Gereformeerde Gemeenten

[Bourdon16]

Toch wel weer relaxt, zo’n hervormde gemeente.

Is er een voorlezer, dan leest de predikant niet alles zelf voor, anders wel.
Sommige predikanten laten zingen na de wet, anderen weer niet.
Sommige predikanten bidden voor de schriftlezing, anderen niet.

En het is allemaal prima. Geen man die zich er druk over maakt. Behalve het overslaan van het zingen na de wet natuurlijk. Minder zingen is nooit goed

Wij hadden een aantal jaren geleden een gastpredikant die de geloofsbelijdenis na de preek deed. Hij had er een voor hem principiële reden voor die mij ontschoten is..

[Delftenaar]

Sommigen doen dat zelfs bij alle verzen en dat is voor sommige forummers ont-zet-tend ergerlijk. Dan weet je dat alvast.

Zo bijtend bedoelde ik het niet.

[-DIA-]

Luister dan ook eens een OGGiN-dienst. Dan doet de dominee pas z'n mond open nadat de eerste psalm gezongen, de Wet/geloofsbelijdenis gelezen en het Bijbelhoofdstuk gelezen is.

Ook ooit bijgewoond ja. Ik dacht toen dat ik een stuk gemist had, maar opeens kwam alles achter elkaar toch nog goed.
Overigens bedoel ik dit allemaal niet vervelend of neerbuigend. Het wekt alleen verbazing.

Dat vind ik nogal wat vreemd. Dat gebeurt hier in de OGGiN (Oranjekerk) ook. Dan vraag je je af: Hoort de Schriftlezing, of de Decaloog/geloofsbelijdenis niet bij de kerkdienst? Ik meen dat juist de Schriftlezing een wezenlijk onderdeel vormt van onze kerkdiensten. Want ik hoorde altijd dat tussen votum en groet en de zegen de officiële kerkdienst ligt. Dan valt het in- en uitleidend orgelspel erbuiten.

[GerefGemeente-lid]

Het is allemaal een kwestie van definitie.

Wat ik wel ergerlijk vind is dat er enkele dominees zijn die eerst het schriftgedeelte zo uitgebreid mogelijk noemen, bijvoorbeeld: 'De schriftlezing voor dit middaguur kunt u vinden in Gods heilig en dierbaar Woord, het Nieuwe Testament, de eerste zendbrief van den apostel Paulus aan de gemeente van Korinthe, en daarvan het derde hoofdstuk, de eerste 20 verzen', en dan vervolgens zeggen: 'Doch vooraf lezen we de geloofsbelijdenis.'
Ik vraag me dan af, waarom zeggen ze dan niet: 'Doch vooraf doen we belijdenis van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, met de woorden uit de apostolische geloofsbelijdenis, en een ieder spreke in zijn of in haar hart aldus: (...)'

Het lijkt anders net alsof die geloofsbelijdenis er maar een beetje los bij hangt.

[Mistig]

Het is allemaal een kwestie van definitie.

Wat ik wel ergerlijk vind is dat er enkele dominees zijn die eerst het schrifgedeelte noemen, bijvoorbeeld: 'De schriftlezing voor dit middaguur kunt u vinden in Gods heilig en dierbaar Woord, het Nieuwe Testament, de eerste zendbrief van den apostel Paulus aan de gemeente van Rome, en daarvan het derde hoofdstuk, de eerste 20 verzen', en dan vervolgens zeggen: 'Doch vooraf lezen we de geloofsbelijdenis.'
Ik vraag me dan af, waarom zeggen ze dan niet: 'Doch vooraf doen we belijdenis van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, met de woorden uit de apostolische geloofsbelijdenis, en een ieder spreke in zijn of in haar hart aldus: (...)'

Het lijkt anders net alsof die geloofsbelijdenis er maar een beetje los bij hangt.

Er is toch maar één zendbrief bekend aan de gemeente van Rome?
Overigens is Romeinen 3:1-20 ook al een geloofsbelijdenis.

[GerefGemeente-lid]

Excuses.

Maar het ging om het voorbeeld.

[Mistig]

Excuses.

Maar het ging om het voorbeeld.

Ik snap ‘m
Overigens is die taal sowieso vreselijk onnodig. Zeg het gewoon in normaal hedendaags Nederlands. En nee, ik erger me daar heus niet iedere zondag aan.

[vriend-en-metgezel]

Het is allemaal een kwestie van definitie.

Wat ik wel ergerlijk vind is dat er enkele dominees zijn die eerst het schriftgedeelte zo uitgebreid mogelijk noemen, bijvoorbeeld: 'De schriftlezing voor dit middaguur kunt u vinden in Gods heilig en dierbaar Woord, het Nieuwe Testament, de eerste zendbrief van den apostel Paulus aan de gemeente van Korinthe, en daarvan het derde hoofdstuk, de eerste 20 verzen', en dan vervolgens zeggen: 'Doch vooraf lezen we de geloofsbelijdenis.'
Ik vraag me dan af, waarom zeggen ze dan niet: 'Doch vooraf doen we belijdenis van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, met de woorden uit de apostolische geloofsbelijdenis, en een ieder spreke in zijn of in haar hart aldus: (...)'

Het lijkt anders net alsof die geloofsbelijdenis er maar een beetje los bij hangt.

Dat is me nooit zo opgevallen. Geldt natuurlijk ook niet voor elke dominee of misschien ben ik al afgehaakt bij zo’n lange woordenstroom terwijl ik na een blik op het bord het schriftgedeelte aan het opzoeken ben.

Heb me weleens afgevraagd waarom altijd de omgekeerde volgorde gebruikt wordt. Waarom niet gewoon: “we gaan eerst luisteren naar de geloofsbelijdenis, daarna zingen we psalm 25 vers 2 en vervolgens wordt Johannes 3 aan u voorgelezen”?

De formulering “wij herzeggen u blablabla” mag van mij ook weggelaten worden. Ik heb geen last van gehoorgestoordheid en we hebben een goede geluidsinstallatie + een duidelijk bord.

[Henk J]

Nu we regelmatig thuis luisteren vind ik het wel fijn als de Schriftlezing twee keer genoemd wordt, de liturgie staat bij ons niet op het scherm en je hebt ook geen bord dan.

[vriend-en-metgezel]

Nu we regelmatig thuis luisteren vind ik het wel fijn als de Schriftlezing twee keer genoemd wordt, de liturgie staat bij ons niet op het scherm en je hebt ook geen bord dan.

Zonder beeld is idd een ander verhaal.

[Erskinees]

Het is allemaal een kwestie van definitie.

Wat ik wel ergerlijk vind is dat er enkele dominees zijn die eerst het schriftgedeelte zo uitgebreid mogelijk noemen, bijvoorbeeld: 'De schriftlezing voor dit middaguur kunt u vinden in Gods heilig en dierbaar Woord, het Nieuwe Testament, de eerste zendbrief van den apostel Paulus aan de gemeente van Korinthe, en daarvan het derde hoofdstuk, de eerste 20 verzen', en dan vervolgens zeggen: 'Doch vooraf lezen we de geloofsbelijdenis.'
Ik vraag me dan af, waarom zeggen ze dan niet: 'Doch vooraf doen we belijdenis van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, met de woorden uit de apostolische geloofsbelijdenis, en een ieder spreke in zijn of in haar hart aldus: (...)'

Het lijkt anders net alsof die geloofsbelijdenis er maar een beetje los bij hangt.

Dat is me nooit zo opgevallen. Geldt natuurlijk ook niet voor elke dominee of misschien ben ik al afgehaakt bij zo’n lange woordenstroom terwijl ik na een blik op het bord het schriftgedeelte aan het opzoeken ben.

Heb me weleens afgevraagd waarom altijd de omgekeerde volgorde gebruikt wordt. Waarom niet gewoon: “we gaan eerst luisteren naar de geloofsbelijdenis, daarna zingen we psalm 25 vers 2 en vervolgens wordt Johannes 3 aan u voorgelezen”?

De formulering “wij herzeggen u blablabla” mag van mij ook weggelaten worden. Ik heb geen last van gehoorgestoordheid en we hebben een goede geluidsinstallatie + een duidelijk bord.

Eens.
Nu heeft uniformiteit ook zijn mooie kanten. Een dienst in een andere GG, waar dan ook, voelt voor mij als heerlijk en gestructureerd.

Ik merk bij mijn vrouw en de kinderen dat die juist niet gediend zijn van allerlei clichés en structuren. Ik geloof ook niet dat het de toekomst heeft. Van mij mogen ze zulke oude taalgebruiken onmiddellijk aanpassen. Inhoudelijk en qua leer is modernisering gevaarlijk. Maar bij taalkundige gebruiken of verlengen van Bijbelboeknamen mogen zeker aangepast worden.

[Ambtenaar]

Nu heeft uniformiteit ook zijn mooie kanten. Een dienst in een andere GG, waar dan ook, voelt voor mij als heerlijk en gestructureerd.

De liturgie in alle kerken komt grotendeels overeen. Dus herkenning kun je in deze zin overal vinden.

[vriend-en-metgezel]

Eens.
Nu heeft uniformiteit ook zijn mooie kanten. Een dienst in een andere GG, waar dan ook, voelt voor mij als heerlijk en gestructureerd.

Het heeft wat weg van de McDonald's: waar je ook komt, het is overal vergelijkbare hap. Al gebruikt de GerGem vaker overjarig koren en soms wat meer augurken dan de Mac

[alepha]

Het is allemaal een kwestie van definitie.

Wat ik wel ergerlijk vind is dat er enkele dominees zijn die eerst het schriftgedeelte zo uitgebreid mogelijk noemen, bijvoorbeeld: 'De schriftlezing voor dit middaguur kunt u vinden in Gods heilig en dierbaar Woord, het Nieuwe Testament, de eerste zendbrief van den apostel Paulus aan de gemeente van Korinthe, en daarvan het derde hoofdstuk, de eerste 20 verzen', en dan vervolgens zeggen: 'Doch vooraf lezen we de geloofsbelijdenis.'
Ik vraag me dan af, waarom zeggen ze dan niet: 'Doch vooraf doen we belijdenis van ons algemeen ongetwijfeld christelijk geloof, met de woorden uit de apostolische geloofsbelijdenis, en een ieder spreke in zijn of in haar hart aldus: (...)'

Het lijkt anders net alsof die geloofsbelijdenis er maar een beetje los bij hangt.

Het 'lezen van de geloofsbelijdenis' herken ik ja. Heeft misschien ook wel te maken dat er vanuit gegaan wordt dat velen in de gemeenten onbekeerd zijn, dus hun geloof niet kunnen belijden. Maar ik ben het met je eens..

In mijn huidige gemeente vindt de geloofsbelijdenis aan het einde van de dienst plaats. Na de belijdenis nog zingen en dan de zegen. Dat vind ik ook wel heel mooi om zo de dienst af te sluiten en de week weer in te gaan!

[DDD]

Dat is mij nog nooit opgevallen. Dat is dan toch wel een minderheid. De meesten hebben het toch wel over het doen van belijdenis.