Wie zijn de 'ouden'? Met deze zin is al veel discussie monddood gemaakt. Als men spreekt in navolging van Zijn Woord moet men eerbiedig luisteren, maar men is ten alle tijd verplicht om te onderzoeken of het naar de woorden Gods is.Dit durf ik te betwijfelen. De 'ouden' zeiden: Godskennis, zelfkennis, Christuskennis... Ik denk dat het leren kennen van de zonden niet begint met Christuskennis, maar het leren zien van God als heilige, toornige rechter, waarna men (in vergelijking met Gods heiligheid) hun eigen ongerechtigheid en zondigheid ziet, zodat er behoefte komt om daarvan verlost te worden en daarmee dus de behoefte onstaat naar een Verlosser...
Al eerder heb ik het geschreven. Zeker, alleen door Godskennis worden we gedreven door Christuskennis. Maar nooit kan de zelfkennis een geisoleerd gegeven zijn!
Zowel het éne als het andere kan niet! Wel geloof ik dat een mens die door de Godskennis uitgedreven is tot Christus, deze kennis in meer of mindere mate kan bezitten. Eén ding is zeker, het geloof in de Gekruisigde is genoegzaam tot de zaligheid en ook hierin moeten we staan tot een opwas en kennis in het geloof.Tevens geloof ik dat het mogelijk is dat een mens Godskennis en zondekennis heeft, zonder zicht te hebben op Christus, terwijl Christuskennis zonder zondekennis, en zondekennis zonder Godskennis, onmogelijk zijn...
Groeten,