J.C. Philpot schreef:Omdat de oorspronkelijke poll niet goed liep, heb ik de poll aangepast in:

Welke plek neemt de wederkomst in de prediking in jouw gemeente in?

Als ik persoonlijk mag zijn: ik vond de eerste titel eigenlijk mooier Philpot!
De wederkomst van Christus is allereerst een persoonlijke verwachting, maar daarnaast is het delen in die verwachting met hen die Hem liefhebben, een sterke aansporing tot het leven van een heilig leven, en een dubbele vreugde. Afgelopen week hoorde ik een preek van ds Koppelaar de volgende uitspraak: het uitzien naar de komst van de Bruidegom, is de graadmeter van je geloof.

De Heere Jezus komt alleen als een dief in de nacht voor hen die Hem niet verwachten.
In mijn gemeente speelt de Maranatha gedachte een marginale rol.

Ik heb vanavond nog een hele mooie (lees)preek gehoord van Kolhbrugge over Openbaring 14 en 15.
Het is niet los op internet dacht ik
Erg mooi uitgewerkt wat de getallen betekenen en de dieren.

Erskinees schreef:Wat heeft die geschiedenis precies te maken met de wederkomst van Christus?

Dat we voorbereid moeten zijn op de eeuwigheid en daarbij de hoop dat mensen het eeuwig leven verwacht en aanspoort om dat ook te zoeken als men dit nog niet kent.

Geytenbeekje schreef:Gebeurd dat laatste in veel refo kerken ?
Dat wederkomst niet meer wordt genoemd ?

Zover ik het waarneem is het inderdaad zo. Ik hoor er ook weinig over. En juist in zo'n stille gerustheid, als niemand erover denkt, dan plotseling... Een vraagje: Wie verwacht vannacht of al daarvoor, de wederkomst? We zeggen allemaal in theorie: ja dat kan, maar geloven we het echt? Ik denk dat de meesten, zoals de Bijbel het zegt, slapen, zowel de wijzen als de dwazen. En wat ook nog wel tekenend is: er zijn er die zichzelf wijs achten. Laten we maar niet wijs zijn boven wat we zijn: Onwijze mensen, allemaal van nature.

de wederkomst speelt, net als de dood grote een plaats in mijn leven.
Hier op aarde heb ik geen blijvende stad, ik geniet van het leven, van mijn man, mijn kinderen en kleinkinderen, maar het mooiste komt nog, Maranatha!

De laatste tijd heb ik het boekje "Voorbereiding op de wederkomst" van Lance Lambert gelezen, en vorige week zondag hadden we een preek van ds. A. Simons over Openbaringen 22:12 en 17, die precies hierop aansloot. De preek had mij veel te zeggen.

Ik geloof dat één van de dingen die de Heere wil zeggen in deze crisis, is: waarom leven jullie niet méér in de verwachting en met de bede waar Johannes de Openbaringen mee afsloot: "Ja, kom, Heere Jezus!"

Al wat jaren geleden is een uitspraak bij mij blijven hangen uit een preek, waarvan de strekking was dat we niet op weg zijn naar de dood en het graf, maar naar Zijn komst! Ik denk dat dat ook de nieuw-testamentische verwachting is.

eilander schreef:De laatste tijd heb ik het boekje "Voorbereiding op de wederkomst" van Lance Lambert gelezen, en vorige week zondag hadden we een preek van ds. A. Simons over Openbaringen 22:12 en 17, die precies hierop aansloot. De preek had mij veel te zeggen.

Ik geloof dat één van de dingen die de Heere wil zeggen in deze crisis, is: waarom leven jullie niet méér in de verwachting en met de bede waar Johannes de Openbaringen mee afsloot: "Ja, kom, Heere Jezus!"

Al wat jaren geleden is een uitspraak bij mij blijven hangen uit een preek, waarvan de strekking was dat we niet op weg zijn naar de dood en het graf, maar naar Zijn komst! Ik denk dat dat ook de nieuw-testamentische verwachting is.

Uit het boekje van Lance Lambert nog een paar gedachten:

• - De hoofdstukken waarin de Heere Jezus spreekt over de tekenen der tijden, en de oproep "Weest ook gij bereid" is niet gegeven aan de wereld, maar aan Zijn kinderen
  - 'gereed zijn' is niet alleen een kwestie van verlost zijn, hoe essentieel dat ook is
  - wees erg voorzichtig met het spreken over een bepaald moment of een bepaalde dag
  - 'waakt dan' betekent niet: wees waakzaam en dan zul je weten dat de Heere volgende maand komt. Het betekent: wees waakzaam dat je niet misleid wordt, dat je niet op een dwaalspoor raakt of struikelt
  - waakzaam zijn betekent: alert en wakker blijven, geestelijk voortdurend alert en wakker zijn. Het heeft te maken met uithoudingsvermogen en met echt gebed. Als we door de tekenen van de eindtijd overvallen worden, zijn we te laat (of we hebben er niet eens erg in).
  - "Aangezien we groot gebracht zijn met het geloof in Zijn komst, denken we daarop voorbereid te zijn, terwijl we vreemd genoeg niets concreets ervoor gedaan hebben."
  - volg de politieke ontwikkelingen met de Bijbel ernaast
  - "De 'vreze des Heeren' is tegenwoordig een erg ouderwetse uitdrukking. Het is niet alleen ouderwets als uitdrukking, maar ook als ervaring. Er is nog maar heel weinig echte vreze des Heeren. (...) [De Heere Jezus was] vol van de vreze des Heeren. We moeten dit alles heel goed in ons opnemen, want er is zoveel wat we moeten leren, vooral in de laatste dagen als de vijand zal proberen om ons te laten struikelen waar hij maar kan."
  - "We zullen veel volhardende moed nodig hebben, en veel geestelijke standvastigheid en ruggengraad, om niet te bezwijken in de laatste dagen. (...) Houd op met mopperen, klagen en jammeren, en laat de Heere toe om u te oefenen. (...) Leer nu om te volharden."

eilander schreef: Uit het boekje van Lance Lambert nog een paar gedachten:

• - De hoofdstukken waarin de Heere Jezus spreekt over de tekenen der tijden, en de oproep "Weest ook gij bereid" is niet gegeven aan de wereld, maar aan Zijn kinderen
  - 'gereed zijn' is niet alleen een kwestie van verlost zijn, hoe essentieel dat ook is
  - wees erg voorzichtig met het spreken over een bepaald moment of een bepaalde dag
  - 'waakt dan' betekent niet: wees waakzaam en dan zul je weten dat de Heere volgende maand komt. Het betekent: wees waakzaam dat je niet misleid wordt, dat je niet op een dwaalspoor raakt of struikelt
  - waakzaam zijn betekent: alert en wakker blijven, geestelijk voortdurend alert en wakker zijn. Het heeft te maken met uithoudingsvermogen en met echt gebed. Als we door de tekenen van de eindtijd overvallen worden, zijn we te laat (of we hebben er niet eens erg in).
  - "Aangezien we groot gebracht zijn met het geloof in Zijn komst, denken we daarop voorbereid te zijn, terwijl we vreemd genoeg niets concreets ervoor gedaan hebben."
  - volg de politieke ontwikkelingen met de Bijbel ernaast
  - "De 'vreze des Heeren' is tegenwoordig een erg ouderwetse uitdrukking. Het is niet alleen ouderwets als uitdrukking, maar ook als ervaring. Er is nog maar heel weinig echte vreze des Heeren. (...) [De Heere Jezus was] vol van de vreze des Heeren. We moeten dit alles heel goed in ons opnemen, want er is zoveel wat we moeten leren, vooral in de laatste dagen als de vijand zal proberen om ons te laten struikelen waar hij maar kan."
  - "We zullen veel volhardende moed nodig hebben, en veel geestelijke standvastigheid en ruggengraad, om niet te bezwijken in de laatste dagen. (...) Houd op met mopperen, klagen en jammeren, en laat de Heere toe om u te oefenen. (...) Leer nu om te volharden."

Heel kernachtig, en stof tot overdenken!

eilander schreef:De laatste tijd heb ik het boekje "Voorbereiding op de wederkomst" van Lance Lambert gelezen, en vorige week zondag hadden we een preek van ds. A. Simons over Openbaringen 22:12 en 17, die precies hierop aansloot. De preek had mij veel te zeggen.

Ik geloof dat één van de dingen die de Heere wil zeggen in deze crisis, is: waarom leven jullie niet méér in de verwachting en met de bede waar Johannes de Openbaringen mee afsloot: "Ja, kom, Heere Jezus!"

Al wat jaren geleden is een uitspraak bij mij blijven hangen uit een preek, waarvan de strekking was dat we niet op weg zijn naar de dood en het graf, maar naar Zijn komst! Ik denk dat dat ook de nieuw-testamentische verwachting is.

Ik denk er ook zo over, qua 2e alinea Eilander. Wat ik nog best heftig vind, daar sprak ik onlangs met iemand over, dat het verlangen naar Gods wederkomst soms wat 'egoïstisch' voelt omdat er nog zoveel mensen (dichtbij) zijn, die Hem nog niet kennen. Lees bv familieleden.

Je hebt dominees die (door Chiliastisch gedachtegeod) het wel vaak bepreken. Maar ik denk de meeste dominees er niet regelmatig wat van zeggen.

Zeeuw schreef:

eilander schreef:De laatste tijd heb ik het boekje "Voorbereiding op de wederkomst" van Lance Lambert gelezen, en vorige week zondag hadden we een preek van ds. A. Simons over Openbaringen 22:12 en 17, die precies hierop aansloot. De preek had mij veel te zeggen.

Ik geloof dat één van de dingen die de Heere wil zeggen in deze crisis, is: waarom leven jullie niet méér in de verwachting en met de bede waar Johannes de Openbaringen mee afsloot: "Ja, kom, Heere Jezus!"

Al wat jaren geleden is een uitspraak bij mij blijven hangen uit een preek, waarvan de strekking was dat we niet op weg zijn naar de dood en het graf, maar naar Zijn komst! Ik denk dat dat ook de nieuw-testamentische verwachting is.

Ik denk er ook zo over, qua 2e alinea Eilander. Wat ik nog best heftig vind, daar sprak ik onlangs met iemand over, dat het verlangen naar Gods wederkomst soms wat 'egoïstisch' voelt omdat er nog zoveel mensen (dichtbij) zijn, die Hem nog niet kennen. Lees bv familieleden.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, maar van de zojuist genoemde predikant heb ik geleerd dat juist dat teveel ik-gericht is. Het gaat niet om mij, niet om mijn gezin en omgeving, maar het gaat om Hem!
De Heere Jezus ziet uit naar de volledige vervulling van Zijn gebed uit Joh. 17: "...opdat zij ook zijn mogen waar Ik ben, opdat zij Mijn heerlijkheid aanschouwen..." Waar wij af en toe (?) uitzien naar Zijn komst, verlangt de Heere Jezus daar doorlopend naar.

eilander schreef:

Zeeuw schreef:

eilander schreef:De laatste tijd heb ik het boekje "Voorbereiding op de wederkomst" van Lance Lambert gelezen, en vorige week zondag hadden we een preek van ds. A. Simons over Openbaringen 22:12 en 17, die precies hierop aansloot. De preek had mij veel te zeggen.

Ik geloof dat één van de dingen die de Heere wil zeggen in deze crisis, is: waarom leven jullie niet méér in de verwachting en met de bede waar Johannes de Openbaringen mee afsloot: "Ja, kom, Heere Jezus!"

Al wat jaren geleden is een uitspraak bij mij blijven hangen uit een preek, waarvan de strekking was dat we niet op weg zijn naar de dood en het graf, maar naar Zijn komst! Ik denk dat dat ook de nieuw-testamentische verwachting is.

Ik denk er ook zo over, qua 2e alinea Eilander. Wat ik nog best heftig vind, daar sprak ik onlangs met iemand over, dat het verlangen naar Gods wederkomst soms wat 'egoïstisch' voelt omdat er nog zoveel mensen (dichtbij) zijn, die Hem nog niet kennen. Lees bv familieleden.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, maar van de zojuist genoemde predikant heb ik geleerd dat juist dat teveel ik-gericht is. Het gaat niet om mij, niet om mijn gezin en omgeving, maar het gaat om Hem!
De Heere Jezus ziet uit naar de volledige vervulling van Zijn gebed uit Joh. 17: "...opdat zij ook zijn mogen waar Ik ben, opdat zij Mijn heerlijkheid aanschouwen..." Waar wij af en toe (?) uitzien naar Zijn komst, verlangt de Heere Jezus daar doorlopend naar.

Ik begrijp het wel, toch gaat het om Zijn dag en Zijn glorie

De kerken van de Reformatie schreef:Daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onze Heere.

Bron: Nederlandse Geloofsbelijdenis

Vanmorgen besprak ik met mijn vrouw, welke predikanten zeer regelmatig de nadruk leggen op de aanstaande wederkomst van Christus. We kwamen slechts op drie namen (Ds. Simons / Koppelaar / Herwig). Gelukkig komt het aan de zijlijn af en toe nog wel aan de orde in veel gemeentes, maar dat is het dan meestal ook wel.

Ik zie mezelf als een Reformatorische jongen die volledig achter de schriftuurlijk-bevindelijke prediking staat, en kritiek daarop moeilijk kan verdragen. Maar toch denk ik dat we hier een hiaat hebben in ons kerkelijk leven. Ik vraag me af wat daar de oorzaak van is. Zijn we zo ver beinvloed door het materialisme, rationalisme en introspectionisme, en is het geestelijk leven in onze gezindte zo ingezonken dat we niet meer uit deze verwachting leven?

Ook ik moet niks moet hebben van allerlei Left-behind achtige gedetailleerde inkleuringen van de eindtijd, en gedetailleerde jaartalvoorspellingen. Maar het lijkt erop dat we uit angst voor deze doperse praktijken, wel erg bang zijn geworden om de wederkomstverachting concreet voor ons te zien. Het kan zijn dat we door de brokken die er in de afgelopen 20 eeuwen zijn gemaakt, veel wijzer, nederiger en verstandiger zijn geworden. Maar het kan ook zijn dat dit heilsfeit erg ver van ons vandaan staat.

De Reformatorische theologie is bij uitstek gericht op de eer en de heerlijkheid van de Heere. Ik denk dat Eilander een goed punt aansnijd, dat de wederkomstverwachting juist daarop gericht is. En mijns inziens past ze daarom ook juist goed in een Reformatorische beschouwing. Bij de wederkomst van de Koning Jezus zal Hij zichtbaar voor heel de wereld aan Zijn eer komen, en zal Zijn heerlijkheid door een ieder erkend moeten worden.

Zouden wij elkaar naar de opdracht van de schrift in deze tijd nog kunnen vertroosten met deze wetenschap? (1 Tessalonicensen 4:18 Zo dan, vertroost elkander met deze woorden.)

J.C. Philpot schreef:Maar toch denk ik dat we hier een hiaat hebben in ons kerkelijk leven. Ik vraag me af wat daar de oorzaak van is.

Ik zit even wat teksten over de wederkomst op te zoeken. Ik denk dat veel predikers zich geen raad weten met deze teksten voor de prediking: ze zijn alleen van toepassing voor Gods kinderen. Separeren lukt dan dus niet zo met deze teksten. Wellicht dat het daarom maar overgeslagen wordt?

Erskinees schreef:

J.C. Philpot schreef:Maar toch denk ik dat we hier een hiaat hebben in ons kerkelijk leven. Ik vraag me af wat daar de oorzaak van is.

Ik zit even wat teksten over de wederkomst op te zoeken. Ik denk dat veel predikers zich geen raad weten met deze teksten voor de prediking: ze zijn alleen van toepassing voor Gods kinderen. Separeren lukt dan dus niet zo met deze teksten. Wellicht dat het daarom maar overgeslagen wordt?

Ik zou de noodzaak van een separerende prediking niet willen relativeren, maar het uitzien van de wederkomst hang inderdaad wel samen met heilszekerheid. Als die zekerheid schaars is, of per definitie al verdacht is, zal dat ook zijn invloed hebben op het onderwerp waar het hier om gaat.

Aan de andere kant denk ik dat het meer centraal stellen van dit heilsfeit ook separerend kan functioneren, en anderzeids Gods kinderen van een overmatige introspectie kan verlossen.