Inderdaad 'kan'. Maar op basis waarvan weten we dat het ook ze zin en mening van de Schrift is op dit punt? Een analogie moet niet opkomen uit de bevinding maar uit de Schrif om vervolgens (dus daarna!) verklaard te worden.Posthoorn schreef: Het boek Ruth kan dan hooguit als illustratie dienen.
Mijns inziens schreef jij over een ander soort analogie dan waar we het nu over hebben. Dat is wat ik betoog. Het gaat om een analogie waarin een geschiedenis beeld is van wat een mens inwendig beleeft als Gods Geest werkt. Die analogie aan de hand van historische lijnen kennen de oude schrijvers niet.Posthoorn schreef:Ik heb niet de indruk dat dit hele verhaal iets toevoegt aan wat ik al geschreven heb.GJdeBruijn schreef:Dat zijn andere analogien. Het gaat dan over wat mensen ervaren als Gods leiding in hun dagelijks leven. Dus is theologisch onder Gods voorzienigheid te duiden. Het kader is hier de omstandigheden waaronder een gelovige verkeert en dat duidt als Gods besturing. Een duidelijk voorbeeld is de Confessiones van Augustinus, die staan vol met dit soort toepassingen. Mijns inziens geeft de Schrift zelf aanleiding voor deze vorm van analogie.
Waar het in deze discussie om gaat is een analogie ten aanzien van de persoonlijke, subjectieve ervaringen onder het toepassende werk van Gods Geest in de persoonlijke bekering, los van de omstandigheden. Dus een heel andere soort analogie dan bovengenoemd.
Waar het nu om gaat is een analogie naar de persoonlijke toepassing van het heil waarin selectieve stukjes geschiedenis als beeld van de te ervaren stand binnen het uitwerken van de heilsorde worden gelezen. Vanuit die analogie worden vervolgens bevindingen verklaard die als kenmerk, als toetssteen dienen om te zien of iemand inderdaad onderwerp is van de werking van Gods Geest die heilsordelijk werkt.
Mijn vraag die ik in de vorm van een stelling inbreng is dat de analogie van historische gebeurtenissen als representeremde de persoonlijke bekering een nieuwe vorm van analogie is die om Bijbelse onderbouwing vraagt.
Ik zie daar niet zo'n groot onderscheid tussen, analogie is analogie.GJdeBruijn schreef:Mijns inziens schreef jij over een ander soort analogie dan waar we het nu over hebben. Dat is wat ik betoog. Het gaat om een analogie waarin een geschiedenis beeld is van wat een mens inwendig beleeft als Gods Geest werkt. Die analogie aan de hand van historische lijnen kennen de oude schrijvers niet.
Analogie in het kader van verklaring van de Schrift is mijns inziens alleen geoorloofd als de Schrift zelf de betreffende analogie als 'verstaanssleutel' invoert.Posthoorn schreef:Ik zie daar niet zo'n groot onderscheid tussen, analogie is analogie.
Met een integraal beroep op 'de' oude schrijvers zou ik maar voorzichtig zijn.
In de brieven van Paulus lezen we duidelijk: Ik ben met Christus gekruisigd. Dat was gebeurt, heilshistorisch.-DIA- schreef:Ik geloof dat veel zaken in de Bijbel, ook historische feiten, als heilshistorische zaken worden beleefd.
Ik vind dat men juist evenwichtig doet.refo schreef:kriet.
Maar Jes 55:1 en Joh 3:16 gaan zoals uitgelegd in de BMU (wat een naam) weer fungeren als splijtzwam. De één zal de uitleg te ruim vinden en de ander te krap.
Ik vind Joh. 3: 16 en Jes. 55: 1 ook erg evenwichtig, moet ik zeggen.Floppy schreef:Dat vind ik ook. Dat maakt dat de uitleg tegelijkertijd ook nogal "steriel" aanvoelt. De bijbelverzen zelf hebben dat bepaald niet.
En zijn naam was Snuf?Snuf schreef:''Eens vertelde ds. E. du Marchie van Voorthuysen: "Ik heb eens een man gekend en die zocht steeds maar naar dwalingen bij Luther. En als hij er dan weer één bij Luthers avondmaalsviering gevonden had, dan had hij daar zo''n plezier van en dan praatte hij daar veel over. Hij leek dan wel wat op zo''n klein keffertje, dat tegen een leeuw blafte, zo ergens bij zijn achterpoten. Een leeuw, die dan op zijn best even omkeek naar dat gekef bij zijn achterpoten, alsof hij zeggen wilde: ''"Ga toch naar huis, hondje''"''.
Bron: Digibron
Snufje, want 't was een hondje!Luther schreef:En zijn naam was Snuf?Snuf schreef:''Eens vertelde ds. E. du Marchie van Voorthuysen: "Ik heb eens een man gekend en die zocht steeds maar naar dwalingen bij Luther. En als hij er dan weer één bij Luthers avondmaalsviering gevonden had, dan had hij daar zo''n plezier van en dan praatte hij daar veel over. Hij leek dan wel wat op zo''n klein keffertje, dat tegen een leeuw blafte, zo ergens bij zijn achterpoten. Een leeuw, die dan op zijn best even omkeek naar dat gekef bij zijn achterpoten, alsof hij zeggen wilde: ''"Ga toch naar huis, hondje''"''.
Bron: Digibron
Daar schreef ik in een ander topic al over: Ik heb voor mijzelf wat Bijbelteksten doorgenomen in de Bijbel met uitleg die in onze gezindte soms anders worden verklaard maar daar heeft deze Bijbel met uitleg verstandige keuzes gemaaktLuther schreef:Ik vind dat men juist evenwichtig doet.refo schreef:kriet.
Maar Jes 55:1 en Joh 3:16 gaan zoals uitgelegd in de BMU (wat een naam) weer fungeren als splijtzwam. De één zal de uitleg te ruim vinden en de ander te krap.
