merel schreef: Ik ben zelf opgegroeid in een midden CGK en weet zeker wel de verschillen. De predikanten uit mijn jeugd werden niet/nauwelijks gevraagd aan de linker en rechterzijde van de CGK
Ik weet niet precies hoe je dat typeert, maar in onze linkse gemeente werd gelukkig af en toe een predikant gevraagd uit de BhP, of aanverwante gemeente.
Andersom zie ik dat nooit gebeuren.
Omdat ik tijdens de lockdown vaak "in den lande" geluisterd heb, viel het mij op dat de gemeente van Bunschoten Spakenburg toch
vrij "modern" is geworden, (ze zingen uit OTH én WK, ritmisch, ook jeugddiensten waarbij een vrouw op het podium stond)
terwijl ik ds. van der Toorn toch - persoonlijk - typeer als behoudender.
Mijn kinderen zeggen in dit jaar meer geestelijk onderwijs gehad te hebben, als in al die jaren daarvoor.
Wij hadden maar 1 kerkdienst dus s'middags moesten wij wel uitwijken naar elders.
J.C. Philpot schreef:De nadruk in de linkerflank zou ik overigens eerder definieren als "praktisch christen zijn". Juist ethische onderwerpen schuiven daar het hardst. Ik denk dat dat komt omdat de vroegere nadruk op heiliging meer verschuift naar "praktisch christen zijn", waarbij sociale gerechtigheid en het millieu (de horizontale lijn) onder de jongere generatie een steeds grotere plaats innemen ten koste van de verticale lijn.
In de linkerflank wordt de slechtheid van de natuurlijke mens niet meer zo benoemd en de noodzaak tot
persoonlijke bekering mis ik ook vaak.
Algemeen gesproken, "je bent gedoopt, de Heere heeft je bij je naam genoemd en als jij er verder nog van alles aan doet, belijdenis doen en je volgt Jezus, komt het goed."
Aangevochten, twijfel, het wordt niet begrepen of genoemd.
Dus de jeugd die daarin opgroeit, vindt het in de rechterflank allemaal veel te zwaar.