Een Jezus die komt en gaat

[Cremar]

Soms zeggen mensen dat God zich verborgen houdt. Dat je een 'komende en gaande Jezus' hebt. Is dit wel bijbels? Nu leg je 'zijn verdwijning' als actieve daad bij God. Hij houdt zich verborgen voor mij, Hij verlaat mij maar ik wil wel! Eigenlijk leg je dan de schuld bij God. Naar mijns inziens komt dit door de mens zelf. Zelf vertrouw je niet meer op Hem en daardoor heb je niet meer de zekerheid die je eerst had. Daarom zou je dit beter op je zelf kunnen betrekken; meneer X gaat weg van Jezus en niet Jezus van meneer X. Al geloof ik dat God zich wel verborgen kán houden, maar dit doet Hij niet actief. Want het ligt aan onze eigen zonde/ongeloof. Daardoor lijkt het dat God ons verlaten heeft. Maar ten diepste hebben wij God verlaten!

Vandaag las ik onderstaande tekst. Misschien kun je deze wel (gedeeltelijk) toepassen op bovenstaande? Of is deze uit de lucht gegrepen en raakt ze kant noch wal?

Jakobus 1:13 Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt: Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand. 14 Maar ieder mens wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerte wordt meegesleurd en verlokt.

[ejvl]

Inderdaad.
Jezus gaat nooit maar is er altijd.
Als wij Hem niet ervaren is dat onze eigen schuld, inderdaad door ongeloof.

Ik vind de uitdrukking daarom ook verkeerd.

Of er moet bedoeld worden dat Jezus wel eens weg kan gaan om iemand te beproeven, maar ik vraag me af hoever dit bijbels te verdedigen is.

[Bettler]

Of er moet bedoeld worden dat Jezus wel eens weg kan gaan om iemand te beproeven, maar ik vraag me af hoever dit bijbels te verdedigen is.

Bedoel je hiermee dat God Zijn aangezicht verbergt of dat Christus daadwerkelijk 'weg' is? Dat eerste is een Bijbels gegeven lijkt mij. De Heere kan Zijn aangezicht verbergen zodat de gelovige zijn/haar afhankelijkheid ervaart en des te meer verlangt naar de Heere. Dat tweede zie ik niet terug in de Schrift.

[sirdanilot]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

[eilander]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

Toch is het een vaak terugkerend thema in de Psalmen. David formuleerde het toch ook net zo (profetisch, maar het was toch ook zijn eigen uitroep): "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Een beetje vreemd om zo'n uitspraak als "niet Bijbels" te bestempelen....

[SecorDabar]

Soms zeggen mensen dat God zich verborgen houdt. Dat je een 'komende en gaande Jezus' hebt. Is dit wel bijbels? Nu leg je 'zijn verdwijning' als actieve daad bij God. Hij houdt zich verborgen voor mij, Hij verlaat mij maar ik wil wel! Eigenlijk leg je dan de schuld bij God. Naar mijns inziens komt dit door de mens zelf. Zelf vertrouw je niet meer op Hem en daardoor heb je niet meer de zekerheid die je eerst had. Daarom zou je dit beter op je zelf kunnen betrekken; meneer X gaat weg van Jezus en niet Jezus van meneer X. Al geloof ik dat God zich wel verborgen kán houden, maar dit doet Hij niet actief. Want het ligt aan onze eigen zonde/ongeloof. Daardoor lijkt het dat God ons verlaten heeft. Maar ten diepste hebben wij God verlaten!

Vandaag las ik onderstaande tekst. Misschien kun je deze wel (gedeeltelijk) toepassen op bovenstaande? Of is deze uit de lucht gegrepen en raakt ze kant noch wal?

Jakobus 1:13 Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt: Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand. 14 Maar ieder mens wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerte wordt meegesleurd en verlokt.

Ik kan iedereen aanraden het boek van "De Geestelijke mens" van ds. Florentius Costerus eens te lezen.
Daarin geeft hij aan dat er inderdaad een verberging van Christus kan zijn, en dat de Heere daar een bedoeling mee heeft in het geestelijk leven.

[sirdanilot]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

Toch is het een vaak terugkerend thema in de Psalmen. David formuleerde het toch ook net zo (profetisch, maar het was toch ook zijn eigen uitroep): "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Een beetje vreemd om zo'n uitspraak als "niet Bijbels" te bestempelen....

In tijden van vervolging, of in tijden dat het leven moeilijk is, dan kan je soms een geestelijke leegte ervaren. Alsof je 'tegen een plafond praat', hoor je wel eens. God die stil is, we zien het zowel in het OT als het NT. Het kan door aanhoudende zonde komen, maar inderdaad ook als beproeving om je vertrouwen te stellen op de ALLERHOOGSTE. Maar ik denk niet dat dat betekent dat Jezus daadwerkelijk WEG is. Als Hij WEG is, dan is er sprake van ongeloof, van dood, denk ik. Maar goed ik ben ook geen theoloog hoor.

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

[Bettler]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

Toch is het een vaak terugkerend thema in de Psalmen. David formuleerde het toch ook net zo (profetisch, maar het was toch ook zijn eigen uitroep): "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Een beetje vreemd om zo'n uitspraak als "niet Bijbels" te bestempelen....

In tijden van vervolging, of in tijden dat het leven moeilijk is, dan kan je soms een geestelijke leegte ervaren. Alsof je 'tegen een plafond praat', hoor je wel eens. God die stil is, we zien het zowel in het OT als het NT. Het kan door aanhoudende zonde komen, maar inderdaad ook als beproeving om je vertrouwen te stellen op de ALLERHOOGSTE. Maar ik denk niet dat dat betekent dat Jezus daadwerkelijk WEG is. Als Hij WEG is, dan is er sprake van ongeloof, van dood, denk ik. Maar goed ik ben ook geen theoloog hoor.

Gelukkig is de waarheid niet beperkt tot theologen alleen. Je slaat de spijker op zijn kop volgens mij.

[Marco]

Zie: avondmaalsformulier.

[dennis]

Soms zeggen mensen dat God zich verborgen houdt. Dat je een 'komende en gaande Jezus' hebt. Is dit wel bijbels? Nu leg je 'zijn verdwijning' als actieve daad bij God. Hij houdt zich verborgen voor mij, Hij verlaat mij maar ik wil wel! Eigenlijk leg je dan de schuld bij God. Naar mijns inziens komt dit door de mens zelf. Zelf vertrouw je niet meer op Hem en daardoor heb je niet meer de zekerheid die je eerst had. Daarom zou je dit beter op je zelf kunnen betrekken; meneer X gaat weg van Jezus en niet Jezus van meneer X. Al geloof ik dat God zich wel verborgen kán houden, maar dit doet Hij niet actief. Want het ligt aan onze eigen zonde/ongeloof. Daardoor lijkt het dat God ons verlaten heeft. Maar ten diepste hebben wij God verlaten!

Vandaag las ik onderstaande tekst. Misschien kun je deze wel (gedeeltelijk) toepassen op bovenstaande? Of is deze uit de lucht gegrepen en raakt ze kant noch wal?

Jakobus 1:13 Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt: Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand. 14 Maar ieder mens wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerte wordt meegesleurd en verlokt.

Ik kan iedereen aanraden het boek van "De Geestelijke mens" van ds. Florentius Costerus eens te lezen.
Daarin geeft hij aan dat er inderdaad een verberging van Christus kan zijn, en dat de Heere daar een bedoeling mee heeft in het geestelijk leven.

Het is inderdaad zo dat de Heere, in Zijn wijsheid, Zijn gevoelige aanwezigheid kan terugtrekken, om een zondaar meer aan Hem te verbinden. Maar ... Ik geloof dat het veel en veel vaker zo gaat dat Gods kinderen door een slordige of zondige levenswandel verder van de Herder af raken. We kunnen de Heilige Geest bedroeven. Het is een ouderwetse uitdrukking, maar hij is wel waar: 'We kunnen het zelf wel donker maken, maar niet licht.'

[Mannetje]

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

Misschien dat je dan aan het Avondmaal gaat met de verzuchting: "Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God!"

Aangaan is heel wat, maar achterblijven ook! Zeker als je eerder Zijn gunst heb mogen ervaren, ook aan het Heilig Avondmaal. Dan is aangaan niet vanzelfsprekend, zeker niet als het donker is en stil, maar achterblijven kan ook niet.

En wat een wonder is het dan, als Hij Zich opnieuw, het zij helder, het zij misschien door de sluiers, toch weer eens wil openbaren.

[Ditbenik]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

Toch is het een vaak terugkerend thema in de Psalmen. David formuleerde het toch ook net zo (profetisch, maar het was toch ook zijn eigen uitroep): "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Een beetje vreemd om zo'n uitspraak als "niet Bijbels" te bestempelen....

In tijden van vervolging, of in tijden dat het leven moeilijk is, dan kan je soms een geestelijke leegte ervaren. Alsof je 'tegen een plafond praat', hoor je wel eens. God die stil is, we zien het zowel in het OT als het NT. Het kan door aanhoudende zonde komen, maar inderdaad ook als beproeving om je vertrouwen te stellen op de ALLERHOOGSTE. Maar ik denk niet dat dat betekent dat Jezus daadwerkelijk WEG is. Als Hij WEG is, dan is er sprake van ongeloof, van dood, denk ik. Maar goed ik ben ook geen theoloog hoor.

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

Het formulier schrijft over de zaligheid buiten je zelf zoeken. Wij zoeken de zaligheid vaak in ons zelf. Dan kun je ook niet aan het avondmaal, wanneer je denkt dat Hij weg is. Hij is echter nooit weg. Wie in Hem geborgen is, is altijd in Hem geborgen. Ook als je het gevoel mist. Maar geloven is ook niet voelen, maar kennen en weten. En het avondmaal is juist bedoeld om het geloof te versterken. Een aansporing te meer om aan te gaan wanneer je het gevoel hebt, dat Christus van je is geweken. (en uiteraard is Hij dat niet want Hij zegt Zelf dat hij met de Zijnen is alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.)

[SecorDabar]

als Christus daadwerkelijk weg is, dan is er sprake van ongeloof, van verlorenheid, van zonde

Toch is het een vaak terugkerend thema in de Psalmen. David formuleerde het toch ook net zo (profetisch, maar het was toch ook zijn eigen uitroep): "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Een beetje vreemd om zo'n uitspraak als "niet Bijbels" te bestempelen....

In tijden van vervolging, of in tijden dat het leven moeilijk is, dan kan je soms een geestelijke leegte ervaren. Alsof je 'tegen een plafond praat', hoor je wel eens. God die stil is, we zien het zowel in het OT als het NT. Het kan door aanhoudende zonde komen, maar inderdaad ook als beproeving om je vertrouwen te stellen op de ALLERHOOGSTE. Maar ik denk niet dat dat betekent dat Jezus daadwerkelijk WEG is. Als Hij WEG is, dan is er sprake van ongeloof, van dood, denk ik. Maar goed ik ben ook geen theoloog hoor.

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

Het formulier schrijft over de zaligheid buiten je zelf zoeken. Wij zoeken de zaligheid vaak in ons zelf. Dan kun je ook niet aan het avondmaal, wanneer je denkt dat Hij weg is. Hij is echter nooit weg. Wie in Hem geborgen is, is altijd in Hem geborgen. Ook als je het gevoel mist. Maar geloven is ook niet voelen, maar kennen en weten. En het avondmaal is juist bedoeld om het geloof te versterken. Een aansporing te meer om aan te gaan wanneer je het gevoel hebt, dat Christus van je is geweken. (en uiteraard is Hij dat niet want Hij zegt Zelf dat hij met de Zijnen is alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.)

Geloof is niet alleen kennen en weten, maar ook vertrouwen. Zie zondag 7 van de catechismus.
Zelfverzekerdheid kenmerkt zich door verstandelijke beschouwende kennis en weten door bevatting.
Het vertrouwen wordt door de Heilige Geest gewekt tot verzekerdheid van het geloof.

[Ditbenik]

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

Het formulier schrijft over de zaligheid buiten je zelf zoeken. Wij zoeken de zaligheid vaak in ons zelf. Dan kun je ook niet aan het avondmaal, wanneer je denkt dat Hij weg is. Hij is echter nooit weg. Wie in Hem geborgen is, is altijd in Hem geborgen. Ook als je het gevoel mist. Maar geloven is ook niet voelen, maar kennen en weten. En het avondmaal is juist bedoeld om het geloof te versterken. Een aansporing te meer om aan te gaan wanneer je het gevoel hebt, dat Christus van je is geweken. (en uiteraard is Hij dat niet want Hij zegt Zelf dat hij met de Zijnen is alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.)

Geloof is niet alleen kennen en weten, maar ook vertrouwen. Zie zondag 7 van de catechismus.
Zelfverzekerdheid kenmerkt zich door verstandelijke beschouwende kennis en weten door bevatting.
Het vertrouwen wordt door de Heilige Geest gewekt tot verzekerdheid van het geloof.

Het ging nu ook niet over zelfverzekerdheid maar over missen. Dat heeft alles te maken met gevoel, en gevoel komt in zondag 7 van de HC niet voor. En ja, natuurlijk is er altijd nog veel meer over te zeggen. Er zijn immers boeken vol over geschreven. Ik probeerde alleen te reageren op het genoemde punt. Sommige mensen zijn zo zelfverzekerd dat ze het altijd beter weten.

[SecorDabar]

Heeft het gevoel van een verborgen God invloed op of je aan het Avondmaal gaat of niet, denken jullie? Ik denk zelf wel eens, hoe kun je aan het avondmaal gaan als je denkt dat HIJ weg is? Ik heb het ook vaak gedacht hoor ik denk dat dit voorkomt in ieders Christen leven

Het formulier schrijft over de zaligheid buiten je zelf zoeken. Wij zoeken de zaligheid vaak in ons zelf. Dan kun je ook niet aan het avondmaal, wanneer je denkt dat Hij weg is. Hij is echter nooit weg. Wie in Hem geborgen is, is altijd in Hem geborgen. Ook als je het gevoel mist. Maar geloven is ook niet voelen, maar kennen en weten. En het avondmaal is juist bedoeld om het geloof te versterken. Een aansporing te meer om aan te gaan wanneer je het gevoel hebt, dat Christus van je is geweken. (en uiteraard is Hij dat niet want Hij zegt Zelf dat hij met de Zijnen is alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.)

Geloof is niet alleen kennen en weten, maar ook vertrouwen. Zie zondag 7 van de catechismus.
Zelfverzekerdheid kenmerkt zich door verstandelijke beschouwende kennis en weten door bevatting.
Het vertrouwen wordt door de Heilige Geest gewekt tot verzekerdheid van het geloof.

Het ging nu ook niet over zelfverzekerdheid maar over missen. Dat heeft alles te maken met gevoel, en gevoel komt in zondag 7 van de HC niet voor. En ja, natuurlijk is er altijd nog veel meer over te zeggen. Er zijn immers boeken vol over geschreven. Ik probeerde alleen te reageren op het genoemde punt. Sommige mensen zijn zo zelfverzekerd dat ze het altijd beter weten.

Ja, dat is waar, zelfverzekerde mensen weten het altijd beter.
Missende mensen worden minder dan nieten en nullen, maar de Heere wil dat gemis vervullen:
Psalm 81:12 (berijmd)....Al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij 't smeekt, mild en overvloedig.
Psalm 81:11 doe uwen mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
De Heilige Geest de Trooster wil gemis vervullen.