Gereformeerde Gemeenten

[Rh1990]

Dan moet de ogenzalf wel toegepast worden anders zien ze geen gedaante noch heerlijkheid in Hem.

Het ging over kleinen in de genade en van verre staande.
Maar als iemand echt niets ziet in Jezus zou ik nooit durven zeggen dat iemand genade kent!

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

[Rh1990]

Dan moet de ogenzalf wel toegepast worden anders zien ze geen gedaante noch heerlijkheid in Hem.

Is God een belovend God dat Hij liegen zou?

Het ging hier om de kleintjes in de genade, zo heeft @Jantje hen aangeduid. De kleintjes in de genade dat zijn zij die genade hebben ontvangen, maar het zelf zo vaak als niets achten. Bevangen door twijfel, angst, vrees, enz. En toch niet geheel zonder hoop.

"...Ga dan met uw verslagen en bloedend hart tot Hem, want Hij alleen weet het te troosten, te helen en te verbinden. Hij is de altijd geopende Deur. Het leven, dat gij geroepen zijt te leven, is een leven van geloof, niet een leven van gevoel. Wandel alleenlijk door geloof, niet door aanschouwen.

Ziehier dus de grote verborgenheid van het geloofsleven: dagelijks Jezus aan te kleven, aanstonds alleen eenvoudig met elke druk tot Hem te gaan, die op Hem te werpen, elke last tot Hem te dragen: elke zwakheid, elke verdorvenheid, elk kruis. Stel u Christus tot voorbeeld ter navolging, als uw Fontein ter afwassing van uw onreinheid. Als uw volheid ter vervulling van uw behoeften. Tot Hem te gaan te allen tijde met alles. Dit dagelijks te doen, dat heet geloofsleven."

Bovenstaand is een deel uit een iets langere meditatie van Octavius Winslow. Zie hier het hele stuk:
https://www.gergemterneuzen.nl/componen ... Itemid=999

Eens en daarbij zal de Heilige Geest leiden.
Al moet je het evenwicht blijven zien. Er staat ook in Jesaja 65
1 Ik ben gevonden van hen, die naar Mij niet vraagden; Ik ben gevonden van degenen, die Mij niet zochten; tot het volk, dat naar Mijn Naam niet genoemd was, heb Ik gezegd: Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik.
En dat bedoel ik met dat je ogen er voor geopend worden. Als de ogen hiervoor geopend worden door de Heilige Geest dan spring je op van vreugd als je Hem mag zien.

Dit gaat in eerste instantie over de heidenen die niet tot het volk van God behoorden en waaraan God zich nu openbaart 'zie hier ben Ik, zie hier ben Ik'.

En wij zijn geen heiden?

[Ukkie]

En wij zijn geen heiden?

Dat heb ik niet gezegd maar jij postte dit als voorbeeld dat de Heere het moest toepassen en daar gaat dit niet over in eerste instantie.

[eilander]

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

Prachtige vraag! Hij ging niet uit zichzelf weg, dat was ontdekkende genade, en het werk van de Heilige Geest.
Wat ontzettend gelukkig dat Evangelist niet tegen hem zei: "Och, van verre staande man, je durft jezelf niets toe te eigenen en kan alleen maar van verre staan. Al heb je nog geen poortje gezien, je hebt toch wel enig licht mogen zien, al is het ook van ver. Nu man, God zal niet laten varen het werk Zijner handen."
Evangelist spoorde hem aan om bij die poort te komen, en geen rust te hebben. Hij bestrafte hem ook toen hij een dwaalspoor bewandelde. Dus niks 'van verre staande'. Hij was een buitenstaander! Buiten die poort alleen de dood!

[Ukkie]

Dan moet de ogenzalf wel toegepast worden anders zien ze geen gedaante noch heerlijkheid in Hem.

Het ging over kleinen in de genade en van verre staande.
Maar als iemand echt niets ziet in Jezus zou ik nooit durven zeggen dat iemand genade kent!

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

Dat is een weliswaar goed boek maar niet de bijbel

[Rh1990]

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

Prachtige vraag! Hij ging niet uit zichzelf weg, dat was ontdekkende genade, en het werk van de Heilige Geest.
Wat ontzettend gelukkig dat Evangelist niet tegen hem zei: "Och, van verre staande man, je durft jezelf niets toe te eigenen en kan alleen maar van verre staan. Al heb je nog geen poortje gezien, je hebt toch wel enig licht mogen zien, al is het ook van ver. Nu man, God zal niet laten varen het werk Zijner handen."
Evangelist spoorde hem aan om bij die poort te komen, en geen rust te hebben. Hij bestrafte hem ook toen hij een dwaalspoor bewandelde. Dus niks 'van verre staande'. Hij was een buitenstaander! Buiten die poort alleen de dood!

Helder! Maar t is dood of leven, dus valt de ontdekkende genade onder leven of dood? Ik geloof van harte dat dat het begin is van het ware leven uit God, maar had je hem gevraagd, ken je Christus dan had hij gezegd, wel nee, ik ken Hem niet, ik ga en lig verloren, er is weldegelijk een weg naar Christus en dat is denk wat je tegenwoordig niet meer mag zeggen.

[Rh1990]

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?[/quote]
Dat is een weliswaar goed boek maar niet de bijbel[/quote]

Maar wel gegrond op Gods Woord.

[Ukkie]

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

Prachtige vraag! Hij ging niet uit zichzelf weg, dat was ontdekkende genade, en het werk van de Heilige Geest.
Wat ontzettend gelukkig dat Evangelist niet tegen hem zei: "Och, van verre staande man, je durft jezelf niets toe te eigenen en kan alleen maar van verre staan. Al heb je nog geen poortje gezien, je hebt toch wel enig licht mogen zien, al is het ook van ver. Nu man, God zal niet laten varen het werk Zijner handen."
Evangelist spoorde hem aan om bij die poort te komen, en geen rust te hebben. Hij bestrafte hem ook toen hij een dwaalspoor bewandelde. Dus niks 'van verre staande'. Hij was een buitenstaander! Buiten die poort alleen de dood!

Helder! Maar t is dood of leven, dus valt de ontdekkende genade onder leven of dood? Ik geloof van harte dat dat het begin is van het ware leven uit God, maar had je hem gevraagd, ken je Christus dan had hij gezegd, wel nee, ik ken Hem niet, ik ga en lig verloren, er is weldegelijk een weg naar Christus en dat is denk wat je tegenwoordig niet meer mag zeggen.

Die weg hoeven wij ons niet mee bezig te houden, dat is Gods verborgenheid. Wat hebben we eraan te weten waar we zijn op weg naar...... Hijzelf is De Weg.
Buiten Jezus is geen leven!

[Roos2018]

...

https://www.gergemrijssen.nl/de-5-zalen-van-bethesda

Dank je @Dia voor de link.
We hopen er binnenkort naar te kunnen luisteren.

[-DIA-]

Dan moet de ogenzalf wel toegepast worden anders zien ze geen gedaante noch heerlijkheid in Hem.

Het ging over kleinen in de genade en van verre staande.
Maar als iemand echt niets ziet in Jezus zou ik nooit durven zeggen dat iemand genade kent!

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Gelooft u dat God met handhaving van Zijn recht verlost? Of gaat Hij even van Zijn troon van recht en gericht, en gaat Hij dan op de troon van Zijn genade zitten? De Kerk wil alleen op rechtsgronden zalig worden en anders niet, want dat zou betekenen dat er een Deugd van God geschonden werd of terzijde geschoven. Dit kan nooit en en zal ook nooit gebeuren. Daarom ook het aangrijpende, waar een mens wel levend gemaakt is, een ander leven kent, maar waar de schuld nog open staat, waar die aanvankelijk bedekt lag in de liefde. Ds. van Boven legt dat heel duidelijk uit als hij spreekt over een vrouw die kort voor haar sterven in het recht werd betrokken en daar vrijgesproken werd. Er werd vroeger (?) wel gesproken van een recht in de poort, als een mens vlak voor zijn sterven hierin betrokken werd. En laat ik het maar zeggen: Van nabij zijn we niet geheel zonder hoop voor mijn moeder. Ze wilde niets aannemen wat haar door mensen in handen werd getracht te stoppen. Een ding had ze nodig: Zeg Gij tot mijn ziel: Ik ben uw Heil. En dat is ook gebeurd, maar dat is weer bestreden. Voor haar sterven was ze zich bewust dat ze die bewuste vrijspraak miste, en zoals ik zei, geen mens, geen dominee kon haar wat in handen stoppen, want ze wist al te goed dat ze het niet met iets van een mens kon doen. Toen haar lichaam werd afgebroken en ze bijna niet meer spreken kon had ze een zeer onrustige nacht. Maar na die onrust volgde een opmerkelijke vrede. Ds. en ook een kind Gods die haar begeleide bij haar sterven hebben bij haar begrafenis het ook zo uitgedrukt: Niet geheel zonder hoop, en wat waar werd genomen dat ze vrede had, in de poort van de dood. Ds. heeft haar niet in de hemel gezet, dat bedoel ik niet, dat kan een mens niet, maar wel gewaagd van het gericht in de poort.

PS Dit is een verwijzing naar het boek Ruth, waar Boaz haar loste in de poort. Ook daar moet het recht geschieden, zo niet, dan kon de losser haar niet lossen.

[eilander]

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Christen uit de Christenreis ging dus uit zichzelf weg uit de stad Verderf?

Prachtige vraag! Hij ging niet uit zichzelf weg, dat was ontdekkende genade, en het werk van de Heilige Geest.
Wat ontzettend gelukkig dat Evangelist niet tegen hem zei: "Och, van verre staande man, je durft jezelf niets toe te eigenen en kan alleen maar van verre staan. Al heb je nog geen poortje gezien, je hebt toch wel enig licht mogen zien, al is het ook van ver. Nu man, God zal niet laten varen het werk Zijner handen."
Evangelist spoorde hem aan om bij die poort te komen, en geen rust te hebben. Hij bestrafte hem ook toen hij een dwaalspoor bewandelde. Dus niks 'van verre staande'. Hij was een buitenstaander! Buiten die poort alleen de dood!

Helder! Maar t is dood of leven, dus valt de ontdekkende genade onder leven of dood? Ik geloof van harte dat dat het begin is van het ware leven uit God, maar had je hem gevraagd, ken je Christus dan had hij gezegd, wel nee, ik ken Hem niet, ik ga en lig verloren, er is weldegelijk een weg naar Christus en dat is denk wat je tegenwoordig niet meer mag zeggen.

Ik geloof dat ook. Maar inderdaad, zo iemand kan het er zelf niet voor houden, hij mag het er niet voor houden ook. En wee de prediker die hem vertelt dat hij dit als Gods werk mag zien.

[eilander]

Iemand die nooit iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft geen genade. En iemand die wel iets in de Heere Jezus heeft gezien, heeft genoeg. En op dat moment is er ook zekerheid, hoezeer dat ook weer weg kan zijn, en hoe donker het daarna mag worden. Als je geen moment in je leven kent dat je zaligheid vast lag in Christus, zit het niet goed. En trouwens, als je het kunt doen met een moment uit het verleden, is het ook niet goed.

Als je nooit die zekerheid hebt gehad: 'in mij de dood, maar in Hem alleen het leven! Hij voor mij!' dan mag je jezelf niet op de been houden, en nog minder mag je dan door de prediker op de been gehouden worden met praatjes over 'van verre staande' die zich wel niets durft toe te eigenen, maar toch wel eens een ogenblikje iets heeft mogen zien van.... Dat is dan voor zo iemand levensgevaarlijke praat.

Gelooft u dat God met handhaving van Zijn recht verlost? (...)

Dat geloof ik van harte.

[-DIA-]

Ik geloof dat ook. Maar inderdaad, zo iemand kan het er zelf niet voor houden, hij mag het er niet voor houden ook. En wee de prediker die hem vertelt dat hij dit als Gods werk mag zien.

En dan te bedenken hoeveel mensen nu de bloemhoven worden ingejaagd, en spreken van zachte dingen, en niet van levendmaking weten en niet spreken van recht en genade, die eenzijdig alleen van een goede en genadige God spreken en verzwijgen waar de mens in werkelijkheid dood ligt. Die niet gewagen van de noodzaak van het wonder van de levendmaking of die van alles bij bij elkaar sprokkelen zodat er bij de rouwdienst (of dankdienst?) gezegd wordt (soms indirect) dat de overledene verlost is.

[eilander]

Ik geloof dat ook. Maar inderdaad, zo iemand kan het er zelf niet voor houden, hij mag het er niet voor houden ook. En wee de prediker die hem vertelt dat hij dit als Gods werk mag zien.

En dan te bedenken hoeveel mensen nu de bloemhoven worden ingejaagd, en spreken van zachte dingen, en niet van levendmaking weten en niet spreken van recht en genade, die eenzijdig alleen van een goede en genadige God spreken en verzwijgen waar de mens in werkelijkheid dood ligt. Die niet gewagen van de noodzaak van het wonder van de levendmaking of die van alles bij bij elkaar sprokkelen zodat er bij de rouwdienst (of dankdienst?) gezegd wordt (soms indirect) dat de overledene verlost is.

Juist, dat is heel gevaarlijk.
Overigens wat je vertelt over je moeder... Als ik het goed lees, zie ik toch dat er een moment in haar leven was dat de Heere sprak. Dat is wat ik bedoelde: ééns zal er toch zekerheid zijn. Als de Heere spreekt, valt al het andere echt even weg.
En ik heb ook gezegd: dat kan allemaal weer bedekt liggen, dat kan zeker. En dat er dan onderwijs nodig is, enzovoorts. Natuurlijk, maar dan is wel leven.
Ik kan hier uiteraard alleen iets zeggen over wat je schreef. Maar een aanklevend leven met uitzien, is mijns inziens Bijbelser dan een vanzelfsprekende zekerheid.

[Hollander]

Helder! Maar t is dood of leven, dus valt de ontdekkende genade onder leven of dood? Ik geloof van harte dat dat het begin is van het ware leven uit God, maar had je hem gevraagd, ken je Christus dan had hij gezegd, wel nee, ik ken Hem niet, ik ga en lig verloren, er is weldegelijk een weg naar Christus en dat is denk wat je tegenwoordig niet meer mag zeggen.

Vanaf het moment van wedergeboorte wordt iets (de mate bepaalt God) van Christus en Zijn werk in het hart geplant. Weet de mens direct van wedergeboren te zijn? Dat hoeft niet. Ziet de mens direct dat het Christus is? Vaak durft hij het er niet voor te houden. En toch is er enige kennis, enige zekerheid. Want buiten Jezus is géén leven. Wel is er een toeleidende weg tot Christus, maar een die door mensen niet in een schema gepast kan en mag worden.
De prediker of pastor mag nooit enige rustgrond geven op beginnend genadewerk. De roeping en verkiezing moeten in Christus Jezus worden vastgemaakt. Winslow zegt dan: "Ga meteen met heel uw onwaardigheid tot Christus, en Hij zal u genadig zijn. Mochten we het onderwijs van de Heilige Geest ontvangen, de Beste van de leraars. Hij zal de dingen uit Jezus nemen en ze ons verkondigen. Het dienen van God moet alles voor ons zijn, of niets."