Beroepingswerk discussie [4]

[Erskinees]

Het is een prima zaak om via verkiezingen een ambtsdrager te verkiezen. Maar er is geen enkele gezagsrelatie tot de verkiezende achterban alsof je de verplichting hebt binnen dat mandaat te handelen.

Formeel is er geen gezagsrelatie. Toch is er in de praktijk een verhouding en dient de kerkenraad na het houden van een verkiezing ook te handelen naar de uitslag van de verkiezing. Ds. De Gier schrijft:

Toch is het ook weer zo, dat bij de roeping tot het ambt de Heere gebruik maakt van de dienst van Zijn gemeente. De verkiezing moet kerkelijk geschieden waarbij de medewerking van de gemeente noodzakelijk wordt geacht. Zo lezen we in Handelingen 6:1-6, dat de gehele menigte uit de door de apostelen gestelde broeders Stefanus en andere mannen kozen (vergelijk ook Hand. 1:23; 2 Cor. 8:19). Daarom stelt thans de kerkeraad een dubbeltal, waaruit door de stemming van de manslidmaten de predikant beroepen wordt. Het is ook mogelijk dat de kerkeraad een drietal of een viertal stelt. De kerkorde laat de kerkeraad hierin vrij. De door de ledenvergadering gekozene wordt daarna beroepen verklaard door de kerkeraad, die de beroepsbrief ondertekent en in eerste instantie verantwoordelijk is voor de zorg voor en het onderhoud van de beroepen herder en leraar.
Het is dus een kenmerkend gereformeerd beginsel, dat de brede kerkeraad verkiest met medewerking van de gemeente. Bij de roomse kerk vult het ambt zichzelf aan zonder medewerking van de gemeente. De paus als opperste bisschop verkiest daar de lagere bisschoppen zonder dat de gemeente invloed kan uitoefenen. Iedere ambtsdrager krijgt bij Rome zijn plaats van bovenaf aangewezen. De luthersen en eveneens de remonstanten in ons land kenden het kiesrecht toe aan de overheid.

[Herman]

Dat lijkt me duidelijk. Mijn tweede zin moet meer opgevat worden contra de gedachte dat een ambtsdrager bepaalde mensen vertegenwoordigd en dus namens hen spreekt en niet in de zin dat verkiezingen geen geldigheid hebben.

[Erskinees]

Helder, dan zijn we het eens.

[Ambtenaar]

Draagvlak lijkt me niet essentieel. De bijbel noemt gehoorzaamheid en eerbied essentiële zaken die je verschuldigd bent aan de ambtsdragers en daar stoelt dus hun functioneren op.

Dan verschillen we daarover van mening. Een individueel lid van de kerkenraad of een deel van de kerkenraad dat geen draagvlak heeft in de gemeente, kan in principe niet of niet goed functioneren.

Begrippen als draagvlak leiden enkel tot partijvorming en de daaruit voortvloeiende discussies. Die gezagsindelingen beheersen de links-rechts discussie zodanig op dit forum, dat ik het merkwaardig vind dat de onderliggende oorzaak daarvan klakkeloos aanvaard blijft.

En wat is dan de onderliggende oorzaak?

[Ambtenaar]

Dat gemeenteleden verwachten dat je hun persoonlijke belangen in de kerkenraad behartigd en dan in het bijzonder als het gaat om liggingsverschillen.

Een nogal vergezochte reden wat mij betreft. Als er dermate grote (lees: onoverbrugbare) liggingsverschillen in een gemeente zijn, dan wordt je toch gewoon lid van een andere gemeente die beter past bij jouw ligging? Dat voorkomt meteen heel veel ellende. Maar omdat binnen de reformatorische kerken nogal waarde word gehecht aan bij een gemeente blijven, mijns inziens geheel onterecht en niet goed Bijbels te onderbouwen, dan krijg je vanzelf ruzie in gemeentes bij liggingsverschillen. Met scheuringen tot gevolg, of onverschilligheid.

[Jantje]

Oneens, al zou ik best naar een gemeente willen die denkt zoals ik denk.

Maar dat is niet zoals Christus het bedoeld heeft. Het lichaam moet één zijn, ook al zijn er liggingsverschillen.

Verder andermaal zeer eens met @Herman.

[Herman]

Dat gemeenteleden verwachten dat je hun persoonlijke belangen in de kerkenraad behartigd en dan in het bijzonder als het gaat om liggingsverschillen.

Een nogal vergezochte reden wat mij betreft. Als er dermate grote (lees: onoverbrugbare) liggingsverschillen in een gemeente zijn, dan wordt je toch gewoon lid van een andere gemeente die beter past bij jouw ligging? Dat voorkomt meteen heel veel ellende. Maar omdat binnen de reformatorische kerken nogal waarde word gehecht aan bij een gemeente blijven, mijns inziens geheel onterecht en niet goed Bijbels te onderbouwen, dan krijg je vanzelf ruzie in gemeentes bij liggingsverschillen. Met scheuringen tot gevolg, of onverschilligheid.

Uiteraard is dat een mogelijkheid, maar in beginsel is het een enorme zonde om een kerk te scheuren. Als je niet in je eigen gemeente bepaalde verschillen kunt overbruggen, dan kan je dat in andere gemeente ook niet ten opzichte van mogelijk daar optredende verschillen. Diversiteit binnen een gemeente is een gegeven en binnen de kerk is het de bedoeling dat je als kerkenraad gezamenlijk aan die diversiteit tegemoet komt door het geheel van de gemeente in het oog te houden en niet te redeneren vanuit bepaalde individuele voorkeuren die onder de leden aanwezig zijn.

Het gevolg van partijvorming is sociale uitsluiting als je bijvoorbeeld wel eens een andere bijbelvertaling leest, of dat je die en die charismatische voorganger ook positief kunt waarderen. Het lijkt me overduidelijk dat dergelijke mechanismen niet als christelijke deugd kan omschrijven.

[Jantje]

Uit het hart gegrepen, @Herman!

Ja, een antwoord van Herman komt uit het hart van Herman.

Maar draagvlak is wel degelijk van belang.
Een opziener dan moet onberispelijk zijn, ener vrouwe man, wakker, matig, eerbaar, gaarne herbergende, bekwaam om te leren; Niet genegen tot den wijn, geen smijter, geen vuil-gewinzoeker; maar bescheiden, geen vechter, niet geldgierig. Die zijn eigen huis wel regeert, zijn kinderen in onderdanigheid houdende, met alle stemmigheid; (Want zo iemand zijn eigen huis niet weet te regeren, hoe zal hij voor de Gemeente Gods zorg dragen?) Geen nieuweling, opdat hij niet opgeblazen worde, en in het oordeel des duivels valle. En hij moet ook een goede getuigenis hebben van degenen, die buiten zijn, opdat hij niet valle in smaadheid, en in den strik des duivels.

Het kan zijn dat de kerkenraad iemand zeer geschikt vindt (meestal op basis van het bekeringsverhaal van zo iemand), terwijl de gemeente weet dat de persoon geldgierig is of zijn huis niet wel regeert (ik noem maar wat).

Het is een antwoord alsof het mij uit het hart gegrepen is.

Verder lijkt me de aangehaalde Bijbeltekst logisch. Maar, zoals @Herman al terecht zegt, bezwaren worden er weinig ingediend. En gelukkig maar, want meestal leidt dat tot ruzie tussen de persoon die een bezwaarschrift indient, en de dominee, de consulent, de kerkenraad en/of de gemeente. Dat is althans wel zo in alle gevallen waarvan ik hoorde dat een bezwaar gegrond werd verklaard.

Aan de andere kant: je moet ook niet gaan klagen, als je ontevreden bent over het functioneren van een ambtsdrager, als je nooit een bezwaar hebt ingediend, maar na de bevestiging opeens overal problemen mee hebt.

[-DIA-]

Wacht even, we willen de vrouw toch niet monddood maken? Ook zij heeft een stem! We gingen toch uit van het organisch kiesrecht van het gezin, zowel in kerk als maatschappij? Knaagt daar dan toch iets van de tijdgeest?

[Herman]

Het gaat allang niet meer over vrouwen, misschien moet je even aangeven tegen wie je het hebt, Dia.

[samanthi]

Uit het hart gegrepen, @Herman!

Ja, een antwoord van Herman komt uit het hart van Herman.

Maar draagvlak is wel degelijk van belang.
Een opziener dan moet onberispelijk zijn, ener vrouwe man, wakker, matig, eerbaar, gaarne herbergende, bekwaam om te leren; Niet genegen tot den wijn, geen smijter, geen vuil-gewinzoeker; maar bescheiden, geen vechter, niet geldgierig. Die zijn eigen huis wel regeert, zijn kinderen in onderdanigheid houdende, met alle stemmigheid; (Want zo iemand zijn eigen huis niet weet te regeren, hoe zal hij voor de Gemeente Gods zorg dragen?) Geen nieuweling, opdat hij niet opgeblazen worde, en in het oordeel des duivels valle. En hij moet ook een goede getuigenis hebben van degenen, die buiten zijn, opdat hij niet valle in smaadheid, en in den strik des duivels.

Het kan zijn dat de kerkenraad iemand zeer geschikt vindt (meestal op basis van het bekeringsverhaal van zo iemand), terwijl de gemeente weet dat de persoon geldgierig is of zijn huis niet wel regeert (ik noem maar wat).

Het is een antwoord alsof het mij uit het hart gegrepen is.

Verder lijkt me de aangehaalde Bijbeltekst logisch. Maar, zoals @Herman al terecht zegt, bezwaren worden er weinig ingediend. En gelukkig maar, want meestal leidt dat tot ruzie tussen de persoon die een bezwaarschrift indient, en de dominee, de consulent, de kerkenraad en/of de gemeente. Dat is althans wel zo in alle gevallen waarvan ik hoorde dat een bezwaar gegrond werd verklaard.

Aan de andere kant: je moet ook niet gaan klagen, als je ontevreden bent over het functioneren van een ambtsdrager, als je nooit een bezwaar hebt ingediend, maar na de bevestiging opeens overal problemen mee hebt.

Het beroepingswerk functioneert niet zoals het moet, dat is een ding wat zeker is, als er mensen is de KR zitten die geen avondmaal vieren en dat gebeurt echt, dan functioneert zo'n gemeente niet.
hand6 :3 Ziet dan om, broeders, naar zeven mannen uit u, die goede getuigenis hebben, vol des Heiligen Geestes en der wijsheid, welke wij mogen stellen over deze nodige zaak.

[Erskinees]

Wacht even, we willen de vrouw toch niet monddood maken? Ook zij heeft een stem! We gingen toch uit van het organisch kiesrecht van het gezin, zowel in kerk als maatschappij? Knaagt daar dan toch iets van de tijdgeest?

Onze kerken gaan niet uit van een organisch kiesrecht, ook wanneer een vader of man is overleden verkrijgt de weduwe immers geen mogelijkheden om alsnog mee te stemmen in ledenvergaderingen. Het begrip organisch kiesrecht is ook nooit gehanteerd in onze kerken of kerkorde. Organisch kiesrecht is in 1918 door de SGP bedacht om rekening te houden met het gezin als cel van de samenleving. Dit kan je dus niet toepassen op de huidige werkwijze in kerken met mansledenvergaderingen.

[Ambtenaar]

Uiteraard is dat een mogelijkheid, maar in beginsel is het een enorme zonde om een kerk te scheuren. Als je niet in je eigen gemeente bepaalde verschillen kunt overbruggen, dan kan je dat in andere gemeente ook niet ten opzichte van mogelijk daar optredende verschillen. Diversiteit binnen een gemeente is een gegeven en binnen de kerk is het de bedoeling dat je als kerkenraad gezamenlijk aan die diversiteit tegemoet komt door het geheel van de gemeente in het oog te houden en niet te redeneren vanuit bepaalde individuele voorkeuren die onder de leden aanwezig zijn.

Definieer jij het lid worden van een individu als scheuring? En overbrugging van verschillen, het hangt er van af welk verschil. In de ene gemeente kun je onoverbrugbare verschillen ervaren en in een andere gemeente overbrugbaar verschillen.

Diversiteit is goed, in bepaalde mate. Te veel diversiteit leidt tot wederzijds onbegrip en daarmee tot verwijdering.

Het gevolg van partijvorming is sociale uitsluiting als je bijvoorbeeld wel eens een andere bijbelvertaling leest, of dat je die en die charismatische voorganger ook positief kunt waarderen. Het lijkt me overduidelijk dat dergelijke mechanismen niet als christelijke deugd kan omschrijven.

Dat zou vergaand kleinzielig zijn, als je elkaar uitsluit vanwege bijbelvertaling of positieve waardering van een bepaald persoon.

[Ambtenaar]

Wacht even, we willen de vrouw toch niet monddood maken? Ook zij heeft een stem! We gingen toch uit van het organisch kiesrecht van het gezin, zowel in kerk als maatschappij? Knaagt daar dan toch iets van de tijdgeest?

Definieer 'we' in relatie tot organisch kiesrecht eens. Tot deze 'we' behoor ik in ieder geval niet.

[-DIA-]

Wacht even, we willen de vrouw toch niet monddood maken? Ook zij heeft een stem! We gingen toch uit van het organisch kiesrecht van het gezin, zowel in kerk als maatschappij? Knaagt daar dan toch iets van de tijdgeest?

Definieer 'we' in relatie tot organisch kiesrecht eens. Tot deze 'we' behoor ik in ieder geval niet.

Ik ging even uit van de acherban van de SGP
Misschien zijn we intussen zoveel verbreed dat we de CU gelijk zijn gaan stellen?

Ik bedoel dat we als gezin een eenheid vormen. Daarmee overleggen man en vrouw op welke kandidaten we stemmen.
En vanzelf, dan heb ik het niet over overleden gezinsleden.