JolandaOudshoorn schreef:-DIA- schreef:jvdg schreef:Bert10 schreef:Als wij zeker worden van ons geloof, dan is er iets grondig mis. We dienen wel zeker te zijn van ons deelhebben aan Christus. En dat is net iets anders.
Ik heb me vandaag aangemeld op dit forum en heb zo e.e.a. over dit onderwerp gelezen. De toon is regelmatig behoorlijk belerend. Zo van: ik zal het de ander wel eens even zeggen. Er is over dit onderwerp behoorlijk verschil van mening zoals blijkt uit de reacties. Ik denk dat dit niet te vermijden is als bijna de hele breedte van de refozuil aan deze discussies meedoet. Bij sommige opmerkingen denk ik: is dit nog wel reformatorisch? Laten we met z'n allen de Institutie van Calvijn maar eens gaan lezen, denk ik dan. En vervolgens gaan ontdekken hoever we soms van het spoor van de reformatie afzitten.
Bert 10, je hebt het goed samengevat, maar Calvijn was ook maar richtinggevend.
Maar wel gegrond op Gods Woord en daardoor leidend.
En met jou ben ik van mening dat Calvijn de zuivere uitleg van Gods Woord meen te moeten onderschrijven.
Er is toch niet iets mis met de zekerheid van het geloof? Ik lees hier wat fragmenten, niet het hele topic... dus het kan zijn dat dat al is opgemerkt.
Volgens mij was het juist de reformatie die nadruk legde op de zekerheid van het geloof. In plaats van de leer van Rome die stelde dat je het nooit zeker kon weten en altijd maar weer die goede werken moest doen.
Een waar geloof is niet allen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat God ons in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil.
Heel persoonlijk dus. En bevindelijk. Anders rusten we op gevoel. Daarom is altijd het van belang om onszelf te beproeven of we in het geloof zijn. Een bevindelijke toets moeten we willen. En als het recht is willen we onderzocht worden. Want dan hebben we ons bedriegelijke en arglistige hart leren kennen.
Dit, zo las ik pas nog, is het grote verschil tussen alle nabijkomende werk, want dat schuwt een ontdekkende prediking. Als zij erbuiten worden gepreekt vragen ze zich niet af of hun geloof wel oprecht is, maar dan worden ze kwaad op de prediker, die hen wantrouwt. zo ze denken.