Gereformeerde Gemeenten

[GGotK]

Er werd wel gezongen, dat ben ik in onze HHK dan weer niet gewend.

Interessant! Vanwaar komt het niet zingen tijdens een rouwdienst en begrafenis?

Er wordt alleen een psalm gezongen wanneer de overledene geen vreemdeling was van het genadeleven. En ook dan wordt door verschillende kerkenraden nog expliciet vermeld dat er gezongen wordt op verzoek van de familie. Maar misschien is dit wel meer een plaatselijk gebruik dan een algemeen gebruik in de GG. Analoog aan de discussie, die reeds uitgebreid gevoerd is in het verleden, of de kist met de overledene voor in de kerk geplaatst wordt of niet.

[Maanenschijn]

Er werd wel gezongen, dat ben ik in onze HHK dan weer niet gewend.

Interessant! Vanwaar komt het niet zingen tijdens een rouwdienst en begrafenis?

Weet ik niet. Het is meer van vroeger in afgescheiden gemeenten en ook streek gebonden denk ik. Ik herinner uit mijn jeugd dat bij kennelijk veranderde mensen men op de begraafplaats Ps 68 vers 2 zong. Overigens heeft dat indruk gemaakt, zo bij het open graf: 'maar 't vrome volk...daar zij hun wens verkrijgen. Heft Gode blijde psalmen aan...'.

Bij begrafenissen in de familie ben ik wel gewend te zingen en ook dat de kist voor in de kerk/zaal staat. Zo ook bij mijn vader. Ik kan de verschillenen alleen maar als gewoonte verklaren. In mijn omgeving is stemmig zwart en een hoed wel nog overwegend de gewoonte.

De 'hervormde' gewoonten en kerk heeft mijn vader nooit los gelaten, ondanks dat hij 1 maal per zondag met mijn moeder mee ging naar de GG.

[Roos2018]

Psalm 38: 7b (onberijmd) is daar anders heel duidelijk over. Lees ook de kanttekeningen daarbij.

Dat zou wel interessant zijn om in een ander topic te bespreken.
Ik denk dat het niet hoeft te betekenen dat de psalmdichter altijd in het zwart liep of dat een gelovige altijd in het zwart zou moeten lopen.
Schijnbaar was het dragen van zwarte kleding gebruikelijk voor een persoon die in rouw was.
Je moet er rekening mee houden dat de Psalmen poëzie is en er dus ook gebruik gemaakt wordt van beeldspraak.
Het kan dus ook zo zijn dat de dichter helemaal niet in het zwart liep maar dat hij het hier gebruikt als een beeld van verdriet.
Je komt het volgens mij buiten de Psalmen ook niet tegen.

Inderdaad @jantje, Psalm 38:7 is heel duidelijk, maar niet zoals jij het bedoelt.

כָּל־הַ֜יּ֗וֹם קֹדֵ֥ר הִלָּֽכְתִּי
kol-hayyom qodèr halachtie
de hele dag ging ik in het duister.
of:
de hele dag was ik somber gesteld.

Het is een misvatting dat deze tekst aangeeft dat David de hele dag in het zwart liep.

gemoedstoestand :
qadroét: duisternis
qodèr : somber

kleur :
שחר (shachór) : zwart
אפלה (afélah) : duisternis

Een teken van rouw is in Israel niet in het zwart gekleed gaan, maar het scheuren van de kleding.
Dat was is in OT het geval, maar heden ten dage nog steeds in gebruik.

Met de KT kan ik het niet eens zijn: het woord "zwart" wordt in de grondtekst toch echt niet genoemd.

[Roos2018]

Het ging mij er puur om dat de uitdrukking "in het zwart gaan" ook buiten de Psalmen voorkomt.
In Maleachi blijkt inderdaad dat in het zwart gaan alleen van generlei waarde is.

Nee, dat staat er niet, ook hier worden de stamletters קדר (qadar) gebruikt:

In de SV staat: dat wij in het zwart gaan
הָלַ֙כְנוּ֙ קְדֹ֣רַנִּ֔ית
halachnoe qdaraniet : en somber rondgaan

Ook hier wordt een gemoedstoestand aangeduid, en geen kleur.

[Bezorgd]

Er werd wel gezongen, dat ben ik in onze HHK dan weer niet gewend.

Interessant! Vanwaar komt het niet zingen tijdens een rouwdienst en begrafenis?

Weet ik niet. Het is meer van vroeger in afgescheiden gemeenten en ook streek gebonden denk ik. .

Dat denk ik ook.
Ik weet niet anders , ook vanuit overlevering, dat er in onze regio altijd al gezongen is tijdens begrafenissen.
Dat zingen alleen bij begenadigden kan ik niet zoveel mee.
Het lijkt dan een beetje op het zaligverklaren door een kerkenraad. Dat kan niet anders dan fouten opleveren.

[Tiberius]

Bij een rouwdienst is het heel verschillend; je ziet van alles. Dat is de GG zo, en ook de CGK. Mensen die nergens aan doen, tot zeer zwaar toe.
Dat is juist het mooie van een rouwdienst, omdat je daar het zaad van Gods Woord in alle breedte kan strooien.

De nabestaanden kerkten in beide gevallen in die desbetreffende gemeente, er waren geen buitenstaanders.
Maar je hebt toch te maken met de regels van de kerk?
Als je de rouwdienst in de kerk houdt tenminste.

Dat is per kerkelijke gemeente verschillend, ook binnen de GG.
Het kan zijn dat de kerkenraad daar regels voor opstelt, het kan ook zijn dat ze het vrij laten en alleen het gebouw verhuren.
Over het algemeen is men daar niet zo moeilijk in, omdat (sorry) het toch geen kerkdienst is. Bij een verkoping van de vrouwenvereniging in het kerkgebouw draagt men meestal ook geen hoedje.

Als je weet dat er niet-kerkelijken worden uitgenodigd en je vindt dat belangrijk, kun je het ook gewoon op de kaart zetten. Maar de begrafenissen waarbij iedereen netjes in gepaste rouwkleding komt, zijn helaas een zeldzaamheid aan het worden. Ook de eventuele toespraken worden steeds oppervlakkiger is mijn ervaring

Nee, ik vind dat middelmatig. Ik vind het belangrijker dat men onder het Woord komt.

[Tiberius]

Er werd wel gezongen, dat ben ik in onze HHK dan weer niet gewend.

Interessant! Vanwaar komt het niet zingen tijdens een rouwdienst en begrafenis?

Weet ik niet. Het is meer van vroeger in afgescheiden gemeenten en ook streek gebonden denk ik. .

Dat denk ik ook.
Ik weet niet anders , ook vanuit overlevering, dat er in onze regio altijd al gezongen is tijdens begrafenissen.
Dat zingen alleen bij begenadigden kan ik niet zoveel mee.
Het lijkt dan een beetje op het zaligverklaren door een kerkenraad. Dat kan niet anders dan fouten opleveren.

Fouten, en frustratie bij de nabestaanden.

[Bezorgd]

Ook dat. En pijn.

[Jantje]

Hier op Walcheren wordt er in elke gemeente gezongen tijdens de rouwdienst.

Op Zuid-Beveland is dat echter weer aanzienlijk minder.

[DDD]

Begrijp ik het goed dat de SV deze verzen niet letterlijk, maar brontaalgericht dynamisch equivalent heeft vertaald? Dat zou dan ook in een ander draadje wel een plaats mogen krijgen, want dat is voor mij best groot nieuws.

[merel]

Psalm 38: 7b (onberijmd) is daar anders heel duidelijk over. Lees ook de kanttekeningen daarbij.

Dat zou wel interessant zijn om in een ander topic te bespreken.
Ik denk dat het niet hoeft te betekenen dat de psalmdichter altijd in het zwart liep of dat een gelovige altijd in het zwart zou moeten lopen.
Schijnbaar was het dragen van zwarte kleding gebruikelijk voor een persoon die in rouw was.
Je moet er rekening mee houden dat de Psalmen poëzie is en er dus ook gebruik gemaakt wordt van beeldspraak.
Het kan dus ook zo zijn dat de dichter helemaal niet in het zwart liep maar dat hij het hier gebruikt als een beeld van verdriet.
Je komt het volgens mij buiten de Psalmen ook niet tegen.

Inderdaad @jantje, Psalm 38:7 is heel duidelijk, maar niet zoals jij het bedoelt.

כָּל־הַ֜יּ֗וֹם קֹדֵ֥ר הִלָּֽכְתִּי
kol-hayyom qodèr halachtie
de hele dag ging ik in het duister.
of:
de hele dag was ik somber gesteld.

Het is een misvatting dat deze tekst aangeeft dat David de hele dag in het zwart liep.

gemoedstoestand :
qadroét: duisternis
qodèr : somber

kleur :
שחר (shachór) : zwart
אפלה (afélah) : duisternis

Een teken van rouw is in Israel niet in het zwart gekleed gaan, maar het scheuren van de kleding.
Dat was is in OT het geval, maar heden ten dage nog steeds in gebruik.

Met de KT kan ik het niet eens zijn: het woord "zwart" wordt in de grondtekst toch echt niet genoemd.

Dank je Roos voor de toelichting! Ik heb er verschillende vertalingen bijgepakt, maar in alle vertalingen staat de uitdrukking 'zwart' in plaats van somber.

[Posthoorn]

Het ging mij er puur om dat de uitdrukking "in het zwart gaan" ook buiten de Psalmen voorkomt.
In Maleachi blijkt inderdaad dat in het zwart gaan alleen van generlei waarde is.

Nee, dat staat er niet, ook hier worden de stamletters קדר (qadar) gebruikt:

In de SV staat: dat wij in het zwart gaan
הָלַ֙כְנוּ֙ קְדֹ֣רַנִּ֔ית
halachnoe qdaraniet : en somber rondgaan

Ook hier wordt een gemoedstoestand aangeduid, en geen kleur.

Ik ben altijd blij met jouw minicolleges! Ik hoop dat je ze blijft geven!

[Jantje]

Inderdaad. Wat mij betreft start ze er een apart topic voor.

[Geytenbeekje]

Inderdaad. Wat mij betreft start ze er een apart topic voor.

Of je begint aan de StudieBijbel

[Mara]

Nee, ik vind dat middelmatig. Ik vind het belangrijker dat men onder het Woord komt.

Er wordt nu steeds over buitenkerkelijke meelevenden gesproken, maar ik heb het over de bekende regels van de gemeente waarin je een rouwdienst belegt.
Ik had zelf nog nooit meegemaakt dat de kist mee de kerk in werd genomen (in een GG) en zag dit nu echt voor het eerst.
De voorgaande predikant staat in een gemeente waarin dit ook zeker niet gebruikelijk is, weet ik, omdat ik daar meerdere rouwdiensten heb bijgewoond.
Het was voor corona en de kerk was al die keren goed bezet met meelevende gemeenteleden en andere bekenden.
Iedere vrouw had een hoed op. Omdat het bekend is.
Dus niet: wat vind ik er van, maar wat zijn de regels van die gemeente? En daar pas je je toch op aan?
Of zijn ze in de GG nu ook al zover, dat iedereen maar doet wat hem goed dunkt?

Hier op Walcheren wordt er in elke gemeente gezongen tijdens de rouwdienst.
Op Zuid-Beveland is dat echter weer aanzienlijk minder.

En w.b. de kist in de kerk? En een hoed op tijdens een rouwdienst?