Valcke schreef:@Cyrillus:
- De grond in geboord? Het gaat erom dat een mens niet kan en niet mag steunen op werkzaamheden, maar op Christus alleen. Valse gronden moet wegvallen.
- Bij zijn naam roepen: daarvoor moet je ds Paauwe een beetje kennen, want hij verklaart dit dikwijls. Het gaat om de persoonlijk toepassing die onmisbaar is wanneer God Zich in Christus aan het hart bekend maakt; geen letterlijke naam, zeker niet. Maar wel dat de zaligheid persoonlijk wordt toegepast.
- Dit zijn geen kleine lettertjes, want ze doen niets af aan de algemene en welmenende nodiging van het Evangelie. Maar het is wel een kenmerk waaraan men zijn geestelijke staat beproeven kan.
Laat ik toch eerst beginnen met je opmerking dat valse gronden moeten wegvallen. Dat is zo gemakkelijk gezegd. Ook in onze bekering zijn wij zondige mensen. Wie durft te zeggen dat er niet stiekem een klein grondje was waarop gesteund werd. Komen wij er juist bij het meer volwassen worden in het geloof niet achter hoe gemakkelijk wij valse gronden zoeken. Zelfs na ontvangen genade? En zien wij altijd wat een valse grond is? Kunnen wij dat altijd onderscheiden? Het menselijk hart is zo arglistig.
Dan het stukje preek. Stel er zit iemand in de kerk die reeds langere tijd geraakt is door wat in de Bijbel staat. Hij leest daarom elke dag meerdere malen uit de Bijbel, hij bidt, hij smeekt om redding Nu hoort hij in de preek dat een mens te hoog van zichzelf denkt en dat al die goede dingen nog steeds niet per definitie betekenen dat hij door God daadwerkelijk geroepen wordt (dat zijn hart overgebogen is), wat kan dan het effect zo maar zijn? Wat is het effect bij iemand die al zoekend op weg naar Christus is? Immers, hij buigt het hart al over in liefde voor de Zaligmaker, Die hij zoekt door meer van Hem te willen weten, door Hem aan te roepen. Het effect kan zo maar zijn dat hij denkt dat dit alles wellicht niet echt is. En waarom? Omdat de dominee voor hem alvast heeft bepaald dat hij niet geroepen zou zijn. Dat hij nog afkerig is. De predikant benadrukt het zelfs dat iemand niet nalaten kan te denken dat zijn hart overgebogen is. Nou, dan is het vast niet echt bij de man uit ons voorbeeld. Nu is het wel zo dat de predikant dit stukje begint met "Als een mens niet weet, door de genade Gods, wat de overbuiging van het hart naar God is". Maar dat 'als' kan voor een zoekende twijfelaar meer dan genoeg zijn om te denken dat het allemaal ingebeeld is. Want wie durft te zeggen dat zijn hart al echt overgebogen is met alle vragen die er in zijn hart op dat moment leven? Op deze manier worden opkomende plantjes onnodig in de twijfel gebracht. Heel jammer. Uiteraard ken ik de rest van de preek niet, maar ik houd mijn hart vast als ik dit stukje al lees.