Gereformeerde Gemeenten

[postmillennial]

Samanthi schreef:Dat is geschreven voor de kleintjes en heel pastoraal, het komt mij hier voor, dat de zekerheid van het geloof wordt aangemoedigd en niet dat het als normaal wordt beschouwd. Er wordt aangemoedigd om verder te gaan en op God te vertrouwen. Er wordt niet gezegd dat ieder kind van God twijfelt, dat zoals meerdere noemde, Elia ook twijfelde, al is dat zeker een twijfel van een andere orde, als je daar zo over praat krijg je ach iedereen zondigd, nee het is erg als je ongelovig bent, het is erg als je aan God twijfelt, volgens mij worden dingen door elkaar gehaald.

Het kan heel koud worden in je hart, dan kun je idd twijfelen of het ooit wat geweest is, dat is twijfelen aan jezelf, maar de zekerheid ligt alleen in Christus en in Hem alleen.

Ik lees al wat langer mee. En ik heb de bijdragen gevolgd. Nu meng ik me toch maar even in de discussie. Wat ik mis in je bijdragen, Samanthi, is dat er een verschil is tussen massieve belijdenissen uitspreken en teksten aanhalen en ze beleven. Dat beleven gaat toch altijd door de diepte van verootmoediging heen? Daarom wordt er toch positief gesproken in Jesaja 66:2 over mensen die voor Gods Woord beven? En daarom wordt toch in Spreuken 28:14 de mens die geduriglijk vreest, welgelukzalig genoemd?

[samanthi]

Samanthi schreef:Dat is geschreven voor de kleintjes en heel pastoraal, het komt mij hier voor, dat de zekerheid van het geloof wordt aangemoedigd en niet dat het als normaal wordt beschouwd. Er wordt aangemoedigd om verder te gaan en op God te vertrouwen. Er wordt niet gezegd dat ieder kind van God twijfelt, dat zoals meerdere noemde, Elia ook twijfelde, al is dat zeker een twijfel van een andere orde, als je daar zo over praat krijg je ach iedereen zondigd, nee het is erg als je ongelovig bent, het is erg als je aan God twijfelt, volgens mij worden dingen door elkaar gehaald.

Het kan heel koud worden in je hart, dan kun je idd twijfelen of het ooit wat geweest is, dat is twijfelen aan jezelf, maar de zekerheid ligt alleen in Christus en in Hem alleen.

Ik lees al wat langer mee. En ik heb de bijdragen gevolgd. Nu meng ik me toch maar even in de discussie. Wat ik mis in je bijdragen, Samanthi, is dat er een verschil is tussen massieve belijdenissen uitspreken en teksten aanhalen en ze beleven. Dat beleven gaat toch altijd door de diepte van verootmoediging heen? Daarom wordt er toch positief gesproken in Jesaja 66:2 over mensen die voor Gods Woord beven? En daarom wordt toch in Spreuken 28:14 de mens die geduriglijk vreest, welgelukzalig genoemd?

Volgens mij begrijp je het niet, door de diepte gaan en beleven... kt jesaja 66 : 2 11 Dat is, die Mijn majesteit en hoogheid in zulke achting heeft, dat hij vreest en beeft voor Mijn geboden, dezelve met kinderlijke vreze en eerbied ontvangende en zich onderwerpende.
Kt spreuken 28:14 32 Dat is, die oprechtelijk bekeerd zijnde door waren eerbied, dien hij God toedraagt, Hem vreest te vertoornen, en voor ogen nemende de straffen die den kwaden bereid zijn, zich in ootmoed en kinderlijke vreze naar de geboden Gods aanstelt, om niet verloren te gaan.

Hiermee kun je de teksten misschien beter begrijpen, en lees vooral de brieven van Paulus, het gaat in deze discussie over in of buiten Christus zijn en over wat je kunt lezen in de Bijbel, niet over wat mensen twijfelen dat is zo, dat gebeurt, maar zij moeten teruggeworpen worden op de Bijbel, en niet met de beleving van anderen.

Het gaat niet over massieve teksten, het gaat erover dat de Heere te vertrouwen is en dat er in de Bijbel staat dat dat de enige Naam is om zalig te worden en alles wat mensen meemaken, moet aan de Bijbel getoetst worden en niet als norm verheven worden.

Als ik struikel of twijfel in het donker leeft is dat geen norm, je kunt wel anderen bemoedigen en aansporen zoals er geciteerd werd uit de DL.

Zie het Lam van God, Hij neemt de zonden weg.

[Jantje]

Er heeft laatst in een SB een recensie gestaan over de levensbeschrijving van een oud gereformeerd predikant. In deze levensbeschrijving wordt ook aangehaald dat deze predikant op het gezicht van zijn bekeerde moeder nog nooit een glimlach had gezien.

Juist. En dat is nou precies niet zoals het moet, mijns inziens. Want er mag best gemerkt worden dat de liefdedienst des Heeren nog nooit verdroten heeft, zeker ook voor de jeugd.

[Jantje]

Berichtgeving Curatorium Theologische School

De examens aan de Theologische School zullen nog voor de zomerperiode plaatsvinden. Beroepbaarstelling van stud. P.C. Vlot zal, onder voorbehoud van een goede afronding van zijn studie, plaatsvinden met ingang van woensdag 1 juli.

Het curatorium van de Theologische School hoopt eind augustus alsnog bijeen te komen voor de toelating van studenten aan de opleiding. Dit zal gebeuren op D.V. 24 tot en met 26 augustus a.s.

Aldus http://www.gergeminfo.nl.

Terwijl ik dit post, denk ik bij mezelf: "Zou die ledenvergadering er toch inzitten, op woensdag 1 juli?"

[Geytenbeekje]

Berichtgeving Curatorium Theologische School

De examens aan de Theologische School zullen nog voor de zomerperiode plaatsvinden. Beroepbaarstelling van stud. P.C. Vlot zal, onder voorbehoud van een goede afronding van zijn studie, plaatsvinden met ingang van woensdag 1 juli.

Het curatorium van de Theologische School hoopt eind augustus alsnog bijeen te komen voor de toelating van studenten aan de opleiding. Dit zal gebeuren op D.V. 24 tot en met 26 augustus a.s.

Aldus http://www.gergeminfo.nl.

Terwijl ik dit post, denk ik bij mezelf: "Zou die ledenvergadering er toch inzitten, op woensdag 1 juli?"

En welke gemeente zou als eerste wezen die hem zal beroepen ?

[Ad Anker]

Ik las vanmorgen juist bij Newton: het beste bewijs dat je een kind van God bent is dat je in alles de Heere Jezus wil volgen en meer en meer op Hem wil gaan lijken. Het beste bewijs is niet een bijzondere openbaring. Vaak zijn die openbaringen niet Bijbels te gronden en daarom geen bewijs.

Ik citeer graag letterlijk, mijn aanhaling is wel erg vrij, al klopt het wel.

Hier het citaat van John Newton, uit een preek over Matth. 11:28:

"Wie echt is ontwaakt, heeft voor zijn eigen geluk niets anders nodig dan de zekerheid dat hij deelt in de liefde van de Zaligmaker. Welnu, deze vreugde is er speciaal voor hen die Zijn juk op zich nemen, die dag aan dag van Hem leren, en Hem navolgen.
Dit verschaft het beste en onwrikbare vaste bewijs dat Hij het goede werk van de genade in ons hart is begonnen. Ik zeg: het beste, omdat het onwrikbaar vast is. Velen raken helemaal in de war als het gaat over de vraag of ze wel echt bekeerd zijn. Ze verkeren zo lang in onzekerheid, omdat ze de gewone, schriftuurlijke manier om er het bewijs voor te krijgen, over het hoofd zien. Ze verwachten dat ze het te weten zullen komen door de een of andere buitengewone gewaarwording die met kracht in hun ziel komt. Maar afgezien van het feit dat er veel voorbeelden van zijn dat dit verwachte bewijs niet echt was, en men zonder enige grond heeft betrouwd op een hersenschim of op louter fantasie (die velen schaadt, zo niet ten val brengt), zijn deze gewaarwordingen voor het merendeel slechts van korte duur - zelfs al ze komen van de genadige Geest van God.
Als de gelovige in een andere gemoedsgesteldheid komt, wordt hij vaak in verzoeking gebracht om alles wat er is geweest in twijfel te trekken. Ik denk dus dat het getuigenis van een verlicht geweten dat naar Gods Woord oordeelt en in ons voordeel beslist, en het besef dat we door de genade van Christus kracht ontvangen om Zijn juk op ons te nemen, in sommige opzichten een meer bevredigend bewijs is dat wij Hém toebehoren en Hij óns toebehoort, dan wanneer er een engel uit de hemel werd gezonden om ons te zeggen dat onze namen geschreven staan in het boek des levens."

Dit maakt dat bijzondere ervaringen en openbaringen mogelijk van Gods Geest zijn, al kunnen het net zo goed hersenschimmen of fantasie zijn, en zo gevaarlijk omdat de mens er zo snel tussenkomt. Het ontvangen van de kracht door de genade van Christus om Zijn juk op ons te nemen, is veel meer waard dan alle bijzondere openbaringen bij elkaar. In het licht van deze discussie wil ik dat wel gezegd hebben. Anderzijds is het roemen in Gods genadige ondersteuning in een zware en moeilijke periode een christenplicht en mogen we dat met vreugde aanhoren. Want dan klinkt daar altijd het Soli Deo Gloria in door.

[Posthoorn]

Ja, ik heb al eens meer zoiets van Newton gelezen. Eerlijk gezegd begrijp ik het niet zo. Ons verstand moet verlicht worden, zodat we het licht van de boodschap van het Evangelie zien en geloven. Dat is toch echt een 'openbaring': het licht gaat voor je op in de duisternis. Dus ik begrijp niet zo goed wat Newton hiermee bedoelt te zeggen.

[Ad Anker]

Ja, ik heb al eens meer zoiets van Newton gelezen. Eerlijk gezegd begrijp ik het niet zo. Ons verstand moet verlicht worden, zodat we het licht van de boodschap van het Evangelie zien en geloven. Dat is toch echt een 'openbaring': het licht gaat voor je op in de duisternis. Dus ik begrijp niet zo goed wat Newton hiermee bedoelt te zeggen.

Goeie aanvulling. Newton geeft daar in die preek zelf antwoord op. Het is dus eigenlijk altijd goed om een hele preek te lezen.

"De belofte van een bijzondere blijk van Zijn liefde wordt gedaan aan hen die wandelen in de weg van de gehoorzaamheid, en deze belofte is tot hen beperkt. (Joh. 14:21). Als het de Heere behaagt Zich bij tijden en ogenblikken aan de ziel te ontdekken, is dat niet het echte en rechtstreeks bewijs van dat men genade heeft; wel is het zeer begerenswaard. Wie ooit heeft gesmaakt hoe zoet het water des levens is, kan allen maar naar nieuwe teugen verlangen. Als Hij het licht van Zijn aanschijn over de ziel verheft, dan is er vanbinnen liefde, blijdschap en vreugde, hoe donker en angstaanjagend de dingen buiten ook zijn. Deze begerenswaardige nabijheid kunnen we echter alleen verwachten zolang we Zijn juk dragen en in Zijn voetspoor gaan. Als we verboden wegen inslaan, als we verachteren in het belijden van Zijn waarheid en deze belijdenis bezoedelen, bedroeven we de Heilige Geest, van Wie we voor het ontvangen van onze troost afhankelijk zijn. We moedigen de vijanden van onze ziel aan om ons aan te vallen en we lopen het gevaar van de ene zonde in de andere te vervallen. We hebben geen kracht om ons tegen de grootste noch de kleinste verzoeking te weer te stellen, totdat het de Heere behaagt terug te keren om ons bij te staan. In zo'n situatie kan er geen rust zijn. 'Die in oprechtheid wandelt, wandelt zeker' (Spr. 10:9) en vindt rust."

[Posthoorn]

Sorry, @Ad, maar hier ben ik het toch echt mee oneens. Ik houd me in dezen liever aan Calvijn, die de inwendige roeping wél ziet als een bewijs van onze verkiezing. Hij noemt deze inwendige roeping "een pand der zaligheid, dat niet kan bedriegen. Daarop slaat het woord van Johannes (1 Joh. 3:24): 'Hieraan kennen wij, dat wij zijn kinderen zijn, namelijk uit de Geest, die Hij ons gegeven heeft.'"
En die inwendige roeping is het Woord van God plus de verlichting door de Heilige Geest. Zie Inst. III, 24, 2.

[DDD]

Maar ik kan mij toch niet voorstellen dat Newton hetgeen hij schrijft niet zou zien als een inwendige roeping. En weet je zeker dat Calvijn hetzelfde bedoelt met de inwendige roeping als jij?

[Posthoorn]

Maar ik kan mij toch niet voorstellen dat Newton hetgeen hij schrijft niet zou zien als een inwendige roeping. En weet je zeker dat Calvijn hetzelfde bedoelt met de inwendige roeping als jij?

Ik weet niet wat Newton precies wél bedoelt, zoals ik al zei. Wat Calvijn betreft: het punt is dat hij dus niet een godzalige wandel ziet als een bewijs van ons aandeel aan Christus, maar de inwendige roeping.
Met die inwendige roeping bedoelt Calvijn de 'verlichting van het verstand', dat kun je in het door mij genoemde hoofdstuk lezen en elders bij Calvijn. Zie ook wat hij zegt over het beginnende geloof:

Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en liefelijke en ons goedgunstige gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden. Naarmate wij dan vorderingen maken, zoals wij voortdurend moeten doen, komen wij, als het ware naderend, tot een aanschouwing van meer dichtbij en die daardoor des te zekerder is, en die wordt ons bij de voortgang steeds meer vertrouwd. Zo zien wij, dat het hart, door de kennis Gods verlicht, in het begin bevangen is met veel onwetendheid, die langzamerhand verdwijnt. Toch wordt het niet, doordat het sommige dingen niet weet, of wat het ziet, enigszins onduidelijk ziet, verhinderd om een duidelijke kennis van Gods wil jegens hem te genieten, wat in het geloof de eerste en voornaamste rol speelt, Inst. III, II, 19

Misschien bedoelt Newton hetzelfde als Calvijn, maar dan maakt hij dat niet erg duidelijk. Temeer omdat hij aan 'openbaringen' niet veel gewicht toekent. Maar goed, hij heeft het wel weer over een 'verlicht geweten', dus misschien bedoelt hij daarmee het licht dat in de ziel opgaat als de zondaar tot geloof komt, maar dat haal ik er toch niet echt uit.

[DDD]

Toch geloof ik niet dat Calvijn zou ontkennen dat het ware geloof door het waarnemen van de vruchten verzekerd wordt. Ik denk dat het beide is, volgens mij is ook de belijdenis daar duidelijk over.

Newton heeft het immers ook alleen over het beste bewijs. Niet dat er geen andere bewijzen zijn.

[Vervolgde]

Meermalen overkomt het mij dat ik in verwarring raak bij geplaatste citaten van 'oudere schrijvers'. De citaten van J. Owen hierboven behoren daar ook toe. Onderstaand een citaat van dezelfde Owen zoals ik hem heb leren kennen en zoals ik hem ook kan begrijpen.

God werkt in onze bekering door de uitnemende grootheid zijner kracht, die Hij wrocht in Christus, toen Hij Hem uit de doden opwekte, in ons metterdaad gel00f en berouw. God geeft, God schenkt ze ons, zodat ze enkel zijn uitwerksels van zijne genade in ons. En zijn werken in ons brengt onfeilbaar voort het beoogde uitwerksel, omdat Hij werkt dadelijk geloof, niet slechts een macht om te geloven, die wij kunnen of te werk stellen en gebruiken, of
vruchteloos laten, zo wij willen.
Niet alleen, dat God in ons geeft en werkt het geloof en berouw, maar ook den weg waardoor Hij het doet, of de wijze
op welke Hij gezegd wordt die in ons voort te brengen, bewijst klaar, dat Hij het doet door een onfeilbaar uitwerkende
kracht, die 's mensen wil nimmer weder staat; want zijn weg is alle weerzin, tegenstand, wederstreving, en alles wat zijn beoogde einde in den weg ligt, weg te nemen; Deut. 30: 6 De Heere, uw God, zal uw hart besnijden, en het hart van uw zaad, om den Heere, uwen. God, lief te hebben met uw ganse hart en met uwe ganse ziel, Opdat gij leeft.
Een ontkenning van het werk, hier beoogd, wordt uitgedrukt Deut. 29: 4, De Heere heeft u niet gegeven een hart om te verstaan, noch ogen om te zien, noch oren om te horen, tot op dezen dag.
Wat een besneden hart is, verklaart Paulus Col. 2: 11 ’t Is de uittrekking van het lichaam der zonden des v1eeses, door Christus' besnijdenis, dat is, onze bekering tot God; 't is het geven van een hart om te bemerken, ogen om te zien, oren om te horen, dat is, geestelijk licht en gehoorzaamheid, door weg te nemen alle hinderpalen en beletsels.

Dit is het onmiddellijke werk van Gods Geest zelf. Niemand besneed immer zijn eigen hart. Geen mens kan zeggen,
dat hij het begon te doen door de kracht van zijn eigen wil, en dat God hem toen maar hielp door zijne genade. Gelijk de daad van uitwendige besnijdenis aan het lichaam van een kind, eens anders daad is, en niet des kinds, dat daarin enkel lijdend is en het uitwerksel maar in zijn lichaam heeft, zo is het in deze geestelijke besnijdenis. Zij is Gods daad, waarvan onze harten het onderwerp zijn. En onze natuurlijke blindheid, wederspannigheid, hardnekkigheid in de zonde, en de vooroordelen, die ons verstand en genegenheden bezetten, die ons verhinderen tot God te bekeren, worden door deze besnijdenis weggenomen. Want door dezelve wordt het lichaam der zonde van het vlees uitgetrokken. En hoe kan het hart het genadewerk wederstaan, wanneer hetgeen, waardoor het weder staan zou, metterdaad wordt weggenomen?

Ezech. 36: 26, Ik zal u geven een nieuw hart en een nieuwe geest in uw binnenste; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en u geven een hart van vlees. En Ik zal mijnen Geest in u geven, en u doen wandelen in mijn inzettingen, en gij zult mijn rechten bewaren en doen. Voeg hierbij Jer. 24: 7 En Ik zal hun een hart geven om Mij te kennen, dat Ik de Heere ben; en zij zullen mijn volk zijn, en Ik zal hun God zijn; dus zullen zij zich tot Mij bekeren met hun gehele hart. Ook Jes. 44: 3-4 Ik zal water gieten op de dorstig en, en stromen op het droge, Ik zal mijn Geest 0p uw zaad gieten, en mijn zegen op uw nak0meli gen; en zij zullen uitspruiten tussen in het gras, gelijk wilgen aan de
waterbeken. Deze zal zeggen: Ik ben des Heeren. Zo ook Jer. 31: 33 Ik zal mijne wet in hun binnenste geven, en die in hun hart schrijven.
Ik vraag aangaande deze overeenstemmende getuigenissen twee zaken. 1. Is het ons geoorloofd, is het onze plicht te bidden, dat God wilde doen en uitwerken hetgeen Hij heeft beloofd te doen, voor onszelf en voor anderen?
Voor onszelf, dat het werk van onze bekering wordt vernieuwd, voortgezet en voltrokken in de weg en door de middelen waardoor het is begonnen, en dat dus Hij, die het goede werk in ons begon, dat voltooit tot de dag van Jezus Christus, Filip. 1: 6. Want die bekeerd en wedergeboren zijn, en op goede onfeilbare gronden zijn overreed dat ze het zijn, mogen evenwel bidden om de zaken die God belooft te werken in hunne eerste bekering, omdat hetzelfde werk moet worden in hen bewaard en voortgezet door dezelfde middelen, dezelfde kracht, dezelfde genade, waardoor het begonnen is, om reden, dat dit werk, zover het enkel is het werk der bekering, wel onmiddellijk wordt voltrokken en voltooid in zijn wezen; maar als zijnde het begin van een werk van heiligmaking, gedurig moet worden vernieuwd en herdaan, om de in ons overgeblevene zonde en de onvolkomenheid van onze genade.
Voor anderen, dat het in hen wordt begonnen en voltooid. En begeren wij niet in zulke gebeden dat God waarlijk,
krachtig en metterdaad wilde wegnemen door de inwendige werking van zijnen Geest, alle verhindering, tegenstand en weerzin in ons gemoed en wil, en dat Hij ons metterdaad schenkt, mededeelt en in ons werkt een nieuw grondbeginsel van gehoorzaamheid, opdat wij God zekerlijk altoos liefhebben

[Posthoorn]

Toch geloof ik niet dat Calvijn zou ontkennen dat het ware geloof door het waarnemen van de vruchten verzekerd wordt. Ik denk dat het beide is, volgens mij is ook de belijdenis daar duidelijk over.

Newton heeft het immers ook alleen over het beste bewijs. Niet dat er geen andere bewijzen zijn.

Ja, en Calvijn heeft het over een zeker pand, je zou kunnen zeggen: het beste bewijs. En dat is niet (de lust tot) een godzalige wandel! Leestip: Inst. III, 24, waarin Calvijn het 'bewijs' van je verkiezing behandelt.

[Ad Anker]

"Sta op, hij roept u. O, mocht Hij de uitwendige roeping van Zijn Woord vergezeld doen gaan van de werkzame kracht van Zijn genade, zodat u op dit ogenblik Zijn stem zult gehoorzamen en tot Hem zult vluchten om te schuilen."

Dit is ook Newton, in dezelfde preek. Ik vind de kanttekeningen die je plaatst trouwens nuttig, Posthoorn. Newton legt de nadruk op het gelovig volgen van de Heere Jezus, meer dan op openbaringen. Telkens spreekt het Woord, zoals in Joh. 14 vers 21 over het navolgen van Christus als vrucht. Dat is wel belangrijk. En Newton wijst in deze preek juist daarop.