Kerk verlaten

[DDD]

In principe is dat niet goed. Je scheurt het lichaam van Christus, en Paulus zegt daarover retorisch: "Is Christus gedeeld?"

Maar de zonde ligt niet altijd bij de kerkverlater, maar in veel gevallen bij de kerkenraad of gemeente. Dus het is mijns inziens verstandig om daarover heel terughoudend te oordelen.

Leg mij dan ook eens even in simpele bewoordingen uit waarom de kerk verlaten vanwege die reden "niet goed" is en zo veel verschillende gezindtes ( kerkmuren dus) vaak vanwege maar één enkel liturgisch regeltje verschil wel?

Die verschillende kerken zijn ook zondig. Maar door van kerk te veranderen, maak je de verschillen tussen kerken alleen maar groter. Want meestal kiezen mensen voor een kerk die wat beter bij hun persoonlijke voorkeuren past, niet voor een kerk waar ze net wat meer kritische terugkoppeling op hun leven of opvattingen krijgen. De twee betreffende kerkgemeenschappen groeien dus door jouw overstap in veel gevallen verder van elkaar af.

Theoretisch klopt dit waarschijnlijk wel. In de praktijk werkt het niet. Als jij 52 weken per jaar alle diensten in jouw eigen kerk zou volgen, zou je dan ook nog lid blijven? Of haal je toch meer voeding uit andere diensten als je ergens logeert en kan je er zo weer even tegen?

Dat is een goede vraag. Ik vond de diensten bij ons nooit slecht, totdat er nieuwe ouderlingen kwamen met (onder andere) een matige preeksmaak. Het vervelende is dat vervolgens meer dan de helft van de gemeente vertrok. Het voordeel daarvan is dat ik iedere zondag twee keer naar de kerk kan. Inmiddels hebben wij een predikant die vooral erg lang preekt maar niet slecht.

Ik kan echt niet zeggen dat ik in andere gemeenten betere preken hoor. Er zijn natuurlijk wel goede predikanten in andere kerken, maar ook een hoop middelmatige predikanten.

Dus nee, ik kan dat voor mijn geval niet bevestigen. Maar ik heb veel bewondering voor mensen die wekelijks naar bepaalde GG-dominees moeten luisteren. In dat geval blijft het vertrek mijns inziens niet goed, al is het lang niet altijd aan de vertrekker te wijten.

[DDD]

Die verschillende kerken zijn ook zondig. Maar door van kerk te veranderen, maak je de verschillen tussen kerken alleen maar groter. Want meestal kiezen mensen voor een kerk die wat beter bij hun persoonlijke voorkeuren past, niet voor een kerk waar ze net wat meer kritische terugkoppeling op hun leven of opvattingen krijgen. De twee betreffende kerkgemeenschappen groeien dus door jouw overstap in veel gevallen verder van elkaar af.

Waarom zou je lid blijven of worden van een kerk waarmee je geen of steeds minder opvattingen deelt? Wat voor goeds kan daaruit voortkomen?

Veel zegen voor jezelf en voor de gemeente. Dat is toch niet zo ingewikkeld? Het voorkomt eenkennigheid.

[Wim Anker]

Hoe kijken jullie aan tegen de uitspraak: "God heeft je in deze kerk geplaatst"?
Ik zie die uitspraak op dit forum nog wel eens aangehaald worden.

Ik heb die uitspraak te vaak gehoord als het einde van alle tegenspraak. Zonder dat men fatsoenlijk het gesprek kon aangaan over zaken.

Op zich is er niets mis met die uitspraak.
Alleen als het de opmaat is naar de al dan niet uitgesproken gedachte 'dus mag je deze gemeente niet verlaten', is het onzin. Je mag Gods voorzienigheid nooit misbruiken om er iets mee goed te keuren of (in jouw geval) juist te veroordelen.
Paulus werd ook door God in de gemeente van Filippi geplaatst. Maar later werd hij in Korinthe geplaatst. En in Efeze, enz. (Of andersom, dat moet je even nakijken).

Zo geldt dat voor ons ook. Als je roeping voelt tot een bepaalde gemeente, is het juist zondig om daar geen gehoor aan te geven.

En zo praten we de "scheidbrief" weer goed.

[Ambtenaar]

Veel zegen voor jezelf en voor de gemeente. Dat is toch niet zo ingewikkeld? Het voorkomt eenkennigheid.

Ik beoordeel dat totaal anders. Er kan niets goeds uit voortkomen.

[DDD]

Het spijt me, maar je geeft daarvoor totaal geen bijbelse of kerkhistorische argumenten. Dat is verder je goed recht, maar ik vind het een onjuist en onbijbels standpunt.

[Ambtenaar]

Het spijt me, maar je geeft daarvoor totaal geen bijbelse of kerkhistorische argumenten. Dat is verder je goed recht, maar ik vind het een onjuist en onbijbels standpunt.

Die geef je zelf ook niet. Paulus waarschuwt vaak voor onderlinge verdeeldheid. Dat was in een situatie met één gemeente per stad. De verdeeldheid waar Paulus voor waarschuwt is intragemeentelijk.

Als er een situatie ontstaat waarbij een essentieel geschil voortduurt, is mijn conclusie derhalve dat er dan afscheid moet worden genomen terwille van de gemeente.

[DDD]

Wel degelijk. Ik heb zes bijbelteksten genoemd in de vorm van een internetverwijzing.

[Tiberius]

Hoe kijken jullie aan tegen de uitspraak: "God heeft je in deze kerk geplaatst"?
Ik zie die uitspraak op dit forum nog wel eens aangehaald worden.

Ik heb die uitspraak te vaak gehoord als het einde van alle tegenspraak. Zonder dat men fatsoenlijk het gesprek kon aangaan over zaken.

Op zich is er niets mis met die uitspraak.
Alleen als het de opmaat is naar de al dan niet uitgesproken gedachte 'dus mag je deze gemeente niet verlaten', is het onzin. Je mag Gods voorzienigheid nooit misbruiken om er iets mee goed te keuren of (in jouw geval) juist te veroordelen.
Paulus werd ook door God in de gemeente van Filippi geplaatst. Maar later werd hij in Korinthe geplaatst. En in Efeze, enz. (Of andersom, dat moet je even nakijken).

Zo geldt dat voor ons ook. Als je roeping voelt tot een bepaalde gemeente, is het juist zondig om daar geen gehoor aan te geven.

En zo praten we de "scheidbrief" weer goed.

Treffend dat je dit typt.
Want deze denkfout kom ik regelmatig tegen, meestal impliciet, maar nu dus ook eens een keer expliciet.

Ik ben het daar niet mee eens, omdat de band van liefde en trouw juist met God in Christus is, en niet in de eerste plaats met de plaatselijke gemeente.
De gemeente speelt daarin zeker een rol, als 'vriend van de bruidegom', maar m.i. niet de hoofdrol. Met de gemeente heb je een band (als het goed is) vanuit de band met Christus, niet andersom. Ik heb dan ook wat moeite om over de gemeente te praten als eerste en tweede liefde.
Als je in een andere gemeente geplaatst wordt, blijf je de band met de vorige gemeente houden, echter wat meer op afstand.
Vergelijkbaar met een huwelijk. Je begint samen, er komen nieuwe bewoners bij, je kinderen, die gaan later weer op eigen benen, meer op afstand. Maar de band is tussen man en vrouw. Aan kinderen die uit huis gaan wonen, stuur je doorgaans geen scheidbrief.

Het zou best eens kunnen dat deze denkfout (of misschien wel het gebrek aan een band met Christus?) de oorzaak is van veel problemen die je in deze periode ziet met betrekking tot het niet kunnen samenkomen.

[Ambtenaar]

Wel degelijk. Ik heb zes bijbelteksten genoemd in de vorm van een internetverwijzing.

Ja, en misschien moet je die eerst eens in hun context lezen.

[John Galt]

Je kunt je afvragen in welke "kerk" God je dan heeft geplaatst en hoe je daarmee om moet gaan. In een plaatselijke gemeente? In een kerkverband? Ik zal een apar cases noemen.

Je bent lid in Ger Gem in A en je vertrekt naar PKN in A. Ik denk dat de meeste mensen het hierover hebben in ddeze discussie.

Maar dan dit, hoe zit het in deze gevallen?
- Je bent lid in Ger Gem A, maar je vertrekt naar Ger Gem B (even ver van je huis), omdat je je daar meer thuisvoelt.
- Je bent lid in Ger Gem A, voelt je daar niet meer thuis en verhuist naar F, waar je ook lid wordt van de GerGem die beter bij je past.
- Je verhuist naar C, maar sluit je aan bij de Ger Gem in A (hoewel die verder weg is). omdat die beter bij je past.
Van al deze opties ken ik voorbeelden.

Zou het eigenlijk niet gewoon het beste zijn als wij ons aansloten bij de gemeente van Gereformeerd belijden (welk verband dan ook) die het dichtst bij ons huis staat? God plaatst ons toch ook in onze woonplaats/wijk?

[Wim Anker]

Ik heb die uitspraak te vaak gehoord als het einde van alle tegenspraak. Zonder dat men fatsoenlijk het gesprek kon aangaan over zaken.

Op zich is er niets mis met die uitspraak.
Alleen als het de opmaat is naar de al dan niet uitgesproken gedachte 'dus mag je deze gemeente niet verlaten', is het onzin. Je mag Gods voorzienigheid nooit misbruiken om er iets mee goed te keuren of (in jouw geval) juist te veroordelen.
Paulus werd ook door God in de gemeente van Filippi geplaatst. Maar later werd hij in Korinthe geplaatst. En in Efeze, enz. (Of andersom, dat moet je even nakijken).

Zo geldt dat voor ons ook. Als je roeping voelt tot een bepaalde gemeente, is het juist zondig om daar geen gehoor aan te geven.

En zo praten we de "scheidbrief" weer goed.

Treffend dat je dit typt.
Want deze denkfout kom ik regelmatig tegen, meestal impliciet, maar nu dus ook eens een keer expliciet.

Ik ben het daar niet mee eens, omdat de band van liefde en trouw juist met God in Christus is, en niet in de eerste plaats met de plaatselijke gemeente.
De gemeente speelt daarin zeker een rol, als 'vriend van de bruidegom', maar m.i. niet de hoofdrol. Met de gemeente heb je een band (als het goed is) vanuit de band met Christus, niet andersom. Ik heb dan ook wat moeite om over de gemeente te praten als eerste en tweede liefde.
Als je in een andere gemeente geplaatst wordt, blijf je de band met de vorige gemeente houden, echter wat meer op afstand.
Vergelijkbaar met een huwelijk. Je begint samen, er komen nieuwe bewoners bij, je kinderen, die gaan later weer op eigen benen, meer op afstand. Maar de band is tussen man en vrouw. Aan kinderen die uit huis gaan wonen, stuur je doorgaans geen scheidbrief.

Het zou best eens kunnen dat deze denkfout (of misschien wel het gebrek aan een band met Christus?) de oorzaak is van veel problemen die je in deze periode ziet met betrekking tot het niet kunnen samenkomen.

Dit gesprek is op dit forum eerder gevoerd. Met bovenstaand betoog kan ik instemmen met de kanttekening dat de opzieners van de gemeente die verlaten wordt instemmen met de overgang naar een andere gemeente. (en nee, ik bedoel niet formeel met een in drievoud ondertekend document, ik bedoel een hartelijk 'Ga met God!). Als zij, die het opzicht is toevertrouwd, menen dat de overgang naar een gemeente elders niet goed is dan hoort men zich daaraan met behoorlijke gehoorzaamheid te onderwerpen. Dit omdat ik de stellige overtuiging ben toegedaan dat als God roept Hij machtig is de harten van ambtsdragers te neigen om niet Zijn roeping tegen te staan. En de geroepene mag weten dat God Almachtig is en voor Zijn zaak staat en Hij zal voorzien.

[Zeeuw]

Dit gesprek is op dit forum eerder gevoerd. Met bovenstaand betoog kan ik instemmen met de kanttekening dat de opzieners van de gemeente die verlaten wordt instemmen met de overgang naar een andere gemeente. (en nee, ik bedoel niet formeel met een in drievoud ondertekend document, ik bedoel een hartelijk 'Ga met God!). Als zij, die het opzicht is toevertrouwd, menen dat de overgang naar een gemeente elders niet goed is dan hoort men zich daaraan met behoorlijke gehoorzaamheid te onderwerpen. Dit omdat ik de stellige overtuiging ben toegedaan dat als God roept Hij machtig is de harten van ambtsdragers te neigen om niet Zijn roeping tegen te staan. En de geroepene mag weten dat God Almachtig is en voor Zijn zaak staat en Hij zal voorzien.

Als theorie klinkt het goed Wim. In de praktijk verwacht ik niet dat een kerkenraad dit snel zal doen. Ik heb bij de overstap van kerk een beste nette brief ontvangen. Ook met zegen, tegelijkertijd ook met een stukje onbegrip omdat 'het kerkverband waar ik heen ging, zo verwant was aan het huidige'.
Van een aantal kerkenraadsleden individueel heb ik zeker het 'Ga met God' mogen ervaren. Met deze mannen heb ik nog steeds goed contact.

[pierre27]

Mooi geschreven Wim Anker, er zit heel veel in jouw weloverwogen antwoord. Als het goed is dan zijn er in het proces van loskomen van een gemeente twee partijen. Samen kom je mijns inziens tot de overtuiging dat verder samen gaan niet gaat. Dus een hartelijk 'Ga met God' vind ik een hele mooie gedachte. Ook komt in jouw antwoord sterk naar voren het Bijbelse mandaat welke gegeven is aan ambtsdragers.

[Tiberius]

Dit gesprek is op dit forum eerder gevoerd. Met bovenstaand betoog kan ik instemmen met de kanttekening dat de opzieners van de gemeente die verlaten wordt instemmen met de overgang naar een andere gemeente. (en nee, ik bedoel niet formeel met een in drievoud ondertekend document, ik bedoel een hartelijk 'Ga met God!). Als zij, die het opzicht is toevertrouwd, menen dat de overgang naar een gemeente elders niet goed is dan hoort men zich daaraan met behoorlijke gehoorzaamheid te onderwerpen. Dit omdat ik de stellige overtuiging ben toegedaan dat als God roept Hij machtig is de harten van ambtsdragers te neigen om niet Zijn roeping tegen te staan. En de geroepene mag weten dat God Almachtig is en voor Zijn zaak staat en Hij zal voorzien.

Daar ben ik het helemaal mee eens. In feite doe je dat ook als je kinderen buiten de deur gaan wonen. Misschien met pijn in je hart, maar toch Gods zegen toewensen.
Vergelijkbaar denk ik met de ouderlingen in Efeze tegen Paulus (Handelingen 20).

[DDD]

Wel degelijk. Ik heb zes bijbelteksten genoemd in de vorm van een internetverwijzing.

Ja, en misschien moet je die eerst eens in hun context lezen.

Klets niet zo dom. De toelichting is heel zorgvuldig.

Ik vraag mij af of je het betoog überhaupt gelezen hebt.

De gedachten van John Galt en Tiberius kan ik wel volgen. Ook veranderingen binnen een kerkverband zijn vaak om minder moeite te hebben met de kerkgemeenschap.

Overigens denk ik dat het ideaal van Wim Anker wel wat bezwaarlijk is, want veel mensen vertrekken omdat zij vinden dat de kerkenraad niet goed functioneert.