.

[memento]

Als ik dit zo lees, dan geloof ik dat beide genoemde personen een waar geloof hebben, en daar mee worstelen. Al moeten ze nog leren leven, en leren rusten, op de belofte. Zalig die niet gezien, en nochtans geloofd zullen hebben. Mooi, als je mensen die zo geestelijk worstelen mag tegenkomen in een gemeente.

Alleen is de manier van Schriftgebruik om het verhaal te verwoorden, en de manier van Schriftuitleg in die prediking, verkrachting van Gods heilige woord. Oh, hoe gevaarlijk is het Gods heilig woord naar eigen believen in te vullen, zoals hier gebeurt!

Sola Scriptura! Buigen voor het Woord wat God ons gegeven heeft, zonder er (tekst-kritisch of bevindelijk) aan te gaan sleutelen.

[Klavier]

De Heere moet overal maar licht over geven.
Dat wil de Heere vaak doen door de prediking van het woord.

Zeer zeker! Dus geen reden voor twijfel en wanhoop. Mocht dat er er wel zijn, dan ligt het niet aan Gods Woord, laat staan aan Hem die ons het Woord gegeven heeft in zijn soeverein besluit en voorzienigheid, nietwaar?

Het is een wonder voor een uitziend mens, als de Heere de uitgangen van het leven verklaart.

Die verklaring begint al in Genesis waar Gods Woord de zondeval als FEIT verklaart. Een uitziend mens kan niets met een verklaring van wat hij als ellendig mens nu precies voelt.
Luther was onder het Roomse juk ook zo'n uitziend mens. Zijn ellende was ook verklaard. En toch was hij onder Rome die de
wet als evangelie misbruikte zo dood als een stuk steen.
Typisch voorbeeld waar wettische berouw ten onrechte voor waar evangelisch berouw wordt aangezien.

De Heere weet de legering van de Zijnen en bewijst dat, door in de bediening van het Woord Zijn dienaars naar een gedeelte van Zijn Woord te wijzen, om daaruit de gemeente te onderwijzen.

Natuurlijk weet de Heere alles van de Zijnen! Maar wie zijn dat? Alleen zij die Hem, dat is Christus, door een waar geloof hebben toegeeigend en op Hem en Hem alleen steunen en vertrouwen. Daar is en wordt niet de zondaar verklaard maar de Zaligmaker van die zondaar! Tussen deze quote en de voorgaande zit een heel stuk der verlossing! Wie buiten Christus is (net zo bewust als de ellendekennis!) is nog dood in de zonde en misdaden met al zijn vrome ellendekennis. Je herkent deze mensen aan hun zelfgerichtheid. Zij moeten verklaart, hun weg moet gespiegeld in de prediking, hun bevinding is waar de grond op gebouwd wordt. En dat alles buiten Christus. Dogmatisch gladgestreken door het nog wel te leren als bevinding gewerkt door de Heilige Geest die het uit Christus neemt, maar ondertussen weet men niets van het Bloed aan de deurpost van het hart. De ware grond mist hier!

De Heere laat dan van de daken prediken wat in de binnenkamer geschiedt.

Nou, dat zal niet veel meer kunnen zijn dan: "IK ellendig mens". Ik hoop dat het vooral is: Hij die de zondaars rechtvaardigt om niet. Die getrouwe Zaligmaker voor de grootste der zondaren.

Zo werd op zondagmorgen het Woord bediend uit Lukas 2:37 “En zij was een weduwe van omtrent vierentachtig jaren.”
Anna was jong toen ze het weduwekleed moest dragen.
Ze was haar man kwijt en doorleefde dat ze ook geen deel had aan de tweede Man: Christus.

Dat is heel mooi, maar het staat er niet. Bovendien, waarom had ze geen deel aan Christus die ze lief had en waar ze naar uit zag? Wat is het verschil met het uitziende geloof van Abraham zoals in Hebr. 11 beschreven staat? Uitziende, van verre!
Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
Want door hetzelve hebben de ouden getuigenis bekomen.
Anna geloofde toch? Of niet?

Hij was haar wel in de belofte aangewezen.
De weg van Gods inzettingen was haar dierbaar.
Daar werd Hij in de schaduwdienst verklaard en aangewezen.
Wanneer dat gebeurde, sprong haar hart op van vreugde.
Ze werd in haar levenshoop verklaard, maar ging met een gemis over de wereld.
“De uitgestelde hoop krenkt het hart; maar de begeerte, die komt, is een boom des levens.”

Wat miste Anna dan en hoe kon ze weten dat ze iets miste? Wat je niet kent kun je immers niet missen?

Ze kon uit haar gemis haar bezit niet opmaken.
Ze kon uit haar bezit haar gemis niet vervullen.

Wat miste Anna dan? En wat moet een mens meer dan missen? Moet Anna een zak met genade vullen? Het in zichzelf hebben? Hoe rooms moet je zijn om dit te willen leren?

Zo leefde ze, gebonden aan God, Zijn Woord en inzettingen, jaren verder.

Welnee, de Anna zoals in deze 'preek' geschetst heeft een menselijk systeem gemaakt van Gods Woord en wil zelf iets hebben. Wil zelf ervaren, wil proeven en smaken. Weet je wat het is? Hoogmoed. Niets minder. Een mens heeft nergens recht op. Als je als een ellendige over de wereld gaat, wat is dan gebondenheid aan Gods Woord en inzettingen als je enkel zit te treuren omdat je iets mist? Wetticisme! Vroom leven onder het Woord, de inzettingen naleven. Maar zonder 'iets' te hebben en zonder geloof. Zonder NOCHTANS, zonder Christus en Zijn gemeenschap. Gods Woord is dan enkel als een wet dat de zondaar het doodvonnis verklaart. Wie niet gelooft met zijn hele hart dat Christus is de Zaligmaker voor de grootste der zondaren waarvan ik de voornaamste ben, zit onder de wet en handelt er naar. Ook al is het een uitziende misser!

Ze had van de hemel de gave der profetie ontvangen.
Ze had inzicht in het Woord en sprak vanuit het Woord over de genadegangen van God.
Haar leven werd wel verklaard, maar de leegte werd niet vervuld.

Genadegangen? Hoe kun je die kennen als je geen vervulling kent? Dit klink als een baar der zee gelijk.
Inzicht? Waarin? In de verborgenheden van het Evangelie? Het levendmakend getuigenis? En dan geen vervulling kennen?
Hier spreekt iemand met een zak vol 'gaven der profetie, inzicht enz. Maar het is een hol klinkend vat.
Iemand wordt hier rijk gerekend zonder bevindelijke kennis van de verlossing.

Als een uitziend mens ging ze naar de tempel; op die van God bepaalde dag, dat een geboren Jezus den Heere werd voorgesteld. Op die dag wilde de Heere, de geboren Jezus, Zich ook haar voorstellen.
Hij was voorgesteld in de belofte van het Woord.
In de tempel werd Hij geopenbaard in Zijn Persoon.

Toch wel merkwaardig dat Anna's vleselijke oog samenviel met het geestelijke oog.
Daar kreeg Thomas een vermaning over!

Wat de gewone tempelganger niet zag, en voor de priesters verborgen was, verklaarde de Heilige Geest.
Haar ogen mochten de Koning aanschouwen in Zijn schoonheid.
Door haar gelovig zien van de verklaarde Jezus, mocht ze getuigen van haar geloofsverwachting.
In Hem lag de verlossing.
Ze sprak van Hem tot allen die de verlossing in Jeruzalem verwachtten.

En nu zeg ik dat geestelijke ogen dit zien zonder het vleselijk gezien te hebben!
Dat is de misvatting in het preekje gebaseerd op een typische nederlandse volkstheologie.

Er waren dus nog meer uitziende mensen.

dus....
En zo wordt alles aan elkaar geredeneert. Men sprokkelt genade bijeen buiten geloof in Christus als persoonlijke Zaligmaker.
Verder dan een wettisch vroom treuren komt het niet. Daar waar de puriteinen dat nog voor het ware evangelische berouw aan de voet van het kruis plaatsen, wordt hier een dode zondaar reeds de handen opgelegd. Puur door het gebrek aan inzicht van het verschil tussen de ware ellende en de wettische eigengerechtigde vrome opklim-bekommernis.

Wat heeft die oude weduwe rijk van God en haar Koning gesproken.

Ja ja, pas toen ze zelf de zakken vol had en haar gemis vervuld was. Ja, dan is het makkelijk. Dan heb je 'het' op zak. Dan kun je ook gelijk een ander om de oren slaan het 'het' niet heeft. Let maar op, dat hoort ook bij deze 'zienswijze'.

Door alle tijden heen zal de Heere doen overblijven een ellendig en arm volk, en die zullen op de Naam des Heeren vertrouwen.

Vertrouwen? Waarop? Als je in het gemis loopt, waar vertrouw je dan op? Nog even gereformeerd zijn en als sluitstuk nog even een tekst invoegen die haaks staat op het voorgaande?

Er was ruimte in de bediening en de Heilige Geest gaf getuigenis van Sions gekomen Koning.
De Heere weet de legeringen van de Zijnen.
Wanneer er bediening is, zal dat een afdruk geven in de gemeente en in het hart.
Het is groot als er onderhoudende genade is.
Het is profijtelijk als er verklarende genade is.
Het is troostvol als er bevestigende genade is.

Allemaal waar. Maar deze waarheid is niet afhankelijk van de bevinding van een ellendig mens. En dat is nu wat troost geeft. Een missend mens kan en mag door Gods Geest tegelijkertijd als alles inzichzelf missend toch rijk zijn in Christus! Tegelijk! En niet eerst dit en dan dat. Zie Luther. Die sprak pas van wedergeboorte toen hij de Romeinenbrief leerde verstaan. De rechtvaardiging is door het geloof! Alles daarvoor in de bevinding is bij Luther de Roomse Kerk.

Na wat nagepraat te hebben in de kerkenraad (en wat is het een voorrecht als dat er nog is), gingen wij huiswaarts.
Buiten de kerk werden wij opgewacht door een jonge vrouw.
Ze was diep bewogen; het was duidelijk dat de prediking haar had aangesproken.
“Mag ik u wat vragen?”
Ik stond stil en zei: “Wat heeft u te vragen?”
Met tranen in de ogen vroeg ze het volgende: “Duurt het altijd zo lang als bij Anna, eer dat Hij, Die in de beloften wordt aangewezen, Zich als Persoon openbaart?”

Vanzelf roept zo’n vraag een vraag op.
Ik vroeg: “Waarom vraagt u dat?”
Ze zei: “Als dat zolang moet duren als bij Anna, dan ben ik van heimwee gestorven.”

En nu de vraag? Waarnaar heeft u heimwee? Naar Christus? En waarom? Dan moet er toch een reden voor zijn. Die reden moet of de grond zijn of een waanbeeld. Als het de grond is, dan is er geloof. Maar dan is er ook genoeg en hoeft zo iemand niet 'kort' gehouden te worden met een 'wachten' maar mag er gewezen worden op de beloften!
Als het enkel gaat om zelf een bevinding te mogen hebben en pas dan geloofd mag worden, dan is het een eigen menselijk bouwsel dat langs de weg van bevinding de genade aankweekt in de menselijke psyche.

Hoe duidelijk blijkt het onderscheid, dat het leven uit de beloften zo anders is, als aan het einde van de beloften te zijn gebracht.

Dat is nu wel duidelijk ja. Het einde van de belofte is het uiterste van ongeloof. Heel Gods Woord is een belofte. Juist voor gevallen, dode zondaren is Gods Woord gegeven. Niet voor mensen die genade op zak willen hebben. Juist ware ellendigen weten van rechteloos te zijn als het gaat om genade. Wie echt ellendig is houd de hand op de mond en hoopt enkel nog op de beloften zoals in het Evangelie wordt gepredikt! Dan is ongeloof aan de belofte niets anders dan een dodelijke steek door het hart. De Heilige Geest zal getuigen van zonde omdat ze in MIJ, dat is Christus, niet geloofd hebben. Wie dat verstaat zal treuren om zijn ongeloof en de verloochening van Petrus verstaan! Dat is pas ellende! En dan te weten dat Gods Woord spreekt van een Liefhebbende Zaligmaker die niet verwijt en mild vergeeft!

Zulken houden een levend gemis over.

Nee, daar worden ze afgebracht van het staren op zichzelf. Daar leren ze het hoofd op het schavot te leggen. Met bevinding en al is het alles te kort.
Alleen zo worden ze vrijgesproken door Christus Die Zich in Zijn Woord openbaart als de rechter die vrijspreekt.
Niet alleen het vrome vlees moet eraan, ook de vrome bevinding die als grond wordt gemaakt. Niet de bevinding is de voorwaarde voor verlossing in Christus, maar Christus Zelf!

Dan trekt de Heere van Zijn kant en de ziel wordt door de Heilige Geest gedreven naar de oplossing van het leven.
Dan wordt de liefde opgewekt, dan schreeuwt het leven naar de vervulling van het leven.

Dit is pas het begin! Alles wat ervoor zit is niets anders dan plaatsmakend werk. Men plaats de woestijn het liefst voor de doorgang door de rode zee, maar het is eerst de verlossing uit Egypte, dan de doortoch en pas daarna de lange woestijnreis, vertrouwende op de aankomst in het beloofde land. En dan kent Gods Volk het morren en klagen in de woestijn.
Het verschil met de door mij fel bestreden 'valse bevinding' is dat in het in de valse bevinding eerst door de woestijn gaat en pas dan door de rode zee. De uittocht met de instelling van het Pascha komt als welwezen, als 'niet noodzakelijk' op het eind. Dat is de boel achterste voren zetten en mensen geestelijk leiden naar de slavendienst in Egytpe in plaats van naar het land vloeiende van melk en honing. Dezelfde termen, dezelfde gevoelens, dezelfde Bijbel, maar precies de verkeerde richting. Dat maakt het zo moeilijk te onderscheiden en dat geeft zoveel verwarring.

Het onderwijs aan de jonge vrouw was niet moeilijk.
“Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.”

Hier had het mee moeten beginnen. Niet eindigen.

Die jonge vrouw kon het zelf niet oplossen.
Het moest van den hemel opgelost worden.

En waarom dat zo moeilijk en het voorgaande eerst willen meemaken? Dit weet een ambsdrager toch zelf ook uit bervinding?

Dan zijn de handen te kort om te grijpen, bij de aanvang en ook bij de voortgang.
De Heere staat voor Zijn Eigen werk in.

Juist! En daarom hoeft een mens zonder handen die niet kunnen en willen grijpen niet te treuren. Die handen van hem zijn helemaal niet nodig. Die doen er niets toe. Vertrouwen en hopen heeft geen handen nodig. Enkel een van liefde brandend hart! Daar kun je jezelf op beproeven...

Het is een voorrecht als in de gemeente nog van die mensen zitten, door God met heimwee bedeeld.
”Zeg mij aan, Gij, Dien mijn ziel liefheeft, waar Gij weidt, waar Gij de kudde legert in den middag; want waarom zou ik zijn als een, die zich bedekt bij de kudden Uwer metgezellen?”

Heimwee met een zeker weten dat God is een beloner van degenen die Hem zoeken. Niet een misschientje. Niet omdat ik bevinding heb, of wedergeboren zou zijn, of ellendekennis heb, maar omdat ik een gruwelijke zondaar ben waar Jezus mee wil eten en avondmaal houden!

M.i. is deze beschrijving onbijbels.
Wat leert ons de Schrift?
Reactie's n.a.v. topictitel.

Bij dezen.

Ten slotte een citaat van wijlen ds.L. Huisman.

Hoe komt het toch, geliefden, dat velen onder ons week aan week zo trouw onder de prediking
van het evangelie komen en toch nog ongelovige mensen zijn, vervreemd van de gerechtigheid,
die redt van de dood? Velen zijn door onderwijs en prediking zo ver gebracht, dat ze toch
begeren bekeerd te worden; begeren om zalig te mogen worde. Zo zijn er velen die leven met de
bede in hun hart: Heere, opent U toch Uw Woord en open toch mijn hart, laat me niet verdwalen,
grijp me toch vast, houdt me toch staande, bekeer me toch tot U!
Hoe komt het toch dat we jaar na jaar zo onder de prediking van het Woord komen en dan nog,
tot op dit ogenblik, onbekeerd zijn? Ach geliefden, ik zal u niet lang ophouden, ik zal het u
aanstonds zeggen. U begint altijd bij het verkeerde eind; u denkt namelijk zo: als u uw
verlorenheid enigszins ziet en het Woord van God gelooft dat u zonder wedergeboorte het
Koninkrijk der hemelen niet kan binnengaan, dan verontrust dat uw geweten. En met uw
verontrust geweten staat u op in eigen kracht en u probeert uw leven te verbeteren; u probeert
ernstiger te leven; u probeert meer de zonde tegen te staan; u probeert hartelijker te bidden; u
neemt u voor indringender uw hart na te speuren om het kwade te weren en het goede te doen. En
zo bent u jaar en dag bezig. Op het laatst wordt u er moedeloos van en zegt u: er komt toch niets
van terecht, ik heb al zolang gebeden en ik heb al zo dikwijls geschreeuwd en ik heb de Heere al
zo dikwijls gesmeekt om bekering, jaar en dag. God wil mij toch niet hebben. lk zal er wel niet
bij horen; ik zal wel voor eeuwig verdoemd zijn. U laat de moed zinken, u houdt u nog wel een
beetje aan de sleurdienst, u wilt nog niet breken voor uw vrouw en voor uw kind, voor uw man,
maar diep in uw hart hebt u afscheid genomen van God.
En hoe komt dit nu? Waarom wandelt u op deze ellendige weg die naar de eeuwige duisternis
leidt? Wel, het komt doordat u de zaken verkeerd ziet en u radikaal aan de verkeerde kant staat en
dat u alles wat u doet met een verkeerd oogmerk doet. In plaats dat u, wanneer uw geweten u
beschuldigt en wanneer u de verlorenheid van uw leven, de radicale mislukking van uw bestaan
ziet, zoekt naar een gerechtigheid die hoger is dan de gerechtigheid van uw werken, zoekt naar de
gemeenschap van de Heere Jezus Christus, uw eigen gerechtigheid zoekt op te richten door de
werken van de wet.

PS: Ik lees zo nu en dan even wat mee, maar dit stuk kon ik niet onweersproken laten. Het is weer genoeg zo. Ik ga niet in discussie. Dat laat ik aan de anderen over.
Hartelijke groet.

[Afgewezen]

Het probleem met dit soort meditaties/preken is dat heilsgeschiedenis wordt verward met heilsorde. Natuurlijk zag Anna uit, dat deden alle OT gelovigen. Maar waar ze naar uitzag was niet haar eigen persoonlijk heil.
Overigens worden hier allerlei lelijke dingen gezegd over de vrouw, zoals die geschilderd wordt in de meditatie/preek (die dan niet Anna is maar het prototype van een heilbegerige ziel). Dat vind ik ook niet terecht. Wie uitziet naar het heil, maar niet in staat is om het aan te nemen, wie ervaart niet te kúnnen geloven, wie ervaart blind te zijn, die moet worden gewezen op Christus, de Vervuller van het heil, maar zo iemand hoeft nou ook weer niet door allerlei vrome mensen die het beter weten om de oren geslagen te worden.
Welke 'belofte' moet zij zich toe-eigenen? Dat voor haar de belofte geldt? Vast wel, maar wat als je die belofte je niet kunt toe-eigenen? Dan maar doen alsof? Je gedragen of je er helemaal bijhoort, terwijl je ziel ten diepste ledig blijft en je schuld onverzoend? En dan maar net doen of dat het geloofsleven is?
Nee, dan kun je maar beter inderdaad een 'levend gemis' hebben. Want dan is er maar één die het gemis kan vervullen: God Zelf. Niet onze redeneringen over belofte dit, of geloven dat. Want dan is het eigen maaksel. En dat is te kort voor de eeuwigheid.

[artistiek]

Ik vind het een mooi stukje waarvan (gezien sommige reacties) weinigen dit begrijpen... (of niet willen )

[Da Capo]

Ik vind het een mooi stukje waarvan (gezien sommige reacties) weinigen dit begrijpen... (of niet willen )

De beschreven bevinden opzich kunnen zeker waar zijn, maar de Bijbel, God Zelf dus (!), zwijgt er over hoe dit bij Anna ligt. Er worden bevindingen over dit gedeelte van de Schrift gelegd waarvoor alle grond gemist wordt. Nogmaals, we moeten niet wijzer willen wezen dat God, Die de Schrift geïnspireerd heeft!
Dit soort preken/meditaties benaderen de bekering/bevindingen vanuit de mens naar God toe. Als je bijvoorbeeld de puriteinen leest, en feitelijk de Bijbel ook, die benaderen het vanuit God naar de mens. Wat doet God en wat heeft God gedaan voor de mens?! Dit is m.i.z. wel een essentieel verschil. Laten we de Schrift spreken of laten we de bevindingen spreken?

[Erasmiaan]

Klavier = GPPB (maar dan de light-variant)?

[artistiek]

[
Dit soort preken/meditaties benaderen de bekering/bevindingen vanuit de mens naar God toe. Als je bijvoorbeeld de puriteinen leest, en feitelijk de Bijbel ook, die benaderen het vanuit God naar de mens. Wat doet God en wat heeft God gedaan voor de mens?! Dit is m.i.z. wel een essentieel verschil. Laten we de Schrift spreken of laten we de bevindingen spreken?

Dan sla je o.a. het bijbelboek Psalmen over...!?

[Klavier]

Klavier = GPPB (maar dan de light-variant)?

Bepaald niet!
Ter verduidelijking: Ik ben het eens met Afgewezens commentaar. Het gaat mij niet om de 'Anna'-figuur maar om de wijze waarop geestelijk leiding wordt gegeven. In plaats van een misser op Christus te wijzen, wordt deze opzichzelf geworpen omdat er een verlossingsbevinding moet komen. Dat is dwaas. Dat kan niet zonder eerst op Christus te wijzen.
Zelfs de hypercalvisten doen niets anders dan missende zielen troosten met Christus.
Ik lees liever van een Hypercalvinist dan dit tever subjectivistische doorgevoerde systeemdenken waarbij het gevoel het geloof vervangt in plaats van dat het geloof de bevinding voorgaat. Zelfs een klein en bestreden geloof hoopt op God omdat hij zeker weet dat God barmhartig is in Christus, ondankt een gebrekkig en in eigen waarneming ontbreken van toeeigening. Deze gestalte is echter geestelijk niet gezond! Lees de oudvaders maar, lees het hoofdstuk over de zekerheid van het geloof maar eens na bij Immens' Godvruchtige avondmaalganger. Waarom moet een Christen staan naar zekerheid? Om des te rijker van Hem te kunnen getuigen. Daarin wordt Gods Naam verheerlijkt. Daartoe werkt de Heilige Geest!

In het genoemde 'preekje' is zelfs helemaal geen sprake van het leiden van zondige mensen tot Christus.
Dan maar liever een eerlijke hypercalvinist die dan tenminste een Luther met zijn gemis op de Romeinenbrief wijst, dan een bevindelijke uitwas die min of meer stelt dat Luther maar moet wachten met zijn reformatie totdat hij de brief aan de Romeinen bevindelijk kent. Blijf tot die tijd maar Rooms en werk je tot die tijd maar moe met de wet door vroom te leven en de inzettingen nauwgezet waar te nemen.
Wat in dit alles ontbreekt is het evangelie. Het is een halve waarheid enkel gebaseerd op de wet dat een verderfelijke hele leugen dreigt te worden.
GPPB drijft de rechtvaardiging en kweekt gearriveerde gerechtvaardigden die 'het' op zak hebben en anderen daarmee om de oren slaan. Mijn woorden richten zich echter op diegenen die gemis als geloofsgrond opwerpen. En bevinding als grond gebruiken om op te klimmen naar de verlossing zonder geloof en zonder ongeloof als zonde te kunnen aanwijzen.

Zo light ben ik dus niet. Ik spreek liever over het Licht der Wereld. Bij Hem kun je al het gemis en bekommernis kwijt.

[Wilhelm]

Klavier = GPPB (maar dan de light-variant)?

Dit is niet fair, Erasmiaan.
Hij heeft het juist weerlegd.
Het gaat er niet om, zoals Afgewezen terecht nuanceert,om zoekende zielen te ontmoedigen, maar wel om de rechte Bijbelse weg aan te wijzen.
We kunnen zo bezig zijn met onze gemeende eigengerechtigheden , dat we onszelf en anderen in het gemis opbouwen, en anderen voor verdacht houden die meer in de zekerheid mogen leven.

Maar gelukkig hoor ik het de laatste tijd steeds meer, niet onze bevindingen , niet ons gemis maar het naakte geloof is nodig, om onze zondige handen nu op die Middelaar te mogen leggen , dan gaat het niet meer om ons gemis en om onze gestaltes, maar dan is het Jezus alleen. En dat is tenslotte de enige grond.

[Erasmiaan]

Klavier = GPPB (maar dan de light-variant)?

Bepaald niet!
Ter verduidelijking: Ik ben het eens met Afgewezens commentaar. Het gaat mij niet om de 'Anna'-figuur maar om de wijze waarop geestelijk leiding wordt gegeven. In plaats van een misser op Christus te wijzen, wordt deze opzichzelf geworpen omdat er een verlossingsbevinding moet komen. Dat is dwaas. Dat kan niet zonder eerst op Christus te wijzen.
Zelfs de hypercalvisten doen niets anders dan missende zielen troosten met Christus.
Ik lees liever van een Hypercalvinist dan dit tever subjectivistische doorgevoerde systeemdenken waarbij het gevoel het geloof vervangt in plaats van dat het geloof de bevinding voorgaat. Zelfs een klein en bestreden geloof hoopt op God omdat hij zeker weet dat God barmhartig is in Christus, ondankt een gebrekkig en in eigen waarneming ontbreken van toeeigening. Deze gestalte is echter geestelijk niet gezond! Lees de oudvaders maar, lees het hoofdstuk over de zekerheid van het geloof maar eens na bij Immens' Godvruchtige avondmaalganger. Waarom moet een Christen staan naar zekerheid? Om des te rijker van Hem te kunnen getuigen. Daarin wordt Gods Naam verheerlijkt. Daartoe werkt de Heilige Geest!

In het genoemde 'preekje' is zelfs helemaal geen sprake van het leiden van zondige mensen tot Christus.
Dan maar liever een eerlijke hypercalvinist die dan tenminste een Luther met zijn gemis op de Romeinenbrief wijst, dan een bevindelijke uitwas die min of meer stelt dat Luther maar moet wachten met zijn reformatie totdat hij de brief aan de Romeinen bevindelijk kent. Blijf tot die tijd maar Rooms en werk je tot die tijd maar moe met de wet door vroom te leven en de inzettingen nauwgezet waar te nemen.
Wat in dit alles ontbreekt is het evangelie. Het is een halve waarheid enkel gebaseerd op de wet dat een verderfelijke hele leugen dreigt te worden.
GPPB drijft de rechtvaardiging en kweekt gearriveerde gerechtvaardigden die 'het' op zak hebben en anderen daarmee om de oren slaan. Mijn woorden richten zich echter op diegenen die gemis als geloofsgrond opwerpen. En bevinding als grond gebruiken om op te klimmen naar de verlossing zonder geloof en zonder ongeloof als zonde te kunnen aanwijzen.

Zo light ben ik dus niet. Ik spreek liever over het Licht der Wereld. Bij Hem kun je al het gemis en bekommernis kwijt.

GPPB sloeg op de felheid van je toon en het afwezig zijn van nuances. Ook op het niet meedenken met de schrijver maar alles zo uitleggen zoals je denkt dat het is. Dan heb je behoorlijk wat gedachtekronkels nodig om uit te komen bij Rome. Ik snap het in ieder geval niet, sommige delen van je commentaar. Het stukje snap ik wel. En wat Afgewezen zegt staat min of meer haaks op sommige delen van jouw commentaar.

Maar ik ga mijn handen hier verder niet vuil aan maken.

[Wilhelm]

Maar Erasmiaan, wat vind je dan van het citaat van Ds Huisman ?
Dat is toch de Bijbelse taal die je ook bij onze oudvaders leest ?

[Afgewezen]

Ter verduidelijking: Ik ben het eens met Afgewezens commentaar.

Maar ik ben het niet eens met jouw commentaar!
Ik denk dat Erasmiaan mij beter begrepen heeft.

[Erasmiaan]

Wilhelm:

Eerst tekent ds. Huisman een zoekende ziel (volgens Klavier mag dat niet maar goed hij citeert nu ook zelf iemand die dat doet). Dan komt hij tot een conclusie, een afsluiter:

En hoe komt dit nu? Waarom wandelt u op deze ellendige weg die naar de eeuwige duisternis leidt? Wel, het komt doordat u de zaken verkeerd ziet en u radikaal aan de verkeerde kant staat en dat u alles wat u doet met een verkeerd oogmerk doet. In plaats dat u, wanneer uw geweten u beschuldigt en wanneer u de verlorenheid van uw leven, de radicale mislukking van uw bestaan ziet, zoekt naar een gerechtigheid die hoger is dan de gerechtigheid van uw werken, zoekt naar de gemeenschap van de Heere Jezus Christus, uw eigen gerechtigheid zoekt op te richten door de werken van de wet.

Maar, hij analyseert hier verkeerd. Die mens die zo bezig is zoekt niet zijn gerechtigheid op te richten, maar zoekt Jezus in de weg van Gods instellingen! Er is een liefde tot Gods geboden in het hart geboren om naar al die geboden te wandelen. Dat hij hier de zaligheid niet mee kan verdienen klopt inderdaad, hij moet op al zijn eigen werken de dood leren schrijven om uiteindelijk door de wet der wet te sterven opdat hij Gode leven zou.

Je kunt iemand die Christus zoekt toch niet verwijten dát hij Christus zoekt?

[Luther]

Het probleem met dit soort meditaties/preken is dat heilsgeschiedenis wordt verward met heilsorde. Natuurlijk zag Anna uit, dat deden alle OT gelovigen. Maar waar ze naar uitzag was niet haar eigen persoonlijk heil.
Overigens worden hier allerlei lelijke dingen gezegd over de vrouw, zoals die geschilderd wordt in de meditatie/preek (die dan niet Anna is maar het prototype van een heilbegerige ziel). Dat vind ik ook niet terecht. Wie uitziet naar het heil, maar niet in staat is om het aan te nemen, wie ervaart niet te kúnnen geloven, wie ervaart blind te zijn, die moet worden gewezen op Christus, de Vervuller van het heil, maar zo iemand hoeft nou ook weer niet door allerlei vrome mensen die het beter weten om de oren geslagen te worden.
Welke 'belofte' moet zij zich toe-eigenen? Dat voor haar de belofte geldt? Vast wel, maar wat als je die belofte je niet kunt toe-eigenen? Dan maar doen alsof? Je gedragen of je er helemaal bijhoort, terwijl je ziel ten diepste ledig blijft en je schuld onverzoend? En dan maar net doen of dat het geloofsleven is?
Nee, dan kun je maar beter inderdaad een 'levend gemis' hebben. Want dan is er maar één die het gemis kan vervullen: God Zelf. Niet onze redeneringen over belofte dit, of geloven dat. Want dan is het eigen maaksel. En dat is te kort voor de eeuwigheid.

Afgewezen, wat een mooie bijdrage! Hier kan ik me helemaal in vinden. Hier klopt een warm hart, niet van dode beschouwing van staten en standen, maar ook niet het oppervlakkige gedram dat je de beloften maar moet aannemen en tot Jezus moet vluchten. (Wat overigens zeker waar is.) Maar als je nu geen benen hebt om te gaan en geen armen om aan te grijpen, dan is er toch maar één weg open: Blijven bedelen aan de genadetroon van God.

[Da Capo]

[
Dit soort preken/meditaties benaderen de bekering/bevindingen vanuit de mens naar God toe. Als je bijvoorbeeld de puriteinen leest, en feitelijk de Bijbel ook, die benaderen het vanuit God naar de mens. Wat doet God en wat heeft God gedaan voor de mens?! Dit is m.i.z. wel een essentieel verschil. Laten we de Schrift spreken of laten we de bevindingen spreken?

Dan sla je o.a. het bijbelboek Psalmen over...!?

Nee. Maar als je een preek/meditatie maakt over (in dit geval) Anna, dan moet je er geen bevindingen in leggen die er niet staan en waarvoor er ook geen aanwijzigen in zijn. Niet meer erin lezen dan dat er staat. En dat is (voor sommigen) blijkbaar erg moeilijk. We moeten niet bevindingen prediken aan de hand van een Bijbelgedeelte, maar we moeten Gods Woord verkondigen. Daar komt de bevinding als vanzelf uit op. Sommige gedeelten van de Schrift, bijvoorbeeld de Psalmen, geven veel inzicht op de bevindingen, maar we moeten er echt voor waken om bevindingen over (met name) geschiedenissen heen te leggen waar God zelf met geen woord over rept.