Gereformeerde Gemeenten

[Posthoorn]

Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Hier zoals beloofd een citaat van Ralph Venning (markering van mij):

Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

[Geytenbeekje]

Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Hier zoals beloofd een citaat van Ralph Venning (markering van mij):

Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

Het is toch niet zo hopelijk dat zuigelingen altijd zuigelingen blijven

[Jantje]

@Valcke,

Dank voor je post. Veel informatie. Ik zal het nog eens rustig overlezen en inderdaad herkauwen.

Wat mij betreft wordt dit afgesplitst naar een nieuw draadje.

[samanthi]

Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Hier zoals beloofd een citaat van Ralph Venning (markering van mij):

Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

1 Korintiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus. 2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet. 3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

Wat zou Paulus hier bedoelen? Toch iets anders dan in 2 kor 5:21?

[Posthoorn]

1 Korintiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus. 2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet. 3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

Wat zou Paulus hier bedoelen? Toch iets anders dan in 2 kor 5:21?

Voor de goede orde: ik heb Venning geciteerd op verzoek van JGW, niet omdat ik het met Venning eens ben, maar juist omdat ik dat níét ben.

[samanthi]

1 Korintiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus. 2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet. 3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

Wat zou Paulus hier bedoelen? Toch iets anders dan in 2 kor 5:21?

Voor de goede orde: ik heb Venning geciteerd op verzoek van JGW, niet omdat ik het met Venning eens ben, maar juist omdat ik dat níét ben.

Oh ik vroeg het me al af.

[Thea]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

[Simon0612]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Ik heb even gezocht maar kan dat niet zo snel vinden hoor. Maar ik ben geen kei in zoeken

@Valke: Dank voor je uitgebreide antwoord!

[samanthi]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Ik heb even gezocht maar kan dat niet zo snel vinden hoor. Maar ik ben geen kei in zoeken

@Valke: Dank voor je uitgebreide antwoord!

Ik heb dit gevonden
. Is er onderscheid tussen de rechtvaardigmaking en de heiligma­king?
Ja. I. De rechtvaardigmaking geschiedt buiten de mens, de hei­ligmaking binnen ons. II. De rechtvaardigmaking neemt de schuld weg, de heiligmaking de smet der zonde. III. De rechtvaardigma­king geschiedt volmaakt, de heiligmaking hier in dit leven maar ten dele.

[Adagio]

De theologen in de Dordtse Synode van 1618-1619 hebben hierover ook wat nagelaten in hun handelingen:

Zoo wie gepraedestineerd is tot de heiligheid des levens en der liefde, deze is ook noodzakelijk gepraedestineerd tot het geloof, uit hetwelk deze heiligheid is vloeiende, en 'twelk door de liefde is werkende. Maar als Paulus, Rom. 8:28, zegt, dat wij gepraedestineerd zijn, opdat wij gelijkvormig zouden gemaakt worden den beelde Christi, zoo zegt hij, dat wij gepraedestineerd zijn tot heiligheid. Derhalve zegt hij ook, dat wij gepraedestineerd zijn tot het geloof. Hoewel nu Paulus dit zegt tot troost der bedrukten, hij vertroost ze nochtans met vertroostingen, die alle geloovigen aangaan. Onder welke velen zijn, met wie God zoetelijk handelt, en die Hij van de benauwdheden bevrijdt. Dat geven de volgende woorden te kennen: Die Hij gepraedestineerd heeft, die heeft Hij geroepen; die Hij geroepen heeft, die heeft Hij gerechtvaardigd, die Hij gerechtvaardigd heeft, die heeft Hij verheerlijkt. Gemerkt deze geketende orde der gaven Gods tot alle geloovigen behoort, zoo kan de gelijkvormigheid niet Christus niet tot de gelijkvormigheid des kruises beperkt worden, als van welke vele geloovigen bevrijd worden. Van zonderling gewicht is hetgeen de Apostel aldaar leert, dat wij gepraedestineerd zijn tot de roeping, en door de roeping tot de rechtvaardigmaking. Indien wij gepraedestineerd zijn tot de rechtvaardigmaking, zoo zijn wij dan ook tot het geloof, waardoor wij gerechtvaardigd worden, gepraedestineerd.

De Schriftuur leert, dat de verkiezing eenerlei en dezelfde zij, door dewelke God ons tot de genade en tot de heerlijkheid verkoren heeft, Ef. 1 :4. Hij heeft ons in Hem verkoren, eer des werelds grond gelegd was, opdat wij heilig zouden wezen. Hij heeft ons van te voren geschikt tot de aanneming der kinderen, naar het welbehagen zijns wils, tot lof zijner heerlijke genade. Zoo dan, zoo heeft Hij met ééne praedestinatie gepraedestineerd tot roeping, rechtvaardigmaking en verheerlijking.

Valse stelling: dat, zoo menigmaal als er een zware zonde des vleesches begaan wordt, zoo dikwijls ook de stand der rechtvaardigmaking en aanneming verloren wordt. Tegen deze stelling strijden, benevens andere, deze redenen. De mensch kan door eenige zonde de Goddelijke werkingen niet te niet doen. Nu, de rechtvaardigmaking en aanneming zijn Goddelijke werkingen, en vloeiende uit het welbehagen Gods. Wanneer dan gevraagd wordt, of door zonden des vleesches de rechtvaardigmakende genade kan afgesneden worden, zoo wordt niet alleen gevraagd of een mensch door de zonde eenige hoedanigheid verliezen kan, maar wij moeten dit verschil hooger gaan opvatten. Of, namelijk, de menschelijke zonde de Goddelijke werkingen kan verzetten, of het besluit Gods veranderen, waarmede God ons bij zich zelven heeft rechtvaardig verklaard, en tot het recht van het kindschap heeft aangenomen.

[Bezorgd]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Was dat niet uit het boekje van ds Kersten over Kort Begrip?

[Valcke]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Wat jij leerde staat niet in Hellenbroek. Deze kende slechts één rechtvaardigmaking, namelijk de rechtvaardigmaking door het geloof. Dit leerstuk heeft ook geen lange gereformeerde traditie, maar komt slechts bij enkele theologen voor, in Nederland met name ná 1760. (Ik heb overigens geen behoefte om hier een discussie over te voeren; maar toen de vraag aan mij gesteld werd, wilde ik die vraag niet laten liggen.)

[J.C. Philpot]

Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

In "Korte lessen over kort begrip" staat het volgende:

vr: Gaat de rechtvaardigmaking niet voor het geloof?
antw: Zij kan gezegd worden voor te gaan en na te volgen.
vr: Hoe zegt gij dat ze voorgaat?
antw: Voor zover die betekent zekere actie of werk Gods aan en van Zijn zijde alleen
vr: Hoe zegt gij dat de rechtvaardigmaking een vrucht is van het geloof en hetzelve in orde navolgt?
antw: Voor zoveel dezelve in ons gewrocht, ontvangen, ons toegepast wordt en in ons termineert

Als het gaat over wat hij bedoelt met de rechtvaardiging voor het geloof, noemt hij het volgende:

a) van eeuwigheid in de besluiten Gods
b) in de opstanding van Christus

Hij formuleert het volgens mij anders als Ds. Fraanje. Volgens Ds. Kersten is de uitverkorene gerechtvaardigd in de besluiten Gods van eeuwigheid en in de opstanding van Christus, maar word het in ons gewrocht, ontvangen, ons toegepast in de tijd. Ik vind het een formulering die aanleiding kan geven tot misverstanden, maar voor mijn gevoel gaat dit niet zo ver als de citaten van Ds. Fraanje.

De citaten van Ds. Fraanje lijken erop te wijzen dat hij leerde dat de uitverkorene van eeuwigheid daadwerkelijk is gerechtvaardigd, en dat de uitverkorene daarvan in de tijd slechts in kennis word gesteld. En dat is absoluut niet in overeenstemming met de Dordtse synode (zie het citaat van Simon uit de acta). Maar ik ga dan af op de hier geposte citaten van Ds. Fraanje, die redelijk kort zijn.

Ik citeer nogmaals de acta, omdat die zo ontzettend duidelijk zijn op dit punt:

De besluiten der verkiezing en der rechtvaardigmaking, zijn eenvormig en gelijkvormig.
Deze stelling is valsch.

Want op deze wijze worden de verkiezing en de rechtvaardigmaking, dewelke de Schriftuur zeer nauw onderscheidt, onvoorzichtelijk onder elkander vermengd.
Want
1. wij zijn verkoren van eeuwigheid, maar wij worden gerechtvaardigd in der tijd;
2. Door het geloof worden wij gerechtvaardigd, maar wij worden niet door het geloof verkoren.
3. Allen, die waarlijk gerechtvaardigd zijn, die zijn inderdaad verkoren, maar niet allen, die waarlijk verkoren zijn, zijn nu inderdaad gerechtvaardigd, maar zullen te zijner tijd gerechtvaardigd worden.

Ik denk dat we er goed aan doen om te blijven bij de leer en formulering van de synode van Dordrecht.

[Adagio]

Gisbertus Voetius in zijn "Vragen over de Catechismus":

Maar is het geloof de principale oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Is het de verdienende oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Wie is de verdienende oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Gaat het geloof de rechtvaardigmaking voor, of volgt het?
Worden wij gerechtvaardigd omdat wij geloven, of opdat wij geloven zouden?
Wie is degene, die gerechtvaardigd wordt?
Hoedanig is hij, als hij gerechtvaardigd wordt: zondig en goddeloos, of vroom?
Kan een christenmens nu gerechtvaardigd zijnde, zeggen: ik ben nog steeds tot alle boosheid geneigd?
Maar hoe kan dat bestaan dat iemand geneigd is tot alle boosheid en nochtans lust heeft tot de Wet des Heeren?
Zijn ze geneigd ten aanzien van de erfzonde die nog in haar overig is (maar niet als heersend) en hebben ze lust tot de Wet des Heeren ten aanzien van de geest die in haar is?
Wat onderscheid is er dan tussen de ongelovigen en gelovigen?

Maar als een kind Gods zegt dat hij geneigd is tot alle boosheid, bekent hij dan dat in hem zou zijn een actuele lust en genegenheid om alle zonden te volbrengen?
Maar hoe komt het, dat hij het niet doet?
Komt het door de genade Gods?
Welk is de rechtvaardigheid waarmee wij voor God gerechtvaardigd worden?
Is zij buiten of binnen ons? Is het onze eigen, of is het eens Anderen?
Waarom kan het onze eigen inklevende gerechtigheid niet zijn?
Maar wat gaat ons eens Anders gerechtigheid aan?

[Jongere]

Ds. Clements wordt rector van de Theologische School:
https://www.rd.nl/kerk-religie/luther-z ... -1.1670558