samen met het topic over de prediking. Er staat genoeg.