Vragen die opkomen nav preken

[Ukkie]

Het begon allemaal met een aantekening uit een preek, waarbij aangegeven werd dat niet alles gehoord was ("Maar door thuis luisteren icm drukte met de kleintjes heb ik niet alles meegekregen."). Ik wil toch wel wijzen op het gevaar daarvan.

We discussiëren alleen over de feiten die we weten. Misschien kan @Forummer er nog achter komen wat er werkelijk gezegd/bedoelt werd.

We weten ook dat we niet alle feiten weten (snap je het nog? ) Wat ik wel 'grappig' vind, is dat we nog steeds niet weten waar de preek eigenlijk over ging. Wat was nu de aanleiding om zo'n opmerking te maken?

Misschien komt er binnenkort meer duidelijkheid.
Forummer is vast druk aan het zoeken

[pierre27]

Het begon allemaal met een aantekening uit een preek, waarbij aangegeven werd dat niet alles gehoord was ("Maar door thuis luisteren icm drukte met de kleintjes heb ik niet alles meegekregen."). Ik wil toch wel wijzen op het gevaar daarvan.

We discussiëren alleen over de feiten die we weten. Misschien kan @Forummer er nog achter komen wat er werkelijk gezegd/bedoelt werd.

We weten ook dat we niet alle feiten weten (snap je het nog? ) Wat ik wel 'grappig' vind, is dat we nog steeds niet weten waar de preek eigenlijk over ging. Wat was nu de aanleiding om zo'n opmerking te maken?

Terechte opmerking Eilander, wel grappig om te zien dat de stokpaarden wederom beklommen worden. Misschien wel n.a.v. een compleet niet gehoorde of verkeerd gehoorde opmerking. Enfin, het zal ongetwijfeld opluchten een en ander te schrijven.

[Forummer]

Forummer was vanavond druk met andere dingen. Ik probeer er deze week nog tijd voor te maken.

[Forummer]

Heb na wat zoeken de context gevonden:

Waarin ligt de troost voor de kerk?
Wel, dan moet u maar eens goed lezen, het is u voorgelezen in het tweede vers van
ons teksthoofdstuk, daar staat: En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen. En
zie, daarin ligt de vertroosting voor de kerk: die ligt in God, Hij is de vertroosting van
Israel en in Zijn Naam hebben de knechten des Heeren het ongetrooste volk toe te
roepen: "Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen: spreekt naar het hart van
Jeruzalem en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid
verzoend is, dat zij van de hand des Heeren dubbel ontvangen heeft voor al haar
zonden."
Ziet, nu brengt de Heere die kerk onder Zijn belofte, en dat geschiedt altijd door een
afgesneden weg aan onze zijde. Zowel de schenking der belofte als de vervulling der
belofte. Want al de beloften zijn in Christus Jezus "ja", ten opzichte van de schenking,
en "amen" ten opzichte van de vervulling. Maar nu kan er zulk een tijd liggen tussen
het "ja" en tussen het "amen", tussen de schenking en tussen de vervulling der belofte.
Maar nochtans kan het zo zijn in het leven van Gods volk, als de Heere die kerk onder
Zijn toezegging brengt, dat zij met David getuigen: Uw toezeggingen hebben mij
levendgemaakt, en dat zij de vervulling der belofte, door het dierbare geloof komen te
omhelzen. Maar dat zij het later zullen ervaren, dat het niet toegepast, niet vervuld is
aan hun hart. Nochtans gaat David ervan getuigen: Al wat Uw mond tot mij gesproken
had, gaf aan mijn hart vertroosting, geest en leven.
Wij lezen in het tweede vers: En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen.
En ligt er nu al troost in de toezegging des Heeren, wat moet het dan wel zijn als de
Heere die belofte gaat vervullen; als Hij de glasvensteren van Zijn kerk kristallijnen
komt te maken. Niet alleen de schuld bedekt, maar de schuld en de zonde van Zijn
kerk komt uit te delgen. Waar de ongerechtigheden niet meer gedacht zullen worden
in de toerekening van de gerechtigheid van de eeuwig gezegende des Vaders, dat zij
met de dichter mogen getuigen:
Zover het west verwijderd is van 't oosten,
Zover heeft Hij, om onze ziel te troosten,
Van ons de schuld en zonden weggedaan.

Hierbij een gedeelte van de preek rondom de opmerking. Het betreft een preek van ds van Gilst over Mattheüs 5:4

[KDD]

Voor mij is het duidelijk.

Als we een voorbeeld gebruiken uit het dagelijkse leven:

Als een vader zijn kind een (groot) cadeau belooft dan op dat moment is de kind zo blij - alsof hij de cadeau al heeft. Maar daarna moet hij toch leren wachten en dan komen de vragen zoals, zou ik het echt krijgen?, heb ik niet gedroomd? enz.

[DDD]

Ik moet zeggen dat het op deze manier gebruikt, mijns inziens niet bezwaarlijk is. Ik doelde in ieder geval op een systematische voortgang in de ervaringen.

Hier gaat het om een predikant die onderscheid maakt tussen verschillende vormen van toe-eigening van de genade. En die verschillen zijn er ook gewoon.

[Ukkie]

Heb na wat zoeken de context gevonden:

Waarin ligt de troost voor de kerk?
Wel, dan moet u maar eens goed lezen, het is u voorgelezen in het tweede vers van
ons teksthoofdstuk, daar staat: En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen. En
zie, daarin ligt de vertroosting voor de kerk: die ligt in God, Hij is de vertroosting van
Israel en in Zijn Naam hebben de knechten des Heeren het ongetrooste volk toe te
roepen: "Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen: spreekt naar het hart van
Jeruzalem en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid
verzoend is, dat zij van de hand des Heeren dubbel ontvangen heeft voor al haar
zonden."
Ziet, nu brengt de Heere die kerk onder Zijn belofte, en dat geschiedt altijd door een
afgesneden weg aan onze zijde. Zowel de schenking der belofte als de vervulling der
belofte. Want al de beloften zijn in Christus Jezus "ja", ten opzichte van de schenking,
en "amen" ten opzichte van de vervulling. Maar nu kan er zulk een tijd liggen tussen
het "ja" en tussen het "amen", tussen de schenking en tussen de vervulling der belofte.
Maar nochtans kan het zo zijn in het leven van Gods volk, als de Heere die kerk onder
Zijn toezegging brengt, dat zij met David getuigen: Uw toezeggingen hebben mij
levendgemaakt, en dat zij de vervulling der belofte, door het dierbare geloof komen te
omhelzen. Maar dat zij het later zullen ervaren, dat het niet toegepast, niet vervuld is
aan hun hart. Nochtans gaat David ervan getuigen: Al wat Uw mond tot mij gesproken
had, gaf aan mijn hart vertroosting, geest en leven.
Wij lezen in het tweede vers: En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen.
En ligt er nu al troost in de toezegging des Heeren, wat moet het dan wel zijn als de
Heere die belofte gaat vervullen; als Hij de glasvensteren van Zijn kerk kristallijnen
komt te maken. Niet alleen de schuld bedekt, maar de schuld en de zonde van Zijn
kerk komt uit te delgen. Waar de ongerechtigheden niet meer gedacht zullen worden
in de toerekening van de gerechtigheid van de eeuwig gezegende des Vaders, dat zij
met de dichter mogen getuigen:
Zover het west verwijderd is van 't oosten,
Zover heeft Hij, om onze ziel te troosten,
Van ons de schuld en zonden weggedaan.

Hierbij een gedeelte van de preek rondom de opmerking. Het betreft een preek van ds van Gilst over Mattheüs 5:4

Toch blijf ik het verwarrend vinden. Het zou er nu op kunnen lijken of de eerste omhelzing van de beloften niet echt was. Ook als ik verder lees zie ik een verschil tussen bedekte en vergeven schuld dat brengt alleen maar verwarring en lees ik nergens in de bijbel. De naam van de Heere Jezus word geschreven als de eeuwig gezegende des Vaders. Zijn Naam is Jezus, Zaligmaker van zondaren.
Ik weet het wel de beste stuurlui staan aan wal maar ik kon het toch niet laten om te zeggen dat ik dit verwarrend vind.

[Ukkie]

Voor mij is het duidelijk.

Als we een voorbeeld gebruiken uit het dagelijkse leven:

Als een vader zijn kind een (groot) cadeau belooft dan op dat moment is de kind zo blij - alsof hij de cadeau al heeft. Maar daarna moet hij toch leren wachten en dan komen de vragen zoals, zou ik het echt krijgen?, heb ik niet gedroomd? enz.

Als ik door het geloof Christus omhels īs Hij de mijne!
Zie ook Johannes 6 vers 40
En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.

[Terri]

Heb na wat zoeken de context gevonden:

........
Maar nochtans kan het zo zijn in het leven van Gods volk, als de Heere die kerk onder
Zijn toezegging brengt, dat zij met David getuigen: Uw toezeggingen hebben mij
levendgemaakt, en dat zij de vervulling der belofte, door het dierbare geloof komen te
omhelzen. Maar dat zij het later zullen ervaren, dat het niet toegepast, niet vervuld is
aan hun hart. ........

Hierbij een gedeelte van de preek rondom de opmerking. Het betreft een preek van ds van Gilst over Mattheüs 5:4

Het kan ook uitgelegd worden als dat je door ongeloof bent gaan twijfelen en dan is het zonde. We vertrouwen de Heere niet op Zijn Woord.
Dan is het niet 'de weg' waarlangs iets geleerd wordt, maar ben ik niet op m'n plek.
En met het laatste sta ik schuldig.

[Forummer]

Ik zal wat achtergrond informatie geven.

Voor mij is Jesaja 40:2 van grote betekenis geweest. Zonder daarover in detail te treden is deze tekst voor mij wel de verzekering geweest om te mogen geloven dat God mijn zonden vergeven heeft. Het past bij mijn persoon om dit dan ook met blijdschap aan te nemen en daar onmiddellijk vaste zekerheid uit te hebben. Ook met de wetenschap dat God niet liegen kan. Echter dit past niet echt binnen het standaard GerGem schema. Omdat dit dus eigenlijk zondag aan zondag bestreden wordt, en doordeweeks nog door satan over aangevallen wordt, loop ik regelmatig met twijfel. Terwijl ik niet wil twijfelen aan Gods Woord, tot mij gesproken. Bovendien is deze tekst ondubbelzinnig duidelijk. Daar valt geen andere uitleg aan te geven, en dat is voor mij persoonlijk wel goed.

Als deze tekst dan aangehaald wordt in de preek, dan is dat verheugend. Zeker als de tekst ook op dezelfde manier toegepast wordt. Maar als er dan gelijk zo'n opmerking over nog niet toegepast aan het hart achteraan komt, dan slaat de twijfel weer toe. Zou dat bij mij ook zo zijn? Zou ik een belofte omhelsd hebben, maar nog geen kind van God zijn omdat het nog niet toegepast is? Grote verwarring en onzekerheid op dat moment. En dus de behoefte om dat verder uit te zoeken.

Gelukkig was er 's middags weer een preek vol van evangelie, waardoor de twijfel weer verdween.
Ik kom er steeds meer achter dat het bij mijn persoonlijkheid hoort dat ik ergens mega blij mee ben en dat ik op een ander moment het allemaal niet zo goed meer zie zitten. Dit komt vrij sterk terug in mijn manier van geloof beleven.

Veel preken zijn voor mij verwarrend, omdat er regelmatig van alles gezegd wordt zonder duidelijke lijn. En als er wel een duidelijke lijn is, dan is dat regelmatig volgens het standaard GerGem plaatje, waar ik dus eigenlijk niet inpas. Dat vind ik echt moeilijk.

Gelukkig is God altíj́d te vertrouwen. Daar klamp ik me dan ook stevig aan vast. En regelmatig geeft God zegen uit onverwachte hoek. Ook binnen de GerGem.

[Ukkie]

Ik zal wat achtergrond informatie geven.

Voor mij is Jesaja 40:2 van grote betekenis geweest. Zonder daarover in detail te treden is deze tekst voor mij wel de verzekering geweest om te mogen geloven dat God mijn zonden vergeven heeft. Het past bij mijn persoon om dit dan ook met blijdschap aan te nemen en daar onmiddellijk vaste zekerheid uit te hebben. Ook met de wetenschap dat God niet liegen kan. Echter dit past niet echt binnen het standaard GerGem schema. Omdat dit dus eigenlijk zondag aan zondag bestreden wordt, en doordeweeks nog door satan over aangevallen wordt, loop ik regelmatig met twijfel. Terwijl ik niet wil twijfelen aan Gods Woord, tot mij gesproken. Bovendien is deze tekst ondubbelzinnig duidelijk. Daar valt geen andere uitleg aan te geven, en dat is voor mij persoonlijk wel goed.

Als deze tekst dan aangehaald wordt in de preek, dan is dat verheugend. Zeker als de tekst ook op dezelfde manier toegepast wordt. Maar als er dan gelijk zo'n opmerking over nog niet toegepast aan het hart achteraan komt, dan slaat de twijfel weer toe. Zou dat bij mij ook zo zijn? Zou ik een belofte omhelsd hebben, maar nog geen kind van God zijn omdat het nog niet toegepast is? Grote verwarring en onzekerheid op dat moment. En dus de behoefte om dat verder uit te zoeken.

Gelukkig was er 's middags weer een preek vol van evangelie, waardoor de twijfel weer verdween.
Ik kom er steeds meer achter dat het bij mijn persoonlijkheid hoort dat ik ergens mega blij mee ben en dat ik op een ander moment het allemaal niet zo goed meer zie zitten. Dit komt vrij sterk terug in mijn manier van geloof beleven.

Veel preken zijn voor mij verwarrend, omdat er regelmatig van alles gezegd wordt zonder duidelijke lijn. En als er wel een duidelijke lijn is, dan is dat regelmatig volgens het standaard GerGem plaatje, waar ik dus eigenlijk niet inpas. Dat vind ik echt moeilijk.

Gelukkig is God altíj́d te vertrouwen. Daar klamp ik me dan ook stevig aan vast. En regelmatig geeft God zegen uit onverwachte hoek. Ook binnen de GerGem.

Wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Die hoogte en diepte, wel waar of niet waar, het is bij mij verdwenen toen ik tegen de Heere heb gezegd dat Hij ervan weet dat ik zoveel van die gestalten niet heb maar ondanks dat mij vastklampt aan Zijn Woord en Zijn zoon Jezus Christus. God bedriegt ons niet! We kunnen zo in onszelf graven maar daar zullen we niets goeds vinden. De zaligheid en zekerheid ligt buiten ons in Jezus Christus.
Wat ik niet heb heeft Hij wel en dat is mijn gerechtigheid voor God.
Ik hoorde eens van ds. P. de Vries:
Kan ik mij bedriegen? Ja dat kan.
Kan ik mij bedriegen als ik mij aan Jezus Christus vastklampt? Nee want Hij bedriegt ons niet!

[JCM]

Dit onderscheid zoals in dit preekfragment vind ik ook wat verwarrend.

De vraag is wat de inhoud van die belofte is, en over welke belofte het gaat. Dit wordt in dit preekgedeelte niet zo duidelijk.

1) In de catechismus wordt gesproken over 'De belofte des Evangelies'. Zodra iemand door een door God gewerkt geloof op grond van de verkondiging van het Evangelie dit Evangelie gelooft, heeft diegene ook deel aan die belofte en de inhoud daarvan.
Vraag + antwoord 84 geeft aan dat de inhoud van die belofte is: de vergeving van zonden. En (niet daar vermeld) de vernieuwing naar Gods Beeld.
'De belofte des Evangelies' is een directe en heerlijke belofte, maar onder de voorwaarde van bekering tot de levende God en geloof in zijn Woord. (Lees Ezechiël 18:20-28 https://www.statenvertaling.net/bijbel/ezec/18.html)
Mijns inziens moet in de prediking het geloof (de omhelzing) en de toepassing (weldaden) wel onderscheiden worden naar aard, maar niet in tijd.

2) De beloftes voor toekomende zaken (volkomen verlossing, nieuwe hemel en aarde) zijn wel gegeven aan de gelovigen, maar nog niet vervuld. Naar de uitkomst kan wel uitgezien worden.

3) Bij de beloftes van tijdelijke zaken (zoals verlossing van vijanden of ziekte, en bijvoorbeeld in het OT ook de komst van de Heere Jezus) ligt vaak wel een tijd tussen de belofte en de vervulling/toepassing.

Mijns inziens moeten deze zaken goed en onderscheiden naar voren komen om geen verwarring te stichten.

[KDD]

Ik zal wat achtergrond informatie geven.

Voor mij is Jesaja 40:2 van grote betekenis geweest. Zonder daarover in detail te treden is deze tekst voor mij wel de verzekering geweest om te mogen geloven dat God mijn zonden vergeven heeft. Het past bij mijn persoon om dit dan ook met blijdschap aan te nemen en daar onmiddellijk vaste zekerheid uit te hebben. Ook met de wetenschap dat God niet liegen kan. Echter dit past niet echt binnen het standaard GerGem schema. Omdat dit dus eigenlijk zondag aan zondag bestreden wordt, en doordeweeks nog door satan over aangevallen wordt, loop ik regelmatig met twijfel. Terwijl ik niet wil twijfelen aan Gods Woord, tot mij gesproken. Bovendien is deze tekst ondubbelzinnig duidelijk. Daar valt geen andere uitleg aan te geven, en dat is voor mij persoonlijk wel goed.

Als deze tekst dan aangehaald wordt in de preek, dan is dat verheugend. Zeker als de tekst ook op dezelfde manier toegepast wordt. Maar als er dan gelijk zo'n opmerking over nog niet toegepast aan het hart achteraan komt, dan slaat de twijfel weer toe. Zou dat bij mij ook zo zijn? Zou ik een belofte omhelsd hebben, maar nog geen kind van God zijn omdat het nog niet toegepast is? Grote verwarring en onzekerheid op dat moment. En dus de behoefte om dat verder uit te zoeken.

Gelukkig was er 's middags weer een preek vol van evangelie, waardoor de twijfel weer verdween.
Ik kom er steeds meer achter dat het bij mijn persoonlijkheid hoort dat ik ergens mega blij mee ben en dat ik op een ander moment het allemaal niet zo goed meer zie zitten. Dit komt vrij sterk terug in mijn manier van geloof beleven.

Veel preken zijn voor mij verwarrend, omdat er regelmatig van alles gezegd wordt zonder duidelijke lijn. En als er wel een duidelijke lijn is, dan is dat regelmatig volgens het standaard GerGem plaatje, waar ik dus eigenlijk niet inpas. Dat vind ik echt moeilijk.

Gelukkig is God altíj́d te vertrouwen. Daar klamp ik me dan ook stevig aan vast. En regelmatig geeft God zegen uit onverwachte hoek. Ook binnen de GerGem.

Wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Die hoogte en diepte, wel waar of niet waar, het is bij mij verdwenen toen ik tegen de Heere heb gezegd dat Hij ervan weet dat ik zoveel van die gestalten niet heb maar ondanks dat mij vastklampt aan Zijn Woord en Zijn zoon Jezus Christus. God bedriegt ons niet! We kunnen zo in onszelf graven maar daar zullen we niets goeds vinden. De zaligheid en zekerheid ligt buiten ons in Jezus Christus.
Wat ik niet heb heeft Hij wel en dat is mijn gerechtigheid voor God.
Ik hoorde eens van ds. P. de Vries:
Kan ik mij bedriegen? Ja dat kan.
Kan ik mij bedriegen als ik mij aan Jezus Christus vastklampt? Nee want Hij bedriegt ons niet!

ds van Gilst kon ik wel begrijpen maar deze dingen weer niet

[Ukkie]

Ik zal wat achtergrond informatie geven.

Voor mij is Jesaja 40:2 van grote betekenis geweest. Zonder daarover in detail te treden is deze tekst voor mij wel de verzekering geweest om te mogen geloven dat God mijn zonden vergeven heeft. Het past bij mijn persoon om dit dan ook met blijdschap aan te nemen en daar onmiddellijk vaste zekerheid uit te hebben. Ook met de wetenschap dat God niet liegen kan. Echter dit past niet echt binnen het standaard GerGem schema. Omdat dit dus eigenlijk zondag aan zondag bestreden wordt, en doordeweeks nog door satan over aangevallen wordt, loop ik regelmatig met twijfel. Terwijl ik niet wil twijfelen aan Gods Woord, tot mij gesproken. Bovendien is deze tekst ondubbelzinnig duidelijk. Daar valt geen andere uitleg aan te geven, en dat is voor mij persoonlijk wel goed.

Als deze tekst dan aangehaald wordt in de preek, dan is dat verheugend. Zeker als de tekst ook op dezelfde manier toegepast wordt. Maar als er dan gelijk zo'n opmerking over nog niet toegepast aan het hart achteraan komt, dan slaat de twijfel weer toe. Zou dat bij mij ook zo zijn? Zou ik een belofte omhelsd hebben, maar nog geen kind van God zijn omdat het nog niet toegepast is? Grote verwarring en onzekerheid op dat moment. En dus de behoefte om dat verder uit te zoeken.

Gelukkig was er 's middags weer een preek vol van evangelie, waardoor de twijfel weer verdween.
Ik kom er steeds meer achter dat het bij mijn persoonlijkheid hoort dat ik ergens mega blij mee ben en dat ik op een ander moment het allemaal niet zo goed meer zie zitten. Dit komt vrij sterk terug in mijn manier van geloof beleven.

Veel preken zijn voor mij verwarrend, omdat er regelmatig van alles gezegd wordt zonder duidelijke lijn. En als er wel een duidelijke lijn is, dan is dat regelmatig volgens het standaard GerGem plaatje, waar ik dus eigenlijk niet inpas. Dat vind ik echt moeilijk.

Gelukkig is God altíj́d te vertrouwen. Daar klamp ik me dan ook stevig aan vast. En regelmatig geeft God zegen uit onverwachte hoek. Ook binnen de GerGem.

Wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Die hoogte en diepte, wel waar of niet waar, het is bij mij verdwenen toen ik tegen de Heere heb gezegd dat Hij ervan weet dat ik zoveel van die gestalten niet heb maar ondanks dat mij vastklampt aan Zijn Woord en Zijn zoon Jezus Christus. God bedriegt ons niet! We kunnen zo in onszelf graven maar daar zullen we niets goeds vinden. De zaligheid en zekerheid ligt buiten ons in Jezus Christus.
Wat ik niet heb heeft Hij wel en dat is mijn gerechtigheid voor God.
Ik hoorde eens van ds. P. de Vries:
Kan ik mij bedriegen? Ja dat kan.
Kan ik mij bedriegen als ik mij aan Jezus Christus vastklampt? Nee want Hij bedriegt ons niet!

ds van Gilst kon ik wel begrijpen maar deze dingen weer niet

Wat begrijp je niet @kdd? Kun je dat uitleggen?

[KDD]

Ik kan het niet uitleggen maar ik herken die zaken niet - dat van ds. van Gilst herken ik wel