Afscheid en intrede [2]

[gallio]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

[Johann Gottfried Walther]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Als het Bijbelse bevindelijke wegen zijn dan zijn die terug te lezen in Gods woord.
Daar lees je overigens niet de eenvormigheid, die sommigen graag horen/lezen.
Hier lijkt het er toch weer op dat er toevoeging aan de Bijbel nodig zou zijn, want Gods woord is niet genoeg nee daar moeten nog zaken bij, een weg, een ervaring...

Zonder door de Heilige Geest gewerkte bevinding doe het woord geen kracht, want bevinding is dat Gods woord waar wordt in ons leven.
Maar als je de Bijbel leest, en bestudeerd en het gevaar lijkt er meer te komen dat men in de rechterflank minder aandacht voor Gods woord en de bestudering ervan krijgt. Maar als je de Bijbel leest kom je daar Gods leiding/bevinding tegen, vooral ook in de Psalmen.

Gods woord is voldoende, en er is alles in geopenbaard wat nodig is tot zaligheid zo leert de Catechismus.

[-DIA-]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Maar het mag buiten Gods woord (de persoonlijke bevinding) niet openbaar genoemd worden? Is dat nu alleen voor binnen de 4 muren van onze woning? Mogen we de wonderdaden Gods niet meer vermelden? Ik meen juist dat de Bijbel daartoe juist oproept. Verkondigt, maakt bekend Zijn wonderen van ouds her! Ook in het openbaar want anders weten we niet meer hoe God werkt. Dat is nu al in een vergevorderd stadium. Alleen het opmerken al.

[Roos2017]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Dat een predikant bevindelijk preekt is op zich niks mis mee. Maar hij is ook maar een mens. Daarom is mijn mening dat een predikant terughoudend dient te zijn met zijn persoonlijke belevenis. Het sluipt er heel makkelijk in dat daarmee niet de Heere, maar de predikant op de voorgrond komt te staan.

[gallio]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Maar het mag buiten Gods woord (de persoonlijke bevinding) niet openbaar genoemd worden? Is dat nu alleen voor binnen de 4 muren van onze woning? Mogen we de wonderdaden Gods niet meer vermelden? Ik meen juist dat de Bijbel daartoe juist oproept. Verkondigt, maakt bekend Zijn wonderen van ouds her! Ook in het openbaar want anders weten we niet meer hoe God werkt. Dat is nu al in een vergevorderd stadium. Alleen het opmerken al.

Mag wel, maar de prediking in de eredienst is er primair voor om Gods Woord te horen. Op het persoonlijke terrein mag je altijd tegen je buren, collegas, enz. getuigen van Gods wonderen.

[-DIA-]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Dat een predikant bevindelijk preekt is op zich niks mis mee. Maar hij is ook maar een mens. Daarom is mijn mening dat een predikant terughoudend dient te zijn met zijn persoonlijke belevenis. Het sluipt er heel makkelijk in dat daarmee niet de Heere, maar de predikant op de voorgrond komt te staan.

Natuurlijk zal een predikant tijd en wijze moeten weten, en het is wel dat een predikant niet eigen bevinding als maatstaf mag preken. Maar de bevinding moet er wel zijn en mag, nee moet op zijn tijd genoemd worden. De reden noemde ik al: We wordt vreemd met de bevindelijke wegen die God houdt, en daarmee staat de deur naar allerlei on-Bijbelse dwalingen open, want we weten het immers niet (meer)?

[gallio]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Dat een predikant bevindelijk preekt is op zich niks mis mee. Maar hij is ook maar een mens. Daarom is mijn mening dat een predikant terughoudend dient te zijn met zijn persoonlijke belevenis. Het sluipt er heel makkelijk in dat daarmee niet de Heere, maar de predikant op de voorgrond komt te staan.

Natuurlijk zal een predikant tijd en wijze moeten weten, en het is wel dat een predikant niet eigen bevinding als maatstaf mag preken. Maar de bevinding moet er wel zijn en mag, nee moet op zijn tijd genoemd worden. De reden noemde ik al: We wordt vreemd met de bevindelijke wegen die God houdt, en daarmee staat de deur naar allerlei on-Bijbelse dwalingen open, wamt we weten het immers niet (meer)?

Dwalingen komen er als men Gods Woord loslaat en allerlei persoonlijke gevoelens en gedachten er voor in de plaats stelt.

[-DIA-]

Dwalingen komen er als men Gods Woord loslaat en allerlei persoonlijke gevoelens en gedachten er voor in de plaats stelt.

Dan we het eens. Maar ik denk toch op een andere manier als we het nu onder woorden brengen. Men ziet hier al hoe gevoelig de bevinding hier ligt. De vlam kan dan zomaar in de pan slaan zo leert de bevinding hier.

[Ditbenik]

De praktijk is wel dat we daardoor de bevindelijke wegen niet meer kennen, zelf ontkennen. Om de eenvoudige reden dat we het niet meer horen. Uitgezonderd (nog)
de rechterflank van onze gezindte.

Gods woord staat vol van bevinding van de gelovigen van alle tijden. Als dat Woord opengaat heb je niet nodig dat de prediker met allerlei persoonlijke verhalen komt.

Dat een predikant bevindelijk preekt is op zich niks mis mee. Maar hij is ook maar een mens. Daarom is mijn mening dat een predikant terughoudend dient te zijn met zijn persoonlijke belevenis. Het sluipt er heel makkelijk in dat daarmee niet de Heere, maar de predikant op de voorgrond komt te staan.

Natuurlijk zal een predikant tijd en wijze moeten weten, en het is wel dat een predikant niet eigen bevinding als maatstaf mag preken. Maar de bevinding moet er wel zijn en mag, nee moet op zijn tijd genoemd worden. De reden noemde ik al: We wordt vreemd met de bevindelijke wegen die God houdt, en daarmee staat de deur naar allerlei on-Bijbelse dwalingen open, want we weten het immers niet (meer)?

Waar Gods Woord wordt gepreekt, wordt de bevinding gewerkt. Het Woord is bepalend, niet de bevinding. Het gaat daarin niet om de vraag wat Gods volk leert (Dat heeft inderdaad het risico van dwalingen in zich) maar om de vraag wat God aan Zijn volk leert. Dat vind je in de Schrift en dat is de enige bron en norm.

[-DIA-]

Waar Gods Woord wordt gepreekt, wordt de bevinding gewerkt. Het Woord is bepalend, niet de bevinding. Het gaat daarin niet om de vraag wat Gods volk leert (Dat heeft inderdaad het risico van dwalingen in zich) maar om de vraag wat God aan Zijn volk leert. Dat vind je in de Schrift en dat is de enige bron en norm.

Ik stop ermee er is toch niet nader tot elkaar te komen (dank zij de ervaring!). Leve de vooruitgang! Het oude heeft afgedaan...! Ik zeg het nu met opzet wat cursief.... Maar dan weten we waar we nu aan toe zijn.

Iedereen weet dat ik de laatste zin van harte onderschrijf. "de Schrift en dat is de enige bron en norm." En onze Belijdenis, hoe staat het daarmee? Menselijke geschriften die we beter aan de kant kunnen schuiven?

[Roeline]

Ik merk meer op, als je van je hart geen moordkuil maakt, open er eerlijk de waarheid zegt, dat kunnen veel mensen (ook hier, ervaring) niet meer verdragen. Dan geloof ik toch dat er ergens wat tussen zit wat er niet hoort.
Maar dat zegt mijn boerenverstand. Dat zal de geleerdheid wel niet onderschrijven en nog minder bevinden.

Als predikant ben je niet geroepen om jouw waarheid te zeggen maar om de Waarheid te verkondigen.. Als ik mij niet vergis zit daar nog wel eens wat licht tussen.
Schuilen achter en buigen onder het Woord is de roeping van een predikant.

Een predikant is niet feilloos. Ik weet wel, zover ken ik ds. Verschuure wel, dat hij dit hartelijk zal onderschrijven. Maar er is wat anders. Over het algemeen wil men het persoonlijke niet horen. Men zegt al snel: Hij preekt zichzelf, maar laten we hier ook onderscheid maken en niet alles over een kam scheren. Een predikant moet het Woord verkondigen, maar de praktijk: Niet alleen hoe het moet, maar ook hoe de Heere in de praktijk werkt. Altijd door het onmogelijke heen.
Het hoeft echt geen struikelblok te zijn. Paulus vertelde ook enkele malen zijn bekering wat een man tot de uitspraak bracht: Gij beweegt mij bijna een christen te worden. Let op! zoals ds. Verschure zijn komst naar Capelle a/d IJssel verwoorde gebeurde dat vroeger algemeen bij afscheid en intrede. Neem me alstublieft niet kwalijk, maar dat je tegenwoordig niet meer zoveel hoort van de Goddelijke roeping vind ik een gemis. Zo wordt ook de gemeente niet meer bekend met de wonderlijke wegen des Heeren, en gaat men zich daar zelfs aan stoten. De ouderen onder ons (uit de GG en verwante kerken) zullen dit kunnen beamen.

Eens. Ik denk dat het niet voor niets is dat er veel over beroepingswerk gedacht, gesproken en geschreven wordt. Het is een wat schimmig wereldje. Ik vond het verfrissend een totaal onopgepoetst en compleet verhaal te horen, incl. alle denk- en gevoelsprocessen van niet alleen een dominee maar vooral van een mensenkind. Volgens mij heeft de gemeente Capelle er ook recht op het te weten. Zij hebben hem ontboden. Verder is dit vooral iets voor een intrededienst. Ik hoop en verwacht dat het hier nu wel bij zal blijven. Als je ingeleefd hebt dat het niet goed was is het denk ik niet iets om nog vaak te herhalen.

[-DIA-]

Ik merk meer op, als je van je hart geen moordkuil maakt, open er eerlijk de waarheid zegt, dat kunnen veel mensen (ook hier, ervaring) niet meer verdragen. Dan geloof ik toch dat er ergens wat tussen zit wat er niet hoort.
Maar dat zegt mijn boerenverstand. Dat zal de geleerdheid wel niet onderschrijven en nog minder bevinden.

Als predikant ben je niet geroepen om jouw waarheid te zeggen maar om de Waarheid te verkondigen.. Als ik mij niet vergis zit daar nog wel eens wat licht tussen.
Schuilen achter en buigen onder het Woord is de roeping van een predikant.

Een predikant is niet feilloos. Ik weet wel, zover ken ik ds. Verschuure wel, dat hij dit hartelijk zal onderschrijven. Maar er is wat anders. Over het algemeen wil men het persoonlijke niet horen. Men zegt al snel: Hij preekt zichzelf, maar laten we hier ook onderscheid maken en niet alles over een kam scheren. Een predikant moet het Woord verkondigen, maar de praktijk: Niet alleen hoe het moet, maar ook hoe de Heere in de praktijk werkt. Altijd door het onmogelijke heen.
Het hoeft echt geen struikelblok te zijn. Paulus vertelde ook enkele malen zijn bekering wat een man tot de uitspraak bracht: Gij beweegt mij bijna een christen te worden. Let op! zoals ds. Verschure zijn komst naar Capelle a/d IJssel verwoorde gebeurde dat vroeger algemeen bij afscheid en intrede. Neem me alstublieft niet kwalijk, maar dat je tegenwoordig niet meer zoveel hoort van de Goddelijke roeping vind ik een gemis. Zo wordt ook de gemeente niet meer bekend met de wonderlijke wegen des Heeren, en gaat men zich daar zelfs aan stoten. De ouderen onder ons (uit de GG en verwante kerken) zullen dit kunnen beamen.

Eens. Ik denk dat het niet voor niets is dat er veel over beroepingswerk gedacht, gesproken en geschreven wordt. Het is een wat schimmig wereldje. Ik vond het verfrissend een totaal onopgepoetst en compleet verhaal te horen, incl. alle denk- en gevoelsprocessen van niet alleen een dominee maar vooral van een mensenkind. Volgens mij heeft de gemeente Capelle er ook recht op het te weten. Zij hebben hem ontboden. Verder is dit vooral iets voor een intrededienst. Ik hoop en verwacht dat het hier nu wel bij zal blijven. Als je ingeleefd hebt dat het niet goed was is het denk ik niet iets om nog vaak te herhalen.

Dat laatste geloof ik ook niet. Het was hier de tijd en de plaats: de intrede. Ik bedoel hij zal het niet altijd weer herhalen. Dat hoeft ook niet. Wie het Jubileumboek van Rijssen kent zal ook kunnen zien welke wegen God gebruikte om het hart van onze predikant over te buigen om het beroep van het kleine Stolwijk naar onze grote gemeente aan te moeten nemen. Meestal gaat zoiets niet zonder strijd en beproeving.

[Marion]

Persoonlijk vond ik het waardevol dat ds. Verschuure zo openhartig vertelde hoe de weg van de Heere hierin met hem is geweest.
Dat is best goed. Sommige predikanten doen dat ook wel de eerste zondag na de intrede als ze echt de eigen gemeente voor zich hebben.

Gezien de toch wel wat nare reacties op dit forum na het aannemen van het beroep door Ds. V. vind ik het dubbel beschamend om vervolgens te horen hoe de Heere hierin gewerkt heeft. Hoe zou God van de hemel denken over dat gedoe van sommige forummers die het veel beter menen te weten dan Hij. Want wees eerlijk, hier is geen speld tussen te krijgen. God heeft gezonden.
Als je dan bij voorbaat al not amused bent, of zelfs al opstapt uit de gemeente voor de ds. er nog maar is, dan ben je wel echt tegen God aan het strijden.

Daarom was ik blij met zijn verslag. En ik wens hem veel zegen toe op zijn bediening.

[-DIA-]

Persoonlijk vond ik het waardevol dat ds. Verschuure zo openhartig vertelde hoe de weg van de Heere hierin met hem is geweest.
Dat is best goed. Sommige predikanten doen dat ook wel de eerste zondag na de intrede als ze echt de eigen gemeente voor zich hebben.

Gezien de toch wel wat nare reacties op dit forum na het aannemen van het beroep door Ds. V. vind ik het dubbel beschamend om vervolgens te horen hoe de Heere hierin gewerkt heeft. Hoe zou God van de hemel denken over dat gedoe van sommige forummers die het veel beter menen te weten dan Hij. Want wees eerlijk, hier is geen spelt tussen te krijgen. God heeft gezonden.
Als je dan bij voorbaat al not amused bent, of zelfs al opstapt uit de gemeente voor de ds. er nog maar is, dan ben je wel echt tegen God aan het strijden.

Daarom was ik blij met zijn verslag. En ik wens hem veel zegen toe op zijn bediening.

Ik hoop dat er nog opmerking is. Want het is waar: Eén volk moet op den duur zwijgen; over één zaak waar het verstand stil staat. Daar kunnen we niets mee.

[JCRyle]

Het zal blijken uit de vruchten of Ds. Verschuure in Capelle-Middelwatering moet zijn. En dan zijn de vruchten heel eenvoudig: Of er zondaren tot Christus komen!