Jezus weende

[Erik]

Afgelopen zaterdag in het RD een artikel met de bekende woorden Jezus weende .......

Niet voor het eerst wordt daaraan de aanname gekoppeld dat er nooitt gelachen zou zijn door Jezus.

Dit botst frontaal met de bekende woorden dat Jezus volledig mens is geworden uitgezonderd de zonde.

In de heilige schrift blijkt vaak genoeg dat Jezus emoties kende.
De stelling dat Jezus nooit heeft gelachen valt niet te onderbouwen op basis van de bijbel.

[De Haas]

Afgelopen zaterdag in het RD een artikel met de bekende woorden Jezus weende .......

Niet voor het eerst wordt daaraan de aanname gekoppeld dat er nooitt gelachen zou zijn door Jezus.

Dit botst frontaal met de bekende woorden dat Jezus volledig mens is geworden uitgezonderd de zonde.

In de heilige schrift blijkt vaak genoeg dat Jezus emoties kende.
De stelling dat Jezus nooit heeft gelachen valt niet te onderbouwen op basis van de bijbel.

Ik wil er op wijzen dat deze stelling niet werd geponeerd in het artikel waarnaar wordt verwezen. In dit artikel wordt slechts gesteld, dat nergens in de Bijbel staat dat Jezus wel lachte. Deze stelling is zeer eenvoudig onderuit te halen door één voorbeeld te noemen waaruit blijkt dat Hij dat wel deed.

Overigens ben ik niet zeker van uw aanname dat het bij een mens hoort om te lachen. Wat ik bedoel te zeggen, is dat het lachen niet met het mens-zijn gegeven is, al moet ik bekennen deze activiteit meer dan dagelijks uit te voeren.

[Luther]

Afgelopen zaterdag in het RD een artikel met de bekende woorden Jezus weende .......

Niet voor het eerst wordt daaraan de aanname gekoppeld dat er nooitt gelachen zou zijn door Jezus.

Dit botst frontaal met de bekende woorden dat Jezus volledig mens is geworden uitgezonderd de zonde.

In de heilige schrift blijkt vaak genoeg dat Jezus emoties kende.
De stelling dat Jezus nooit heeft gelachen valt niet te onderbouwen op basis van de bijbel.

Er viel met eerbied gezegd voor de Heere Jezus ook niet veel te lachen op deze aarde.
Dag in, dag uit, wandelde hij op een door de zonde vervloekte wereld, waar de lijklucht van de zonde Hem voortdurend omringde, waar Hij met mensen omging, wier gedachten hij minuut na minuut kende. Het heeft Zijn heilige ziel getergd en gepijnigd.
En toch wilde Hij in zo'n wereld komen, sterker: Alzo lief heeft God deze wereld, Gode vijandige wereld, gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. (Joh. 3: 16)

Toch zien wel iets van Jezus' blijdschap, maar heel anders dan de topicstarter wellicht bedoelde. Ik lees in Lukas 10: 21: "Te dier ure verheugde Zich Jezus in de geest, en zei: Ik dank U Vader, Heere des hemels en der aarde, dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt, en hebt dezelve de kinderkens geopenbaard;"

[ejvl]

Afgelopen zaterdag in het RD een artikel met de bekende woorden Jezus weende .......

Niet voor het eerst wordt daaraan de aanname gekoppeld dat er nooitt gelachen zou zijn door Jezus.

Dit botst frontaal met de bekende woorden dat Jezus volledig mens is geworden uitgezonderd de zonde.

In de heilige schrift blijkt vaak genoeg dat Jezus emoties kende.
De stelling dat Jezus nooit heeft gelachen valt niet te onderbouwen op basis van de bijbel.

Vreemde stelling, waarom zou Jezus nooit gelachen kunnen hebben, of (goed) plezier hebben gemaakt als mens?

[-DIA-]

Afgelopen zaterdag in het RD een artikel met de bekende woorden Jezus weende .......

Niet voor het eerst wordt daaraan de aanname gekoppeld dat er nooitt gelachen zou zijn door Jezus.

Dit botst frontaal met de bekende woorden dat Jezus volledig mens is geworden uitgezonderd de zonde.

In de heilige schrift blijkt vaak genoeg dat Jezus emoties kende.
De stelling dat Jezus nooit heeft gelachen valt niet te onderbouwen op basis van de bijbel.

Ik wil er op wijzen dat deze stelling niet werd geponeerd in het artikel waarnaar wordt verwezen. In dit artikel wordt slechts gesteld, dat nergens in de Bijbel staat dat Jezus wel lachte. Deze stelling is zeer eenvoudig onderuit te halen door één voorbeeld te noemen waaruit blijkt dat Hij dat wel deed.

Overigens ben ik niet zeker van uw aanname dat het bij een mens hoort om te lachen. Wat ik bedoel te zeggen, is dat het lachen niet met het mens-zijn gegeven is, al moet ik bekennen deze activiteit meer dan dagelijks uit te voeren.

Lang geleden, ik denk begin jaren '70, toen de EO met televisieprogramma's begon waarin vrolijke noten een onderdeel vormden, en er kritiek kwam er eerst heel voorzichtig wat kritiek op de platvoerse programmering van de EO, dat wil zeggen, naar de maatstaven van toen, was het de toenmalige baas van de EO, ds. Glashouwer, die de beroemde woorden sprak: God heeft de mens ook lachspieren gegeven... Zie hiervan verder:
http://www.digibron.nl/search/detail/01 ... che-omroep

Nu is het zo dat dat er nergens in het Woord staat dat Jezus lachte. Wel dat hij verheugd was in de Geest. Dat is een oneindig hogere blijdschap dan het aardse lachen, wat toch meest niet meer is dan gelijk het gelijk het geluid der doornen onder een pot is.

Denk aan het Borgwerk wat de Heere Jezus verrichtte. Dat was een lijden van 33 jaren, zoals geen mens zich dat kan voorstellen. Ik zou willen vragen: Hebt u wel eens een stervende zien lachten om zotheid? Anders is het vanzelf met de blijdschap in God. Dan kan een mens wel eens zingende de dit aardse leven verlaten.

Mag men dan niet lachen? Dat wil ik ook niet zeggen. Maar we lezen wel, en dat is de ervaring van mensen die de ernst van het leven leren zien dat er toch zeker tijden zijn dat men zegt tot het lachten: Gij zijt onzinnig, en tot de vreugde: Wat maakt deze?

[Mara]

Ik heb ook moeite met bepaalde beelden van de Heere Jezus. Hij is mens geweest ja, maar toch niet zo'n mens als wij zijn?
Welk kind bestraft zijn ouders als zij hem zoeken en vinden in de tempel?
Daar lees je toch al veel ernst in?

Het is m.i. allemaal inherent aan de tijd, Jezus zo toegankelijk mogelijk maken, Hij is gestorven voor iedereen, daar mag zelfs een werelds spektakel van gemaakt worden, waar tienduizenden mensen op af komen.
Vreselijk, dit staat ons binnenkort ook weer te wachten.

Ze krijgen Jezus op een dienblad aangeboden, vanwege de popliedjes die er aan te pas komen, maar ze weten niet wat ze er mee aan moeten.
Wat moet je nu met Jezus als je Hem niet nodig hebt leren krijgen?

[Vagari]

Jesaja 53:1-4 / STV
1 ‭‭Wie heeft‭¹‭ onze prediking‭²‭ geloofd, en aan wien‭³‭ is de arm des HEEREN geopenbaard?‭ 2 ‭‭Want Hij is‭⁴‭ als een rijsje voor Zijn aangezicht‭⁵‭ opgeschoten,‭⁶‭ en als een wortel‭⁷‭ uit een dorre aarde;‭⁸‭ Hij had geen gedaante‭⁹‭ noch heerlijkheid; als wij Hem aanzagen,‭¹⁰‭ zo was er geen gestalte,‭¹¹‭ dat wij Hem zouden begeerd hebben.‭¹²‭‭ 3 ‭‭Hij was veracht,‭¹⁸‭‭¹³‭ en de onwaardigste‭¹⁴‭ onder de mensen, een Man van smarten,‭¹⁵‭ en verzocht in krankheid;‭¹⁶‭ en ‭een‭ ‭iegelijk‭ was als verbergende‭¹⁷‭ het aangezicht voor Hem; Hij was veracht, en wij hebben Hem niet geacht.‭¹⁹‭‭ 4 ‭‭Waarlijk,‭²⁰‭ Hij heeft onze krankheden op Zich genomen,‭²¹‭ en onze smarten heeft Hij gedragen;‭²²‭ doch wij achtten Hem,‭²³‭ dat Hij geplaagd, van God geslagen en verdrukt was.‭²⁴‭‭

[refo]

Jezus was een mens als wij. Hij bestrafte zijn ouders niet. Hij stelde slechts een vraag.

En humor had Hij echt wel, al zien we dat niet altijd meer door de preken die veel vergeestelijken.
Het mooiste voorbeeld is wel de gelijkenis met de smoezen. Ik heb een juk ossen gekocht en die ga ik nu in het donker beproeven. En een stuk land, dat ga ik in het donker bekijken. Tenslotte de mooiste smoes: ik heb een vrouw getrouwd.
Ik denk dat de luisteraars de verontschudligingen wel grappig vonden.

[huisman]

Jezus was een mens als wij. Hij bestrafte zijn ouders niet. Hij stelde slechts een vraag.

En humor had Hij echt wel, al zien we dat niet altijd meer door de preken die veel vergeestelijken.
Het mooiste voorbeeld is wel de gelijkenis met de smoezen. Ik heb een juk ossen gekocht en die ga ik nu in het donker beproeven. En een stuk land, dat ga ik in het donker bekijken. Tenslotte de mooiste smoes: ik heb een vrouw getrouwd.
Ik denk dat de luisteraars de verontschudligingen wel grappig vonden.

Ik denk........dat is de oerzonde.

[Sheba]

Jezus was een mens als wij. Met dien verstande dat Hij zonder zonde was. Het lachen zal
Hij zeker gedaan hebben, zonder zonde. Ons lachen heeft vaak iets in zich van lachen om de missers van anderen. Is met zonde bevlekt. En is daarom ook vaak een onheilig lachen. Verheven zijn boven de ander, bijvoorbeeld. Maar Hij is wel degelijk verheugd geweest. ook Gods kind kan en mag zich werkelijk verheugd voelen. Vol blijdschap om de dingen die God gedaan heeft? Zegt Gods Woord zelf niet in Spreuken 3;

. Een tijd om te wenen, en een tijd om te lachen; een tijd om te kermen, en een tijd om op te springen;

@Mara
Ik begrijp je zorg rondom het spektakel ieder jaar rondom het Paasevangelie. Maar mij trof jouw volgende woorden ; ze krijgen Jezus op een dienblaadje aangeboden...
Alleen zij?

Weet je iedere zondag zitten kerken vol met mensen. Ernstig. Doen niet mee met het paas spektakel.... Maar weten ook niet wat zij met Jezus aan moeten. Zij geloven Zijn prediking niet. (Johannes 8;45) En gaan verloren. Omdat Hij de waarheid zegt en de wereld ( ieder die buiten Hem leeft) in leugen verzonken is en daaruit leeft, gelooft gij niet. De (kerk) wereld Krijgt iedere week het Evangelie kinderlijk eenvoudig aangeboden. Maar het gelooft Hem niet.... Dat ze Hem niet geloofden lag dus niet alleen aan dwaling en onkunde... Maar omdat Zijn Waarheid niet wordt gelooft. Dat grijpt me aan... En ik moest hieraan denken toen ik jouw woorden las....

[eilander]

De Evangelisten hebben het leven van de Heere Jezus beschreven. Hoewel geïnspireerd, komt ook het persoonlijke aspect en de persoonlijke herinneringen van de schrijvers hierbij kijken. Blijkbaar is er niet één Evangelist geweest die de herinnering aan het lachen van Jezus nodig vond om op te schrijven, maar wel Zijn diepe ernst en Zijn verdriet over b.v. de hardheid van de harten.

Daarnaast is er nog verschil: lachen om een grap is iets anders dan lachen omdat je blij bent om een blijde gebeurtenis.

[Mannetje]

In Spreuken 1 lezen we wel dat Jezus zal lachen... (Daarbij ga ik er van uit dat de opperste Wijsheid Jezus Zelf is.)

20 De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten.
21 Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
22 Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
23 Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.
24 Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
25 En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
26 Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
27 Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
28 Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;
29 Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.

[Sheba]

En dit kwam ik in een gedeelte uit een preek van Octavius Winslow tegen

. Te dier ure verheugde Zich Jezus in den geest …”

Lukas 10:21

Een vaak geciteerde uitspraak van één van de vaderen is dat men Christus vaak heeft zien wenen, maar nooit zien lachen. Wij betwijfelen de juistheid en de wijsheid van deze opmerking. Onze Heere was zowel een Man van vreugde als een Man van smarten. Hij moet in de bodemloze diepte van Zijn heilige ziel even vertrouwd zijn geweest met blijdschap als met smart. Hij moet evengoed vreugde hebben gevoeld als verdriet. Kunnen wij Hem zo voorstellen? Hij die Zich verheugde in de geest. Christus op Wie de vreugdeolie zonder mate is uitgestort en bij Wie deze is doorgedrongen tot in de diepste diepten van Zijn bestaan. Kunnen wij ons Christus voorstellen zónder een glans, zónder een glimlach van vreugde op Zijn goede, kalme en sprekende gezicht. Zijn gezicht, dat meer dan andere gezichten een volkomen afbeelding moet zijn geweest van de meest verborgen, rijk geschakeerde en diepste emoties van de ziel? Onmogelijk!

Een portret van Christus met alleen maar schaduwen, schaduwen van smart en verdriet die het hele beeld donker maken, zou één van de meest wezenlijke en levensechte trekken missen. Dat de Heiland nooit een reine en diepe vreugde gekend zou hebben, kunnen we ons niet indenken. Evenmin dat Zijn hart de zetel van ongetemperde smart en onvermengd verdriet zou zijn. Met andere woorden, dat aan die harp slechts tonen van ellende ontlokt worden, dat uit die fontein van gevoelens alleen die emoties opwelden die tot uiting kwamen in zuchten en tranen, staat wel ver van ons beeld van de Heiland.

Wij kunnen niet geloven dat er geen schittering van een heilige glimlach oplichtte op Christus’ aangezicht als de vreugde een ogenblik gloeide in zijn menselijke ziel. Nogmaals, is het wijsheid om te zeggen dat Christus geen vreugde uitstraalde? Wij denken van niet. Dit geeft een verkeerd, verwrongen, somber beeld van Zijn heilige vroomheid. De religie van Christus is een religie van vreugde. Christus is gekomen om onze zonden weg te nemen, om de vloek van ons af te wentelen, om de ketenen los te maken, om onze gevangenis te openen, om onze schuld weg te nemen. In één woord: om te geven vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwde geest. Is het niet deze vreugde? Waar kunnen we een vreugde vinden die zo echt, zo diep, zo rein, zo blijvend is?
Alle elementen van vreugde zijn in het Evangelie van Christus aanwezig: een diepe, verrukte, hartvervullende en heiligende vreugde. Wie in Jezus gelooft, is in wezen een gelukkig mens. Zijn zonden zijn vergeven; zijn ziel is gerechtvaardigd; hij is tot kind aangenomen; zijn beproevingen zijn zegeningen; zijn strijd is overwinning; zijn dood is onsterflijkheid; zijn toekomst is een hemel van onbevattelijke, ongedachte, onuitsprekelijke en eindeloze zaligheid, Hoort een mens met zo’n God, zo’n Heiland en zo’n hoop niet een mens te zijn vol vreugde?

In de verdere uitwerking van dit onderwerp, hopen we de gronden van de vreugde van de Heere en de overeenkomende gronden voor de geestelijke vreugde van het volk van de Heere aan te geven. Op deze manier willen we aantonen dat er een volkomen overeenkomst bestaat tussen Christus en Zijn volk in dit heilige, verheven element van de ervaring van een christen.

[Mara]

@Mara
Ik begrijp je zorg rondom het spektakel ieder jaar rondom het Paasevangelie. Maar mij trof jouw volgende woorden ; ze krijgen Jezus op een dienblaadje aangeboden...
Alleen zij?

Ik bedoelde hiermee dat het hapklare brokken zijn, makkelijk weg te slikken, het zijn immers popliedjes, deuntjes die zij al kennen.
Ik zou de term nooit gebruiken als het de eredienst betreft!

Weet je iedere zondag zitten kerken vol met mensen. Ernstig. Doen niet mee met het paas spektakel.... Maar weten ook niet wat zij met Jezus aan moeten. Zij geloven Zijn prediking niet. (Johannes 8;45) En gaan verloren. Omdat Hij de waarheid zegt en de wereld ( ieder die buiten Hem leeft) in leugen verzonken is en daaruit leeft, gelooft gij niet. De (kerk) wereld Krijgt iedere week het Evangelie kinderlijk eenvoudig aangeboden. Maar het gelooft Hem niet.... Dat ze Hem niet geloofden lag dus niet alleen aan dwaling en onkunde... Maar omdat Zijn Waarheid niet wordt gelooft. Dat grijpt me aan... En ik moest hieraan denken toen ik jouw woorden las....

Ja, ik begrijp dat je het zo zegt. Maar dat rechtvaardigt niet een dergelijk spektakel toch?
Je kunt inderdaad jarenlang een kerkbankje uitslijten en er toch onbewogen onder blijven. Dat is ernstig.

[-DIA-]

En dit kwam ik in een gedeelte uit een preek van Octavius Winslow tegen

. Te dier ure verheugde Zich Jezus in den geest …”

Lukas 10:21

Een vaak geciteerde uitspraak van één van de vaderen is dat men Christus vaak heeft zien wenen, maar nooit zien lachen. Wij betwijfelen de juistheid en de wijsheid van deze opmerking. Onze Heere was zowel een Man van vreugde als een Man van smarten. Hij moet in de bodemloze diepte van Zijn heilige ziel even vertrouwd zijn geweest met blijdschap als met smart. Hij moet evengoed vreugde hebben gevoeld als verdriet. Kunnen wij Hem zo voorstellen? Hij die Zich verheugde in de geest. Christus op Wie de vreugdeolie zonder mate is uitgestort en bij Wie deze is doorgedrongen tot in de diepste diepten van Zijn bestaan. Kunnen wij ons Christus voorstellen zónder een glans, zónder een glimlach van vreugde op Zijn goede, kalme en sprekende gezicht. Zijn gezicht, dat meer dan andere gezichten een volkomen afbeelding moet zijn geweest van de meest verborgen, rijk geschakeerde en diepste emoties van de ziel? Onmogelijk!

Een portret van Christus met alleen maar schaduwen, schaduwen van smart en verdriet die het hele beeld donker maken, zou één van de meest wezenlijke en levensechte trekken missen. Dat de Heiland nooit een reine en diepe vreugde gekend zou hebben, kunnen we ons niet indenken. Evenmin dat Zijn hart de zetel van ongetemperde smart en onvermengd verdriet zou zijn. Met andere woorden, dat aan die harp slechts tonen van ellende ontlokt worden, dat uit die fontein van gevoelens alleen die emoties opwelden die tot uiting kwamen in zuchten en tranen, staat wel ver van ons beeld van de Heiland.

Wij kunnen niet geloven dat er geen schittering van een heilige glimlach oplichtte op Christus’ aangezicht als de vreugde een ogenblik gloeide in zijn menselijke ziel. Nogmaals, is het wijsheid om te zeggen dat Christus geen vreugde uitstraalde? Wij denken van niet. Dit geeft een verkeerd, verwrongen, somber beeld van Zijn heilige vroomheid. De religie van Christus is een religie van vreugde. Christus is gekomen om onze zonden weg te nemen, om de vloek van ons af te wentelen, om de ketenen los te maken, om onze gevangenis te openen, om onze schuld weg te nemen. In één woord: om te geven vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwde geest. Is het niet deze vreugde? Waar kunnen we een vreugde vinden die zo echt, zo diep, zo rein, zo blijvend is?
Alle elementen van vreugde zijn in het Evangelie van Christus aanwezig: een diepe, verrukte, hartvervullende en heiligende vreugde. Wie in Jezus gelooft, is in wezen een gelukkig mens. Zijn zonden zijn vergeven; zijn ziel is gerechtvaardigd; hij is tot kind aangenomen; zijn beproevingen zijn zegeningen; zijn strijd is overwinning; zijn dood is onsterflijkheid; zijn toekomst is een hemel van onbevattelijke, ongedachte, onuitsprekelijke en eindeloze zaligheid, Hoort een mens met zo’n God, zo’n Heiland en zo’n hoop niet een mens te zijn vol vreugde?

In de verdere uitwerking van dit onderwerp, hopen we de gronden van de vreugde van de Heere en de overeenkomende gronden voor de geestelijke vreugde van het volk van de Heere aan te geven. Op deze manier willen we aantonen dat er een volkomen overeenkomst bestaat tussen Christus en Zijn volk in dit heilige, verheven element van de ervaring van een christen.

Dan was er blijdschap in God. Dat is een blijdschap de wereld niet kent, en ook niet voor blijdschap houdt, en nochtans veel hoger en dieper ligt.