Ruth zei aan de grens van Moab: uw God is mijn God.

Was zij toen al een kind van God?

Of moest zij nog verder doorgeleid worden, tot Boaz die haar loste? En was ze pas vanaf dat moment een kind van God?

Wat vragen die bij me opkwamen nav een gedeelte uit een preek.

Ruth is primair geen bekeringsgeschiedenis. Het inleggen van heilsordelijke schema's tast de inhoud van Ruth aan. Het moment van bekering van Ruth is niet iets dat uit dit Bijbelboek gehaald kan worden.

In de typologische uitleg van Ruth moet je de zaken wel goed voorstellen. Zoals Ruth Boaz niet kende toen ze in Bethlehem kwam, zo kent een wedergeborene Christus nog niet meteen. (Het gaat mij nu niet om de discussie of dit laatste zo is, maar om de juiste vergelijking.)

Je kunt dus niet zeggen dat Ruth Christus nog niet kende, want dan verwar je beeld en tegenbeeld.

Mannetje schreef:In de typologische uitleg van Ruth moet je de zaken wel goed voorstellen. Zoals Ruth Boaz niet kende toen ze in Bethlehem kwam, zo kent een wedergeborene Christus nog niet meteen. (Het gaat mij nu niet om de discussie of dit laatste zo is, maar om de juiste vergelijking.)

Je kunt dus niet zeggen dat Ruth Christus nog niet kende, want dan verwar je beeld en tegenbeeld.

Boaz kun je heel goed zien als een type van Christus zonder tot deze uitleg ten aanzien van Ruth te komen.

Ook Jozua en het beloofde land Kanaän mogen we zien als typen van Christus en de zaligheid, maar dat betekent niet dat de Israëlieten die in Kanaän kwamen zalig werden; evenmin dat degenen die in de woestijn stierven, allen verloren gingen.

Hollander schreef:Ruth is primair geen bekeringsgeschiedenis. Het inleggen van heilsordelijke schema's tast de inhoud van Ruth aan. Het moment van bekering van Ruth is niet iets dat uit dit Bijbelboek gehaald kan worden.

Als Ruth bij de grens van Moab mag zeggen: "uw God is mijn God" en we laten dat gewoon staan, dan lijkt me dat we de conclusie mogen trekken dat Ruth toen al een gelovige vrouw was. Het exacte moment valt dan niet uit het bijbelboek te achterhalen, maar dat hoeft ook niet.

Ben benieuwd hoe hier breder tegenaan gekeken wordt.

Forummer schreef:

Hollander schreef:Ruth is primair geen bekeringsgeschiedenis. Het inleggen van heilsordelijke schema's tast de inhoud van Ruth aan. Het moment van bekering van Ruth is niet iets dat uit dit Bijbelboek gehaald kan worden.

Als Ruth bij de grens van Moab mag zeggen: "uw God is mijn God" en we laten dat gewoon staan, dan lijkt me dat we de conclusie mogen trekken dat Ruth toen al een gelovige vrouw was. Het exacte moment valt dan niet uit het bijbelboek te achterhalen, maar dat hoeft ook niet.

Ben benieuwd hoe hier breder tegenaan gekeken wordt.

Vroeger hadden we daar een mooie uitdrukking voor: De brug (terug) was voor haar opgehaald. Ik ben wel benieuwd of we hier deze uitdrukking nog kennen.

Forummer schreef:

Hollander schreef:Ruth is primair geen bekeringsgeschiedenis. Het inleggen van heilsordelijke schema's tast de inhoud van Ruth aan. Het moment van bekering van Ruth is niet iets dat uit dit Bijbelboek gehaald kan worden.

Als Ruth bij de grens van Moab mag zeggen: "uw God is mijn God" en we laten dat gewoon staan, dan lijkt me dat we de conclusie mogen trekken dat Ruth toen al een gelovige vrouw was. Het exacte moment valt dan niet uit het bijbelboek te achterhalen, maar dat hoeft ook niet.

Ben benieuwd hoe hier breder tegenaan gekeken wordt.

Voor die grens was Ruth een kind van God, ze zegt uw God is mijn God... Hij is haar God...

-DIA- schreef:

Forummer schreef:

Hollander schreef:Ruth is primair geen bekeringsgeschiedenis. Het inleggen van heilsordelijke schema's tast de inhoud van Ruth aan. Het moment van bekering van Ruth is niet iets dat uit dit Bijbelboek gehaald kan worden.

Als Ruth bij de grens van Moab mag zeggen: "uw God is mijn God" en we laten dat gewoon staan, dan lijkt me dat we de conclusie mogen trekken dat Ruth toen al een gelovige vrouw was. Het exacte moment valt dan niet uit het bijbelboek te achterhalen, maar dat hoeft ook niet.

Ben benieuwd hoe hier breder tegenaan gekeken wordt.

Vroeger hadden we daar een mooie uitdrukking voor: De brug (terug) was voor haar opgehaald. Ik ben wel benieuwd of we hier deze uitdrukking nog kennen.

Die uitdrukking ken ik zeker, echter denk ik als men kan zeggen, uw God is mijn God, de weg al veel verder is, geestelijk gezien.

In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

alepha schreef:In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

Er staat uw volk mijn volk, uw God mijn God, ook bij volk staat 'is' er niet tussen. Deze uitleg klopt dus niet.

samanthi schreef:

alepha schreef:In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

Er staat uw volk mijn volk, uw God mijn God, ook bij volk staat 'is' er niet tussen. Deze uitleg klopt dus niet.

In de grondtaal bedoel je? Ik vond het achteraf ook een wat wonderlijke uitleg ja...

alepha schreef:

samanthi schreef:

alepha schreef:In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

Er staat uw volk mijn volk, uw God mijn God, ook bij volk staat 'is' er niet tussen. Deze uitleg klopt dus niet.

In de grondtaal bedoel je? Ik vond het achteraf ook een wat wonderlijke uitleg ja...

Ja in de grondtaal staat bij beiden geen 'is' .

samanthi schreef:

alepha schreef:

samanthi schreef:

alepha schreef:In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

Er staat uw volk mijn volk, uw God mijn God, ook bij volk staat 'is' er niet tussen. Deze uitleg klopt dus niet.

In de grondtaal bedoel je? Ik vond het achteraf ook een wat wonderlijke uitleg ja...

Ja in de grondtaal staat bij beiden geen 'is' .

Dan zou je alsnog kunnen zeggen dat Ruth het woordje 'is' niet durfde te gebruiken... Persoonlijk geloof ik dat niet zozeer.
Past het bij de grammaticale opbouw van het Hebreeuws om het woordje is niet te gebruiken?

Is dit heel belangrijk om te weten ?
Zo nee laten we dan ook niet speculeren het gaat over het moreel van het verhaal in zijn geheel en de lessen maar bovenal wat Christus heeft gedaan voor Zijn volk.

Alepha schreef: Dan zou je alsnog kunnen zeggen dat Ruth het woordje 'is' niet durfde te gebruiken... Persoonlijk geloof ik dat niet zozeer.
Past het bij de grammaticale opbouw van het Hebreeuws om het woordje is niet te gebruiken?

Ik denk dat het uitlegkunde is, je kunt het nergens uit opmaken. Er is helemaal geen reden om dit aan te nemen.