Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2019

[merel]

Ik zou het als vrouw in deze discussie wel weten. De hele discussie vouw in het ambt in het midden laten ( ik vind dat namelijk ook een heel lastig onderwerp) en alleen kijken naar wat de kerk onderling in het verleden heeft afgesproken. Dat is geen vrouw in het ambt. Dan houd je je aan die afspraak. Wil je wat anders, dan dien je bezwaar in of word je lid van een ander clubje dat daar hetzelfde over denkt.

Zo ingewikkeld hoeft het allemaal niet te zijn

[Jantje]

https://www.rd.nl/kerk-religie/prof-sel ... -1.1701218

Opvallende uitspraken!

[Hollander]

https://www.rd.nl/kerk-religie/prof-sel ... -1.1701218

Opvallende uitspraken!

Ik denk de spijker op z'n kop! Maar vermoedelijk zal herverkaveling - wat helaas niet onwaarschijnlijk is - niet gaan zonder dat eerst op een 'deelonderwerp' een conflict is geweest. Het is treurig dat het zo moet. We mogen wel in gebed verbonden zijn met de CGK.

[Herman]

Goede zaak dat niet om de hete brij heen gedraaid wordt. Als de binding met de klassieke confessionele verdwijnt, dan moet je dát vaststellen en niet maar blijven kijken naar de symptomen daarvan.

Uiteraard heet een herverkaveling in het gewone kerkelijke leven een scheuring, wat dat betreft maken zulke opinies te geesten bereidt om daartoe over te gaan.

[Geytenbeekje]

Ik zou het als vrouw in deze discussie wel weten. De hele discussie vouw in het ambt in het midden laten ( ik vind dat namelijk ook een heel lastig onderwerp) en alleen kijken naar wat de kerk onderling in het verleden heeft afgesproken. Dat is geen vrouw in het ambt. Dan houd je je aan die afspraak. Wil je wat anders, dan dien je bezwaar in of word je lid van een ander clubje dat daar hetzelfde over denkt.

Zo ingewikkeld hoeft het allemaal niet te zijn

Die bezwaar hebben er een aantal ingediend nu wachten ze nog op het besluit

[DDD]

Goede zaak dat niet om de hete brij heen gedraaid wordt. Als de binding met de klassieke confessionele verdwijnt, dan moet je dát vaststellen en niet maar blijven kijken naar de symptomen daarvan.

Uiteraard heet een herverkaveling in het gewone kerkelijke leven een scheuring, wat dat betreft maken zulke opinies te geesten bereidt om daartoe over te gaan.

Dat vind ik niet. Als je als geheel kerkgenootschap fuseert of herverkavelt, zoals bijvoorbeeld de NHK heeft gedaan, is dat geen scheuring, maar een poging om de eenheid van de kerk dichterbij te brengen.

[Herman]

Goede zaak dat niet om de hete brij heen gedraaid wordt. Als de binding met de klassieke confessionele verdwijnt, dan moet je dát vaststellen en niet maar blijven kijken naar de symptomen daarvan.

Uiteraard heet een herverkaveling in het gewone kerkelijke leven een scheuring, wat dat betreft maken zulke opinies te geesten bereidt om daartoe over te gaan.

Dat vind ik niet. Als je als geheel kerkgenootschap fuseert of herverkavelt, zoals bijvoorbeeld de NHK heeft gedaan, is dat geen scheuring, maar een poging om de eenheid van de kerk dichterbij te brengen.

Dat lijkt me niet het juiste beeld van hoe een ruilververkaveling werkt. Je hebt drie partijen met drie stukken grond en je verdeeld de grond op een andere manier dan eerst. Daarna heb je nog steeds partijen met nog steeds drie stukken grond. Dus de institutionele eenheid van de kerk komt niet dichterbij.

[DDD]

Meestal zorgt herverkaveling voor grotere kavels en het verdwijnen van boerderijen. Ik neem aan dat dat ook in de opzet is opgesloten.

[John Galt]

Als je als geheel kerkverband fuseert, is er geen sprake van een scheuring. Maar dat is met de NHK niet gebeurt. Er ontstond een andere scheur en wat schiet je er dan mee op?

Het klinkt heel praktisch: een deel van de CGK gaat samen met de gefuseerde GKV/NGK en een ander deel met de HHK. Simpel, opgelost, iedereen blij. Maar er is dan wel degelijk sprake van een kerkscheuring. Je laat elkaar los. Broeders en zusters waarmee je historische banden hebt, gaan andere wegen. En afgezien van het persoonlijke verdriet dat je daarover kunt hebben (en die zal er echt wel zijn, niet iedereen behoort tot de uiterste flanken), scheur je daarmee Gods kerk. Of, zoals de vrijgemaakten dat vroeger zo treffend zeiden: Je trekt een scheur in het laken van de Avondmaalstafel.
Daarom hoop ik nog steeds op en bid ik om een wonder.

[Herman]

Meestal zorgt herverkaveling voor grotere kavels en het verdwijnen van boerderijen. Ik neem aan dat dat ook in de opzet is opgesloten.

Maar dat is dus niet concreet te maken als we van het beeld weer teruggaan naar de kerk, zie de opmerkingen van John Galt. Er zullen toch een paar boerderijen tegen de vlakte moeten, en dat is zeer vervelend als dat je ouderlijke huis is.

[merel]

Als je als geheel kerkverband fuseert, is er geen sprake van een scheuring. Maar dat is met de NHK niet gebeurt. Er ontstond een andere scheur en wat schiet je er dan mee op?

Het klinkt heel praktisch: een deel van de CGK gaat samen met de gefuseerde GKV/NGK en een ander deel met de HHK. Simpel, opgelost, iedereen blij. Maar er is dan wel degelijk sprake van een kerkscheuring. Je laat elkaar los. Broeders en zusters waarmee je historische banden hebt, gaan andere wegen. En afgezien van het persoonlijke verdriet dat je daarover kunt hebben (en die zal er echt wel zijn, niet iedereen behoort tot de uiterste flanken), scheur je daarmee Gods kerk. Of, zoals de vrijgemaakten dat vroeger zo treffend zeiden: Je trekt een scheur in het laken van de Avondmaalstafel.
Daarom hoop ik nog steeds op en bid ik om een wonder.

Je vergeet de middenflank die zich niet thuisvoelt in de HHK, maar ook niet bij de GKV. Ik denk dat zij eerder naar de PKN overstappen.

[John Galt]

Ik vraag me af of dat middendeel zich echt bij de PKN thuisvoelt. Dat is qua cultuur en structuur een totaal ander soort kerkgenootschap, ook al is er qua prediking herkenning met de Gereformeerde en/of Confessionele stroming. Ik zie mijn eigen gemeente niet zo snel tot de PKN toetreden eerlijk gezegd. Dus is "herverkaveling" een mooi woord, een doekje voor het bloeden en wil ik er net zo min over speculeren als over een scheuring.

[Herman]

Je vergeet de middenflank die zich niet thuisvoelt in de HHK, maar ook niet bij de GKV. Ik denk dat zij eerder naar de PKN overstappen.

Ik begrijp dat het 'middendeel van de CGK' tegen de vrouw in het ambt is, dus dan laat je de kerk daar niet op breken om vervolgens naar een kerkgenootschap te gaan die dat al decennia toelaat.
We moeten even definiëren wie we onder dat deel dan verstaan, willen we elkaar begrijpen.

[John Galt]

Ds Hempenius en ds Wilschut verlieten de GKV om zich vervolgens bij de PKN aan te sluiten. Dat heb ik ook nooit begrepen.

[s1051952]

Ds Hempenius en ds Wilschut verlieten de GKV om zich vervolgens bij de PKN aan te sluiten. Dat heb ik ook nooit begrepen.

Dat is niet zo moeilijk te begrijpen hoor. Lees voor de overwegingen van dr. Wilschut zijn blog of het boek 'Gebleven en meegegaan: een onderzoek naar de motieven van gereformeerde belijders om in de Nederlandse Hervormde Kerk te blijven en met de Protestantse Kerk in Nederland mee te gaan.'

Een goed boek om te lezen juist als je niet hervormd-gereformeerd bent opgevoed of bent en wanneer je oprecht geïnteresseerd bent in de overwegingen van hen om, ondanks alles, te blijven in de toenmalige NHK en nu de PKN.

Als je dit boek hebt gelezen begrijp je deze worsteling. Hoewel ik niet meer lid ben van de PKN vind ik het altijd jammer als mensen niet begrijpen waarom mensen hervormd-gereformeerd kunnen zijn. Net als ik het jammer vind als er vanuit hervormd-gereformeerde zijde soms weinig begrip kan zijn voor de afscheiding. Er is zoveel zonde en schuld die de kerkelijke verdeeldheid in stand houdt dat het te makkelijk is om te zeggen dat het ene goed is en het andere verkeerd of andersom.